မေလးရွားႏိုင္ငံ၊ ပီနန္ၿမိဳ႕၊ မန္ဒရိန္းအထက္တန္းေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူေလးေတြပါ။ သူတို႔က ဓမၼိကာရာမျမန္မာေက်ာင္းသမိုင္း၊ ဘုန္းႀကီး၀တ္ၾကျခင္းအေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ဆိုတဲ့ အခ်က္အလက္သံုးခုကို အေျခတည္ၿပီး ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးၾကတယ္။ သူတို႔ေလးေတြက အသက္ ၁၅-ႏွစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ သိတဲ့အသိက ဦးဇင္းတို႔ ျမန္မာေတြနဲ႔စာရင္ အေတာ္ကို သိေနၾကတယ္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။ အင္တာဗ်ဴးကိုလည္း အင္တာဗ်ဴးနဲ႔တူေအာင္ ေမးၾကတယ္။ ဥပမာ ဘုန္းႀကီး၀တ္တာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရခ်င္လို႔လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ “ဒါဆိုရင္ လူေတြက မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေတာ့ဘူးလား”တဲ့။
ေနာက္ၿပီး ဓမၼိကာရာမျမန္မာသမိုင္းေၾကာင္း ေျပာတဲ့အခါ “ဒီျမန္မာေက်ာင္းႀကီးက ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀-ေက်ာ္ေနၿပီ”လို႔ ေျပာေတာ့ “အဲဒီအခ်ိန္က မင္း ဘယ္ေရာက္ေနပါသလဲ”တဲ့။ ဦးဇင္းကလည္း “ငါက နတ္ျပည္မွာ”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀-ေက်ာ္ေနၿပီေျပာေတာ့ အေထာက္အထား ရွိပါသလားလို႔ ေျပာပါေသးတယ္။ “ဟိုမွာ ေက်ာက္စာရွိတယ္၊ သြားၾကည့္ၾကစို႔”ဆိုေတာ့ သူတို႔ ေက်ာက္စာကို အေသအခ်ာ ဖတ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ “ဒီေက်ာက္စာကို ဘယ္ခုႏွစ္က ဘယ္သူက ေရးတာလဲ”တဲ့။ “ငါ မသိဘူး”လို႔ပဲ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္က လာေသးတယ္... “ဒီေက်ာက္စာကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀-ႏွစ္ေလာက္က ေရးတယ္ဆိုရင္ သမိုင္းေၾကာင္း မွန္ကန္မႈကို ဘယ္သူက ဘယ္လို အကဲျဖတ္ေပးႏိုင္မလဲ”တဲ့။
ေက်ာက္စာကို ဘယ္အခ်ိန္က ေရးတယ္ဆိုတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။ မင္းတို႔ သိခ်င္တာက ဒီေက်ာင္းႀကီး ဒီေနရာမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀-ကတည္းက ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာကို မင္းတို႔ သက္ေသလိုခ်င္တာ မဟုတ္လားလို႔ ေမးလိုက္မွ ဟုတ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ “ဒါဆိုရင္ မင္းတို႔ ကြာလာလမ္ပူက ေရွးေဟာင္းသမိုင္းျပတိုက္ကို သြား၊ အဲဒီမွာ ဒို႔ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းရွိတယ္၊ သြားၾကည့္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္”။ ေ၀းလြန္းတယ္ မသြားႏိုင္ဘူး၊ အဲဒါကို ဓာတ္ပံုရိုက္ထားတာ မရွိဘူးလားဆိုေတာ့ ဓာတ္ပံုကို ရွာၿပီး ျပလိုက္ရေသးတယ္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၀၅-ခုႏွစ္လို႔ ေရးထားတာ ျပလိုက္မွ “အိုး...”တဲ့။ ကေလးမေလးေတြ တအံ့တၾသ ျဖစ္သြားၾကတယ္။
ဟိုေျပာဒီေျပာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ ေျပာခ်င္တာက “ဒို႔ ႏိုင္ငံက ဒို႔ လူမ်ိဳးေတြ ဒီလိုအေနအထားေလးေတြ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ”ဆိုတဲ့ အေတြးေလးပါ။ အခုေတာ့ ၁၀-တန္းေအာင္ ဘြဲ႕ရလို႔မွ ျမန္မာစာ မေရးတတ္ (စာနဲ႔တူေအာင္ ေရးတာ ေျပာတာ၊ ျမန္မာ ၁၀-ေယာက္ စာေရးတတ္လား လိုက္ေမး၊ ေရးတတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတြ႕တယ္ဆိုရင္ကို အေတာ္ကံေကာင္းလွၿပီ)၊ အဂၤလိပ္စာဆို ေ၀းေရာ။ ပညာေရးစနစ္က လူေနမႈစနစ္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ဖြယ္ဘ၀ကို အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ပါလားလို႔ ေတြးစရာေလးေတြ ရခဲ့ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment