ၿမိဳ႕စားၾကီး၏ သုေတသန (၄)
ေသတဗ်ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား တျဖည္းျဖည္း ပိုမို စည္ကားလာသည္။ ၿမိဳ႕စားၾကီးႏွင့္အရွင္ကုမာရကႆပတို႔ အယူအဆေရးရာမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ ေျပာဆိုေနေၾကာင္း ေသတဗ်ၿမိဳ႕နယ္တစ္၀ိုက္ကို ေတာမီးပမာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ့သည္။ မ်ားျပားလွေသာ ပရိသတ္မ်ားမွာ ဆူညံမႈမရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ နားစိုက္ေနခဲ့ၾကေလသည္။ တိတ္ဆိတ္မႈမ်ားထဲမွ ပါယာသိၿမိဳ႕စားၾကီး၏ ၾသဇာျပည့္၀ေသာ အသံက ေပၚထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။
“အရွင္..ကၽြႏ္ုပ္အယူအဆကို မေျပာင္းႏိုင္ေသးပါ။ ကၽြႏ္ုပ္ေလ့လာထားသည္မ်ား ရွိပါေသးတယ္။ တစ္ခါက ေသဒဏ္အေပးခံရတဲ့ သူခိုးတစ္ေယာက္ကို စဥ္းအိုးထဲမွာ ထည့္၊ စဥ္းအိုးကို အလံုပိတ္ၿပီး အျပင္ကေန မီးတိုက္ခိုင္းပါတယ္။ မီးတိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြႏ္ုပ္က အျပင္ကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ အဲဒီစဥ္းအိုးထဲကေန အသက္ဆိုတဲ့ အေကာင္ ထြက္သြားတာကို မျမင္မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တမလြန္ဘ၀ဆိုတာ မရွိဘူးလို႔ ျပေနတာပါပဲ”
ဤေနရာတြင္ အသက္ဆိုတဲ့အေကာင္ ထြက္သြားတာကို မေတြ႕ရဘူးဆိုေသာ စကားသည္ ထိုေခတ္အခါက လူအမ်ားစု ယံုၾကည္ေနေသာ အတၱ၀ါဒ အေငြ႕အသက္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အတၱ၀ါဒအရ အတၱဟူေသာ အေကာင္ကေလး၊ ၀ိညာဏ္ကေလးသည္ သတၱ၀ါေသသည့္အခါ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သို႔ ကူးေျပာင္းက်င္လည္ေနသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ထိုအတၱဟူေသာအေကာင္ကို ေတြ႕လွ်င္ “ေနာက္ဘ၀ရွိတယ္၊ ေနာက္ဘ၀ကို ကူးတယ္”ဟု ယံုၾကည္ႏိုင္စရာ ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕စားၾကီးအေနျဖင့္ “အတၱ၊ အသက္၊ ၀ိညာဏ္ဟူေသာ ကူးတတ္ေသာအရာမရွိလွ်င္ အကူးခံရႏုိင္ေသာ တမလြန္ဘ၀မရွိ”ဟု ဆံုးျဖတ္ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပံု ရပါသည္။
သို႔ရာတြင္ အရွင္ကုမာရကႆပကား ဤပြိဳင့္(ပါယာသိၿမိဳ႕စားၾကီး၏အားနည္းခ်က္)ကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ျခင္း မျပဳခဲ့ပါ။ အျခားဥပမာတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ေျပာျပခဲ့သည္။
အရွင္ကုမာရကႆပ၏ ဥပမာ (၇)
“ၿမိဳ႕စားၾကီး ဒီလိုဆိုရင္ သင့္ကို ဥပမာတစ္ခု ေျပာအံုးမယ္။ သင္ ၾကိဳက္သလို ေျဖပါ”
“ေကာင္းပါၿပီ၊ ေမးပါ”
“သင္ အိပ္တဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ ေရကန္ေတြနဲ႔ အျခားၾကည္ႏူးစရာေလးေတြကို အိပ္မက္ဖူးသလား”
“မက္ဖူးပါတယ္၊ တစ္ေန႔က ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေမာင္းမမိႆံအေျခြအရံေတြနဲ႔ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေနတုန္း အိပ္မက္မက္တာကို အမွတ္ရပါတယ္”
“သင္ အိပ္မက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေျခြအရံေတြဟာ သင့္ေဘးမွာ ရွိေနသလား”
“ရွိပါတယ္”
“သင့္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ အေျခြအရံေတြဟာ သင့္ အသက္ထြက္သြားတာ၊ ၀င္သြားတာကို ျမင္ရသလား”
“မျမင္ရပါဘူး”
“ဒီလိုဆိုရင္ သင္ေျပာတဲ့ သူခိုးအသက္ထြက္တာကိုလည္း ဘယ္လိုလုပ္ ျမင္ႏိုင္ပါ့မလဲ၊ ၿမိဳ႕စားၾကီး … သင့္အယူအဆကို ေျပာင္းပါေတာ့”
“မေျပာင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒီဥပမာေလာက္နဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္အယူအဆၾကီးကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေျပာစရာအေၾကာင္းေတြ ရွိပါေသးတယ္”
အရွင္ကုမာရကႆပ၏ ဤဥပမာသည္လည္း ၿမိဳ႕စားၾကီးကို မဆဲြေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အမွန္အားျဖင့္လည္း အလြန္ေလးနက္ေသာ ဥပမာမဟုတ္ေသးဟု ထင္မိသည္။ အရွင္ကုမာရကႆပအေနျဖင့္ “အိပ္မက္မက္ျခင္းဟူသည္ အသက္က အျပင္သို႔ ထြက္ၿပီး အိပ္မက္နယ္ထဲသို႔ သြားေရာက္ျခင္းဟု ဆုိလိုေနေရာ့သလား”ဟုပင္ သံသယျဖစ္မိပါသည္။ အမွန္အားျဖင့္ အိပ္မက္မက္ျခင္းဟူသည္မွာ အသက္က အျပင္သို႔ ထြက္သည္ မဟုတ္ပါ။ အိပ္မက္မက္သူ၏ စိတ္အစဥ္တြင္ ထင္ျမင္မိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
အိပ္မက္ျခင္းအေၾကာင္းမ်ား
ဤေနရာ၌ သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီအ႒ကထာႏွင့္ မဟာနိေဒၵသပါဠိေတာ္ လာ အိပ္မက္မက္ျခင္း အေၾကာင္း ၆-ပါးကို ဗဟုသုတအျဖစ္ ေဖာ္ျပလိုသည္။ ၎တို႔မွာ
(၁) ေလဓါတ္ပ်က္၍ မက္ျခင္း (၀ါတိက)
(၂) သည္းေျခပ်က္၍မက္ျခင္း (ပိတၱိက)
(၃) သလိပ္ပ်က္၍မက္ျခင္း (ေသမွိက)
(၄) နတ္တို႔ လွည့္ပတ္၍မက္ျခင္း (ေဒ၀တူပ သံဟရတ)
(၅) ေလ့က်က္သံုးေဆာင္ဖူး၍ မက္ျခင္း (သမုဒါစိဏၰတ)
(၆) ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္လတၱံ႕ကိုျမင္မက္ျခင္း (ပုဗၺနိမိတၱ) တို႔ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတို႔ ျမင္မက္တတ္ေသာအိပ္မက္မ်ားကို ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။
အိပ္မက္ကိုလည္း ရဟႏၲာမ်ား မျမင္မက္ၾကေတာ့ပါ။ သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီအ႒ကထာတြင္ အိပ္မက္ေသာအခ်ိန္ကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ တင္ျပထားသည္။
အိပ္မက္မက္ခ်ိန္
အမ်ားအားျဖင့္ “အိပ္မက္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ မက္သလဲ”ဟု ေမးလွ်င္ “အိပ္မက္ပါဆို အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မက္တာေပါ့”ဟု ေျဖၾကေပလိမ့္မည္။ အထက္ပါ က်မ္းဂန္အဆိုအရ မဟုတ္ပါ။ အိပ္ေနေသာအခ်ိန္မွာ အိပ္မက္မက္သည္ မဟုတ္။ ေပ်ာ္တစ္၀က္ ႏိုးတစ္၀က္၊ သို႔မဟုတ္ အိပ္မေပ်ာ္တေပ်ာ္ အခ်ိန္တြင္ အိပ္မက္ပါသည္။ “ေမ်ာက္အိပ္ျခင္းႏွင့္တူေသာ အိပ္ျခင္းမ်ိဳး ရွိေနခ်ိန္တြင္ အိပ္မက္သည္”ဟု ဆိုထားသည္။ ေခတ္သစ္သုေတသနသမားမ်ား ေလ့လာၾကည့္ၾကပါကုန္။ ဤေနရာတြင္ကား အိပ္မက္အေၾကာင္း အဓိက ေျပာလိုရင္းမဟုတ္၍ ဤမွ်သာ။ ဆိုလိုသည္မွာ အိပ္မက္သည္ အရွင္ကုမာရကႆပေျပာသကဲ့သို႔ အသက္က ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ မဟုတ္သည္ကို ေ၀ဖန္တင္ျပလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။
ၿမိဳ႕စားၾကီး၏ သုေတသန (၅)
“အရွင္… အကၽြႏ္ုပ္ သုေတသနလုပ္ၾကည့္ထားတာ ရွိပါေသးတယ္။ ေသဒဏ္ေပးခံရတဲ့ သူခိုးကို ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခုမွ အပ်က္အစီး မျဖစ္ေစဘဲ၊ နည္းနည္းမွ မပြန္းမပဲ့ေစဘဲ သတ္ခိုင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေလးခ်ိန္ကို ခ်ိန္ၾကည့္ပါတယ္။ အဲဒီလိုု ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ မေသခင္ (အသက္မထြက္ခင္)က ခႏၶာကိုယ္က ေသၿပီးေနာက္ (အသက္ထြက္ၿပီးေနာက္) ခႏၶာကိုယ္ထက္ ပိုေပါ့ေနတယ္။ ေသၿပီး(အသက္ထြက္ၿပီး)ခႏၶာကိုယ္က အေလးခ်ိန္ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တမလြန္ဘ၀ဆိုတာ မရွိဘူး”
သာမန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ နားမလည္ႏိုင္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ ခႏၶာကိုယ္အေလးခ်ိန္ မ်ားသြားျခင္းႏွင့္ ေပါ့ေနျခင္းျဖင့္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တမလြန္ဘ၀မရွိဟု ယူဆလိုက္ရသနည္း။ ၿမိဳ႕စားၾကီး ယူဆပံုမွာ ဤသို႔ ျဖစ္ပါသည္။
“မေသခင္က လူ႕ခႏၶာသည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အသက္ ႏွစ္မ်ိဳးတဲြေနသည္။ ေသေသာအခါ ခႏၶာကိုယ္ တစ္မ်ိဳးသာရွိၿပီး အသက္က မရွိေတာ့ပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ေလးမည့္ေလးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အသက္ ႏွစ္မ်ိဳးတဲြေနေသာ အေနအထားက ေလးရေပမည္။ အသက္မရွိေတာ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္က အေလးခ်ိန္ ပိုမ်ားစရာ အေၾကာင္းမရွိေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ ဟိုဘ၀ သည္ဘ၀ ေျပးလႊားက်င္လည္တတ္ေသာ အသက္ေကာင္ဟူ၍ မရွိ။ ဟိုဘ၀ သည္ဘ၀ေျပးသြားတတ္ေသာ အသက္ေကာင္ဟူ၍ မရွိလွ်င္ ေရွ႕ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ဟူ၍လည္း ရွိမည္မဟုတ္”ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပံု ရပါသည္။
ၿမိဳ႕စားၾကီး၏အေတြးအေခၚမ်ားမွာ ဗုဒၶ၀ါဒသေဘာတရားႏွင့္ အလြန္းေ၀းေနၿပီး မိမိ ထင္ရာျမင္ရာ ေတြးေခၚထားခ်က္မ်ားေပၚတြင္ အေျခခံေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ၿမိဳ႕စားၾကီး၏ သူမ်ားေျပာတိုင္း မယံုတတ္ေသာ စ႐ိုက္ႏွင့္ လက္ေတြ႕က်မွ ယံုၾကည္တတ္ေသာစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးကိုကား ခ်ီးက်ဴးရမည္သာ ျဖစ္သည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္....
ေသတဗ်ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား တျဖည္းျဖည္း ပိုမို စည္ကားလာသည္။ ၿမိဳ႕စားၾကီးႏွင့္အရွင္ကုမာရကႆပတို႔ အယူအဆေရးရာမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ ေျပာဆိုေနေၾကာင္း ေသတဗ်ၿမိဳ႕နယ္တစ္၀ိုက္ကို ေတာမီးပမာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ့သည္။ မ်ားျပားလွေသာ ပရိသတ္မ်ားမွာ ဆူညံမႈမရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ နားစိုက္ေနခဲ့ၾကေလသည္။ တိတ္ဆိတ္မႈမ်ားထဲမွ ပါယာသိၿမိဳ႕စားၾကီး၏ ၾသဇာျပည့္၀ေသာ အသံက ေပၚထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။
“အရွင္..ကၽြႏ္ုပ္အယူအဆကို မေျပာင္းႏိုင္ေသးပါ။ ကၽြႏ္ုပ္ေလ့လာထားသည္မ်ား ရွိပါေသးတယ္။ တစ္ခါက ေသဒဏ္အေပးခံရတဲ့ သူခိုးတစ္ေယာက္ကို စဥ္းအိုးထဲမွာ ထည့္၊ စဥ္းအိုးကို အလံုပိတ္ၿပီး အျပင္ကေန မီးတိုက္ခိုင္းပါတယ္။ မီးတိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြႏ္ုပ္က အျပင္ကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ အဲဒီစဥ္းအိုးထဲကေန အသက္ဆိုတဲ့ အေကာင္ ထြက္သြားတာကို မျမင္မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တမလြန္ဘ၀ဆိုတာ မရွိဘူးလို႔ ျပေနတာပါပဲ”
ဤေနရာတြင္ အသက္ဆိုတဲ့အေကာင္ ထြက္သြားတာကို မေတြ႕ရဘူးဆိုေသာ စကားသည္ ထိုေခတ္အခါက လူအမ်ားစု ယံုၾကည္ေနေသာ အတၱ၀ါဒ အေငြ႕အသက္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အတၱ၀ါဒအရ အတၱဟူေသာ အေကာင္ကေလး၊ ၀ိညာဏ္ကေလးသည္ သတၱ၀ါေသသည့္အခါ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သို႔ ကူးေျပာင္းက်င္လည္ေနသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ထိုအတၱဟူေသာအေကာင္ကို ေတြ႕လွ်င္ “ေနာက္ဘ၀ရွိတယ္၊ ေနာက္ဘ၀ကို ကူးတယ္”ဟု ယံုၾကည္ႏိုင္စရာ ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕စားၾကီးအေနျဖင့္ “အတၱ၊ အသက္၊ ၀ိညာဏ္ဟူေသာ ကူးတတ္ေသာအရာမရွိလွ်င္ အကူးခံရႏုိင္ေသာ တမလြန္ဘ၀မရွိ”ဟု ဆံုးျဖတ္ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပံု ရပါသည္။
သို႔ရာတြင္ အရွင္ကုမာရကႆပကား ဤပြိဳင့္(ပါယာသိၿမိဳ႕စားၾကီး၏အားနည္းခ်က္)ကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ျခင္း မျပဳခဲ့ပါ။ အျခားဥပမာတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ေျပာျပခဲ့သည္။
အရွင္ကုမာရကႆပ၏ ဥပမာ (၇)
“ၿမိဳ႕စားၾကီး ဒီလိုဆိုရင္ သင့္ကို ဥပမာတစ္ခု ေျပာအံုးမယ္။ သင္ ၾကိဳက္သလို ေျဖပါ”
“ေကာင္းပါၿပီ၊ ေမးပါ”
“သင္ အိပ္တဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ ေရကန္ေတြနဲ႔ အျခားၾကည္ႏူးစရာေလးေတြကို အိပ္မက္ဖူးသလား”
“မက္ဖူးပါတယ္၊ တစ္ေန႔က ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေမာင္းမမိႆံအေျခြအရံေတြနဲ႔ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေနတုန္း အိပ္မက္မက္တာကို အမွတ္ရပါတယ္”
“သင္ အိပ္မက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေျခြအရံေတြဟာ သင့္ေဘးမွာ ရွိေနသလား”
“ရွိပါတယ္”
“သင့္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ အေျခြအရံေတြဟာ သင့္ အသက္ထြက္သြားတာ၊ ၀င္သြားတာကို ျမင္ရသလား”
“မျမင္ရပါဘူး”
“ဒီလိုဆိုရင္ သင္ေျပာတဲ့ သူခိုးအသက္ထြက္တာကိုလည္း ဘယ္လိုလုပ္ ျမင္ႏိုင္ပါ့မလဲ၊ ၿမိဳ႕စားၾကီး … သင့္အယူအဆကို ေျပာင္းပါေတာ့”
“မေျပာင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒီဥပမာေလာက္နဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္အယူအဆၾကီးကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေျပာစရာအေၾကာင္းေတြ ရွိပါေသးတယ္”
အရွင္ကုမာရကႆပ၏ ဤဥပမာသည္လည္း ၿမိဳ႕စားၾကီးကို မဆဲြေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အမွန္အားျဖင့္လည္း အလြန္ေလးနက္ေသာ ဥပမာမဟုတ္ေသးဟု ထင္မိသည္။ အရွင္ကုမာရကႆပအေနျဖင့္ “အိပ္မက္မက္ျခင္းဟူသည္ အသက္က အျပင္သို႔ ထြက္ၿပီး အိပ္မက္နယ္ထဲသို႔ သြားေရာက္ျခင္းဟု ဆုိလိုေနေရာ့သလား”ဟုပင္ သံသယျဖစ္မိပါသည္။ အမွန္အားျဖင့္ အိပ္မက္မက္ျခင္းဟူသည္မွာ အသက္က အျပင္သို႔ ထြက္သည္ မဟုတ္ပါ။ အိပ္မက္မက္သူ၏ စိတ္အစဥ္တြင္ ထင္ျမင္မိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
အိပ္မက္ျခင္းအေၾကာင္းမ်ား
ဤေနရာ၌ သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီအ႒ကထာႏွင့္ မဟာနိေဒၵသပါဠိေတာ္ လာ အိပ္မက္မက္ျခင္း အေၾကာင္း ၆-ပါးကို ဗဟုသုတအျဖစ္ ေဖာ္ျပလိုသည္။ ၎တို႔မွာ
(၁) ေလဓါတ္ပ်က္၍ မက္ျခင္း (၀ါတိက)
(၂) သည္းေျခပ်က္၍မက္ျခင္း (ပိတၱိက)
(၃) သလိပ္ပ်က္၍မက္ျခင္း (ေသမွိက)
(၄) နတ္တို႔ လွည့္ပတ္၍မက္ျခင္း (ေဒ၀တူပ သံဟရတ)
(၅) ေလ့က်က္သံုးေဆာင္ဖူး၍ မက္ျခင္း (သမုဒါစိဏၰတ)
(၆) ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္လတၱံ႕ကိုျမင္မက္ျခင္း (ပုဗၺနိမိတၱ) တို႔ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတို႔ ျမင္မက္တတ္ေသာအိပ္မက္မ်ားကို ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။
အိပ္မက္ကိုလည္း ရဟႏၲာမ်ား မျမင္မက္ၾကေတာ့ပါ။ သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီအ႒ကထာတြင္ အိပ္မက္ေသာအခ်ိန္ကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ တင္ျပထားသည္။
အိပ္မက္မက္ခ်ိန္
အမ်ားအားျဖင့္ “အိပ္မက္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ မက္သလဲ”ဟု ေမးလွ်င္ “အိပ္မက္ပါဆို အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မက္တာေပါ့”ဟု ေျဖၾကေပလိမ့္မည္။ အထက္ပါ က်မ္းဂန္အဆိုအရ မဟုတ္ပါ။ အိပ္ေနေသာအခ်ိန္မွာ အိပ္မက္မက္သည္ မဟုတ္။ ေပ်ာ္တစ္၀က္ ႏိုးတစ္၀က္၊ သို႔မဟုတ္ အိပ္မေပ်ာ္တေပ်ာ္ အခ်ိန္တြင္ အိပ္မက္ပါသည္။ “ေမ်ာက္အိပ္ျခင္းႏွင့္တူေသာ အိပ္ျခင္းမ်ိဳး ရွိေနခ်ိန္တြင္ အိပ္မက္သည္”ဟု ဆိုထားသည္။ ေခတ္သစ္သုေတသနသမားမ်ား ေလ့လာၾကည့္ၾကပါကုန္။ ဤေနရာတြင္ကား အိပ္မက္အေၾကာင္း အဓိက ေျပာလိုရင္းမဟုတ္၍ ဤမွ်သာ။ ဆိုလိုသည္မွာ အိပ္မက္သည္ အရွင္ကုမာရကႆပေျပာသကဲ့သို႔ အသက္က ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ မဟုတ္သည္ကို ေ၀ဖန္တင္ျပလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။
ၿမိဳ႕စားၾကီး၏ သုေတသန (၅)
“အရွင္… အကၽြႏ္ုပ္ သုေတသနလုပ္ၾကည့္ထားတာ ရွိပါေသးတယ္။ ေသဒဏ္ေပးခံရတဲ့ သူခိုးကို ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခုမွ အပ်က္အစီး မျဖစ္ေစဘဲ၊ နည္းနည္းမွ မပြန္းမပဲ့ေစဘဲ သတ္ခိုင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေလးခ်ိန္ကို ခ်ိန္ၾကည့္ပါတယ္။ အဲဒီလိုု ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ မေသခင္ (အသက္မထြက္ခင္)က ခႏၶာကိုယ္က ေသၿပီးေနာက္ (အသက္ထြက္ၿပီးေနာက္) ခႏၶာကိုယ္ထက္ ပိုေပါ့ေနတယ္။ ေသၿပီး(အသက္ထြက္ၿပီး)ခႏၶာကိုယ္က အေလးခ်ိန္ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တမလြန္ဘ၀ဆိုတာ မရွိဘူး”
သာမန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ နားမလည္ႏိုင္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ ခႏၶာကိုယ္အေလးခ်ိန္ မ်ားသြားျခင္းႏွင့္ ေပါ့ေနျခင္းျဖင့္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တမလြန္ဘ၀မရွိဟု ယူဆလိုက္ရသနည္း။ ၿမိဳ႕စားၾကီး ယူဆပံုမွာ ဤသို႔ ျဖစ္ပါသည္။
“မေသခင္က လူ႕ခႏၶာသည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အသက္ ႏွစ္မ်ိဳးတဲြေနသည္။ ေသေသာအခါ ခႏၶာကိုယ္ တစ္မ်ိဳးသာရွိၿပီး အသက္က မရွိေတာ့ပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ေလးမည့္ေလးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အသက္ ႏွစ္မ်ိဳးတဲြေနေသာ အေနအထားက ေလးရေပမည္။ အသက္မရွိေတာ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္က အေလးခ်ိန္ ပိုမ်ားစရာ အေၾကာင္းမရွိေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ ဟိုဘ၀ သည္ဘ၀ ေျပးလႊားက်င္လည္တတ္ေသာ အသက္ေကာင္ဟူ၍ မရွိ။ ဟိုဘ၀ သည္ဘ၀ေျပးသြားတတ္ေသာ အသက္ေကာင္ဟူ၍ မရွိလွ်င္ ေရွ႕ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ဟူ၍လည္း ရွိမည္မဟုတ္”ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပံု ရပါသည္။
ၿမိဳ႕စားၾကီး၏အေတြးအေခၚမ်ားမွာ ဗုဒၶ၀ါဒသေဘာတရားႏွင့္ အလြန္းေ၀းေနၿပီး မိမိ ထင္ရာျမင္ရာ ေတြးေခၚထားခ်က္မ်ားေပၚတြင္ အေျခခံေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ၿမိဳ႕စားၾကီး၏ သူမ်ားေျပာတိုင္း မယံုတတ္ေသာ စ႐ိုက္ႏွင့္ လက္ေတြ႕က်မွ ယံုၾကည္တတ္ေသာစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးကိုကား ခ်ီးက်ဴးရမည္သာ ျဖစ္သည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္....
