ကမၻာ့ဖလားၿပိဳင္ပဲြၾကီးလည္း ၿပီးဆံုးဖို႔ နီးကပ္လာသည္။ “ဟိုအသင္းက ေကာင္းတယ္။ ဗုိလ္စဲြႏုိင္တယ္။ ဒီအသင္းကေတာ့ ညံ့တယ္။ ဘယ္လုိမွ ဗိုလ္မစဲြႏုိင္ဘူး”စသျဖင့္ ေ၀ဖန္ေနမႈေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္း ပိုမို က်ယ္ေလာင္လာေနဆဲျဖစ္သည္။ “ဒီႏွစ္လည္း ဘရာဇီးပဲ ဗိုလ္စဲြမွာပါကြာ”ဟု တစ္ေယာက္က ေျပာသည္။ တစ္ေယာက္က “ကိုယ္ေတာ့ မထင္ဘူး၊ ေဟာ္လန္ပဲ ဗိုလ္လုပဲြတက္မွာပါ။ ေဟာ္လန္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ရင္ အေျဖေပၚသြားမွာပါကြာ”ဟု ေျပာေနသည္။ “ထိပ္တိုက္”ဆိုေသာ စကားလံုးက ရင္ဘတ္ကို လာၿငိသည္။ စကား၀ိုင္းမွာ ဆက္ေနလို႔ မရေတာ့။ “ထိပ္တိုက္”ဆိုေသာ စကားလံုးေလးက စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာလာ ေနခဲ့သည္။ “ထိပ္တိုက္” ဆဲြေခၚရာ လိုက္ပါသြားခဲ့သည္။ “ထိပ္တိုက္ေတြ႕လိုက္ရင္ အေျဖေပၚသြားမွာပါကြာ”
၀ိသုဒၶိမဂ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေလာကၾကီးကို သပြတ္အူႏွင့္ ႏႈိင္းသည္။ ေလာကၾကီးသည္ အ႐ႈပ္အေထြး ၾကီးျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ တကယ္ေတာ့ ေလာကၾကီးက ႐ႈပ္ေနသည္မဟုတ္ပါ။ လူေတြႏွင့္သက္ရွိမ်ားကသာ ႐ႈပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအရာကို ေလာကၾကီးဟု တင္စားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာရင္လည္း ေျပာ ေလာက္သည္။ ေလာကျပႆနာမ်ားသည္ ႐ႈပ္ၿပီး႐ႈပ္၊ ေထြးၿပီးရင္း ေထြးေနခဲ့သည္။ အေျဖက ေ၀းေနသည္။
ညစ္ပတ္ေပေရေနလွ်င္ ေဆးေၾကာရမည္ကို လူတိုင္းသိပါသည္။ ေရကလည္း အဆင္သင့္ရွိေနသည္ကိုလည္း သိေနသည္။ သို႔ရာတြင္ ေရျဖင့္ မေဆးေၾကာပါက အညစ္အေၾကးက မေပ်ာက္။ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခုခု ခံစားေနရသည္။ ဆရာ၀န္ဆိုတာလည္း ရွိေနသည္။ သို႔ရာတြင္ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုၿပီး ကုသမႈ မခံယူပါက မေပ်ာက္ႏိုင္။ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ထိပ္တုိက္တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးလိုက္လွ်င္ အေျဖတစ္ခုခုေတာ့ ထြက္လာ မည္။ ေရွ႕ဆက္ ဘာလုပ္ရမလဲ၊ ခဲြစိတ္ရမလား၊ ေဆးထိုး႐ံုႏွင့္ ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္မလား၊ ေဆးစား႐ံုႏွင့္ ေပ်ာက္ ႏိုင္မလား။ အေျဖတစ္ခုခုေတာ့ ထြက္လာေပလိမ့္မည္။
ေလာကျပႆနာ သို႔မဟုတ္ ဘ၀တိုက္ပဲြသည္လည္း ကမၻာ့ဖလားေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြၾကီးႏွင့္ အလားတူေနသည္ ဟု ခံစားရသည္။ ကမၻာ့ဖလားၾကီး စသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိပ္တိုက္ေတြ၊ ထိပ္တိုက္ေတြ ဆက္ကာဆက္ကာ ေတြ႕ရသည္။ ႐ႈံးသူက ထြက္ရသည္။ ႏိုင္သူက ေအာင္ပဲြခံ၊ ေရွ႕ဆက္။ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္။ ဘ၀တိုက္ပဲြမွာ လည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္သည္။ ထိပ္တုိက္ပဲြေတြ အမ်ားၾကီး ႏဲႊရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ထိပ္တုိက္ေတြ႕ဆံု ႏႊဲရေသာ ပဲြမ်ားက ေသးငယ္သည္။ နည္းနည္းေလး အားထုတ္႐ံုႏွင့္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ပဲြမ်ားက အလတ္စားျဖစ္သည္။ အသင့္အတင့္ အားထုတ္ႏိုင္လွ်င္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ပြဲ မ်ားက ၾကီးမားသည္။ ျပင္းထန္သည္။ ရွိသမွ်အား အစြမ္းကုန္ သံုးႏိုင္ပါမွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။ ေသးေသး၊ လတ္လတ္၊ ၾကီးၾကီး မည္သို႔ေသာ ပြဲပင္ျဖစ္ေစ မစြမ္းႏိုင္လွ်င္ မၾကိဳးစားလွ်င္ ႐ံႈး၊ စြမ္းႏိုင္လွ်င္ ၾကိဳးစားလွ်င္ ႏိုင္မည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင္းကေတာ့ ေရွ႕ဆက္တက္လည္း ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အခုကတည္းက အိမ္ျပန္တာ ေကာင္းပါတယ္”ဟု ဆံုးျဖတ္လွ်င္လည္း ရႏုိင္သည္။ ထိုအသင္းမ်ိဳးသည္ “ဒီေရာဂါကေတာ့ ေသမွာပဲ၊ ဆရာ၀န္နဲ႔ မျပေတာ့ပါဘူး”ဟု ဆိုသူႏွင့္ တူေပလိမ့္မည္။ ထို႔အတူပင္ “ဒီျပႆနာေတာ့ ငါ မရွင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အ႐ံႈးေပးရင္ ႏွလံုးေအးပါတယ္ကြာ”ဟု လက္ေလွ်ာ့တတ္သူႏွင့္ တူေနျပန္ေပလိမ့္မည္။
လူသည္ “ထိပ္တိုက္”ကို ေၾကာက္သည္။ “ထိပ္တိုက္”ကို ေၾကာက္၍ ေျပးလွ်င္ သူေျပးေသာလမ္းေရွ႕က “ထိပ္တိုက္”မ်ားကလည္း အရႈံုးသမားကို ပညာပိုျပသည္။ အခက္အခဲ၊ ျပႆနာမ်ား၏ သေဘာသဘာ၀မွာ သူ႕ကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းလွ်င္ သူ႕ကို ထိပ္တုိက္ေတြ႕လိုက္လွ်င္ အေျဖတစ္ခုခု ေပးတတ္သည္။ အ႐ႈံးျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ေသာ္မွ ေက်နပ္ဖြယ္တစ္ခုခု ေပးတတ္သည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ ေရွာင္လႊဲမရေသာ ေရွ႕လာမည့္ ထိပ္တုိက္ ေတြ႕ရမည့္ ျပႆနာမ်ားအတြက္ သခၤန္းစာေကာင္းေကာင္း ရႏုိင္ခဲ့ေပမည္။
ေရွာင္ေျပးသူမ်ားကို ျပႆနာက အၿငိဳးတၾကီး ထားတတ္သည္။ သူ႕ကို ေရွာင္ေျပးလွ်င္ သူက ေနာက္မွ ထက္ၾကပ္မကြာ လိုက္ေနတတ္သည္။ ျပႆနာမ်ားကို ေရွာင္ေျပးေလေလ သူ႕ေနာက္မွာ ျပႆနာမ်ား ပိုမို လိုက္လာေလေလ ျဖစ္ေနတတ္သည္။
တစ္ဘက္အသင္း၏ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ခေရေစ့တြင္းက် ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး ရွိသမွ်အား အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ အသင္းသည္ ေအာင္ပဲြကို ဆက္လွမ္းႏိုင္သည္သာ မ်ားပါသည္။ ေအာင္ပဲြ မရခဲ့ဟု ဆိုလွ်င္လည္း ထိုအားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ (တစ္ဘက္အသင္း၊ မိမိအသင္း)တို႔ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏုိင္ သေဘာမေပါက္ခဲ့၍ဟု ဆိုႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ျပႆနာတစ္ခုသည္ သူ၏ သေဘာသဘာ၀ သို႔မဟုတ္ အရင္း အျမစ္ကို သိျမင္သေဘာေပါက္ခဲ့လွ်င္ လြယ္ကူေနတတ္သည္က မ်ားေလသည္။
လူသည္ ျပႆနာတစ္ခုခု ၾကံဳလာလွ်င္ ပထမဦးဆံုး လုပ္ရမည့္အရာမွာ ျပႆနာတို႔၏ အရင္းအျမစ္ကို ေလ့လာၿပီး ေျဖရွင္းရမည္နည္းလမ္းကို ရွာေဖြဖို႔ ျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျပႆနာၾကံဳလာၿပီဆိုလွ်င္ အားငယ္မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ စိတ္ဆိုးမႈ၊ ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖစ္မႈစေသာ အဖ်က္အေမွာင့္မ်ားသာ ပထမဆံုး ၀င္လာတတ္ၾကေလသည္။ တစ္ဘက္အသင္းက ဖိကစားလာလွ်င္ ပ်ာယာခတ္သြားၿပီး အမွားလုပ္တတ္ သည္မွာလည္း ထိုသေဘာပင္ ျဖစ္သည္ဟု ထင္သည္။ ပ်ာယာမခတ္ဘဲ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ခုခံ ကာကြယ္ၿပီး အေကာင္းဆံုးၾကိဳးစားလိုက္၍ ေအာင္ပဲြရေသာအသင္းမ်ား မ်ားစြာရွိေနသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။
ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖစ္မႈ၊ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈတို႔သည္ စဥ္းစားႏိုင္စြမ္းအား၊ တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းအားႏွင့္ မိမိ တို႔၏ အစြမ္းအစမ်ားကို ပ်က္သုဥ္းေစသည္။ ထိုအဖ်က္စိတ္မ်ားႏွင့္ ေရွာင္ေျပးလိုက္လွ်င္ ျပႆနာက ေသးမသြားဘဲ ပိုမိုၾကီးထြားလာတတ္ပါသည္။ မုဆိုး၏ ပိုက္ကြန္တြင္ မိေနေသာ ျခေသၤ့သည္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေလေလ ပိုက္ကြန္ႏွင့္ ပိုမို ၿငိတြယ္ရစ္ပတ္မိေလေလ ျဖစ္တတ္သည္မွာလည္း ထိုသေဘာပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ျဖစ္ေလရာ “ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုျခင္း”တြင္လည္း နည္းလမ္းမွန္ကန္ဖို႔ လြန္စြာအေရးၾကီးပါသည္။ ျပႆနာတစ္ခုကို ၾကံဳလာၿပီဆိုလွ်င္ မိမိနဂိုက စဲြၿမဲထင္ျမင္ခဲ့ေသာ ၾကိဳတင္မွန္းဆခ်က္မ်ား၊ ႐ိုးရာအစဥ္အလာ အတိုင္း ယံုၾကည္လက္ခံမႈမ်ားကို ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ ပယ္ေဖ်ာက္ထားခဲ့ဖို႔ လိုပါသည္။
ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးတစ္ခုရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္ၾကသည္။ ရင္းႏွီးခင္မင္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ေက်ာင္းဆရာမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း တည္းတြင္ အတူက်သည္။ အခန္းခ်င္းကပ္လွ်က္ ေနရသည္။ လေပါင္းအေတာ္ၾကာသည္အထိ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခင္ခင္မင္မင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မေခၚမေျပာ ျဖစ္လာခဲ့ သည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေတြ႕လွ်င္ မၾကည္မလင္ၾကည့္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေစာင္းေျမာင္းေျပာ သည္အထိ ျဖစ္လာသည္။ သူတို႔၏ ဆက္ဆံေရးမွာ တျဖည္းျဖည္း တင္းမာလာသည္။ “ဘာေၾကာင့္ အခုလို ျဖစ္ရတာလဲ၊ ငါ ဘာမ်ား အမွားလုပ္မိလို႔လဲ”ဟု တစ္ေယာက္က လက္ရွိအေျခအေနကို မေက်မနပ္ စဥ္းစား ေနမိသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ “မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ သူနဲ႔ ဒီလို ျဖစ္ေနတာကို ရွင္းမွျဖစ္မယ္”ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္း၏ အခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားသည္။ သူငယ္ခ်င္းက မၾကည္မသာႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။ “သူငယ္ခ်င္းရာ… ငါတို႔ေတြ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနလာၾကတာလည္း ၾကာလွၿပီ၊ အခု ျဖစ္ေနတဲ့ မင္းနဲ႔ငါ့အေျခအေနအတြက္ ငါ တစ္ေန႔မွ ေပ်ာ္စရာ ျဖစ္မေနဘူး”ဟု ေျပာလိုက္သည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက “မေက်မနပ္ ျဖစ္ရမွာက ငါပါကြ၊ မင္းကေတာ့ လုပ္တဲ့သူ၊ ငါက ခံေနရတဲ့သူပဲ”ဟု ျပန္ေျပာသည္။
ထိုအခါ “ဟာ သူငယ္ခ်င္းရ… မင္း စိတ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ မင္းဘ၀ပ်က္စီးေအာင္ ငါဘာမ်ား လုပ္မိလို႔လဲ ကြာ”ဟု ေမးလိုက္စဥ္ သူငယ္ခ်င္းက ႐ုတ္တရက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပး၀င္သြားၿပီး ေရအိမ္ဆဲြေသာ ၾကိဳးကို တ၀ုန္း၀ုန္း ဆြဲျပသည္။ ၿပီးမွ ျပန္ထြက္လာၿပီး “မင္း ညတိုင္းညတိုင္း အဲဒီလို တ၀ုန္း၀ုန္း ဆဲြေနတဲ့အသံေၾကာင့္ ငါအိပ္ေရးပ်က္တယ္၊ တစ္ေန႔မွ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရဘူး”ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ “သူငယ္ခ်င္း ရယ္…. ငါ တမင္တကာ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီလို မင္းအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မယ္မွန္း မသိလို႔ လုပ္ေနမိ တာပါ” စသည္ျဖင့္ ေတာင္းပန္လိုက္ေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး ယခင္ကလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾက သည္။
“ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြရဲ႕ ၁၀-ခုမွာ ၉-ခုက ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္လိုက္ရင္ ေျပလည္သြားတာခ်ည္းပဲ”ဟု စာေရးဆရာက ေကာက္ခ်က္ဆဲြသည္။ မိမိတို႔ေန႔စဥ္ဘ၀မ်ားတြင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ အေသးအမႊားေလးမ်ား မ်ားစြာေတြ႕ရတတ္သည္။ ျပႆနာက ျဖစ္စတြင္ အေသးအမႊားေလးဟု ဆိုေသာ္လည္း မွားယြင္းစြာ သံုးသပ္ၿပီး မိမိတို႔၏ အတၱမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္ေျဖရွင္းမိၾကလွ်င္ ရွင္းမႏိုင္ ေျဖမရ ျဖစ္သြားတတ္ၾကေလသည္။
“အေသးအဖြဲေလးေတြက ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ေပးတယ္၊ ၿပီးျပည့္စံုျခင္းကေတာ့ အေသးအဖဲြေလး မဟုတ္ ေတာ့ဘူး”ဆိုေသာ မိုက္ကယ္အိန္ဂ်လို၏ စကားမွာလည္း မွတ္သားစရာ ျဖစ္သည္။ ျပႆနာေသးအဖဲြေလး မ်ားသည္ ျပႆနာအၾကီးမားဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္ၿပီး ျပႆနာၾကီး ျဖစ္လာေသာအခါ ေျဖရွင္းရ ခက္လာတတ္ပါသည္။ လာမည့္ေဘးကို ေရွာင္မေျပးဘဲ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ထိပ္တုိက္ေတြ႕လိုက္လွ်င္ သခၤန္းစာႏွင့္ ေအာင္ပဲြက အေသအခ်ာ ရွိေနပါသည္။
၀ိသုဒၶိမဂ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေလာကၾကီးကို သပြတ္အူႏွင့္ ႏႈိင္းသည္။ ေလာကၾကီးသည္ အ႐ႈပ္အေထြး ၾကီးျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ တကယ္ေတာ့ ေလာကၾကီးက ႐ႈပ္ေနသည္မဟုတ္ပါ။ လူေတြႏွင့္သက္ရွိမ်ားကသာ ႐ႈပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအရာကို ေလာကၾကီးဟု တင္စားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာရင္လည္း ေျပာ ေလာက္သည္။ ေလာကျပႆနာမ်ားသည္ ႐ႈပ္ၿပီး႐ႈပ္၊ ေထြးၿပီးရင္း ေထြးေနခဲ့သည္။ အေျဖက ေ၀းေနသည္။
ညစ္ပတ္ေပေရေနလွ်င္ ေဆးေၾကာရမည္ကို လူတိုင္းသိပါသည္။ ေရကလည္း အဆင္သင့္ရွိေနသည္ကိုလည္း သိေနသည္။ သို႔ရာတြင္ ေရျဖင့္ မေဆးေၾကာပါက အညစ္အေၾကးက မေပ်ာက္။ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခုခု ခံစားေနရသည္။ ဆရာ၀န္ဆိုတာလည္း ရွိေနသည္။ သို႔ရာတြင္ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုၿပီး ကုသမႈ မခံယူပါက မေပ်ာက္ႏိုင္။ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ထိပ္တုိက္တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးလိုက္လွ်င္ အေျဖတစ္ခုခုေတာ့ ထြက္လာ မည္။ ေရွ႕ဆက္ ဘာလုပ္ရမလဲ၊ ခဲြစိတ္ရမလား၊ ေဆးထိုး႐ံုႏွင့္ ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္မလား၊ ေဆးစား႐ံုႏွင့္ ေပ်ာက္ ႏိုင္မလား။ အေျဖတစ္ခုခုေတာ့ ထြက္လာေပလိမ့္မည္။
ေလာကျပႆနာ သို႔မဟုတ္ ဘ၀တိုက္ပဲြသည္လည္း ကမၻာ့ဖလားေဘာလံုးၿပိဳင္ပဲြၾကီးႏွင့္ အလားတူေနသည္ ဟု ခံစားရသည္။ ကမၻာ့ဖလားၾကီး စသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိပ္တိုက္ေတြ၊ ထိပ္တိုက္ေတြ ဆက္ကာဆက္ကာ ေတြ႕ရသည္။ ႐ႈံးသူက ထြက္ရသည္။ ႏိုင္သူက ေအာင္ပဲြခံ၊ ေရွ႕ဆက္။ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္။ ဘ၀တိုက္ပဲြမွာ လည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္သည္။ ထိပ္တုိက္ပဲြေတြ အမ်ားၾကီး ႏဲႊရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ထိပ္တုိက္ေတြ႕ဆံု ႏႊဲရေသာ ပဲြမ်ားက ေသးငယ္သည္။ နည္းနည္းေလး အားထုတ္႐ံုႏွင့္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ပဲြမ်ားက အလတ္စားျဖစ္သည္။ အသင့္အတင့္ အားထုတ္ႏိုင္လွ်င္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ပြဲ မ်ားက ၾကီးမားသည္။ ျပင္းထန္သည္။ ရွိသမွ်အား အစြမ္းကုန္ သံုးႏိုင္ပါမွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။ ေသးေသး၊ လတ္လတ္၊ ၾကီးၾကီး မည္သို႔ေသာ ပြဲပင္ျဖစ္ေစ မစြမ္းႏိုင္လွ်င္ မၾကိဳးစားလွ်င္ ႐ံႈး၊ စြမ္းႏိုင္လွ်င္ ၾကိဳးစားလွ်င္ ႏိုင္မည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင္းကေတာ့ ေရွ႕ဆက္တက္လည္း ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အခုကတည္းက အိမ္ျပန္တာ ေကာင္းပါတယ္”ဟု ဆံုးျဖတ္လွ်င္လည္း ရႏုိင္သည္။ ထိုအသင္းမ်ိဳးသည္ “ဒီေရာဂါကေတာ့ ေသမွာပဲ၊ ဆရာ၀န္နဲ႔ မျပေတာ့ပါဘူး”ဟု ဆိုသူႏွင့္ တူေပလိမ့္မည္။ ထို႔အတူပင္ “ဒီျပႆနာေတာ့ ငါ မရွင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အ႐ံႈးေပးရင္ ႏွလံုးေအးပါတယ္ကြာ”ဟု လက္ေလွ်ာ့တတ္သူႏွင့္ တူေနျပန္ေပလိမ့္မည္။
လူသည္ “ထိပ္တိုက္”ကို ေၾကာက္သည္။ “ထိပ္တိုက္”ကို ေၾကာက္၍ ေျပးလွ်င္ သူေျပးေသာလမ္းေရွ႕က “ထိပ္တိုက္”မ်ားကလည္း အရႈံုးသမားကို ပညာပိုျပသည္။ အခက္အခဲ၊ ျပႆနာမ်ား၏ သေဘာသဘာ၀မွာ သူ႕ကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းလွ်င္ သူ႕ကို ထိပ္တုိက္ေတြ႕လိုက္လွ်င္ အေျဖတစ္ခုခု ေပးတတ္သည္။ အ႐ႈံးျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ေသာ္မွ ေက်နပ္ဖြယ္တစ္ခုခု ေပးတတ္သည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ ေရွာင္လႊဲမရေသာ ေရွ႕လာမည့္ ထိပ္တုိက္ ေတြ႕ရမည့္ ျပႆနာမ်ားအတြက္ သခၤန္းစာေကာင္းေကာင္း ရႏုိင္ခဲ့ေပမည္။
ေရွာင္ေျပးသူမ်ားကို ျပႆနာက အၿငိဳးတၾကီး ထားတတ္သည္။ သူ႕ကို ေရွာင္ေျပးလွ်င္ သူက ေနာက္မွ ထက္ၾကပ္မကြာ လိုက္ေနတတ္သည္။ ျပႆနာမ်ားကို ေရွာင္ေျပးေလေလ သူ႕ေနာက္မွာ ျပႆနာမ်ား ပိုမို လိုက္လာေလေလ ျဖစ္ေနတတ္သည္။
တစ္ဘက္အသင္း၏ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ခေရေစ့တြင္းက် ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး ရွိသမွ်အား အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ အသင္းသည္ ေအာင္ပဲြကို ဆက္လွမ္းႏိုင္သည္သာ မ်ားပါသည္။ ေအာင္ပဲြ မရခဲ့ဟု ဆိုလွ်င္လည္း ထိုအားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ (တစ္ဘက္အသင္း၊ မိမိအသင္း)တို႔ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏုိင္ သေဘာမေပါက္ခဲ့၍ဟု ဆိုႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ျပႆနာတစ္ခုသည္ သူ၏ သေဘာသဘာ၀ သို႔မဟုတ္ အရင္း အျမစ္ကို သိျမင္သေဘာေပါက္ခဲ့လွ်င္ လြယ္ကူေနတတ္သည္က မ်ားေလသည္။
လူသည္ ျပႆနာတစ္ခုခု ၾကံဳလာလွ်င္ ပထမဦးဆံုး လုပ္ရမည့္အရာမွာ ျပႆနာတို႔၏ အရင္းအျမစ္ကို ေလ့လာၿပီး ေျဖရွင္းရမည္နည္းလမ္းကို ရွာေဖြဖို႔ ျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျပႆနာၾကံဳလာၿပီဆိုလွ်င္ အားငယ္မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ စိတ္ဆိုးမႈ၊ ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖစ္မႈစေသာ အဖ်က္အေမွာင့္မ်ားသာ ပထမဆံုး ၀င္လာတတ္ၾကေလသည္။ တစ္ဘက္အသင္းက ဖိကစားလာလွ်င္ ပ်ာယာခတ္သြားၿပီး အမွားလုပ္တတ္ သည္မွာလည္း ထိုသေဘာပင္ ျဖစ္သည္ဟု ထင္သည္။ ပ်ာယာမခတ္ဘဲ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ခုခံ ကာကြယ္ၿပီး အေကာင္းဆံုးၾကိဳးစားလိုက္၍ ေအာင္ပဲြရေသာအသင္းမ်ား မ်ားစြာရွိေနသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။
ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖစ္မႈ၊ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈတို႔သည္ စဥ္းစားႏိုင္စြမ္းအား၊ တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းအားႏွင့္ မိမိ တို႔၏ အစြမ္းအစမ်ားကို ပ်က္သုဥ္းေစသည္။ ထိုအဖ်က္စိတ္မ်ားႏွင့္ ေရွာင္ေျပးလိုက္လွ်င္ ျပႆနာက ေသးမသြားဘဲ ပိုမိုၾကီးထြားလာတတ္ပါသည္။ မုဆိုး၏ ပိုက္ကြန္တြင္ မိေနေသာ ျခေသၤ့သည္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေလေလ ပိုက္ကြန္ႏွင့္ ပိုမို ၿငိတြယ္ရစ္ပတ္မိေလေလ ျဖစ္တတ္သည္မွာလည္း ထိုသေဘာပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ျဖစ္ေလရာ “ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုျခင္း”တြင္လည္း နည္းလမ္းမွန္ကန္ဖို႔ လြန္စြာအေရးၾကီးပါသည္။ ျပႆနာတစ္ခုကို ၾကံဳလာၿပီဆိုလွ်င္ မိမိနဂိုက စဲြၿမဲထင္ျမင္ခဲ့ေသာ ၾကိဳတင္မွန္းဆခ်က္မ်ား၊ ႐ိုးရာအစဥ္အလာ အတိုင္း ယံုၾကည္လက္ခံမႈမ်ားကို ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ ပယ္ေဖ်ာက္ထားခဲ့ဖို႔ လိုပါသည္။
ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးတစ္ခုရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္ၾကသည္။ ရင္းႏွီးခင္မင္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ေက်ာင္းဆရာမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း တည္းတြင္ အတူက်သည္။ အခန္းခ်င္းကပ္လွ်က္ ေနရသည္။ လေပါင္းအေတာ္ၾကာသည္အထိ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခင္ခင္မင္မင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မေခၚမေျပာ ျဖစ္လာခဲ့ သည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေတြ႕လွ်င္ မၾကည္မလင္ၾကည့္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေစာင္းေျမာင္းေျပာ သည္အထိ ျဖစ္လာသည္။ သူတို႔၏ ဆက္ဆံေရးမွာ တျဖည္းျဖည္း တင္းမာလာသည္။ “ဘာေၾကာင့္ အခုလို ျဖစ္ရတာလဲ၊ ငါ ဘာမ်ား အမွားလုပ္မိလို႔လဲ”ဟု တစ္ေယာက္က လက္ရွိအေျခအေနကို မေက်မနပ္ စဥ္းစား ေနမိသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ “မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ သူနဲ႔ ဒီလို ျဖစ္ေနတာကို ရွင္းမွျဖစ္မယ္”ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္း၏ အခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားသည္။ သူငယ္ခ်င္းက မၾကည္မသာႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။ “သူငယ္ခ်င္းရာ… ငါတို႔ေတြ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနလာၾကတာလည္း ၾကာလွၿပီ၊ အခု ျဖစ္ေနတဲ့ မင္းနဲ႔ငါ့အေျခအေနအတြက္ ငါ တစ္ေန႔မွ ေပ်ာ္စရာ ျဖစ္မေနဘူး”ဟု ေျပာလိုက္သည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက “မေက်မနပ္ ျဖစ္ရမွာက ငါပါကြ၊ မင္းကေတာ့ လုပ္တဲ့သူ၊ ငါက ခံေနရတဲ့သူပဲ”ဟု ျပန္ေျပာသည္။
ထိုအခါ “ဟာ သူငယ္ခ်င္းရ… မင္း စိတ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ မင္းဘ၀ပ်က္စီးေအာင္ ငါဘာမ်ား လုပ္မိလို႔လဲ ကြာ”ဟု ေမးလိုက္စဥ္ သူငယ္ခ်င္းက ႐ုတ္တရက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပး၀င္သြားၿပီး ေရအိမ္ဆဲြေသာ ၾကိဳးကို တ၀ုန္း၀ုန္း ဆြဲျပသည္။ ၿပီးမွ ျပန္ထြက္လာၿပီး “မင္း ညတိုင္းညတိုင္း အဲဒီလို တ၀ုန္း၀ုန္း ဆဲြေနတဲ့အသံေၾကာင့္ ငါအိပ္ေရးပ်က္တယ္၊ တစ္ေန႔မွ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရဘူး”ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ “သူငယ္ခ်င္း ရယ္…. ငါ တမင္တကာ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီလို မင္းအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မယ္မွန္း မသိလို႔ လုပ္ေနမိ တာပါ” စသည္ျဖင့္ ေတာင္းပန္လိုက္ေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး ယခင္ကလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾက သည္။
“ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြရဲ႕ ၁၀-ခုမွာ ၉-ခုက ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္လိုက္ရင္ ေျပလည္သြားတာခ်ည္းပဲ”ဟု စာေရးဆရာက ေကာက္ခ်က္ဆဲြသည္။ မိမိတို႔ေန႔စဥ္ဘ၀မ်ားတြင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ အေသးအမႊားေလးမ်ား မ်ားစြာေတြ႕ရတတ္သည္။ ျပႆနာက ျဖစ္စတြင္ အေသးအမႊားေလးဟု ဆိုေသာ္လည္း မွားယြင္းစြာ သံုးသပ္ၿပီး မိမိတို႔၏ အတၱမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္ေျဖရွင္းမိၾကလွ်င္ ရွင္းမႏိုင္ ေျဖမရ ျဖစ္သြားတတ္ၾကေလသည္။
“အေသးအဖြဲေလးေတြက ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ေပးတယ္၊ ၿပီးျပည့္စံုျခင္းကေတာ့ အေသးအဖဲြေလး မဟုတ္ ေတာ့ဘူး”ဆိုေသာ မိုက္ကယ္အိန္ဂ်လို၏ စကားမွာလည္း မွတ္သားစရာ ျဖစ္သည္။ ျပႆနာေသးအဖဲြေလး မ်ားသည္ ျပႆနာအၾကီးမားဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္ၿပီး ျပႆနာၾကီး ျဖစ္လာေသာအခါ ေျဖရွင္းရ ခက္လာတတ္ပါသည္။ လာမည့္ေဘးကို ေရွာင္မေျပးဘဲ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ထိပ္တုိက္ေတြ႕လိုက္လွ်င္ သခၤန္းစာႏွင့္ ေအာင္ပဲြက အေသအခ်ာ ရွိေနပါသည္။
3 comments:
@@@@@@@@@@@@@
ျပႆနာေသးအဖဲြေလး မ်ားသည္ ျပႆနာအၾကီးမားဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္ၿပီး ျပႆနာၾကီး ျဖစ္လာေသာအခါ ေျဖရွင္းရ ခက္လာတတ္ပါသည္။ လာမည့္ေဘးကို ေရွာင္မေျပးဘဲ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ထိပ္တုိက္ေတြ႕လိုက္လွ်င္ သခၤန္းစာႏွင့္ ေအာင္ပဲြက အေသအခ်ာ ရွိေနပါသည္။@@@@@@@@
မွတ္သားစရာေလးပါပဲ အရွင္ဘုရား။
အေသးအဖြဲေလးပါဆုိျပီး မေျဖရွင္းဘဲထားရင္ အဲဒီအေသးအဖြဲအေလးက တေန႔မွာ ေျဖရွင္းရခက္တဲ႔
ျပႆၾကီး ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
အရွင္ဘုရားရဲ႕ စာေလးကုိ ဖတ္ရတာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားလွပါတယ္ဘုရား။
က်န္းမာပါေစ
အရွင္၀ရသာမိ
သိပ္ကိုအဖိုးတန္တဲ့ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါပဲဘုရား။ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေလးအညီအမွ်ထားၾကမယ္ဆိုရင္ ျပႆနာဆိုတာရွိလာမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဦးဇင္းရဲ႕ေဆာင္းပါးေလးကိုဖတ္ရင္း တပည့္ေတာ္မွာ အေတြးေတြဆင့္ကဲပြားေနရပါတယ္ဘုရား။ “ေလာကမွာ ျပႆနာဆိုတာမရွိခဲ႔ရင္ ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀မဟုတ္ဘူး“လို႔ခံယူထားရွိၾကတဲ့တပည့္ေတာ္တို႔လိုလူေတြအတြက္ အလြန္ေက်းဇူးမ်ားပါတယ္ဘုရား။ အလားတူေဆာင္းပါးမ်ိဳးေတြကို မၾကာခဏေရးေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ အိပ္မက္လွလွ ဘ၀လွလွေလးေတြကို ထာ၀ရပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ပါေစဘုရား။
အရွင္ဘုရားရဲ ့..ပိုစ့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ျပီးပါျပီ ။ တခ်ိဳ ့ ဇင္ဇာတ္လမ္းနဲ ့ အယူအဆေလးေတြဆိုရင္ သေဘာက်လြန္းလို ့ဆိုက္တခုမွာေတာင္ တပည့္ေတာ္ ရွယ္လိုက္မိပါတယ္ဘုရား..ခြင့္မေတာင္းမိခဲ့တဲ့ အတြက္ ေတာ့ ခြင့္လြတ္ေပးပါဘုရား။ျပီးေတာ့ တပည့္ေတာ္ မဟာယနဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ေလးေလးနက္နက္ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ တခါတခါက်ေတာ့ တရုတ္ဘုန္းၾကီး တခ်ိုဳ ့ကိုၾကည့္ျပီး(ပုဂိၢဳလ္ကိုၾကည့္ျပီး)မဟာယန ကို အထင္ေသးသလိုျဖစ္မိပါတယ္ဘုရား။ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ရဲ ့သံသယကို ဖယ္ရွားေပးေတာ္မူပါဘုရား...
Post a Comment