ဦးေပ်ာ္ဘြယ္ စာမေရးျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္း

ဟိုတုန္းကေတာ့ စာမေရးရင္ မေနႏိုင္တဲ့ လက္အစံု။ အခု စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာသြားၿပီ။ ဟိုတို႔တို႔ ဒီတို႔တို႔ေတာ့ ေရးျဖစ္ပါရဲ႕။ အားရေလာက္တဲ့ စာနဲ႔ေပနဲ႔တူတဲ့ စာမ်ိဳးကို မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိခဲ့။ စာေရးဖို႔ ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲက ေရးခ်င္တဲ့အရာေတြက လက္ဖ်ားဆီ ကူးစက္မလာခဲ့ဘူး။ အေျပာင္းအလဲမ်ားအေပၚမွာ စိတ္က ေရာက္ေနခဲ့လို႔ ျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ အေျပာင္းအလဲေတြ … အေျပာင္းအလဲေတြ သို႔မဟုတ္ အေျပာင္းအလဲအသံေတြ။ ဒီအသံေတြမွာ မိန္းေမာေနမိတာ ျဖစ္မယ္။ ဟိုတုန္းက စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ျမင္ခ်င္တဲ့ ျမန္မာ့အာဇာနည္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အနစ္နာခံ သူရဲေကာင္းေတြလည္း စာမ်က္ႏွာေတြေပၚ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ လူထုနဲ႔ဆက္ဆံရတဲ့ ပဲြေတြမွာလည္း ေတြ႕လာရၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ အသံေတြလည္း ပီပီသသ ၾကားခြင့္ရခဲ့ၿပီ။ ဒါေတြကို ဟုိတုန္းက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။

ဟိုတုန္းက အဖိႏွိပ္ခံ ပရဟိတသမားေတြလည္း စင္ေပၚကို တက္လာခဲ့ၾကၿပီ။ ဘယ္ေလာက္၀မ္းသာစရာ ေကာင္းလဲ။ ဟိုတုန္းက ႏွစ္ရွည္လမ်ား ပိတ္ထားရတဲ့ ရင္ဘတ္ေတြလည္း ႏွင္းဆီပြင့္ ရဲရဲေတြလို ပြင့္အံလာခဲ့ၾကၿပီ။ ေခြးတစ္ေကာင္လို ေခ်ာင္ပိတ္အ႐ိုက္ခံရရင္ သင္ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အစာေရစာ အျဖတ္အေတာက္ခံထားရတဲ့ သားသတ္႐ံုပို႔မယ့္ ႏြားလို အဆက္ဆံခံရရင္ သင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းတဲ့ ဓားျပေတြလို သင့္စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို အလုအယက္ ခံရရင္ သင္ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ သင့္ကို ဘာအျပစ္မွ မရွိပါဘဲ သားတစ္ကဲြ၊ မယားတစ္ကဲြျဖစ္ေအာင္ အလုပ္ခံရရင္ သင္ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ သင္ ကိုးကြယ္အျမတ္တႏိုးထားတ့ဲ ရဟန္းသံဃာကို စစ္သားေတြရဲ႕ မစင္အမႈိက္က်ံဳးခိုင္းတယ္လို႔ ၾကားရသိရရင္ သင္ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ ဘာအျပစ္မွမရွိတဲ့ ရဟန္းေတြကို လူအ၀တ္၀တ္ၿပီး ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္တယ္လို႔ သိရရင္၊ ေလးဘက္ေထာက္သြားခိုင္းၿပီး ေခြးလို ေအာ္ခိုင္းရင္၊ အမိန္႔မနာခံရင္ ဖင္ပိတ္ကန္ခံရတာေတြ …. ေတြ …. ဒါေတြကို သိရရင္ သင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ အခု ကိုယ္တိုင္ မတရား လုပ္ခံရသူေတြေတာင္ ဒါေတြကို ဒီခံစားခ်က္ေတြကို သို၀ွက္ထားလိုက္ခဲ့ၾကၿပီ။ ခြင့္လႊတ္လိုက္ၾကၿပီ။ (To forgive is not to forget = ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ ေမ့ပစ္လိုက္ဖို႔ မဟုတ္ပါ - ဆိုတဲ့ ဂႏၵီဂ်ီးရဲ႕ စကားကို ႏွလံုးပိုက္ထားခ်င္လဲ ထားအံုးမွာေပါ့ေလ)။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ …. ျပည္သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္လိုက္ၾကလို႔ပဲ။ ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမတ္လိုက္တဲ့ အာဇာနည္ေတြလဲ။

အခုလို အေျပာင္းအလဲမွာ သင္ေရာ ဘယ္လို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ လုပ္ေနသလဲ။ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာေတြ ကူညီေပးေနသလဲ။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ ဘာေတြ လုပ္ေဆာင္ေပးေနသလဲ။ ကိုယ္တိုင္ ေမးျဖစ္ေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြပါ။ ကိုယ္တိုင္ ေရွ႕တန္းထြက္ မကူညီႏိုင္ရင္ေတာင္ စိတ္ဆႏၵအရ ပူးေပါင္းအားေပးေနဖို႔ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။ ဟိုေန႔က ႏွစ္ရွည္အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ စြန္႔၀ံ့သူအာဇာနည္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕လို႔ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ၊ အေျခအေနဘယ္လိုလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ “တပည့္ေတာ္တို႔ ဒဏ္ရာေတြကို ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ ေဆးကုေနတယ္ဘုရား၊ ဒဏ္ရာေတြေပ်ာက္ရင္ေတာ့ အရွင့္ကို ေျပာပါ့မယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ “ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဦးဇင္းက ဒကာႀကီးတို႔ကို ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာလြန္းတာရယ္၊ အားကိုးတာရယ္ေၾကာင့္ စကားေျပာ ေလာသြားလို႔ပါ”လို႔ ဆိုေတာ့ “မဟုတ္ဘူးဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ အဲဒီအဓိပၸာယ္နဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အရွင္ဘုရားတို႔ေတြ အဲဒီလို ေမးလိုက္တိုင္း တပည့္ေတာ္တို႔ ရင္ဘတ္က ဒဏ္ရာေတြ သက္သာသက္သာလာတယ္ဘုရား”တဲ့။ ဒီေတာ့ ေကာက္ခ်က္တစ္ခု ခ်မိတယ္။ ျပည္သူအေပါင္းတို႔ ….. သူတို႔ ဒဏ္ရာေတြ စိတ္အနာေတြ ေပ်ာက္ကင္းဖို႔အတြက္ ကာယကံအားျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ၀စီကံအားျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ မေနာကံအားျဖင့္ ျဖစ္ေစ ပူးေပါင္းပါ၀င္ေပးၾကပါ။ သူတို႔ ဒဏ္ရာေတြကို ကုစားေပးတာဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဒုကၡေတြကို ဖာေထးေပးျခင္းပါပဲ။

အို … စာဖတ္သူတို႔ သင္တို႔ ခ်စ္တဲ့ အမိေျမရဲ႕ ငုတ္လ်ိဳးေနတဲ့ စြမ္းအားေတြ ေပၚထြက္လာဖို႔ သင့္လက္ထဲမွာ ကံၾကမၼာေတြ အျပည့္ရွိေနပါၿပီ ….။ သင္တို႔ တမ္းတေနတဲ့ ပန္းေလးေတြ ပြင့္လန္းဖို႔ သင့္လက္ထဲမွာ အာဏာအျပည့္အ၀ ရွိေနၿပီ … ။

မေျပာင္းလဲေသးတဲ့ ေအာက္ေျခအာဏာ႐ူးေလးေတြအေၾကာင္းကို ခဏေမ့လိုက္ပါ။ အရွိန္မေသေသးလုိ႔ပါ။ သင္ကသာ မွန္ရာကို အျပည့္အ၀ ေရြးခ်ယ္ေပးလိုက္ရင္ အဲဒီမိစၦာအငယ္စားေလးေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ငုတ္လ်ိဳးကြယ္ေပ်ာက္သြားေတာ့မွာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ မဟန မိစၦာဂိုဏ္းႀကီးကလဲြရင္ အေျပာင္းအလဲကို ျမင္ေနရပါၿပီ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုး မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ေျပာခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီဆိုရင္လည္း ျပည္သူေတြအားလံုး ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔၊ အိမ္ရွင္မကအစ ေခၽြတာေရးစနစ္သံုးၿပီး တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရးအတြက္ ပါ၀င္ဖို႔၊ မိန္႔ၾကားခဲ့တယ္။ ဒီလိုပဲ ဒီမိုကေရစီဆိုတာရလို႔ ခ်က္ခ်င္း ဆင္းရဲသားေတြ သူေဌးျဖစ္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တရားမွ်တတဲ့ လူ႕ေဘာင္ဟာ ဘယ္ေလာက္ ေက်နပ္စရာေကာင္းသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ကို တန္ဖိုးထားဖို႔ လိုတယ္။

တိုင္းျပည္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ သင့္ေရွ႕ကို ခလုတ္ေတြ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ တိုးတက္တာကို ျမင္ခ်င္သလား။ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ စခန္းသြားခ်င္သလား။ စြမ္းအားျပခြင့္မရွိ၊ ေခ်ာင္ပိတ္ငိုညည္းေနရတဲ့ဘ၀မ်ိဳးမွာ ေနခ်င္သလား။ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ခ်င္သလား။ ဒါကေတာ့ သင္ ေရြးခ်ယ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သင့္လက္ကို အျဖဴစင္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေဆးေၾကာထားပါ။ ၿပီးရင္ အျဖဴစင္ဆံုး ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ပါ။ ဒါကေတာ့ က်ဳပ္ တိုက္တြန္းခ်က္ပါ။

ဒီလိုပဲ ဒီအေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘယ္လို ေျပာရမွန္း မသိတာနဲ႔ က်ဳပ္ စာမေရးျဖစ္တာ။ ေရးၿပီးေတာ့ ျပန္ဖတ္ၾကည့္တယ္။ ဒါေတြက စာတစ္ပုဒ္လား၊ ႏွလံုးေသြးစက္ေတြလားဆိုတာ ခဲြျခားမသိလုိက္ဘူး။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ေမာေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ခလုတ္မွားႏွိပ္ရင္ေတာ့ က်ဳပ္ေတာ့ ငိုၿပီ။ က်ဳပ္ ငိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ သားသမီးေတြလည္း လိုက္ငိုၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါက က်ိန္စာ မဟုတ္ဘူး။ အမွန္တရားပါ။