(၁)
ျမန္မာစကားတြင္
“ဘုရား တ ေနရတယ္၊ ဘုရား တ ေနရတယ္”ဟု ေျပာေလ့ရွိၾကသည္။ အႏၲရာယ္မ်ား၊ အခက္အခဲမ်ားတြင္
ေနထိုင္က်င္လည္ရသည္ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္ဟု နားလည္ရသည္။ လူတိုင္းလူတိုင္း (ဘုရားခ်င္း
မတူလွ်င္ေသာ္မွ) ဘုရား တ ေနရေသာေန႔ရက္မ်ားကို ႀကံဳေတြ႕ဖူးပါလိမ့္မည္။ အမွန္အားျဖင့္
ဘုရား တ ေနျခင္းမွာ အႏၲရာယ္ႀကံဳမွ အခက္အခဲမ်ား ေတြ႕မွ တ ရျခင္း မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း
သူသူကိုယ္ကိုယ္ “ခလုတ္ထိမွ အမိ တ”ဆိုသလို “ဒုကၡေတြ႕မွ ဘုရား တ”ၾကသည္က မ်ားေလသည္။
(၂)
ယခုအခါတြင္
ပီနန္ေက်ာင္း၌ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမိဘမ်ား မိမိတို႔ သားငယ္သမီးငယ္မ်ားကို ေက်ာင္းသို႔ ေခၚလာေနၾကသည္။
ပီနန္ေက်ာင္း၌ရွိေသာ အရွင္ဥပဂုတၱ႐ုပ္ပြားေတာ္တြင္ ဥပဂုတၱပဲြမ်ား ေပးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
မည္သည့္အခ်ိန္က မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ မသိ၊ ဥပဂုတၱ ပဲြထိုးလွ်င္ စာေမးပဲြေအာင္သည္ဟု
ယံုၾကည္ၾကသည္။ စာေမးပဲြမေျဖခင္ေကာ ေျဖၿပီးအခ်ိန္မွာပါ ပီနန္ေက်ာင္း ဥပဂုတၱ႐ုပ္ပြားေတာ္တြင္
ငွက္ေပ်ာပဲြ၊ အုန္းပဲြမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနတတ္ေလသည္။ စာေမးပြဲမေျဖခင္ ပဲြထုိးသည္မွာ ယံုၾကည္မႈတိုးေစသည္ဟု
အေၾကာင္းျပစရာရွိေသာ္လည္း စာေမးပဲြေျဖၿပီးမွ ပဲြထုိးျခင္းမွာ အနည္းငယ္ လဲြမွားေနသလားဟု
ေတြးထင္ရသည္။ အခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ားက “အရွင္ဘုရား … ၿပီးခဲ့တဲ့စာေမးပဲြမွာ
ေကာင္းေကာင္း မေျဖႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ အဲဒါရလဒ္ေကာင္းေအာင္ ရြတ္ဖတ္ေပးပါ”ဟု ဆိုတတ္ၾကသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ
ဤသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းၾကားတြင္ ဘုရား တ တတ္ေသာ လူသား၏ အဇၥ်တၱကို
လွစ္ဟျပေနျခင္းဟု ဆိုရေပလိမ့္မည္။
(၃)
တစ္ရက္က
ခရစ္ယာန္တ႐ုတ္ဒကာမႀကီးႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္သည္။ ဘုရား၀တ္ျပဳသူမ်ားႏွင့္ စည္ကားေသာ ပီနန္ေက်ာင္း
အဓိကဘုရားေဆာင္မွာ ျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္က်မ္းစာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးျဖစ္သည္။
သမၼာက်မ္းစာ၏ က်မ္းေဟာင္းက်မ္းသစ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသည္မ်ား (ဆန္႔က်င္သေယာင္ျဖစ္ေနသည္မ်ား)
အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကသည္။ ေျပာလိုသည္မွာ “ခရစ္ယာန္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာပဲျဖစ္ျဖစ္
အတူတူပါပဲ၊ အခက္အခဲရွိရင္ စိတ္ညစ္ရင္ ဘုရားေရွ႕လာၿပီး ေျပာျပ၊ ၿပီးရင္ ဘုရားကို ကုေပးဖို႔
ေတာင္းဆိုၾကတာပဲ မဟုတ္လား”ဟု ဗုဒၶဘုရားရွင္ေရွ႕ ၀တ္ျပဳပူေဇာ္ေနၾကေသာ လူမ်ားကို လက္ညွိဳးထိုးရင္း
ေျပာျပသည္။ ထိုအခါ “ငါကေတာ့ အဲ့ဒီလို ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး”ဟု ေျပာေသာအခါ သူ အံ့ၾသသြားသည္။
“တကယ္လား”ဟု အံ့ၾသတႀကီး ေမးသည္။ “ဟုတ္တယ္၊ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ ဒကာမႀကီး ဘုရားထံမွာ ေတာင္းသလို
ေတာင္းေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊ ထိုင္ေတာ္မူေနတဲ့ ဗုဒၶဘုရားကလည္း သူတို႔ကို ဘာမွ ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး၊
သူ ေပးႏိုင္တာက ဥံဳဖြဆိုၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ အက်ိဳးတရား မဟုတ္ဘူး၊ သူ ေပးႏိုင္တာကို လြန္ခဲ့တဲ့
ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀-ေက်ာ္ကတည္းက ေပးၿပီးသြားၿပီ၊ ႀကီးပြားခ်င္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္၊ ဆင္းရဲကို
ေၾကာက္ရင္ ဒါေတြ မလုပ္နဲ႔၊ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ဒီလိုေန၊ စိတ္မဆင္းရဲခ်င္ရင္ ဒီလို မေနနဲ႔
… စသျဖင့္ ညႊန္ၾကားၿပီးသား။ တစ္ေနရာရာကေနၿပီး သူက ဘာမွ ကူညီေပးမွာ မဟုတ္ဘူး”လို႔ ရွင္းျပလိုက္ေသာအခါ
သူ ထပ္ၿပီး အံ့ၾသသြားပံု ေပၚေနသည္။ ထိုသို႔ရွင္းျပလိုက္ေသာအခါ အံ့ၾသလြန္း၍ ထင္သည္။
ဘုရား တၿပီး ျပန္သြားခဲ့ေလသည္။
(၄)
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့
ကိုယ္က တ ရသည္။ အီရန္က ေခါင္းၿမီးၿခံဳ ဒကာမႀကီး အုပ္စု ေရာက္လာသည္။ ေမးခြန္းေမးခ်င္လို႔ပါဟု
ဆိုသည္။ ပရိတ္ေရအိုးႏွင့္ ပရိတ္ႀကိဳးမ်ားကို လက္ညွိဳးထိုးကာ “ဒီေရက ဘာလဲ၊ ဘာလို႔ လုပ္တာလဲ၊
ဒီႀကိဳးကေကာ ဘာလုပ္တာလဲ”စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းမ်ား ေမးသည္။ ပရိတ္ေရ၊ ပရိတ္ႀကိဳးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း
အႏၲရာယ္ကင္းေစဖို႔ လုပ္တာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပရိတ္ႀကိဳးေလးကို လက္မွာ ခ်ည္ထားလွ်င္ အၿမဲမျပတ္
ရတနာသံုးပါးကို သတိရေနသျဖင့္ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ယံုၾကည္မႈရႏိုင္ေၾကာင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္
ပရိတ္ႀကိဳးေလးကို ၾကည့္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ရတနာသံုးပါးကို ကိုယ္စားျပဳထားေသာ ႀကိဳးေလးက
မေကာင္းမႈ မလုပ္ဖို႔ သတိေပးေနသလိုျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ရွင္းျပလိုက္သည္။ စကားေျပာျခင္းကို
ဤတြင္ ရပ္လိုက္ဖို႔ ေကာင္းပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မရပ္လိုက္သျဖင့္ ဘုရား တ ခဲ့ရသည္။ “မင္းတို႔
ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အဓိက ေဟာၾကားခ်က္က ဘာလဲ”ဟု ဆက္ေမးျပန္သည္။
သစၥာေလးပါးႏွင့္ဘ၀လြတ္ေျမာက္ရာအေၾကာင္းတို႔ကို ရွင္းျပသည္။ ထိုအထဲတြင္ အနိစၥသေဘာတရားအေၾကာင္း
ပါသြားသည္။ “Nothing last forever ဘယ္အရာမွ မၿမဲဘူး”ဟူေသာ စကားၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ဒကာမတစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာ နီရဲသြားခဲ့သည္။ အနည္းငယ္ ေဒါသျဖစ္ေနဟန္ျဖင့္ “မင္း ေျပာစမ္း၊ ေျပာစမ္း ….
အဲဒီ မၿမဲတဲ့အထဲမွာ ဘုရားသခင္ ပါသလား”ဟု ေမးသည္။ “ငါ ဘယ္ဘာသာကိုမွ ပုတ္ခတ္ခ်င္လို႔
မဟုတ္ဘူး၊ မင္းတို႔ ေမးလို႔ ငါေျဖရတာ၊ ငါ အမွန္အတိုင္း ေျဖမယ္၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္၊ ဘယ္နတ္၊
ဘယ္ဘုရားမွ ထာ၀ရ မတည္ရွိဘူး”ဟုဆိုလိုက္ေသာအခါ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ (အီရန္စကားျဖစ္ဟန္တူသည္)ေျပာၿပီး
“ငရဲသြားသြားမယ့္ေကာင္ေတြ”ဟုဆိုကာ ထြက္ခြါသြားခဲ့ေလသည္။ “ဘုရား၊ ဘုရား”ဟု တ က်န္ခဲ့ရသည္။
(၅)
ပီနန္ေက်ာင္းသည္
ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ၀င္ထြက္သြားလာေနၾကသည္ျဖစ္ရာ ကမၻာအႏွံ႔အျပားမွ
ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံု၊ စိတ္ေနစိတ္ထားေပါင္းစံုတို႔ စုေ၀းတတ္ေလသည္။ ထိုခရီးသည္မ်ားတြင္
ဥေရာပ၊ အေမရိကမွ ခရီးသည္အမ်ားစုမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ တက္တက္ၾကြၾက ရွိတတ္ၾကသည္။ သူတို႔သိလိုသည္မ်ားကို
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေမးၾကေဆြးေႏြးၾက လုပ္ျဖစ္သည္။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ
အီရန္၊ အီရတ္၊ ပါကစၥတန္၊ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်၊ ေဂ်ာ္ဒန္ စေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွ လာေသာခရီးသည္မ်ားက
သံုးမ်ိဳးသံုးစားေလာက္ ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။ အခ်ိဳ႕က ဘုရားေဆာင္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္
ဘယ္သူ႕ကိုမွ အေရးလုပ္ဟန္မျပဘဲ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားႏွင့္ သံဃာမ်ားကို ခပ္တည္တည္နဲ႔
ၾကည့္သြားၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က အလြန္ေဖာ္ေရြပြင့္လင္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ အျခားအေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ားထက္
အီရန္သူ၊ အီရန္သားမ်ားက မ်ားေသာအားျဖင့္ ပြင့္လင္း႐ိုးသားၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာ
မ်က္လံုးအၾကည့္ကအစ ရန္လိုဟန္ျဖစ္ေနၿပီး “မင္းတို႔က အလႅာဟ္အရွင္ဖန္ဆင္းထားတဲ့ လူလူခ်င္း
ကိုးကြယ္တယ္၊ ထာ၀ရဘုရားရဲ႕ ကူညီေစာင့္မမႈကို မင္းတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ရႏိုင္ပါ့မလဲ”ဟု ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။
“မင္းတို႔ ေဂါတမဘုရားမွာ စြမ္းအားေတြရွိေနမယ္ဆိုတာေတာ့ ငါတို႔ အထိုက္အေလ်ာက္ လက္ခံလို႔
ရတယ္၊ မင္းတို႔ သိထားရမွာက ေဂါတမဘုရားမွာရွိတဲ့ စြမ္းအားေတြက အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ေပးထားတာ၊
လူသားဆိုတာ ထာ၀ရဘုရားက ေပးထားတဲ့စြမ္းအင္ေလာက္သာ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္။ မင္းတို႔ နားလည္ရဲ႕လား”လို႔
ဆရာႀကီးေလသံျဖင့္ ခါးေထာက္ၿပီး လာေျပာသူမ်ားလည္း ရွိတတ္သည္။ ထိုသို႔ေသာသူမ်ားႏွင့္ေတြ႕လွ်င္
ဘုရားသာ တ ေနခဲ့ရသည္။
(၆)
ဗုဒၶဘာသာတို႔
ဘုရား တ ျခင္းမွာ ဘုရားထံမွာ တစ္ခုခု ရလိုသျဖင့္ ေတာင္းျခင္း၊ တျခင္း မဟုတ္ေပ။ မိမိတို႔ဘ၀
တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရး၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ တိုးတက္ႀကီးပြားေရးအတြက္ နည္းေပးလမ္းျပ
လုပ္ေပးေတာ္မူေသာ ဆရာအရွင္ျမတ္စြာဘုရားကို ေအာက္ေမ့တသ၊ အမွတ္ရျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေလသည္။
ေလာကီခ်မ္းသာမ်ား ရဖို႔အတြက္ ဥံဳဖြဆိုၿပီး ေရႊ၊ ေငြမ်ား လာေပးေသာ ဘုရားမဟုတ္။ ေရႊေငြမ်ား
တိုးတက္ႀကီးပြားေရးအတြက္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ား ညႊန္ျပေပးေသာဘုရားသာ ျဖစ္ေလသည္။
ထမင္းငတ္ေနသူတို႔အတြက္
ထမင္းမ်ား ေပါင္မုန္႔မ်ား မိုးေပၚက ပစ္ခ်ေပးေသာ ဘုရားမဟုတ္၊ ထမင္းမငတ္ေအာင္ မည္သို႔ေနရမည္၊
မည္သို႔က်င့္ရမည္ဟု လမ္းျပေသာ ဘုရားသာ ျဖစ္ေလသည္။ သူ႕ကို ယံုၾကည္႐ံုမွ်ႏွင့္ ဘ၀ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းေပၚသို႔
မ တင္ေပးေသာ ဘုရားမဟုတ္။ ဘ၀ထြက္ေျမာက္ရာ ေအးၿငိမ္းရာသို႔ လမ္းညႊန္ေပးေသာ ဘုရားသာလွ်င္
ျဖစ္ေလသည္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကို ကယ္တင္ရွင္ဘုရားအျဖစ္ လက္ခံလိုလွ်င္ ကိုယ့္ဘ၀၊ ကိုယ့္အဆင့္အတန္း
ျမင့္မားေအာင္ နည္းေပးျခင္း၊ အႀကံေပးျခင္းမ်ားျဖင့္သာ ကယ္တင္ေသာဘုရားျဖစ္သည္၊ ဥံဳဖြဆိုၿပီး
ကယ္တင္ေသာဘုရား မဟုတ္ဆိုသည္ကို နားလည္ထားရၾကေပမည္။
စစ္မွန္ေသာဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ဆိုသည္မွာ
ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ကိုယ့္ၾကြက္သားမ်ားကို ယံုၾကည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။
