ျမက္ခင္းျပင္မ်ားဟာ စိမ္းလန္းမႈရွိမေနရင္ ရင္ေအးစရာမရွိဘူး။ ျမစ္ေတြဟာ ပုံမွန္စီးဆင္းမႈမရွိရင္ မလွဘူး။ ငွက္ေတြမွာ အေတာင္ပံမဲ့ေနရင္ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ လူမွာ လူ႕တန္ဖိုးမဲ့ေနရင္ လူရယ္လို႔ ေခၚဖို႔မလြယ္။ တန္ဖိုးက ဘာလဲ။ ဓမၼ…။ ဟုတ္တယ္။ ဓမၼ။
ဘာလဲ ဓမၼဆိုတာ။ နက္နဲတဲ့ ဓမၼေတြအေၾကာင္း ေျပာဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တဲ့ ဓမၼက လူေတြမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ ဓမၼ။ ေဒသတစ္ခုမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ ဓမၼ။ ဒီဓမၼေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနရင္ အဲဒီအရပ္ေဒသဟာ အလွတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းတဲ့ ေဒသတစ္ခု ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗုဒၶသာသနာသာ မရွိဘူးဆိုရင္ ဘာအလွတရားမွ မရွိတဲ့ေဒသၾကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သဘာ၀ေျမျပင္က အလွတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနေတာ့ ေဘးႏိုင္ငံေတြအျမင္မွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗုဒၶသာသနာအတြက္လဲ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လာၾကေတာ့တယ္။ ဗုဒၶသာသနာက ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ဘာေၾကာင့္ လူသားရဲ႕တန္ဖိုးေတြ ဆုတ္ယုတ္ေနရသလဲ။
ျမန္မာ…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာ။ အလွတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ အလွတရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာေတြလဲ ၾကာခဲ့ၿပီ။ အလွတရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူ သူရဲေကာင္းမ်ား မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ၾကတာလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ။ ယခု အခ်ိန္အထိ လွေနသူေတြဟာ အယုတ္တမာေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ ျပဳသမွ် ႏုခံေနၾကရတယ္။ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ အမိျမန္မာမွာ ရမ္းရမ္းကားကား က်င္လည္ေနခဲ့တာ ၾကာလွၿပီ။ ဗုဒၶသာသနာရဲ႕ အနိစၥတရားကလဲ သူတို႔နဲ႔က်မွ ၾကာလြန္းတယ္။ ဟုတ္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရႈံးမေပးခဲ့ဘူး။ တိုက္ခိုက္ေနဆဲ။ အသက္ေတြ ေသြးေတြ ေခၽြးေတြ ေပးဆပ္ခဲ့တယ္။ ေပးဆပ္ေနဆဲ။ ေပးအပ္ေနဆဲ။ ဒီထဲမွာ စက္တင္ဘာဆိုတာ အာဏာရႈးေတြကို ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ ေန႔ပဲ။ ဒီစက္တင္ဘာမွာပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ရတနာ ေက်ာင္းသားေတြ အာဏာရူးေတြရဲ႕ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမွာ အသက္ဇီ၀ိန္ေၾကြခဲ့ရတယ္။ ဒီစက္တင္ဘာမွာပဲ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ကိုးကြယ္တဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္းရဟန္းေတာ္ေတြ ရက္စက္စြာ ႏွိမ္နင္းခံခဲ့ရတယ္။ သူပုန္စခန္း၀င္စီးသလို ေက်ာင္းတိုက္ေတြကို ၀င္စီးနင္းခံခဲ့ရတယ္။
ကိုယ္အျမတ္တႏိုးထားတဲ့အရာကို ဖ်က္ဆီးခံရသူေတြဟာ နာက်င္ခံခက္သလိုမ်ိဳး ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ေခါင္းကိုရိုက္၊ ဖိနပ္နဲ႔ကန္၊ ေသနတ္နဲ႔ပစ္လုပ္တာကို ျမင္ရတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ရင္နာနာနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့ရတာ။ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လူမဆန္စြာ ရက္စက္မႈေတြနဲ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ နာလို႔ေပါ့။ က်င္လို႔ေပါ့။ ဗေလာင္ဆူလို႔ေပါ့။ ကမၻာပ်က္ခဲ့တဲ့ `လ´ေလ။
ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုနဲ႔ ၿပီးသြားေရာ့လားဗ်ာ။ မထင္နဲ႔။ လံုး၀မထင္လိုက္နဲ႔။ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးဘူး။ ေရႊတိဂံုေပၚကို ဖိနပ္စီးၿပီးတက္ခဲ့တဲ့ အေနာက္တိုင္းသားေတြကို ျပည္သူေတြ အမ်က္ထြက္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊ ဘုန္းၾကီးေခါင္းကို ဂ်ပန္ေတြ ဖိနပ္နဲ႔ကန္တာကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ျပည္သူေတြ အမ်က္ထြက္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမကို အဂၤလိပ္ေတြ ဖမ္းလို႔ ျပည္သူေတြ ေဒါသထြက္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊ ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရ ေထာင္ထဲမွာ အစာအငတ္ခံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတုန္းက ျပည္သူေတြ နာက်င္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊ ……..မ်ိဳး၊ …….မ်ိဳး၊ ကမၻာေၾကေပမယ့္ ဥဒါန္းေၾကႏိုင္ရိုးလား။ ခံစားခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ နာက်င္ခံခက္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ရင္ဘက္ေတြဟာ ေဟာင္းေလာင္းၾကီး ပြင့္ေနဆဲ။ ကမၻာမေၾက ဥဒါန္းေတြဟာ စစ္အာဏာရူးေတြဆီ မုန္တိုင္းေတြလို တိုး၀င္တိုက္ဖ်က္ၾကေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာလိုက္မယ္။ ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုနဲ႔ ၿပီးေရာ့လားလို႔။ စက္တင္ဘာက ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာတယ္။
စက္တင္ဘာက ဘာအက်ိဳးအျမတ္ရခဲ့သလဲတဲ့။ စက္တင္ဘာဆိုတာ အလွဓမၼေတြ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့လို႔ ေပၚေပါက္ခဲ့တာ။ စက္တင္ဘာေၾကာင့္ရလာတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြထဲမွာ `ပန္းတိုင္´ဆိုတာ မပါေသးလို႔ အက်ိဳးတရားမွာ ေတာင္ပံေတြ မစံုေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာႏိုင္တာက အာဏာရူးေတြဟာ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ သရဲသဘက္ေတြနဲ႔မျခား ေအာ့ေၾကာလန္စရာေကာင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိသြားခဲ့တယ္။ အာဏာရူးေတြရဲ႕ ေခြးေခါင္းၾကီး ရုပ္လံုးေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘုရားေတြတည္၊ ေက်ာင္းေတြေဆာက္ၿပိး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာသာသာသနာကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သက္၀င္သူေတြပါလို႔ဆိုေနတဲ့ အာဏာရူးၾကီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ အာဏာကို ထိပါးလာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶကိုေတာင္ ခ်နင္းဖို႔ ၀န္မေလးတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိသူမ်ားဆိုတာ ထင္ရွားသိသာခဲ့တယ္။ ဒါေတြကို အက်ိဳးအျမတ္ေတြလို႔ ဆိုမလား။ ပန္းတိုင္မပါေသးတဲ့ ဒီအက်ိဳးအျမတ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မ၀င္စားႏိုင္ေသးဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၈၈-က ၿပီးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သလို စက္တင္ဘာကလဲ ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ပြဲကေတာ့ မၿပီးေသးဘူး မဟုတ္လား။ မၿပီးေသးတဲ့ တိုက္ပြဲေတြထဲမွာ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရျခင္းအခမ္းအနားေတြနဲ႔ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ မထင္လိုက္ၾကဖို႔လဲ လိုတယ္ေလ။ ယူစရာရွိတာေတြကို ယူ၊ ထားခဲ့စရာေတြကို ထားခဲ့၊ ေရွ႕ဆက္ရမွာေတြကို စဥ္းစား။ `လမ္းကား အမ်ားၾကီးရွိ၏၊ သို႔ေသာ္ ပန္းတိုင္ကား တစ္ခုသာတည္း´ဆိုတဲ့ တာအုိ၀ါဒရဲ႕ နာမည္ၾကီးစာသားေလးလို လမ္းအမ်ားၾကီးထဲက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အသက္ဇီ၀န္မေၾကြသေရြ႕ အာဏာရွင္မ်ား က်ဆံုးေစႏိုင္မယ့္ တိုက္ပြဲေတြ တိုက္ေနၾကရပါလိမ့္မယ္။
စက္တင္ဘာက ထိုးျပလိုက္တဲ့ ဆလိုက္ေတြထဲမွာ အာဏာရူးေတြရဲ႕ မေကာင္းဆိုး၀ါး ပံုရိပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိျမင္တယ္လို႔ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ရမယ္ေလ။ မဟုတ္ဘူးလား။ ။
လြင္ျပင္ရိုင္း
ဘာလဲ ဓမၼဆိုတာ။ နက္နဲတဲ့ ဓမၼေတြအေၾကာင္း ေျပာဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တဲ့ ဓမၼက လူေတြမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ ဓမၼ။ ေဒသတစ္ခုမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ ဓမၼ။ ဒီဓမၼေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနရင္ အဲဒီအရပ္ေဒသဟာ အလွတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းတဲ့ ေဒသတစ္ခု ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗုဒၶသာသနာသာ မရွိဘူးဆိုရင္ ဘာအလွတရားမွ မရွိတဲ့ေဒသၾကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သဘာ၀ေျမျပင္က အလွတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနေတာ့ ေဘးႏိုင္ငံေတြအျမင္မွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗုဒၶသာသနာအတြက္လဲ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လာၾကေတာ့တယ္။ ဗုဒၶသာသနာက ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ဘာေၾကာင့္ လူသားရဲ႕တန္ဖိုးေတြ ဆုတ္ယုတ္ေနရသလဲ။
ျမန္မာ…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာ။ အလွတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ အလွတရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာေတြလဲ ၾကာခဲ့ၿပီ။ အလွတရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူ သူရဲေကာင္းမ်ား မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ၾကတာလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ။ ယခု အခ်ိန္အထိ လွေနသူေတြဟာ အယုတ္တမာေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ ျပဳသမွ် ႏုခံေနၾကရတယ္။ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ အမိျမန္မာမွာ ရမ္းရမ္းကားကား က်င္လည္ေနခဲ့တာ ၾကာလွၿပီ။ ဗုဒၶသာသနာရဲ႕ အနိစၥတရားကလဲ သူတို႔နဲ႔က်မွ ၾကာလြန္းတယ္။ ဟုတ္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရႈံးမေပးခဲ့ဘူး။ တိုက္ခိုက္ေနဆဲ။ အသက္ေတြ ေသြးေတြ ေခၽြးေတြ ေပးဆပ္ခဲ့တယ္။ ေပးဆပ္ေနဆဲ။ ေပးအပ္ေနဆဲ။ ဒီထဲမွာ စက္တင္ဘာဆိုတာ အာဏာရႈးေတြကို ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ ေန႔ပဲ။ ဒီစက္တင္ဘာမွာပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ရတနာ ေက်ာင္းသားေတြ အာဏာရူးေတြရဲ႕ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမွာ အသက္ဇီ၀ိန္ေၾကြခဲ့ရတယ္။ ဒီစက္တင္ဘာမွာပဲ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ကိုးကြယ္တဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္းရဟန္းေတာ္ေတြ ရက္စက္စြာ ႏွိမ္နင္းခံခဲ့ရတယ္။ သူပုန္စခန္း၀င္စီးသလို ေက်ာင္းတိုက္ေတြကို ၀င္စီးနင္းခံခဲ့ရတယ္။
ကိုယ္အျမတ္တႏိုးထားတဲ့အရာကို ဖ်က္ဆီးခံရသူေတြဟာ နာက်င္ခံခက္သလိုမ်ိဳး ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ေခါင္းကိုရိုက္၊ ဖိနပ္နဲ႔ကန္၊ ေသနတ္နဲ႔ပစ္လုပ္တာကို ျမင္ရတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ရင္နာနာနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့ရတာ။ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လူမဆန္စြာ ရက္စက္မႈေတြနဲ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ နာလို႔ေပါ့။ က်င္လို႔ေပါ့။ ဗေလာင္ဆူလို႔ေပါ့။ ကမၻာပ်က္ခဲ့တဲ့ `လ´ေလ။
ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုနဲ႔ ၿပီးသြားေရာ့လားဗ်ာ။ မထင္နဲ႔။ လံုး၀မထင္လိုက္နဲ႔။ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးဘူး။ ေရႊတိဂံုေပၚကို ဖိနပ္စီးၿပီးတက္ခဲ့တဲ့ အေနာက္တိုင္းသားေတြကို ျပည္သူေတြ အမ်က္ထြက္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊ ဘုန္းၾကီးေခါင္းကို ဂ်ပန္ေတြ ဖိနပ္နဲ႔ကန္တာကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ျပည္သူေတြ အမ်က္ထြက္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမကို အဂၤလိပ္ေတြ ဖမ္းလို႔ ျပည္သူေတြ ေဒါသထြက္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊ ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရ ေထာင္ထဲမွာ အစာအငတ္ခံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတုန္းက ျပည္သူေတြ နာက်င္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊ ……..မ်ိဳး၊ …….မ်ိဳး၊ ကမၻာေၾကေပမယ့္ ဥဒါန္းေၾကႏိုင္ရိုးလား။ ခံစားခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ နာက်င္ခံခက္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ရင္ဘက္ေတြဟာ ေဟာင္းေလာင္းၾကီး ပြင့္ေနဆဲ။ ကမၻာမေၾက ဥဒါန္းေတြဟာ စစ္အာဏာရူးေတြဆီ မုန္တိုင္းေတြလို တိုး၀င္တိုက္ဖ်က္ၾကေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာလိုက္မယ္။ ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုနဲ႔ ၿပီးေရာ့လားလို႔။ စက္တင္ဘာက ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာတယ္။
စက္တင္ဘာက ဘာအက်ိဳးအျမတ္ရခဲ့သလဲတဲ့။ စက္တင္ဘာဆိုတာ အလွဓမၼေတြ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့လို႔ ေပၚေပါက္ခဲ့တာ။ စက္တင္ဘာေၾကာင့္ရလာတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြထဲမွာ `ပန္းတိုင္´ဆိုတာ မပါေသးလို႔ အက်ိဳးတရားမွာ ေတာင္ပံေတြ မစံုေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာႏိုင္တာက အာဏာရူးေတြဟာ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ သရဲသဘက္ေတြနဲ႔မျခား ေအာ့ေၾကာလန္စရာေကာင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိသြားခဲ့တယ္။ အာဏာရူးေတြရဲ႕ ေခြးေခါင္းၾကီး ရုပ္လံုးေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘုရားေတြတည္၊ ေက်ာင္းေတြေဆာက္ၿပိး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာသာသာသနာကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သက္၀င္သူေတြပါလို႔ဆိုေနတဲ့ အာဏာရူးၾကီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ အာဏာကို ထိပါးလာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶကိုေတာင္ ခ်နင္းဖို႔ ၀န္မေလးတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိသူမ်ားဆိုတာ ထင္ရွားသိသာခဲ့တယ္။ ဒါေတြကို အက်ိဳးအျမတ္ေတြလို႔ ဆိုမလား။ ပန္းတိုင္မပါေသးတဲ့ ဒီအက်ိဳးအျမတ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မ၀င္စားႏိုင္ေသးဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၈၈-က ၿပီးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သလို စက္တင္ဘာကလဲ ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ပြဲကေတာ့ မၿပီးေသးဘူး မဟုတ္လား။ မၿပီးေသးတဲ့ တိုက္ပြဲေတြထဲမွာ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရျခင္းအခမ္းအနားေတြနဲ႔ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ မထင္လိုက္ၾကဖို႔လဲ လိုတယ္ေလ။ ယူစရာရွိတာေတြကို ယူ၊ ထားခဲ့စရာေတြကို ထားခဲ့၊ ေရွ႕ဆက္ရမွာေတြကို စဥ္းစား။ `လမ္းကား အမ်ားၾကီးရွိ၏၊ သို႔ေသာ္ ပန္းတိုင္ကား တစ္ခုသာတည္း´ဆိုတဲ့ တာအုိ၀ါဒရဲ႕ နာမည္ၾကီးစာသားေလးလို လမ္းအမ်ားၾကီးထဲက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အသက္ဇီ၀န္မေၾကြသေရြ႕ အာဏာရွင္မ်ား က်ဆံုးေစႏိုင္မယ့္ တိုက္ပြဲေတြ တိုက္ေနၾကရပါလိမ့္မယ္။
စက္တင္ဘာက ထိုးျပလိုက္တဲ့ ဆလိုက္ေတြထဲမွာ အာဏာရူးေတြရဲ႕ မေကာင္းဆိုး၀ါး ပံုရိပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိျမင္တယ္လို႔ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ရမယ္ေလ။ မဟုတ္ဘူးလား။ ။
လြင္ျပင္ရိုင္း
No comments:
Post a Comment