အာဖရိကဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ အလြန္ကို မနီးစပ္တဲ့ အမည္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ေလာက္ကတည္းက အာဖရိကရဟန္းတစ္ပါးဟာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနခဲ့လို႔ သူ႔ကို အမွတ္ထင္ထင္ ေတြ႕သိခဲ့ရပါတယ္။ သူ႕အေၾကာင္းကို စိတ္၀င္စားလို႔ ၀က္ဘဆိုက္ေတြကေန လိုက္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႕အေၾကာင္းတစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဗြီဒီယိုဖိုင္ေလးကိုပါ ၾကည့္လိုက္ရတယ္။ စာေရးသူသာမက အဆိုပါ ဗြီဒီယုိေလးကို ၾကည့္မိသူတိုင္း အံ့ၾသ၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကရတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ေဖ့စဘြတ္မွာလည္း ထိုဗြီဒီယိုေလးကို မွ်ေ၀ျဖစ္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၃-ပတ္ေလာက္က ပီနန္ကၽြန္းက ၀ိသာခါက ယူဂႏၶာႏိုင္ငံက အာဖရိကရဟန္းတစ္ပါး ပီနန္ကၽြန္းကို ၾကြၿပီး တရားေဟာမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ သူနဲ႔ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတြက တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ “၀ိသာခါေရ အဲဒီဘုန္းႀကီးကို ငါနဲ႔ေတြ႕ေပးလို႔ ရမလား”လို႔ ေမးျဖစ္ခဲ့ေတာ့ “အိုး …. ရတာေပါ့၊ ငါ စီစဥ္ေပးမယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ေသခ်ာေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ပီနန္ကၽြန္းက သီရိလကၤာေက်ာင္းမွာ တရားပဲြလုပ္အုံုးမွာဆိုေတာ့ “ငါလည္း သူ႕တရားပဲြ သြားခ်င္တယ္”လို႔ဆိုေတာ့ သူကားနဲ႔ လာႀကိဳမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ သူ(အာဖရိကကိုယ္ေတာ္)တရားေဟာမယ့္ေန႔ဟာ ဓမၼိကာရာမေက်ာင္း အပတ္စဥ္တရားပဲြနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စာေရးသူလည္း အေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ သူ႕တရားပဲြ ငါသြားခြင့္ မႀကံဳေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီအေၾကာင္းကို ၀ိသာခါကို ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေတာ့ “မပူနဲ႔၊ ဦးဇင္းတို႔ေက်ာင္းကို ေခၚလာၿပီး ဦးဇင္းနဲ႔ေတြ႕ေပးမယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒီေန႔ ညေန ၄-နာရီခြဲခန္႔မွာ ယူဂႏၶာက အာဖရိကရဟန္းေတာ္ ဘိကၡဳဗုဒၶရကၡိတ ေရာက္လာပါတယ္။ သူေရာက္လာၿပီး စကားေျပာေတာ့ “ဒို႔ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ေပးလိုက္ရင္ သူ႕အတြက္ ဗဟုသုတေတြ သာသနာျပဳ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ရသြားမွာပဲ”လို႔ ေတြးမိၿပီး တာ၀န္ခံဆရာေတာ္ ဦး၀ိစိတၱကို ေလွ်ာက္ထားၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔မေတြ႕ခင္ ျမန္မာေက်ာင္းအတြင္း လိုက္လံျပသတဲ့အခါ သူ႕ပါးစပ္က က်န္တဲ့ စကားလံုးေတြ တိတ္ဆိတ္သြားသလားထင္ရေအာင္ စကားႏွစ္လံုးခန္႔ကိုပဲ တြင္တြင္ႀကီး ေျပာေနေတာ့တယ္။ “အံ့ၾသစရာေကာင္းလိုက္တာ၊ အံ့ၾသစရာေကာင္းလိုက္တာ (Amazing, wonderful)”ဆိုတဲ့ စကားကိုသာ ေရရြတ္ေနေတာ့တယ္။
“တပည့္ေတာ္ဟာ အရွင္တို႔ ဆရာေတာ္နဲ႔ မေတြ႕ရေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အရွင္ဘုရားတို႔ ဆရာေတာ္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့အရာေတြနဲ႔တင္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳ၊ အေတြးအျမင္ေတြ ရလိုက္ၿပီ”လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘာေတြလဲလို႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ “ေထရ၀ါဒေက်ာင္းဆိုေပမယ့္ အားလံုးေသာ ဗုဒၶဘာသာဂိုဏ္းမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ေအာင္ အေဆာက္အအံုမ်ား စီမံေဆာက္လုပ္ထားျခင္း၊ အေဆာက္အအံုကို လူနဲ႔ဘုရားဆင္တုေတြ ေနလို႔ ရေအာင္ လုပ္တယ္ဆိုေပမယ့္ အရွင္တို႔ ဆရာေတာ္က ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္တဲ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားကိုပါ ဆဲြေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ထားျခင္း”ဆိုတဲ့ ႏွစ္ခ်က္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူလည္းပဲ ေနာက္ေနာင္ အေဆာက္အအံုေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ဒီနည္းကို အသံုးျပဳေတာ့မယ္လို႔ ဆိုေနခဲ့ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ၅-နာရီေလာက္မွာ ဆရာေတာ္ႀကီးထံကို သြားၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ စကားေတြ အၾကာႀကီး ေျပာၾကပါတယ္။ အာဖရိကကိုယ္ေတာ္ဟာ ေခါင္းေတြ တညိမ့္ညိမ့္နဲ႔ သေဘာေတြ က်ေနခဲ့တယ္။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မွ ေျပာမျပဖူးတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြကို သူရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“မင္း သာသနာျပဳတာ အာဖရိက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ၿပီလဲ”လို႔ ေမးတဲ့အခါ ၁၄-၁၅ ေယာက္လို႔ ေျပာေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီး သာသနာျပဳနည္းေတြကို အမိန္႔ရွိပါတယ္။ သာသနာျပဳတဲ့ေနရာမွာ ၀ိပႆနာ၊ ၀ိပႆနာဆိုၿပီး မင္းေလွ်ာက္လုပ္ေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေအာင္ျမင္ဘူး၊ အျခားပရဟိတအလုပ္ေတြနဲ႔ တဲြၿပီး လုပ္ရတယ္။
သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ စီးပြားေရးလုပ္သလိုပဲ၊ စီးပြားေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုကို တန္ရာတန္ေၾကးနဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္ၾကတာ။ ကုန္ပစၥည္းဆိုတာကလည္း ကိုယ္ႀကိဳက္မွ ကိုယ္ယူတာ၊ လူမႀကိဳက္တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုကို ဘယ္သူက ၀ယ္မွာလဲ။
မင္းတို႔ အာဖရိကမွာ စားစရာမရွိတဲ့သူေတြ ရွိတယ္။ ၀တ္စရာမရွိတဲ့သူေတြ ရွိတယ္။ သူတို႔ကို မင္းက ၀ိပႆနာ သြားေပး။ အလကားပဲ။ ဘယ္သူက အဲဒီ ၀ိပႆနာကို စိတ္၀င္စားမွာလဲ။ စားစရာ မရွိတဲ့သူေတြကို စားစရာ အရင္ေပး။ ၿပီးမွ ၀ိပႆနာကို ေျပာ။ ၀တ္စရာမရွိသူကို ၀တ္စရာ အရင္ေပး။ ၿပီးမွ တရားေဟာ။ ဒီလိုမွ သာသနာႀကီးပြားမွာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက “မင္းက စားစရာမရွိသူေတြကို ၀ိပႆနာ သြားေျပာေနတာလား”လို႔ ေမးေတာ့ “သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ သေဘာေပါက္ပါၿပီ”ဆိုၿပီး သေဘာေတြ က်ေနခဲ့တယ္။
ေနာက္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးက အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ မေလ်ာ့တဲ့ ဇြဲလံု႔လ ထားရွိဖို႔၊ လမ္းခုလတ္မွာ ရပ္တန္႔မပစ္ဖို႔ မွာပါတယ္။ “ငါက ပ်င္းတဲ့သူ၊ ေႏွးတဲ့သူဆို သေဘာမက်ဘူး”လို႔ အမိန္႔ရွိပါတယ္။ “ျမန္ျမန္လုပ္၊ ထိထိမိမိလုပ္၊ ပန္းတိုင္ထိ ေရာက္ေအာင္သြား”။
အာဖရိကကိုယ္ေတာ္က ဆရာေတာ္ ဦးသီလာနႏၵဟာ သူ႕ဆရာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ “ဦးသီလာနႏၵဆိုတာ ငါ့သူငယ္ခ်င္း၊ ငါက ျပည္ပသာသနာျပဳ ထြက္လာကတည္းက ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္မလွည့္ေတာ့ဘူး။ သူကေတာ့ သြားလိုက္ျပန္လိုက္နဲ႔။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ျပည္ပသာသနာျပဳမွာ မေအာင္ျမင္ဘူး။ အေမရိကက သူ႕ေက်ာင္းေတာင္ ငါ ကူညီေဆာက္ေပးခဲ့တာ”လို႔ အမိန္႔ရွိလိုက္ေတာ့ အာဖရိကကိုယ္ေတာ္ဟာ အေတာ္ကို သေဘာက်သြားပံုေပၚပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ တစ္နာရီခန္႔ စကားေျပာၿပီးေတာ့ လမ္းမွာ တဖြဖြနဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ရတာ တန္ဖိုးရွိေၾကာင္း အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေတြးအျမင္ေတြ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားေနခဲ့ပါတယ္။ အျခားျမန္မာသံဃာမ်ားနဲ႔ စကားအနည္းငယ္ေျပာၿပီး ၆-နာရီခဲြေလာက္မွာ ျပန္ၾကြသြားပါတယ္။
သူျပန္သြားေတာ့ “အာဖရိကနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ”ဆိုတဲ့ ခပ္စိမ္းစိမ္း ေ၀ါဟာရႏွစ္ခုကို ခပ္ေရးေရးေလး တဲြစပ္ျမင္ေယာင္ေနမိခဲ့ပါတယ္။
2 comments:
ဒီေဆာင္းပါးေလးဖတ္မိေတာ့ တစ္ခါတုန္းက ဆရာ၀န္တင္ေရႊေရးတဲ့ အဆိပ္ ဆုိတဲ့ ၀တ္ထုစာအုပ္ေလးကုိ သြားသတိရသလုိလုိ၊ မာသာထရီဇာကုိပဲ တမ္းတမိေနလုိလုိပါပဲလား....
http://www.ugandabuddhistcenter.org
သာဓု သာဓု သာဓု
Post a Comment