ေမြးေန႔တဲ့ဗ်ာ...

ဘ၀မွာ အမွတ္တရေလးေတြ လူတိုင္း ရွိေနတတ္ၾကတယ္။ ဦးဇင္းမွာလည္း အမွတ္တရေလးေတြ ရွိသေပါ့။ ၂-လပိုင္း၊ ၁၇-ရက္ေန႔ဟာ ဦးဇင္းရဲ႕ ေမြးေန႔။ ဘယ္ေသာအခါကမွ ေမြးေန႔ပြဲရယ္လို႔ မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး။ ဘာအထိမ္းအမွတ္ ညာအထိမ္းအမွတ္ေတြ စိတ္က သိပ္မပါလွဘူး။ အားလည္း မက်ခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလေတာ့ ေမြးေန႔မွာ သူမ်ားေတြက အရမ္းေတာင္းဆိုလို႔ စာအုပ္ေလးဘာေလး လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ဖူးတာေတာ့ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ရန္ကုန္က သားတစ္ေယာက္လို ခင္ေနတဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္ကေတာ့ ရန္ကုန္မွာရွိစဥ္က ႏွစ္စဥ္ေမြးေန႔ပဲြ လုပ္ေပးေလ့ရွိတယ္။ ဒါကလည္း သူ႕သမီးနဲ႔ ေမြးေန႔ခ်င္း တူေနေတာ့ အတူတူ ေရာလုပ္တဲ့သေဘာပါပဲ။

ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ႕ အေတြးအေခၚေလးတစ္ခုလည္း ဖတ္ဖူးတယ္။ ေမြးေန႔ဆိုတာ သူ႕အတြက္ ဘာခံစားခ်က္မွ မျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္း၊ အျခားေန႔ေတြလိုပဲ ကုန္လြန္ေစေလ့ရွိေၾကာင္း Snow in the Summer ဆိုတဲ့စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ အရမ္းသေဘာက်ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ႏွစ္ေတြမွာ ကိုယ့္ေမြးေန႔ကို ေမ့ေနတတ္တယ္။ ေမြးေန႔ေက်ာ္သြားမွ ဦးဇင္းကို ခင္တဲ့သူေတြက Happy Birthday ဆိုမွ သတိရမိတာရွိတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ မႏွစ္ကဆိုရင္ ဦးဇင္းေမြးေန႔ကို ၂-ရက္ေလာက္ေက်ာ္မွ သတိရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ သတိရတာလဲဆိုေတာ့ Facebook မွာ ဒကာမတစ္ေယာက္က ေမြးေန႔ဆုေတာင္း ပို႔လိုက္တာေၾကာင့္ပါ။ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရယ္ေမာေနျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီႏွစ္ေတာ့ Facebook လည္း သံုးေနေတာ့ ကိုယ့္ေမြးေန႔ကို ရီမိုင္းလုပ္သူေတြ အေတာ္မ်ားလာတယ္။ ဒီေတာ့ ေမြးေန႔ကို မေမ့ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမြးေန႔ကို ခံစားလို႔မရတဲ့စိတ္ကေတာ့ မေျပာင္းလဲပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ Happy Birthday လို႔ Facebook မွာ သို႔မဟုတ္ တစ္ေနရာရာမွာ စာေလးေတြ႕လိုက္ရင္ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူမ်ားေတြလို ေမြးေန႔ပဲြေလးတစ္ခုခု လုပ္လိုက္ရရင္ …. ဆိုတဲ့စိတ္ကေလးလည္း ဒီႏွစ္မွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။

Happy Birthday လို႔ Facebook မွာ ပို႔ထားတာေလးေတြကို ၾကည့္ေနဆဲမွာ အခန္းကို လာလည္ေနက် တ႐ုတ္ဒကာတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒကာမတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ “လြန္ခဲ့တဲ့ ၂-ရက္က ငါ့ေမြးေန႔မို႔လို႔ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းထားၾကတာ”ဆိုေတာ့ “ဘာျဖစ္လို႔ ဦးဇင္းေမြးေန႔ပဲြ မဖိတ္သလဲ”လို႔ ေျပာတယ္။ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ ေမြးေန႔ပဲြ လုပ္ကို မလုပ္တာလို႔ ေျပာျဖစ္တယ္။ ငါက ေမြးေန႔ပဲြကို ငါ ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူ လုပ္ခ်င္တာ။ သူတို႔က အခု ငါ့အနားမွာ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါ ေမြးေန႔ပဲြ မလုပ္တာလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါက အမွန္ေျပာရရင္ အမွန္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ စကားျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္တာ။ “ဟုတ္လား ဒါဆို ဦးဇင္းကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္”လို႔ ေျပာတယ္။ မလိုဘူး၊ ငါကပဲ ေပးခ်င္တယ္၊ မင္းတို႔ မေပးပါနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ မရပါဘူး။ တစ္ေယာက္က အခန္းေမႊးတဲ့ ေရေမႊးဗူးေလး၊ တစ္ေယာက္ စေတာ္ဘယ္ရီမုန္႔ေသးေသးေလးေတြ ေနာက္ေန႔မွာ လာေပးပါတယ္။ အျခားတ႐ုတ္ဒကာမေတြလည္း သိေတာ့ ဖုန္းမက္ေဆ့ေတြထဲမွာ Happy Birthday ေတြနဲ႔အတူ ဖုန္း Top up ေတြပါ ေရာက္လာတယ္။ သူတို႔ထည့္ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံက မမ်ားပါဘူး။ နည္းနည္းစီ ထည့္ေပးၾကတာ။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္မိပါတယ္။

ဒီေန႔ေတာ့ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္ဆိုၿပီး ဂ်ပန္စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ လိုက္ၿပီး ဆြမ္းကပ္လို႔ လိုက္စားခဲ့ရတယ္။ အေတာ္ထူးဆန္းတဲ့ ဆိုင္ေလးပါ။ ျမင္ကြင္းေတြကလည္း ထူးဆန္းပါတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္က ၂-ျခမ္းခဲြထားတယ္။ တစ္ခန္းက စားေသာက္ဆိုင္ သီးသန္႔။ တစ္ခန္းက ညက်ရင္ အေသာက္ေတြ၊ အေပ်ာ္ေတြလည္း ပါတယ္တဲ့။ ေန႔ခင္းဆိုေတာ့ ဘာမွမရွိလို႔ အခန္းေတြ အကုန္လိုက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။

ဆိုင္တစ္ခုလံုးကို ထိုင္ခံု၊ စားပဲြ၊ နံရံ၊ လိုက္ကာ၊ အားလံုးကို ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြလို လုပ္ထားတယ္။ ၾကည့္ရတာ အသြင္အျပင္က ၾကည္ႏူးစရာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ၊ ေအးခ်မ္းဖြယ္ အျပင္အဆင္ေတြ။ ဒီလို ေအးခ်မ္းဖြယ္ေနရာေလးမွာ ညခ်မ္းေရာက္တာနဲ႔ အေပ်ာ္အပါးေတြ စံုလာလိမ့္မယ္။ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ခံစားမိခဲ့တယ္။

စားေသာက္ဆိုင္ အ၀င္၀မွာ ျမတ္စြာဘုရား ရပ္ေတာ္မူ႐ုပ္တုတစ္ခု ထားတာကလည္း ဘက္ႏွစ္မ်ိဳး ႐ႈျမင္လို႔ ရတယ္။ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ဒီလို မေကာင္းတာေတြ၊ ေကာင္းတာေတြ ေရာေထြးဆူညံေနတဲ့အေဆာက္အအံု အ၀င္၀မွာ ဒီလို ႐ုပ္တုကို ထားရွိတာ ျမတ္စြာဘုရားကို မေလးစားရာ က်တယ္။ ေနာက္အျမင္တစ္ခုကေတာ့ ဆိုင္အတြင္း ၀င္၀င္ခ်င္းမွာ ေအးခ်မ္းတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား႐ုပ္တုကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ေအးခ်မ္းဖြယ္ျဖစ္တယ္။

အရင္က မစားဖူးတဲ့ ဂ်ပန္အစားအေသာက္ေတြ စားရလို႔ ရပါ့မလားလို႔ အနည္းငယ္ ထင္ထားခဲ့ေပမယ့္ မႀကိဳက္တဲ့ဟင္းကို မေတြ႕ခဲ့ဘူး။ အသားအစိမ္းဆိုလည္း စားလို႔ ေကာင္းတာပဲ။ ငါးအစိမ္းလည္း စားလိုက္တာပဲ။ ေဘးက တ႐ုတ္ဒကာနဲ႔ဒကာမက အ့ံၾသေနတယ္။ အရင္က စားဖူးလားတဲ့။ မစားဖူးဘူးဆိုေတာ့ ပိုအံ့ၾသေနၾကတယ္။ ထမင္းမပါ၊ ဟင္းေတြခ်ည္းပဲ ေန႔လည္စာ ၿပီးခဲ့တယ္။

အဲဒီဆိုင္ကိုေရာက္ဖို႔ ပီနန္း၊ ေက်ာင္းကေန ၁-နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ကားနဲ႔သြားရတယ္။ အျပန္မွာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအိပ္လိုက္လာမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားခဲ့ေပမယ့္ အိပ္လို႔မရခဲ့ဘူး။ သိတာမွ မၾကာေသးတဲ့သူေတြက ကိုယ့္အတြက္ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္ေတြ လုပ္ေပးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေဖာ္မျပတတ္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြက လူးလားေခါက္တုန္႔ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ “ဦးဇင္း မအိပ္ဘူးလား၊ ဘာေတြးေနတာလဲ”လို႔ တ႐ုတ္ဒကာမက ေမးမွ “ငါ ေပ်ာ္ေနတယ္လို႔ ေျပာရင္ မင္း ယံုမလား”လို႔ ေျပာလိုက္မိပါတယ္။