လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္က
ပီနန္ေက်ာင္းကို တ႐ုတ္မိသားစုတစ္စု ေရာက္လာတယ္။ ဒကာမႀကီးက သူ႕သားကို ရဟန္း၀တ္ေပးခ်င္လို႔လို႔
ဆိုပါတယ္။ ဘယ္ႏွရက္ေလာက္ ၀တ္မွာလဲဆိုေတာ့ ၇-ရက္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ၀တ္ခ်င္တာလဲဆိုေတာ့
သူက အခုတေလာ ကံေတြ အရမ္းဆိုးေနတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ မေအာင္ျမင္ဘူး။ အဖ်က္ေတြ ခဏခဏ ၀င္ေနတယ္။
စားေသာက္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတာ။ အခု ပိတ္လိုက္ရၿပီ။ ကံေကာင္းေအာင္လို႔ ၀တ္တာပါလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ၀တ္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ၀တ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ၇-ရက္တာကာလအတြင္းမွာ
တရားဘယ္လို ထိုင္ရတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘာလဲစတဲ့ သိသင့္သိထိုက္တာေလးေတြ အေတာ္ သိသြားခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေန႔
လူထြက္တဲ့အခါမွာ သူ လူ႕ဘ၀ကို ျပန္သြားရမွာ ၀မ္းနည္းမိေၾကာင္း၊ ရဟန္းဘ၀က ေအးခ်မ္းေၾကာင္း
ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူက လူ႕ဘ၀မွာ အဆင္ေျပေစမယ့္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားနည္းရွိရင္
ေျပာျပပါအံုးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ငါးပါးသီလကို လူ႕သီလလို႔ ဆိုထားေၾကာင္း၊
မိမိကိုယ္မွာ အ၀တ္ဗလာျဖစ္ေနရင္ ရွက္စရာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔အတူပဲ လူ႕ဘ၀မွာ ငါးပါးသီလကို
မထိန္းႏိုင္ရင္ ရွက္စရာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ သူက
ေစာဒက တက္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ လုပ္ငန္းမွာ အရက္က မေသာက္လို႔ကို မရဘူး။ အရက္မေသာက္ရင္
လူေတာ မတိုးသလို ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး သီလကိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ လြန္က်ဴးရပါလိမ့္မယ္လို႔
ဆိုပါတယ္။ ဒါတင္ မကေသးဘူး။ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္ ေျပာႏိုင္တာက တပည့္ေတာ္ဟာ
အရက္ေသာက္ေပမယ့္ လူမွန္းသူမွန္း မသိေအာင္၊ မူးေအာင္ တစ္ခါမွ မေသာက္ဖူးပါဘူး။ တပည့္ေတာ္
လုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ဆက္လက္လုပ္ႏုိင္တယ္။ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာရမယ့္
ဧည့္သည္လုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ေတြ႕ဆံု စကားေျပာႏိုင္တယ္။ ဒီလိုဆိုရင္
တပည့္ေတာ္ကို ငါးပါးသီလ၊ အရက္ေသာက္ျခင္းသီလကို ခ်ိဳးဖ်က္တယ္၊ က်ိဳးပ်က္ၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါသလားဘုရားတဲ့။
ကဲ … ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။
မရဘူး၊ မင္းဘယ္လိုပဲ
ေသာက္ေသာက္၊ အရက္စက္ကေလး ပါးစပ္ထဲ၀င္သြားတာနဲ႔ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ႀကီး က်ဴးလြန္လိုက္ၿပီ၊
သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္လြန္က်ဴးျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေတြ မင္း အကုန္ခံစားရေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရမလား။
သူ႕ကိုေတာ့ အဲဒီလို မေျပာလိုက္ပါဘူး။ ကိုယ္ေျပာလဲ ထူးမွာမွ မဟုတ္တာ။ ေရွာင္ႏိုင္ရင္ေတာ့
အေကာင္းဆံုးေပါ့၊ မူးေအာင္ လြန္ေအာင္ မေသာက္နဲ႔လို႔ပဲ ေျပာျဖစ္လိုက္ပါတယ္။
အခု ဒကာေလးတစ္ေယာက္ကလည္း
ေမးလာတယ္။ မူးေအာင္ မေသာက္ရင္ အျပစ္က်ဴးလြန္ရာ က်ပါသလားတဲ့။ ဒါက ေမးသင့္ေမးထိုက္တဲ့
ေမးခြန္းပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ယေန႔ လူ႕ေလာကရဲ႕ လူေနမႈဘ၀ပံုစံေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကလည္း
႐ႈပ္ေထြးျပန္႔ေျပာလာေနတယ္ မဟုတ္လား။ စီးပြားေရး ပါတနာေတြ စုေပါင္းဧည့္ခံပဲြမွာ သူမ်ားေတြ
ေမာ့လို႔ ကိုယ္က မေမာ့ရင္ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုး။ ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းလည္း မသိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ဦးဇင္းနဲ႔ အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူလည္း အထုိက္အေလ်ာက္
ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးသမားပါပဲ။ သူကေတာ့ ဘယ္လို ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ဘယ္လုိ ပဲြေတြပဲ တက္တက္
အရက္ကို လံုး၀လံုး၀ မေသာက္ပါဘူးတဲ့။ ဒါမ်ိဳးလည္း ရွိေပးအံုးမွေပါ့ေနာ္။ ကဲ ဘာပဲေျပာေျပာ
ေမးသူရွိေတာ့ အေျဖလည္း ရွိရတာေပါ့ေလ။ ဒီေတာ့ သုရာေမရယအေၾကာင္း ပိဋကတ္ေတြမွာ ဘယ္လို
ေျပာထားေဟာထားသလဲ ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
သုရာေမရယ-
မူးယဇ္ေစတတ္ေသာ အရာမ်ား၊ ေသရည္အရက္ အေၾကာင္း ဖြင့္ဆိုထားတာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီေတာ့
သုရာေမရယ ဆိုတာကို ေသာက္သူကို မူးယဇ္ေစတတ္၊ ပံုမွန္အသိဉာဏ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးတတ္ေသာအရာမ်ား၊
အရက္၊ မူးယဇ္ေဆး၀ါး စသည္တို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ နားလည္ထားလုိက္ေပါ့။
အရက္ေသစာ
ေသာက္သံုးျခင္းကို ပါဠိေတာ္ေတြမွာ “မူးယဇ္လာလွ်င္ အကုသိုလ္ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္
သံုးသပ္တတ္ေသာ အသိဉာဏ္ပညာကို အားနည္းေစတတ္ေသာေၾကာင့္၊ ပံုမွန္စိတ္ညစ္ႏြမ္းၿပီး သူတစ္ပါးေျပာတာကို
ေကာင္းေကာင္းနားမလည္တတ္ေသာေၾကာင့္ ….”စသျဖင့္ ျပဆိုထားပါတယ္။ အထက္ပါ ဆိုးက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေသးဘူးဆိုရင္
….? ဒီလိုဆိုေတာ့ သံုးသပ္ၾကည့္လို႔ ရႏိုင္တာေပါ့။
သုရာေမရယနဲ႔
ပတ္သက္တဲ့ မွတ္ဖြယ္ေလးေတြကို ဖတ္ၾကည့္ပါအံုး။ သုရာေမရယအဂၤါ ေလးပါးရွိတယ္။ (၁) မဇၨဘာေ၀ါ- ေသအရက္ ကေဇာ္ျဖစ္ျခင္း
(၂) ပါတုကမ်စိတၱံ- ေသာက္လိုစိတ္ ရွိျခင္း (၃) ၀ါယေမာ ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ လံု႕လ ျပဳျခင္း၊
(၄) အေဇၩာဟရဏံ- ေသာက္မ်ိဳခ်ျခင္း
အရက္အမ်ိဳးအစားေတြလည္း
အမ်ားႀကီး ျပထားပါေသးတယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ဆန္၊ သစ္သီးသစ္ရြက္ စတာေတြကို က်ိဳခ်က္ေဖာ္စပ္ထားတဲ့
အရက္ေတြပါပဲ။ ဘာမွ မထူးပါဘူး။
အရက္ေသာက္ျခင္းရဲ႕
ဆိုးက်ိဳးေတြကိုလည္း စီးပြားပ်က္ျခင္း၊ လူအၾကည္ညိဳပ်က္ျခင္း၊ ကိုယ့္စကား သူမ်ား နားမေထာင္ျခင္း(ၾသဇာမရွိျခင္း)
စတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး
အေရးႀကီးတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းရွိတယ္။ “သုရာေမရယသခၤါတႆ မဇၨႆ ဗီဇေတာ ပ႒ာယ မဒဝေသန ကာယဒြါရပၸဝတၱာ
ပမာဒေစတနာ သုရာေမရယမဇၨပမာဒ႒ာနံ”တဲ့။ မူးၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကာယပိုင္းမွာပါ မူးတတ္ေမ့တတ္တဲ့
စိတ္ေစတနာကို သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ လြန္က်ဴးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြ
ေနရာမ်ားစြာမွာ ဒီ အရက္အေၾကာင္းကို ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။ လိုရင္း ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ
(ဒီေလာက္ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။)
ဒီေတာ့ မိမိဘာသာ သံုးသပ္ၾကည့္လို႔ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ေျပာဆိုတဲ့
ေနရာမွာ တစ္ခါတစ္ရံ အက်ိဳးကို ၾကည့္ၿပီး (ဆိုးက်ိဳးကို ၾကည့္ၿပီး) လုပ္သင့္မလုပ္သင့္
ဆံုးျဖတ္ရတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အေၾကာင္းကို ၾကည့္ၿပီး လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ ဆံုးျဖတ္ရတယ္။
မူးယဇ္ေစတတ္ေသာ၊ ေမ့ေလ်ာ့ေစတတ္ေသာ ဆိုတဲ့ စကားကလည္း စဥ္းစားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။
မမူးရင္၊ မေမ့ရင္ ဆိုၿပီး ျပန္လွန္စဥ္းစားဖို႔ပါ။ အရက္တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး သာမန္လူတစ္ေယာက္လို
စဥ္းစားႏိုင္၊ သံုးသပ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ … ဒီလိုလည္း စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ပါ။ ဒီလိုဆိုေတာ့
အရက္ေသာက္တုိင္း သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ မလြန္က်ဴးဘူးလို႔ ဆိုရမလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တရားေတာ္ေတြမွာ
ဒီလို ဆိုထားတာေတြ မရွိပါဘူး။ နည္းနည္းေသာက္ရင္ နည္းနည္းထူးျခားမွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ နည္းနည္း
အကုသိုလ္ ျဖစ္မွာေပါ့။ သိကၡာပုဒ္ကလည္း လြန္က်ဴးၿပီးသား ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္
လြန္က်ဴးရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဆိုးက်ိဳးတရားေတြေတာ့ ရခ်င္မွ ရမွာေပါ့။
ဆိုေတာ့ အရက္ေသာက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ကို က်ဴးလြန္သြားၿပီလို႔
မွတ္လိုက္ေပါ့။ မမူးရင္ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ဆိုတာဟာ မမွန္ပါဘူး။ မမူးရင္ သုရာရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြ
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုအေနနဲ႔ ဆိုလို႔ ရႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
အရက္ေသာက္ရင္ လူအထင္ေသးမယ့္၊ ကဲ့ရဲ႕ရႈံ႕ခ်မယ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဆိုးက်ိဳးေတြက
ပိုမ်ားလာမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ စဥ္းစားသံုးသပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။
