ဂ်ာမနီက ဗုဒၶေန႔ပဲြေတာ္ႏွင့္ မွတ္မွတ္ရရ အေတြးမ်ား (၂)

(၇)
နီေပါလ္ႏိုင္ငံ ကိုယ္စားျပဳ ဘုရားေက်ာင္းကေတာ့ ဟိႏၵဴအေငြ႕အသက္ေတြ ပါဝင္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ (အနက္ေရာင္အေဆာင္နဲ႔အမ်ိဳးသမီးေကြးေနတာပါတဲ့ပံုဟာ နီေပါလ္ကိုယ္စားျပဳေက်ာင္းေဆာင္ပါ)။ ဆိုင္တန္းမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ဆုိင္ေတြမွာ ခင္းက်င္းျပသထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို လိုက္ၾကည့္မိတယ္။ ဒလိုင္းလားမားစာအုပ္မ်ား၊ သစ္နက္ဟန္းစာအုပ္မ်ား၊ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ စတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို ေတြ႕ရတယ္။ ေစ်းတန္းမ်ားကို လြန္ၿပီးတဲ့အခါ ေဘာလံုးကြင္းပဲြၾကည့္စင္လို လုပ္ထားတဲ့ ကပဲြေနရာကို ေရာက္လာတယ္။

စတိတ္စင္ေပၚမွာ မဟာယာနရဟန္းေတာ္မ်ား၊ တိဗက္ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ မဟာယာနသီလရွင္မ်ား ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ စတိတ္စင္ေရွ႕မွာေတာ့ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးေလးမ်ားက သူတို႔ ႐ိုးရာဝတ္စံုေလးမ်ားနဲ႔ ကျပေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ စတိတ္စင္ေဘးမွာလည္း ထိုင္းအမ်ိဳးသားမ်ားက သူတို႔ ႐ိုးရာဝတ္စံုမ်ားနဲ႔ အလွျပထားၾကတယ္။ ထုိင္းလက္ရာဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ကိုလည္း ပန္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ထားရွိပူေဇာ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။

(၈)
ပဲြၾကည့္စင္ေပၚကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ လူေတြ အမ်ားႀကီးကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အေနာက္တိုင္းသားေတြက အမ်ားစုပါဝင္ေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေအာ္ သူတို႔လည္း ဗုဒၶဘာသာကို အေတာ္စိတ္ဝင္စားလာၾကပါလားဆိုတာ သိလုိက္ရတယ္။ အေရွ႕တိုင္းသားေတြသာ အေနာက္တိုင္းသားေတြလို ၾကြယ္ဝလာၾကရင္ေတာ့ အေနာက္မွာ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားဖို႔က သိပ္မခက္ဘူးလို႔ ထင္ျမင္လာေစခဲ့တယ္။

အခ်ိဳ႕ဦးဇင္းတို႔ ျမန္မာေတြ ေျပာေနၾကတယ္။ “ႏိုင္ငံျခားသာသနာျပဳတဲ့ကြာ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔သာ ျပဳ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြဆီကပဲ ျပန္အလွဴခံေနတာပါ”တဲ့။ အရင္က ကိုယ္လည္း အဲဒီလို ေျပာခ်င္ခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြက ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ထြန္းကားေစခ်င္တာဆိုေတာ့ ကိုယ္က မေပးလို႔ ဘယ္သူက လာေပးမွာလဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက အျခားဘာသာသာသနာျပဳေတြဆိုရင္ အခုခ်ိန္ထိ အန္ဂ်ီအိုအသြင္နဲ႔ဝင္ၿပီး ႏိုင္ငံျခား၊ ဥေရာပက ေငြေတြ ရေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။

ဟိုးယခင္ကတည္းက အဲဒီလို အေထာက္အပံ့ေတြ ရၾကေတာ့ သာသနာျပဳရတာ ထိေရာက္တာေပါ့။ ဒီေတာ့ ကိုယ္တို႔ႏိုင္ငံသား ဗုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႔လည္း ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ ျပန္႔ပြားေစခ်င္ရင္ ကိုယ္ပဲ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ရမွာေပါ့ေလ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြဆီကေန လိမ္လည္အလွဴမခံမိဖို႔နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားအဝန္းအဝိုင္းဆိုရင္ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံျခားသာသနာျပဳေခၚရတာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဒါမ်ိဳးေတြကလည္း ရွိေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါကေတာ့ တစ္က႑ေပါ့ေလ။ ဦးဇင္း ဆိုလိုတာက အညၾတခရီးသည္ ေဆာင္းပါးထဲက ေက်ာင္းလို ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြက ကမကထ လုပ္ၿပီး လွဴတယ္၊ ဦးတည္တာက ဂ်ာမနီႏိုင္ငံသားေတြကို ဦးတည္တယ္။ ဒါမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒါမ်ိဳး မျဖစ္ႏိုင္ေသးသေရြ႕ေတာ့ ထိေရာက္တဲ့ျပဳနည္းကား မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ဆိုရင္ မမွားဘူးထင္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား လွဴႏိုင္တန္းႏိုင္ေသာဒကာမ်ား အျမန္ေပၚေပါက္ပါေစ။ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ West Park ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာဘုရားတန္ေဆာင္းေဆာက္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ဂုဏ္ယူစရာလည္း ေကာင္းသလို ပါရမီထူးတဲ့ ကုသိုလ္ထူးႀကီး ျဖစ္မွာ မလဲြပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံက တစ္ေနရာရာမွာ ေစတီေတြ၊ တန္ေဆာင္းေတြ လွဴတာထက္ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံက အထင္ကရ ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ လွဴခြင့္ရတာဟာ ပိုမိုႀကီးက်ယ္တဲ့ရလဒ္ေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ အထူးေျပာေနဖြယ္ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။

(၉)
ဗုဒၶေန႔ပဲြေတာ္က်င္းပရာ အဓိကပဲြၾကည့္စင္နားေရာက္ေတာ့ ေဒၚနီနီရင္ႏွင့္အတူ ျမန္မာဒကာမ ၃ ဦးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူတို႔ လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ “ဦးဇင္းရယ္ သူမ်ား ႏိုင္ငံေတြကို အားက်လိုက္တာ”တဲ့။ “ေအာ္ ဘာကို အားက်တာတုန္း”ဆိုေတာ့ “သူမ်ားႏိုင္ငံေတြက သူတို႔ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြကို ဒီမွာ ခမ္းခမ္းနားနား ျပသၾကတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔လည္း တပည့္ေတာ္တို႔ ယဥ္ေက်းမႈကို ျပခ်င္တာေပါ့”တဲ့။ “ေအာ္ ဒါဆိုလည္း တို႔ ျမန္မာေတြလည္း လုပ္ၾကတာေပါ့”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ “ဟုတ္တယ္ ေနာက္ႏွစ္က်ရင္ တပည့္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳၿပီး ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ ႐ိုးရာအကေတြကို ျပႏိုင္ေအာင္ လုပ္ၾကမယ္”လို႔ ေဒၚနီနီရင္က ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စကားအဆံုးသတ္မွာ “ဦးဇင္းက ေနာက္ႏွစ္ဗုဒၶေန႔မတိုင္ခင္ ထြက္မေျပးနဲ႔အံုးေနာ္၊ ဦးဇင္းရွိမွ လုပ္ၾကမွာ”တဲ့။

တက္ၾကြတဲ့ ဒကာမႀကီးမ်ားကို ေလးစားမိသလို အားလည္း တက္မိပါရဲ႕။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ဆီမီးခြက္အကတို႔ စတ့ဲ ျမန္မာ့ဟန္အကေတြကို ကိုယ့္ေရွ႕က စတိတ္စင္ေပၚ တင္ၾကတယ္။ ဖရန္႔ဖြတ္က ျမန္မာေတြကိုလည္း ဖိတ္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ လုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့ အေနာက္တုိင္းသားေတြ လက္ခုပ္တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ သေဘာက်ေနလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဒကာမႀကီး ေဒၚနီနီရင္က ႐ုပ္ေသးလည္း ကျပတတ္ေတာ့ ႐ုပ္ေသးအကကို ဒကာမႀကီးက ဇာတ္စင္ေပၚမွာ ကျပ၊ အ႐ုပ္က ေသးေသးေလးဆိုေတာ့ ပ႐ိုဂ်က္တာႀကီးေတြနဲ႔ ပရိသတ္အားလံုး ျမင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ စသျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေအာ္ …. ေနာက္တစ္ႏွစ္ ဗုဒၶေန႔ပြဲေတာ္ …. ကိုယ့္အႀကိဳက္ဆံုးနာမည္ကိုက “အတည္မဲ့”ဆိုေတာ့လည္း …..။

(၁ဝ)
ဗုဒၶေန႔ပဲြေတာ္ရွိရာ West Park က အျပန္မွာ ဥကၠ႒ဂုဏက အိုလံပစ္ေမွ်ာ္စင္ကို လိုက္ျပမယ္ဆိုလို႔ လိုက္သြားခဲ့တယ္။ အိုလံပစ္ေမွ်ာ္စင္က ၂၉၈.၂၈ မီတာ ျမင့္ပါတယ္။ ေလွကားနဲ႔ဆိုရင္ ေလွကားထစ္ေပါင္း ၁၂၃ဝ ရွိပါတယ္။ ဓာတ္ေလွကားက တစ္စကၠန္႔ကို ၄ မီတာႏႈန္းရွိတဲ့အတြက္ ဓာတ္ေလွကားအေလ့အက်င့္ရွိတဲ့ ဂ်ာမနီသားေတြေတာင္ နားအူၾကပါတယ္။ ျမဴးနစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးအေဆာက္အအံုျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမဴးနစ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို လွမ္းျမင္ရတယ္။

ဘိုင္ယန္ျမဴးနစ္ေဘာလံုးကြင္းကိုလည္း လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ျမဴးနစ္ၿမိဳ႕ထဲက ပန္းၿခံအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ၾကည္ႏူးစရာ ျမင္ေတြ႕ရတယ္။ အိုလံပစ္ေဘာလံုးအားကစားကြင္းဆိုရင္ အေပၚစီးကေန ၾကည့္ရေတာ့ အေတာ္လွပေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အိုလံပစ္ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွာ ၄၅ မိနစ္ခန္႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။

(၁၁)
West Park ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲက ဗုဒၶေန႔ျမင္ကြင္းက မ်က္စိထဲက မထြက္ဘူး။ မဟာယာန၊ တိဗက္တန္၊ ေထရဝါဒ။ ေနာက္ၿပီး စာေရးသူရဲ႕ လုပ္ႀကံမႈမ်ားၾကားက ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတိုင္း ဗုဒၶဘာသာဂိုဏ္းကဲြမ်ားအခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္မႈ၊ မဟာယာနက ေထရဝါဒဆိုရင္ ကေလးဦးေႏွာက္သာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားတဲ့။ သူတို႔ကသာ လူႀကီးဦးေႏွာက္နဲ႔ဗုဒၶဘာသာမ်ားတဲ့။ အေဖမွာ မွာတဲ့အတိုင္း လုပ္တာ ကေလးဦးေႏွာက္တဲ့။ လူႀကီးကေတာ့ အေဖက ဒီလို မွာေပမဲ့ ေနရာေဒသအားေလ်ာ္စြာ လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္ စဥ္းစားၿပီးမွ လုပ္တာတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒၶကို ယံုၾကည္တယ္ဆိုၿပီး တိုက္ခိုက္ေနၾကတာကေတာ့ ၾကည့္ရတာ သိပ္မေကာင္းလွပါ။

(၁၂)
ေနာက္ၿပီး ခရစ္ယာန္ဆရာေတာ္မ်ား ျမဴးနစ္ၿမိဳ႕မွာ ညီလာခံတစ္ခုလုပ္မည့္အေၾကာင္း သတင္းကလည္း စိတ္ကူးထဲ ဝင္ေရာက္လာတယ္။ ဘာတဲ့ ….။

ဂ်ာမနီႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာစိတ္ဝင္စားသူေတြ ဘာေၾကာင့္ တိုးပြားလာသလဲဆိုတာကို ေခါင္းစဥ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကမယ္တဲ့။ ဗုဒၶဘာသာေတြ ဂ်ာမနီမွာ ဘယ္လို လႈပ္ရွားလို႔ ဂ်ာမန္သားေတြက အဲဒီေနာက္ လိုက္ကုန္ၾကသလဲ။ လက္ရွိ ခရစ္ယာန္ဘုန္းႀကီးေတြ ဒီကိစၥကို ဘယ္လို မစ္ရွင္ေတြ အသံုးျပဳၿပီး ခရစ္ယာန္သာသနာႀကီးပြားေအာင္ ျပန္လုပ္ၾကမလဲ။ ဒါေတြကို ေဆြးေႏြးၾကမယ္တဲ့။

ေနာက္ၿပီး အဲဒီညီလာခံကို တက္ေရာက္မယ့္ ခရစ္ယာန္ဓမၼကထိကဆရာေတာ္တစ္ပါးကလည္း အီးေမးလ္ပို႔ထားတယ္။ အဲဒီရဲ႕ ဆက္စပ္မႈအေနနဲ႔ ေဗာဓိဝိဟာရကို လာလည္ခ်င္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ဘာေတြ လုပ္သလဲ။ လူေတြကို ဘယ္လို တရားေဟာသလဲ … ဆိုတာေတြကို လာေလ့လာခ်င္ပါတယ္တဲ့။ အတူေန ဂ်ာမန္ရဟန္းကေတာ့ စာေရးသူနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး “ဘာမွ ထူးျခားတဲ့ အစီအစဥ္ မရွိေၾကာင္း၊ ဘယ္ခရစ္ယာန္ကိုမွလည္း ဗုဒၶဘာသာေကာင္းေၾကာင္း မေျပာေၾကာင္း၊ သူတို႔ဘာသာ စိတ္ဝင္စားလို႔ လာေရာက္သူမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ေျပာျပေၾကာင္း၊ တရားအားထုတ္ၾကေၾကာင္း” … စတာေလာက္သာ ျပဳလုပ္ေၾကာင္း စာျပန္လိုက္တယ္။

(၁၃)
တစ္ရက္ကလည္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းက တရားပဲြတစ္ခုကို သြားျဖစ္တယ္။ အမွန္က အဲဒီကို လမ္းေလွ်ာက္သြားတာ။ ဝင္ၾကည့္လို႔ ရတယ္ဆိုတာနဲ႔ ဝင္ျဖစ္သြားတာ။ တရားေဟာတာ အေတာ္ဆဲြေဆာင္မႈ ရွိတယ္။ တစ္လံုးမွေတာ့ နားမလည္ဘူး။ စာေရးသူေရာက္ၿပီး နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ၿပီးသြားတယ္။

ေဘးနားက အဘြားတစ္ေယာက္ကို ေမးမိတယ္။ “ဒီတရားပြဲမွာ လူက ၁ဝဝ ေလာက္ရွိတယ္။ ငါ အံ့ၾသမိတာက လူငယ္တစ္ေယာက္မွ မေတြ႕တာပဲ။ ငါ ေလ့လာၾကည့္မိသေလာက္ အသက္ ၃ဝ ေလာက္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက အငယ္ဆံုးပဲျဖစ္မယ္။ က်န္တာေတြက အသက္ႀကီးတဲ့ အနည္းဆံုး ၅ဝ ေက်ာ္ေတြပဲ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႔လည္း လူငယ္ေတြကို မဖိတ္လို႔လား”လို႔ ဆိုေတာ့ “လူငယ္ေတြ ဘာသာတရားအေပၚ ယံုၾကည္မႈ နည္းလာၾကၿပီ၊ ဒါမ်ိဳး တရားပဲြေတြ မလာၾကေတာ့ဘူး”တဲ့။

ဗုဒၶေန႔ပဲြေတာ္မွာ အေနာက္တိုင္းသားမ်ား ေျမာက္ျမားစြာကို ေတြ႕လိုက္ရျခင္းနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ပစၥကၡႀကံဳဆံုမိတာေလးေတြကို ေတြးေနမိတာပါ။

ဆက္ရန္ ............

အရွင္ကုသလသာမိ (အတည္မဲ့)