ၿမိဳ႕စားၾကီးပါယာသိႏွင့္ တမလြန္ဘ၀ျပႆနာ (နိဂံုး)

အရွင္ကုမာရကႆပ၏ ဥပမာ (၁၄)

အရွင္ကုမာရကႆပက ေနာက္ထပ္ ဥပမာတစ္ခုျဖင့္ ထပ္မံေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထိုဥပမာသည္ ယေန႔ေခတ္ကာလ အမ်ားသိဥပမာတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

“တစ္ခါက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စီးပြားရွာထြက္ၾကတယ္။ လမ္းမွာ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ေတြကို ေတြ႕လို႔ တစ္ထုပ္စီ ထမ္းခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္ထုပ္ေတြ႕တယ္။ အဲဒီအခါ တစ္ဦးက “သူငယ္ခ်င္း ဒီမွာ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္ထုပ္ကို ေတြ႕ေနၿပီဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ၾကီးကို ပစ္ထားခဲ့ၿပီး ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္ထုပ္ကို သယ္သြားၾကရေအာင္”လို႔ ေျပာတယ္။ အျခားသူငယ္ခ်င္းက “ဒီပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ၾကီးကို အေ၀းၾကီးကတည္းက သယ္လာရတာ၊ လႊင့္ပစ္ရမွာ ႏွေျမာစရာၾကီး”လို႔ဆိုကာ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ကိုသာ ထမ္းခဲ့ေလတယ္။ တစ္ေနရာမွာ ဂံုေလွ်ာ္ထုပ္ကို ေတြ႕ျပန္တယ္။ တစ္ဦးက ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္ကို ထားခဲ့ၿပီး ဂံုေလွ်ာ္ထုပ္ကို ယူတယ္။ တစ္ဦးက မူလပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ကိုသာ ဆက္လက္သယ္ခဲ့တယ္။ အစဥ္အတိုင္း ဂံုေလွ်ာ္ခ်ည္ထုပ္၊ ဂံုေလွ်ာ္ခ်ည္အ၀တ္ထုပ္၊ ၀ါဂြမ္း၊ ၀ါခ်ည္၊ ၀ါခ်ည္အ၀တ္၊ သံ၊ ခဲပုပ္၊ ဘင္၊ ေငြ၊ ေရႊ…တို႔ကို ေတြ႕ခဲ့ရာ တစ္ဦးက တန္ဖိုးနည္းရာကို စြန္႔ပစ္ၿပီး တန္းဖိုးၾကီးရာကို ယူခဲ့တယ္။ အျခားတစ္ဦးက မူလတန္ဖိုးနည္း ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ၾကီးသာ သိမ္းပိုက္လာခဲ့တယ္။ ဉာဏ္ပညာရွိတဲ့၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ရွိတဲ့ သူကေတာ့ အေဟာင္းၾကီးကို အျမတ္တႏိုး မထားေတာ့ဘူး။ ပိုေကာင္းတဲ့အရာကို ေတြ႕ရင္ စြန္႔ပစ္ႏိုင္တယ္။ အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့တဲ့သူကေတာ့ ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့အသစ္ကို ေတြ႕ေနတာေတာင္ အေဟာင္းၾကီးကို မစြန္႔ပစ္ႏိုင္ၾကဘူး။

ၿမိဳ႕စားၾကီး သင္ဟာလည္း ဆင္ျခင္ဉာဏ္ကင္းမဲ့တဲ့ သူလိုပဲ။ အခု ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့အရာေတြျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားဓမၼအယူအဆေတြကို ေတြ႕လာရၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သင္က သင့္ရဲ႕ အယူ၀ါဒအေဟာင္းၾကီးကို မစြန္႔ပစ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အသိတရားရွိလာပါေတာ့ ၿမိဳ႕စားၾကီး၊ သင့္အယူအဆေတြကို ေျပာင္းလိုက္ပါ”

ၿမိဳ႕စားၾကီး ၀န္ခံၿပီ
ထိုအခါ ၿမိဳ႕စားၾကီးထံမွ ရယ္ရခက္ခက္၊ ငိုရခက္ခက္ စကားကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။ သူတို႔ အျပန္အလွန္ ေျပာလိုက္ပံုၾကပံုက
“အရွင္ကုမာရကႆပ… ေရွ႕မွာ သင္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြ၊ ဥပမာေတြကို ၾကားရကတည္းက အရွင္ေျပာတာေတြကို သေဘာက်ေနတာ”ဟူ၍။

ထိုအခါ အရွင္ကုမာရကႆပက
“ေအာ္… ဒါနဲ႔မ်ား စကားေတြ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေျပာေနရသလား၊ ေစာေစာကတည္းက အယူ၀ါဒေဟာင္းကို စြန္႔လိုက္ပါၿပီ၊ အရွင္အယူအဆေတြကို လက္ခံလိုက္ပါၿပီလို႔ ေျပာလိုက္ပါလား (အခုေတာ့ စာဖတ္သူေတြ မ်က္စိေညာင္းကုန္ၾကၿပီ…း) း) း)”ဟု အားမလိုအားမရ ဆိုလိုက္သည္။ ထိုအခါ ၿမိဳ႕စားၾကီးက
“ကၽြႏ္ုပ္က ေစာေစာစီးစီး အရွင္ေျပာတာကို လက္ခံလိုက္ရင္ အရွင့္ဆီက အခုလို ထူးထူးဆန္းဆန္း တရားစကားေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ၾကားရေတာ့မလဲ၊ အရွင့္အေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ ကန္႔လန္႔တိုက္ေနတာေတြကို ဘယ္လိုမ်ား တုန္႔ျပန္မလဲလို႔ သိခ်င္တာေၾကာင့္ ေပေတၿပီး ျငင္းေနရတာပါ (သူေျပာလိုက္ေတာ့လည္း အဟုတ္သား၊ ၿမိဳ႕စားၾကီးသာ ေပေတၿပီး ျငင္းမေနခဲ့ဘူးဆိုရင္ စာေရးသူတို႔ ဒီေလာက္ဗဟုသုတေတြ ဘယ္တိုးမလဲ)”ဟု ေျပာလိုက္သည္။

ၿမိဳ႕စားၾကီးထံမွ အဆိုပါစကားကို ၾကားရေသာအခါ အရွင္ကုမာရကႆပက ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚၿပီး တရားဓမၼမ်ား ဆက္လက္ေဟာၾကားခဲ့ေလသည္။ ဤမွ်ေလာက္ ကပ္သီးကပ္သပ္ ဆိုတတ္ေသာ ၿမိဳ႕စားၾကီးကို မည္သို႔ေသာတရားမ်ား ေဟာေလသနည္း။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားဓမၼက ထူးျခားမႈေတာ့ မရွိပါ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လိုက္လွ်င္ ဒါန၊ သီလႏွင့္ ဘာ၀နာသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္သည္ မည္၍မည္မွ် က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း ေဟာေနသည္ျဖစ္ေစ လိုရင္းက ဤသံုးမ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုသံုးမ်ိဳးသို႔ သတၱ၀ါမ်ား၏ ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ားအရ ခ်ဥ္းကပ္ပံု အမ်ိဳးမ်ိဳး ကဲြျပားသျဖင့္ သူ႕နည္း၊ ကိုယ္နည္းမ်ားအျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အရွင္ကုမာရကႆပ ေဟာၾကားခဲ့ေသာတရားမ်ားက ဤသုတ္ေတာ္တြင္ ရွည္လ်ားစြာ ပါ၀င္ေနပါသည္။ ထိုတရားမ်ားကို မေဖာ္ျပေတာ့ပါ။ အက်ယ္ဖတ္႐ႈလိုပါက ဒီဃနိကာယ္၊ မဟာ၀ဂ္၊ ပါယာသိသုတ္ကို ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါသည္။

စာဖတ္သူမ်ား ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဗဟုသုတ၊ ျမတ္စြာဘုရားေခတ္ အိႏၵိယတြင္ ဗုဒၶဘာသာ လႈပ္ရွားခဲ့ပံုမ်ား၊ သာသနာျပဳခဲ့ၾကပံုမ်ား…စေသာ သုတမ်ားကို ရရွိၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။

ၿမိဳ႕စားၾကီး ပါယာသိႏွင့္ တမလြန္ဘ၀ျပႆနာ….ဤေနရာတြင္ ၿပီးပါၿပီ…