႐ံုးခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ၀င္လိုက္တာနဲ႔ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးတစ္ပြင့္က ႀကိဳေနသည္။ လာရင္းကိစၥ ေျပာၿပီးေသာအခါ ပိုင္ရွင္ထံမွ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ကို ေတာင္းယူခဲ့သည္။ အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေနၿပီ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္ေလးထဲက လမ္းမေတြမွာ ဆူညံလြန္းသည္။ အခန္းေလးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနခဲ့သည္။ လုပ္စရာရွိတာေတြက ပံုေနသည္။ ဘယ္အရာကို ဘယ္လို စရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနမိရင္းက လြယ္အိတ္ထဲက ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို သတိရသြားသည္။
ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို လြယ္အိတ္ထဲက ထုတ္ယူဖို႔ လက္ႏႈိက္လိုက္ေသာအခါ က့ံေကာ္ပြင့္ေလးကို စမ္းမိသည္။ ကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးက ေျခာက္ကပ္ေနၿပီ။ လြန္ခဲ့သည့္ရက္က နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ သြားစဥ္က ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္ေနေသာ ကံ့ေကာ္ပင္ႀကီးေပၚ ကံ့ေကာ္ပန္းေတြ တက္ခူးေနေသာ ကိုရင္ေလးဆီကေန ေတာင္းယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးက ေသြ႕ေျခာက္ေနေပမယ့္ သင္းပ်ံ႕ေသာရနံ႔က ေမႊးၾကဴေနဆဲပင္ ရွိေသးသည္။ ဘာအလွမွမရွိေတာ့ေပမယ့္ သူ႕ဆီက ေနာင္ပြင့္မယ့္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္၏ သႏၲရသကို ခံစားရသလို ရွိသည္။
လြယ္အိတ္ထဲ ဆက္ႏႈိက္ၾကည့္ေတာ့ ပြင့္ဖတ္အခ်ိဳ႕ ကြာက်ေနေသာ စကား၀ါပန္းပြင့္ေလးကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုရင္ငယ္ဘ၀က ေနခဲ့ေသာ စာသင္တိုက္သို႔ သြားလည္စဥ္က ေကာက္ယူထည့္ခဲ့မိေသာ ပန္းပြင့္ေလးျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ထိုစကား၀ါပင္ေၾကာင့္ ဆရာသမား၏ အ႐ိုက္အႏွက္၊ အဆူအပူကို ခံရသည္။ ငယ္ငယ္က မိုးလင္းလို႔ ဆရာသမားလစ္တာႏွင့္ စကား၀ါပင္ေပၚတက္၊ စကား၀ါပန္းေတြ ခူးၿပီး ဘုရားစင္မွာ တင္သည္။
ထိုစဥ္က စကား၀ါပန္းေလးေတြကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် နမ္း႐ႈိက္ခဲ့၊ မနမ္း႐ႈိက္ခဲ့ဆိုသည္ကိုပင္ စဥ္းစားမရပါ။ စဥ္းစားလို႔ရသည္မွာ စကားပင္ႀကီးေပၚ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ တက္၊ စကားပန္းေတြ ခူး၊ ဘုရားစင္ေပၚ တင္ခဲ့ၾကသည္ကိုသာ အမွတ္ရသည္။ အခုတစ္ႀကိမ္ ထိုစကား၀ါပန္းပင္ႀကီးေအာက္ ေရာက္သည့္အခါ စကားပန္းေလးျမင္သည္ႏွင့္ ေကာက္ယူေမႊးၾကဴၿပီး လြယ္အိတ္ထဲပင္ ထည့္ခဲ့မိသည္။ အခု အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ စကား၀ါပန္းေျခာက္ေလးကို ၾကည့္ရင္း ဘ၀တစ္ခု၏ ကာလသံုးပါးအေျပာင္းအလဲတို႔က ႐ုပ္လံုးၾကြေနခဲ့သည္။
အေျပာေကာင္းေသာ ငယ္ငယ္က ဆရာသမားႏွင့္ စကားေတြ တစ္ေလွႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ “အေျခအေနေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားေပမယ့္ မင္းက စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲပါလားေဟ”။ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ သရက္ပင္ေပၚတက္ၿပီး သရက္ကင္းေလးေတြ ခူးၾကစဥ္က ဆရာသမားက မိမိကို စာေတာ္လို႔ဆိုၿပီး မ႐ိုက္ဘဲ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ႀကိမ္ျဖင့္႐ိုက္ႏွက္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က “တပည့္ေတာ္လည္း သရက္ကင္း ခိုးစားတာပဲ ဘာလို႔ မ႐ိုက္တာလဲ”ဟု ေမးခဲ့သည္။ ထိုေမးခြန္းကို ဆရာသမားက သူ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး မေမ့ခဲ့ဟု ဆိုသည္။
ေလာက၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ခက္ခဲနက္နဲသည္ဆိုေသာစကားလံုးထက္ ပိုမိုခက္ခဲေနတတ္သည္။ စကားလံုးတစ္လံုး၊ ၀ါက်တစ္ေၾကာင္း၏ ဘက္စံုျမင္ကြင္းမ်ားကလည္း ၾကည့္ေလ၊ ျမင္ေလ၊ ျမင္ေလ ကဲြေလ … အဆံုးအစပင္ မဲ့ေနတတ္သည္။ ဘ၀တစ္ခုရလာၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ၀ါက်ေပါင္းမ်ားစြာကို စီကံုးေနရသည္။ သတ္ပံုမွားေသာ၀ါက်၊ အဓိပၸာယ္မွားေသာ၀ါက်၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ျပည့္၀ေသာ၀ါက်၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကင္းမဲ့ေသာ၀ါက်၊ ႐ိုးသားေသာ၀ါက်၊ မ႐ိုးသားေသာ၀ါက်၊ လွေသာ၀ါက်၊ မလွေသာ၀ါက်၊ …. ၀ါက်ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရးသားေနၾကရသည္။ ထိုအထဲတြင္မွ သတ္ပံုမွားေသာ္လည္း အဓိပၸာယ္မမွားေသာ၀ါက်၊ သတ္ပံုမမွားေသာ္လည္း အဓိပၸာယ္မွားေသာ၀ါက်၊ ၀ါက်က လွေသာ္လည္း မ႐ိုးသားေသာ၀ါက်၊ ၀ါက်က မလွေသာ္လည္း ႐ိုးသားေသာ၀ါက် …. စသည္ျဖင့္ ေျမာက္ျမားစြာ ကဲြျပားေနႏိုင္ျပန္သည္။ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ေသာအခါ ၀ါက်တစ္ခုတြင္ ႐ႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကဲြျပားေနတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိျပန္သည္။
ငယ္စဥ္ကတည္းက အႏွိမ္ခံမ်ားဘက္က အၿမဲတမ္း ရပ္တည္ခဲ့သျဖင့္ အခြင့္အေရးမ်ားစြာ လက္လႊတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ အေထာက္အပံ့ေပးသူမ်ားႏွင့္ အေျခအတင္ ျဖစ္ဖူးသည္။ ဆရာသမားမ်ားႏွင့္ သေဘာထားကဲြလြဲခဲ့ဖူးသည္။ အဖိႏွိပ္ခံလူတန္းစားဘက္မွ အၿမဲတမ္း ရပ္တည္ခဲ့သျဖင့္ အာဏာရွိသူတို႔၏ မ်က္ႏွာသာအေပးမခံရ။ ဖိႏွိပ္တတ္သူမ်ား၊ အာဏာရွင္လူတန္းစားမ်ားႏွင့္ အေပါင္းအပါျဖစ္သူတို႔၏ ဥေပကၡာျပဳမႈမ်ားကို ခံရဖူးသည္။ ျဖစ္လာခဲ့ေသာ ဘ၀အေျခအေနအရ သာရာကိုသာ စားခ့ဲလွ်င္ ဘ၀ကို အလိုက္သင့္ေလး စီးေမ်ာေနခဲ့လွ်င္ ဘ၀ကို သက္ေတာင့္သက္သာ (႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ) အဆင့္ျမင့္ျမင့္ အေနအထားျဖင့္ ေနႏိုင္ဖို႔ အလြန္႔ကို လြယ္ပါသည္။ ကိုယ့္ဘ၀အဆင္ေျပေစေရးအတြက္ မတရားမႈမ်ား၊ အဓမၼမႈမ်ား၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္မႈမ်ားကို အားေပးသူ၊ သို႔မဟုတ္ မသိလိုက္မသိဖာသာ ေနတတ္သူ ….. မည္သူမဆို … မည္သူ႕ကိုမွ် မခ်စ္မႏွစ္သက္ခဲ့ပါ။ ငယ္စဥ္ဘ၀ကတည္းက ရပ္တည္လာခဲ့ေသာ မူ၀ါဒကို ယခုအခ်ိန္အထိ ကိုင္စဲြထားပါသည္။
၀ါက်မ်ား မလွမပရွိခဲ့ႏိုင္ေသာ္လည္း
အဓိပၸာယ္ကေတာ့
မည္သည့္အခါမွ်
မလြဲမွားခဲ့ပါ။
လက္က စူးကနဲ နာက်င္သြားသျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို ျပန္သတိရသြားသည္။ စာရြက္စာတမ္းမ်ား၊ စာအုပ္အခ်ိဳ႕၊ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓား၊ လက္ကိုင္ဖုန္း၊ ေဘာပင္၊ …. တိုလီမိုလီမ်ားႏွင့္ ေရာေထြးေနေသာ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို ဆဲြထုတ္လိုက္သည္။ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးထဲမွာ တစ္ခုခု ရွိလိမ့္ႏိုးႏိုးႏွင့္ ေငးၾကည့္မိသည္။ ညိွဳးေရာ္ေနသည္။ အနံ႔အသက္အခ်ိဳ႕ေတာ့ ရွိေနေသးသည္။ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြက နီရဲေနသည္။ ဆူးေျခာက္ေခ်ာင္းက စူးထက္ေနသည္။
သူ႕မွာ နီရဲေနေသာ ပြင့္ဖတ္မ်ားရွိသည္။ စူးထက္ေနေသာ ဆူးေျခာက္ေခ်ာင္း ရွိသည္။ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးမွ ရဲရင့္မႈကို ရသည္။ မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ ႏွင္းဆီပြင့္ အသစ္ေလး တစ္ပြင့္လို ႏိုးထလိုပါသည္။
ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို လြယ္အိတ္ထဲက ထုတ္ယူဖို႔ လက္ႏႈိက္လိုက္ေသာအခါ က့ံေကာ္ပြင့္ေလးကို စမ္းမိသည္။ ကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးက ေျခာက္ကပ္ေနၿပီ။ လြန္ခဲ့သည့္ရက္က နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ သြားစဥ္က ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္ေနေသာ ကံ့ေကာ္ပင္ႀကီးေပၚ ကံ့ေကာ္ပန္းေတြ တက္ခူးေနေသာ ကိုရင္ေလးဆီကေန ေတာင္းယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကံ့ေကာ္ပြင့္ေလးက ေသြ႕ေျခာက္ေနေပမယ့္ သင္းပ်ံ႕ေသာရနံ႔က ေမႊးၾကဴေနဆဲပင္ ရွိေသးသည္။ ဘာအလွမွမရွိေတာ့ေပမယ့္ သူ႕ဆီက ေနာင္ပြင့္မယ့္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္၏ သႏၲရသကို ခံစားရသလို ရွိသည္။
လြယ္အိတ္ထဲ ဆက္ႏႈိက္ၾကည့္ေတာ့ ပြင့္ဖတ္အခ်ိဳ႕ ကြာက်ေနေသာ စကား၀ါပန္းပြင့္ေလးကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုရင္ငယ္ဘ၀က ေနခဲ့ေသာ စာသင္တိုက္သို႔ သြားလည္စဥ္က ေကာက္ယူထည့္ခဲ့မိေသာ ပန္းပြင့္ေလးျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ထိုစကား၀ါပင္ေၾကာင့္ ဆရာသမား၏ အ႐ိုက္အႏွက္၊ အဆူအပူကို ခံရသည္။ ငယ္ငယ္က မိုးလင္းလို႔ ဆရာသမားလစ္တာႏွင့္ စကား၀ါပင္ေပၚတက္၊ စကား၀ါပန္းေတြ ခူးၿပီး ဘုရားစင္မွာ တင္သည္။
ထိုစဥ္က စကား၀ါပန္းေလးေတြကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် နမ္း႐ႈိက္ခဲ့၊ မနမ္း႐ႈိက္ခဲ့ဆိုသည္ကိုပင္ စဥ္းစားမရပါ။ စဥ္းစားလို႔ရသည္မွာ စကားပင္ႀကီးေပၚ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ တက္၊ စကားပန္းေတြ ခူး၊ ဘုရားစင္ေပၚ တင္ခဲ့ၾကသည္ကိုသာ အမွတ္ရသည္။ အခုတစ္ႀကိမ္ ထိုစကား၀ါပန္းပင္ႀကီးေအာက္ ေရာက္သည့္အခါ စကားပန္းေလးျမင္သည္ႏွင့္ ေကာက္ယူေမႊးၾကဴၿပီး လြယ္အိတ္ထဲပင္ ထည့္ခဲ့မိသည္။ အခု အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ စကား၀ါပန္းေျခာက္ေလးကို ၾကည့္ရင္း ဘ၀တစ္ခု၏ ကာလသံုးပါးအေျပာင္းအလဲတို႔က ႐ုပ္လံုးၾကြေနခဲ့သည္။
အေျပာေကာင္းေသာ ငယ္ငယ္က ဆရာသမားႏွင့္ စကားေတြ တစ္ေလွႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ “အေျခအေနေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားေပမယ့္ မင္းက စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲပါလားေဟ”။ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ သရက္ပင္ေပၚတက္ၿပီး သရက္ကင္းေလးေတြ ခူးၾကစဥ္က ဆရာသမားက မိမိကို စာေတာ္လို႔ဆိုၿပီး မ႐ိုက္ဘဲ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ႀကိမ္ျဖင့္႐ိုက္ႏွက္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က “တပည့္ေတာ္လည္း သရက္ကင္း ခိုးစားတာပဲ ဘာလို႔ မ႐ိုက္တာလဲ”ဟု ေမးခဲ့သည္။ ထိုေမးခြန္းကို ဆရာသမားက သူ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး မေမ့ခဲ့ဟု ဆိုသည္။
ေလာက၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ခက္ခဲနက္နဲသည္ဆိုေသာစကားလံုးထက္ ပိုမိုခက္ခဲေနတတ္သည္။ စကားလံုးတစ္လံုး၊ ၀ါက်တစ္ေၾကာင္း၏ ဘက္စံုျမင္ကြင္းမ်ားကလည္း ၾကည့္ေလ၊ ျမင္ေလ၊ ျမင္ေလ ကဲြေလ … အဆံုးအစပင္ မဲ့ေနတတ္သည္။ ဘ၀တစ္ခုရလာၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ၀ါက်ေပါင္းမ်ားစြာကို စီကံုးေနရသည္။ သတ္ပံုမွားေသာ၀ါက်၊ အဓိပၸာယ္မွားေသာ၀ါက်၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ျပည့္၀ေသာ၀ါက်၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကင္းမဲ့ေသာ၀ါက်၊ ႐ိုးသားေသာ၀ါက်၊ မ႐ိုးသားေသာ၀ါက်၊ လွေသာ၀ါက်၊ မလွေသာ၀ါက်၊ …. ၀ါက်ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရးသားေနၾကရသည္။ ထိုအထဲတြင္မွ သတ္ပံုမွားေသာ္လည္း အဓိပၸာယ္မမွားေသာ၀ါက်၊ သတ္ပံုမမွားေသာ္လည္း အဓိပၸာယ္မွားေသာ၀ါက်၊ ၀ါက်က လွေသာ္လည္း မ႐ိုးသားေသာ၀ါက်၊ ၀ါက်က မလွေသာ္လည္း ႐ိုးသားေသာ၀ါက် …. စသည္ျဖင့္ ေျမာက္ျမားစြာ ကဲြျပားေနႏိုင္ျပန္သည္။ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ေသာအခါ ၀ါက်တစ္ခုတြင္ ႐ႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကဲြျပားေနတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိျပန္သည္။
ငယ္စဥ္ကတည္းက အႏွိမ္ခံမ်ားဘက္က အၿမဲတမ္း ရပ္တည္ခဲ့သျဖင့္ အခြင့္အေရးမ်ားစြာ လက္လႊတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ အေထာက္အပံ့ေပးသူမ်ားႏွင့္ အေျခအတင္ ျဖစ္ဖူးသည္။ ဆရာသမားမ်ားႏွင့္ သေဘာထားကဲြလြဲခဲ့ဖူးသည္။ အဖိႏွိပ္ခံလူတန္းစားဘက္မွ အၿမဲတမ္း ရပ္တည္ခဲ့သျဖင့္ အာဏာရွိသူတို႔၏ မ်က္ႏွာသာအေပးမခံရ။ ဖိႏွိပ္တတ္သူမ်ား၊ အာဏာရွင္လူတန္းစားမ်ားႏွင့္ အေပါင္းအပါျဖစ္သူတို႔၏ ဥေပကၡာျပဳမႈမ်ားကို ခံရဖူးသည္။ ျဖစ္လာခဲ့ေသာ ဘ၀အေျခအေနအရ သာရာကိုသာ စားခ့ဲလွ်င္ ဘ၀ကို အလိုက္သင့္ေလး စီးေမ်ာေနခဲ့လွ်င္ ဘ၀ကို သက္ေတာင့္သက္သာ (႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ) အဆင့္ျမင့္ျမင့္ အေနအထားျဖင့္ ေနႏိုင္ဖို႔ အလြန္႔ကို လြယ္ပါသည္။ ကိုယ့္ဘ၀အဆင္ေျပေစေရးအတြက္ မတရားမႈမ်ား၊ အဓမၼမႈမ်ား၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္မႈမ်ားကို အားေပးသူ၊ သို႔မဟုတ္ မသိလိုက္မသိဖာသာ ေနတတ္သူ ….. မည္သူမဆို … မည္သူ႕ကိုမွ် မခ်စ္မႏွစ္သက္ခဲ့ပါ။ ငယ္စဥ္ဘ၀ကတည္းက ရပ္တည္လာခဲ့ေသာ မူ၀ါဒကို ယခုအခ်ိန္အထိ ကိုင္စဲြထားပါသည္။
၀ါက်မ်ား မလွမပရွိခဲ့ႏိုင္ေသာ္လည္း
အဓိပၸာယ္ကေတာ့
မည္သည့္အခါမွ်
မလြဲမွားခဲ့ပါ။
လက္က စူးကနဲ နာက်င္သြားသျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို ျပန္သတိရသြားသည္။ စာရြက္စာတမ္းမ်ား၊ စာအုပ္အခ်ိဳ႕၊ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓား၊ လက္ကိုင္ဖုန္း၊ ေဘာပင္၊ …. တိုလီမိုလီမ်ားႏွင့္ ေရာေထြးေနေသာ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို ဆဲြထုတ္လိုက္သည္။ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးထဲမွာ တစ္ခုခု ရွိလိမ့္ႏိုးႏိုးႏွင့္ ေငးၾကည့္မိသည္။ ညိွဳးေရာ္ေနသည္။ အနံ႔အသက္အခ်ိဳ႕ေတာ့ ရွိေနေသးသည္။ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြက နီရဲေနသည္။ ဆူးေျခာက္ေခ်ာင္းက စူးထက္ေနသည္။
သူ႕မွာ နီရဲေနေသာ ပြင့္ဖတ္မ်ားရွိသည္။ စူးထက္ေနေသာ ဆူးေျခာက္ေခ်ာင္း ရွိသည္။ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးမွ ရဲရင့္မႈကို ရသည္။ မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ ႏွင္းဆီပြင့္ အသစ္ေလး တစ္ပြင့္လို ႏိုးထလိုပါသည္။
No comments:
Post a Comment