ပါးပါး ညာတယ္

(၁)

တစ္ေန႔က မိသားစုလို ခင္မင္ရေသာ အိမ္တစ္အိမ္ကို ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ေရာက္သြားတယ္။ သူတို႔မွာ မိသားစု ၆-ေယာက္ရွိရာ သမီးေလးတစ္ဦးသာ ပါတယ္။ အငယ္ဆံုးေလး။ အစ္ကိုေတြက စုၿပီး၀ိုင္းခ်စ္ၾကတယ္။ အစ္ကိုေတြရဲ႕ အသင္အျပေကာင္းမႈနဲ႔ မိဘေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္ သမီးေလးက အေျပာအဆို၊ အမူအရာ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ သူေလးရဲ႕ အသက္က အခုမွ ၈-ႏွစ္။ ဆံပင္ေလးေတြက ခပ္ရွည္ရွည္၊ က်စ္ဆံၿမီးေလးလည္း က်စ္လို႔ ထားတယ္။ အိမ္ေရာက္လာတဲ့သူတိုင္းက ခ်စ္ၾကတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ခင္း ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ သူ႔အေမနဲ႔ စ ေနာက္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ အိမ္ထဲကို ၀င္၀င္ခ်င္း ၾကားလိုက္ရတဲ့ သူ႕အသံေလးက “ပါးပါး ညာတယ္”ဆိုတဲ့ ခ်စ္စရာအသံေလးပါပဲ။

(၂)

စာေရးသူမွာ အက်င့္တစ္ခု ရွိတယ္။ ႐ုတ္တရက္ေတြ႕ႀကံဳလိုက္ရတဲ့ အျမင္အာ႐ံုတစ္ခုခု၊ အသံတစ္ခုခုနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕လိုက္တုိင္းမွာ မူလအနက္အဓိပၸာယ္ကေန ေသြဖီၿပီး ျဖန္႔က်က္စဥ္းစားတတ္ျခင္းပါပဲ။ သာသနာ့တကၠသိုလ္မွာ ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာေတြ သင္ရစဥ္က ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာ သို႔မဟုတ္ ျမေစတီေက်ာက္စာကို ဖတ္တဲ့အခါမွာ “အတည္မဲ့ေသာသေဘာတရားကို အမွတ္ရေအာက္ေမ့၍”ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို ဖတ္လုိက္တဲ့အခါမွာ အတည္မဲ့ ဆိုတဲ့ စာသားေလးက ရင္ကို စဲြၿငိသြားတယ္။ ဒီစာသားေလးက စာသင္ခန္းထဲကေန ဘ၀ထဲထိ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တစ္ခုခုေတြးလိုက္တိုင္း ဒီစကားလံုးေလးက ၀င္၀င္လာတတ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ စာေရးသူရဲ႕ ကေလာင္အမည္ကို “အတည္မဲ့”လို႔ ေပးျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ 

ဆူနာမီဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားတစ္ပုဒ္ကို နာရစဥ္ကလည္း ဘာကိုမွ မသိမ္းပိုက္ထားဖို႔ ဆရာေတာ္က ေျပာတယ္။ တရားကို ဆက္နာလို႔ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ “မသိမ္းပိုက္”ဆိုတဲ့စာသားေလးက စာေရးသူကို သိမ္းပိုက္သြားခဲ့လို႔ပါပဲ။ အျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တယ္ ထင္မလား မသိဘူး။ စာေရးသူဟာ အဲဒီလိုပဲ၊ ေနရာတိုင္းမွာ စကားေတြေျပာတိုင္းေျပာတိုင္း “ခိုက္”သြားတဲ့စကားလံုးေလးေတြပါရင္ ဆက္ေျပာလို႔ သိပ္မရတတ္ေတာ့ဘူး။

(၃)

အခုပဲ ၾကည့္ေလ။ ၈-ႏွစ္သမီးေလးရဲ႕ “ပါးပါး ညာတယ္”ဆိုတဲ့ စကားေလးရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံလုိက္ရျပန္ၿပီ။ သူေလးကေတာ့ သူ႕အေဖက ကာတြန္းကားျပမယ္ဆိုၿပီး မျပေပးဘဲနဲ႔ အိမ္အျပင္ထြက္သြားခဲ့လို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါ ဘာဆန္းလဲ။ ဘာမွ မဆန္းဘူး။ အဲဒီမဆန္းတဲ့ စကားေလးက စာေရးသူကို ဘာလို႔ ခိုက္သြားေစခဲ့တာလဲ။ သူေျပာတဲ့စကားထဲက “ပါးပါး” ဆိုတာက “သူ႕အေဖ”ကို ရည္ညႊန္းတာ။ စာေရးသူက “ပါးပါး” ဆိုတာ “နည္းနည္းေလး၊ ပါးပါးေလး၊ မသိမသာေလး”ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေတြးလိုက္တယ္။ “ပါးပါးေလး ညာတယ္၊ မသိမသာ ညာတယ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေပါ့။

(၄)

လူအသီးသီးမွာ ခံစားခ်က္ေလးေတြ ကိုယ္စီရွိၾကတယ္။ သူတို႔ ခံစားခ်က္ေလးေတြက သူ႕တို႔မ်က္ႏွာမွာ၊ သူတို႔ မ်က္လံုးမွာ၊ သူတို႔ အမူအရာေတြမွာ၊ သူတို႔ အေျပာအဆိုေတြမွာ ထင္ဟပ္ေနၾကတယ္။ ခံစားခ်က္ဆိုတာက တစ္မ်ိဳးထဲ မဟုတ္တတ္ေလဘူး။ သူ ပတ္သက္ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္၊ သူ ဆက္ဆံေနရတဲ့ အသိမိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိသားစု စတာေတြက သူ႕ ခံစားခ်က္ေတြရဲ႕ ေပါက္ဖြားရာေပါ့။ ဒါက လက္ေတြ႕က်တဲ့ ခံစားခ်က္ေပါက္ဖြားရာ နယ္ေျမေတြေပါ့။ လက္ေတြ႕ကေန ေ၀းကြာတဲ့ ပါရမီ၊ ဗီဇ စတာေတြလည္း ခံစားခ်က္ကို တစ္နည္းတစ္ဖံု လႊမ္းမိုးမႈ ရွိေနတတ္ျပန္ပါတယ္။ 

စာေရးသူက “ပါးပါး ညာတယ္”စကားလံုးေလးကို ၾကားလိုက္တဲ့အခါမွာ ဒီစကားလံုးေလး မၾကားခင္မွာ ကိုယ္ဆက္ဆံေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သံသယေလးေတြ ရွိေနခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ပါးပါးေလး ညာေနၾကပါလားဆိုတဲ့ အသိဓာတ္ခံကို ဘာမဟုတ္တဲ့ “ပါးပါး ညာတယ္”စကားလံုးေလးက လႈပ္ႏႈိးေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဆက္ေတြးမိတယ္။ ဒါဆိုရင္ “ပါးပါး မညာသင့္ဘူး”လို႔ ေျပာျပန္ရင္လည္း ထြက္လာမယ့္ ဂယက္အနက္က ပါးပါးေလး ညာတာ မဟုတ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ “မ်ားမ်ား ညာသင့္တယ္”လို႔ ေျပာသလို ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။

(၅)

ေန႔စဥ္ သံုးႏႈန္းေနရတဲ့ ၀ါက်၊ စကားလံုး၊ အသံေတြရဲ႕ လာရာနဲ႔လားရာဟာ တစ္သမတ္တည္း ရွိမေနဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္ေတြးလိုက္သလို ျဖစ္ေနတတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ကိုယ့္အေတြးေတြက ကိုယ္ေတြးသလို ျဖစ္မေနတတ္ဘူး။ အရာရာကို ကိုယ့္အေတြးအတိုင္းသာ ျဖစ္ေနရမယ္ဆိုရင္ အတၱဆန္ရာ က်ေနမွာေပါ့။ ေတြးသမွ်၊ ႀကံသမွ်၊ လုပ္သမွ် ကိုယ့္သေဘာအတုိင္း မျဖစ္လာရင္ လူေတြဟာ လူအခ်င္းခ်င္း ပါးပါးေလး ညာတတ္ၾကတယ္။ 

စာေရးသူကေတာ့ ပါးပါးေလး ညာတာထက္၊ သတၱိရွိရွိ မ်ားမ်ားႀကီး ေပၚေပၚထင္ထင္ ညာလိုက္တာကပဲ ပိုေကာင္းအံုးမယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ခင္မင္သူအခ်င္းခ်င္း ပါးပါးေလး ညာေနၾကတာေတြ႕တိုင္း ျမင္ရခက္၊ ခံရခက္ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕က ပါးပါးေလး ညာၿဖီးတာကို “ငါ အေတာ္ စကားေျပာ ကၽြမ္းက်င္တာပဲ”လို႔ ထင္ေနတတ္ၾကတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္း၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္း၊ ခင္မင္သူအခ်င္းခ်င္း ပါးပါးေလး ညာတတ္တဲ့အက်င့္ဟာ အခ်င္းခ်င္း ပါးပါးေလး လွီးတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဖံ်က်တာလို႔လည္း ဆိုႏိုင္လိမ့္မယ္။ ပါးပါးေလး ညာတယ္ဆိုတာက တစ္ဖက္လူကို အခ်ဥ္သေဘာသတ္မွတ္ထားလို႔၊ အထင္ေသးလို႔ ျဖစ္တတ္တာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလို လူမ်ိဳးဟာ အမ်ားက မသိေသးရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ေမာ္လို႔၀င့္လို႔ ေအာင္ျမင္သူရဲ႕ ပံုရိပ္ေလးေတြလို ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အမ်ားသိသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူ႕လမ္းခရီးဟာ အေကြ႕အေကာက္ေတြ မ်ားပါေတာ့မယ္။

(၆)

အိမ္က ျပန္လာေတာ့ ေနလံုးႀကီးက အေနာက္ဘက္မွာ ၀င္လုလု ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ သမီးေလးေျပာတဲ့ ပါးပါးလည္း အျပင္ကေန ျပန္လာၿပီ။ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ တကၠစီကို ေစာင့္ရင္း အေနာက္ဘက္ကို ေငးၾကည့္ေတာ့ အေမွာင္ရိပ္ေတြက ေကာင္းကင္ယံထက္မွာ ပါးပါးေလး ၀င္ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ေမွာင္ရိပ္ေတြဟာ ပါးပါးေလးကေန ထူထူႀကီး ျဖစ္လာေတာ့မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေတြသာ မရွိရင္ ေလာကႀကီးက အေမွာင္ထုထဲမွာ အထီးတည္း ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ေလာက ေနရတဲ့ခဏေလးမွာ ပါးပါးေလး ညာတတ္တဲ့အက်င့္ေတြ မေဖ်ာက္ႏိုင္သူရဲ႕ ဘ၀မွာ ထူထဲသိပ္သည္းတဲ့ အမိုက္တိုက္ႀကီးက လႊမ္းမိုးလာမွာ ေသခ်ာေနပါတယ္။

(၇)

ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းတဲ့၊ လိပ္ျပာလံုတဲ့ဘ၀မွာ အသက္ဆက္ရွင္ဖို႔ဆိုရင္ ပါးပါးေလးေကာ၊ ထူထူႀကီးေကာ မညာတတ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျပာျပမိပါတယ္။

အထင္ေသးျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။ လူအခ်င္းခ်င္း၊ လွည့္ပတ္ျခင္း၊ ကင္းျခင္းၾကပါေစလို႔လည္း တီးတိုးရြတ္ဆိုေနမိခဲ့ပါတယ္။