လွည့္ကြက္

(၁)

ဇင္းဘုန္းၾကီး ဘန္ကိုင္ရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္ေတြက လူအမ်ားကို စိတ္၀င္စားေစတယ္။ သူ႕ေဟာေျပာပဲြေတြကို ဇင္းေက်ာင္းသားတပည့္ေတြသာမက ဂိုဏ္းအသီးသီး၊ လူတန္းစားအသီးသီးက လူေတြကလည္း စိတ္၀င္တစား တက္ေရာက္နာယူၾကတယ္။ ဘန္ကိုင္က သူ႕ေဟာေျပာခ်က္ေတြထဲမွာ သုတၱန္အကိုးအကားေတြ မသံုးဘူး။ ပညာရွင္ဆန္တဲ့ေလ့လာခ်က္ေတြလည္း မပါေစရဘူး။ နားေထာင္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားကို သူ႕ႏွလံုးသားက ေျပာတဲ့အသံေတြနဲ႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ (သူ႕ႏွလံုးသားမွာ ခံစားရတဲ့အတိုင္းပဲ နားေထာင္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ခံစားရေအာင္ လုပ္ပါတယ္။)

သူ႕တရားနာယူတဲ့ ပရိသတ္မ်ားက နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းဘုန္းၾကီးကို မေက်နပ္ၾကပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ နိခ်ိန္ရန္ဂိုဏ္းသားေတြက ဇင္းအေၾကာင္းေတြကို ထိန္ခ်န္ေျပာေဟာတတ္ၾကလိုိ႔ပါပဲ။ တစ္ေန႔ေတာ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စိတ္ရွိတဲ့ နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းဘုန္းၾကီးတစ္ပါးဟာ ဘန္ကိုင္ကို ႏွိပ္ကြပ္မယ္ဆိုၿပီး ဘန္ကိုင္ရွိရာေက်ာင္းေတာ္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘန္ကိုင္က ပရိသတ္မ်ားကို တရားေဟာေနခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ “ေဟ့..ဇင္းဆရာၾကီး…ခဏေနအံုး”လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ “ခင္ဗ်ားကို ေလးစားတဲ့သူတိုင္းက ခင္ဗ်ားေျပာသမွ်ကို လိုက္နာၾကလိမ့္မယ္၊ နာခံၾကလိမ့္မယ္၊ က်ဳပ္လိုလူကေတာ့ ခင္ဗ်ားကို မေလးစားဘူး၊ ခင္ဗ်ားေျပာတာေတြကိုလည္း လိုက္နာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ခင္ဗ်ားေျပာသမွ် နာခံတဲ့သူျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သလား”လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဘန္ကိုင္က “ဆရာၾကီး…နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းက ဆရာၾကီး..က်ဳပ္ေဘးမွာ လာေျပာပါ၊ က်ဳပ္ လုပ္ျပပါ့မယ္”ဟု ေျပာလိုက္တယ္။ နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းဘုန္းၾကီးလည္း ခပ္ၾကြၾကြျဖစ္သြားၿပီး ပရိသတ္ထဲကေန ဘန္ကိုင္ဆီကို တိုးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ဘန္ကိုင္က ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးလိုက္တယ္။ “နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းက ဆရာၾကီး က်ဳပ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ေဘးမွာ လာထိုင္ပါလား”လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ႕ေဘးကို ေရာက္လာတယ္။ ၿပီးမွ ဘန္ကိုင္က “ဟာ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ဂိုဏ္းဆရာၾကီးက က်ဳပ္ညာဘက္ေဘးမွာ ထိုင္မွ စကားေျပာလို႔ ေကာင္းမွာေပါ့၊ ညာဘက္ကို လာလိုက္ပါ”လို႔ ဆိုလိုက္တယ္။ နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းဆရာၾကီးလည္း ညာဘက္ကို ေရႊ႕လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ ဘန္ကိုင္က “ကဲ … ၾကည့္ေလ၊ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ခိုင္းသမွ်ကို လိုက္နာေနၿပီ၊ ခင္ဗ်ားဟာ ေတာ္ေတာ္သိမ္ေမြ႕တဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ၊ (လူေတာ္ေလးပါ)။ ကဲ… ထိုင္ၿပီး က်ဳပ္ေျပာတာ နားေထာင္ေတာ့”လို႔ ဆိုလိုက္ပါေတာ့တယ္။

(၂)

“လွည့္ကြက္”လို႔ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတဲ့ ဇင္းစတိုရီေလး ေရးထားၿပီး ဖတ္ၾကည့္ေနတယ္။ အနားေရာက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက “ဘာေရးေနတာလဲ၊ ျပစမ္းပါ”ဆိုၿပီး ေျပာေျပာဆိုဆို ၀င္ဖတ္ေနတယ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ သူက ရယ္တယ္။ “ဘာျဖစ္လို႔ ရယ္တာလဲ”ဆိုေတာ့ “ရယ္စရာမို႔ ရယ္တာေပါ့၊ ဟို နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းဘုန္းၾကီးေလ…ငါ သူ႕ဟန္အမူအရာကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေနတယ္၊ ပံုစံက ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြနဲ႔၊ တစ္ဖက္သားကို ပရိသတ္ေရွ႕မွာ ႏွိပ္ကြပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဂိုက္မ်ိဳး၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူၾကားထဲမွာ အရွက္ကို ကဲြေရာ”လို႔ ေျပာၿပီး ဆက္ရယ္ေနပါတယ္။

(၃)

သူနဲ႔ စကားေျပာၿပီးေတာ့ ဘန္ကိုင္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေအာက္မွာ အရွက္ကဲြေနတဲ့ နိခ်ိရန္ဘုန္းၾကီးကို ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးက ဘန္ကိုင္ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရပ္ထားတယ္။ နိခ်ိရန္ဘုန္းၾကီးက ဘာေတြ ျပန္ေျပာတယ္၊ ပရိသတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေတြ ထပ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မပါေတာ့ဘူး။

ေလာကမွာ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္သားကို ႏွိပ္ကြပ္မယ္၊ ဆံုးမမယ္ဆိုၿပီးမွ ကိုယ့္ကို ျပန္ႏွိပ္ကြပ္ခံလုိက္ရတာေလ။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္အျမင္၊ အေတြး၊ စိတ္ကူး၊ အိပ္မက္ေတြ ကိုယ္စီရွိေနၾကတာပဲ။ ကိုယ့္ေကာင္းကင္ေအာက္မွာေတာ့ ကိုယ္ဟာ အရွင္သခင္ပါပဲ။ သူမ်ားေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ၀င္ေရာက္ျခယ္လွယ္ခ်င္ေနရင္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ကိုယ့္အေပၚ ျပန္ပက္လာမယ့္ မိုးေရေတြနဲ႔ စိုရႊဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ တိုက္ပဲြတစ္ခုအတြက္ စစ္ေျမျပင္ကလည္း အႏိုင္အ႐ႈံးကို ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ၾကြယ္၀တယ္ေျပာေျပာ ကိုယ္မကၽြမ္းတဲ့ေျမမွာ တိုက္ပဲြက ေအာင္ျမင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။

(၄)

အေတြးေလးေတြ အမွ်င္တန္းေနဆဲမွာ အနားကတစ္ေယာက္က ထေျပာတယ္။ “ငါ ဒီဇာတ္လမ္းေလးဖတ္လိုက္ေတာ့ မေဟာ္သဓာနဲ႔ ေက၀ဋ္ပုဏၰားၾကီးတို႔ အျဖစ္အပ်က္ကို သတိရမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေလာက၀တ္စကားေတြနဲ႔ ဘန္ကိုင္က နိခ်ိရန္ဘုန္းၾကီးကို လွည့္ကြက္ဆင္ၿပီး အႏိုင္ယူလိုက္တာပဲ။ ဘာပညာသားမွေတာ့ မပါပါဘူး။ ကိုယ့္အျမင္ေပါ့ေလ။ မေဟာ္သဓာလည္း လူလည္က်ခဲ့တာပဲေလ။ ေက၀ဋ္နဲ႔ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုၿပီး ေက၀ဋ္ေရွ႕မွာ အဖိုးတန္ပတၱျမားကို လက္ထဲက လြတ္က်သေယာင္ လႊတ္ခ်ထားတယ္။ ဒါကို ေက၀ဋ္က ကုန္းေကာက္တယ္။ ေက၀ဋ္ပုဏၰား ကုန္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မေဟာ္သဓာက ေခါင္းကို အတင္းႏွိပ္ထားၿပီး အႏိုင္ယူလိုက္တယ္။ ေက၀ဋ္က မေဟာ္သဓာေရွ႕မွာ ဒူးေလးေထာက္လို႔ေပါ့။ ပရိသတ္ၾကားထဲမွာဆိုေတာ့ ေက၀ဋ္ပုဏၰားၾကီး မေဟာ္သဓာကို ဦးတိုက္ေနၿပီေပါ့။ အခုလည္း ဒီလိုပဲ၊ ဘာပညာမွ မေဆြးေႏြးရေသးဘူး၊ ေလာက၀တ္စကားေတြနဲ႔ ဘန္ကိုင္က အႏိုင္ယူသြားတာပါပဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။

(၅)

တကယ္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ သံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ “လွည့္ပတ္ျခင္းနဲ႔ လွည့္ပတ္ခံရျခင္း”ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို စဥ္းစားၾကည့္။ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေနတာပဲ။ ဥပမာ အခု ဘန္ကိုင္က လွည့္ကြက္ေလး အသံုးခ်ၿပီး အႏိုင္ယူတယ္။ နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီး အလွည့္ခံလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလွည့္ခံလိုက္ရတဲ့ နိခ်ိရန္ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးကလည္း မ႐ုိးသားဘူးေလ။ သူ႕ဟာသူ သူ႕လမ္းေၾကာင္းသူ သြားေနတဲ့ ဘန္ကိုင္ကို ႏွိပ္ကြပ္ခ်င္စိတ္က ျဖစ္ေနတာကိုး။ ေနာက္ၿပီး မေဟာသဓာနဲ႔ ေက၀ဋ္ပုဏၰားတို႔လည္း ဘာထူးမွာလဲ။ မေဟာသဓာက လွည့္ကြက္ကို အသံုးျပဳၿပီး ေက၀ဋ္ကို ႏွိပ္ကြပ္တယ္။ ေက၀ဋ္မွာလည္း ပတၱျမားျမင္တာနဲ႔ ရြရြတက္လာတဲ့ ေလာဘရွိေနတယ္။ ဒါက အားနည္းခ်က္ပဲ။ ဒီေတာ့ “လွည့္ပတ္ျခင္းနဲ႔ လွည့္ပတ္ခံရျခင္း”ႏွစ္ဘက္လံုးမွာ မ႐ိုးသားမႈကိုယ္စီေတာ့ ရွိေနၾကတယ္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။

(၆)

ဟုတ္တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာေတာ့ ကိုယ္က ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘိုးေတာ္လိမ္ေတြနဲ႔ ေရႊေငြစသည္ အလိမ္ခံရတဲ့သူေတြကို သြားျမင္မိတယ္။ ဘိုးေတာ္ကလည္း လိမ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ အလိမ္ခံရသူဘက္မွာ စဥ္းစားဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္း ညံ့ဖ်င္းသြားေလာက္ေအာင္ ေလာဘတက္ေနတာကလည္း အားနည္းခ်က္တစ္ခုပဲေလ။

(၇)

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားသည္ျဖစ္ေစ၊ မတရားသည္ျဖစ္ေစ ေလာကမွာ လွည့္ကြက္ဆိုတာေတြကေတာ့ ရွိေနအံုးမွာပါပဲ။ ကိုယ့္အေနနဲ႔ လွည့္ကြက္ေတြကို သတိထားဖို႔ပဲ လိုတာေပါ့။ တတ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူမ်ားကို လွည့္ကြက္အသံုးျပဳၿပီး အႏိုင္မယူသင့္ပါဘူး။ လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကဖို႔ကေတာ့ မေတာ္ေလာဘနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈေလးေတြ ရွိဖို႔က အေရးအႀကီးဆံုး ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါကလည္း ကိုယ့္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေလးကို ေမတၱာတရားနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေလးအေပၚမွာ တည္ေနေစမွလည္း ျဖစ္ႏိုင္မွာေပါ့ေလ။