ျဖည့္ေတြး၊ ျဖည့္ျမင္၊ ျဖည့္ေျပာ (အဆက္)

ပရိဗိုဇ္မ်ား ထင္ထားၾကသည္မွာ ေဂါတမသည္ ဗဟုသုတၾကြယ္၀သူမဟုတ္၊ သူေဟာတဲ့တရားေလာက္သာ သိသူဟုသာ နားလည္ထားၾကသည္။ ယခု ျမတ္စြာဘုရားက “သင္တို႔ရဲ႕ ဇိဂုေစၧ၀ါဒနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ျပႆနာကို ေမးစမ္းပါ”ဟု ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဆိုလိုက္ေသာအခါ မထင္မွတ္ေသာစကားျဖစ္၍ အံ့ၾသသြားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

မိမိတို႔ ပတ္၀န္းက်င္ အေသးအဖဲြကိစၥေလးမ်ားတြင္လည္း ဤသို႔ ၾကံဳဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ ပိဋကတ္ေလာက္သာ တတ္သိလိမ့္မည္ဟု ထင္ထားေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးက သိပၸံပညာအေၾကာင္းကို ခေရေစ့တြင္းက် ရွင္းျပႏိုင္ျခင္း၊ လူ႕ေလာကတြင္ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ေနသူက ပိဋကတ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို တတ္သိနားလည္ေနျခင္း စေသာ မထင္မွတ္ေသာ ဘ၀အေျခအေနႏွင့္ သူတို႔၏ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈမ်ားကို လက္ေတြ႕ေတြ႕ရေသာအခါ အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးတတ္ၾကေပမည္။ “ဒီေကာင္ကေတာ့၊ ဒီလူကေတာ့ ၊ ဒီကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ အံ့ၾသေလာက္ပါတယ္။ စြယ္စံုပဲေဟ့”ဟူေသာ စကားမွာလည္း အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ားကို ေတြ႕ၾကံဳလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ထို႔ေနာက္ နိေျဂာဓပရိဗိုဇ္သည္ “အရွင္ေဂါတမ…ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ တေပါဇိဂုေစၧ၀ါဒကို က်င့္သံုးေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ၀ါဒရဲ႕ ျဖဴစင္ေၾကာင္းတရားနဲ႔ ညစ္ညဴးေၾကာင္းတရားေတြကို သိပါသလား”

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တေပါဇိဂုေစၧ၀ါဒသမားမ်ားပင္လွ်င္ အကုန္အစင္ မသိႏိုင္ေကာင္းေသာ မ်ားစြာေသာ အက်င့္တို႔ကို ထုတ္္ေဖာ္ေျပာျပလိုက္သည္။

“နိေျဂာဓ….တေပါဇိဂုေစၧ၀ါဒသမားတို႔သည္ အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ က်င့္၏။ အစာအငတ္ခံက်င့္၏။ တစ္အိမ္သာ ဆြမ္းခံၿပီး တစ္လုတ္သာ စား၏။ ႏွစ္အိမ္သာ ဆြမ္းခံၿပီး ႏွစ္လုတ္သာ စား၏။ …..။ ခုႏွစ္အိမ္သာ ဆြမ္းခံၿပီး ခုႏွစ္လုတ္သာ စား၏။ …………ဤကဲ့သို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနၾက၏။

အခ်ိဳ႕မွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကိုသာ စား၏။ ……။ အခ်ိဳ႕က ျမတ္သစ္ရြက္မ်ားကို စား၏။ ရသမွ်ေသာ သစ္ဥသစ္ဖုမ်ားကိုသာ စား၏။ ………။

အခ်ိဳ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္သာ တရားက်င့္၏။ …….။ ေလွ်ာ္ခ်ည္အ၀တ္ကိုသာ ၀တ္၏။ တစ္ဖက္သာ ေစာင္းလွ်က္အိပ္၏။ ဆူးေပၚ၌သာ အိပ္၏။ ပ်ဥ္ျပားေပၚ၌သာ အိပ္၏။ ……။

အခ်ိဳ႕မွာ မစင္ကိုသာ စား၍ က်င့္၏။ ……..။ ညေနတိုင္း ေရငုပ္ေသာအက်င့္လည္း က်င့္၏။ …..”
စေသာ တေပါဇိဂုေစၧ၀ါဒ အက်င့္ေပါင္းမ်ိဳးစံုကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပလိုက္သည္။ အစက “ရဟန္းေဂါတမသည္ ကိုယ့္အက်င့္ေလာက္သာ သိတယ္။ ငါတို႔ က်င့္ေနတဲ့အက်င့္မ်ိဳးစံုကို သိသူမဟုတ္၊ လူေတာတိုးရဲသူ မဟုတ္၊ ဗဟုသုတမၾကြယ္”ဟု ထင္ထားၾကေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔မွာ အံ့ၾသလွ်က္သာ ရွိေနေတာ့သည္။

“ကဲ…နိေျဂာဓ…ဒီအက်င့္ေတြဟာ ကိေလသာကုန္ေၾကာင္းအတြက္ စင္ၾကယ္မႈရွိလား၊ မရွိဘူးလား”

“ရဟန္းေဂါတမ…. ဒီအက်င့္ေတြဟာ အရမ္းကို စင္ၾကယ္ပါတယ္။ မစင္ၾကယ္မႈ တစ္ခုမွ် မရွိပါဘူး”

“ဟုတ္တယ္….နိေျဂာဓ၊ ဒီအက်င့္ေတြက စင္ၾကယ္ပါတယ္”

သႏၶာနသူေဌးလည္း အံ့ၾသသြားသည္။ “ဒီပရိဗိုဇ္ေတြရဲ႕ အက်င့္ေတြကိုမ်ား ဒို႔ဘုရားက စင္ၾကယ္တယ္တဲ့”ဟုလည္း ေတြးေနခဲ့သည္။ သူတို႔ က်င့္ေနေသာအက်င့္ေတြကို ေဂါတမဘုရားကေတာင္ ေထာက္ခံမႈေပးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ နိေျဂာဓပရိဗိုဇ္ႏွင့္ တပည့္ပရိဗိုဇ္ပရိသတ္ေတြလည္း အံ့ၾသ၀မ္းသာသြားသည္။ သို႔ရာတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ စကားမ်ားက ဤေနရာတြင္ မရပ္ခဲ့။ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။

“ဟုတ္တယ္…နိေျဂာဓ၊ တပအက်င့္ေတြက တကယ္ေတာ့ စင္ၾကယ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္….”

“ဒါေပမယ့္…ဘာျဖစ္လဲ”

“အက်င့္ေတြက ျဖဴစင္ေပမယ့္ အဲဒီျဖဴစင္တဲ့အက်င့္ေတြမွာပဲ ညစ္ညဴးေၾကာင္းတရားေတြ ရွိေနတာကို ငါ ေျပာျပမယ္”

“ဘယ္လို….”

“ျဖဴစင္ေနတဲ့ တပအက်င့္ေတြမွာပဲ ညစ္ညဴးေၾကာင္းေတြက ရွိေနတယ္ နိေျဂာဓ။ အဲဒီ ညစ္ညဴးေၾကာင္းေတြကိုလည္း ငါေျပာျပမယ္”
“တေပါဇိဂုေစၧ၀ါဒသမားအခ်ိဳ႕ဟာ အထက္ပါ အက်င့္မ်ိဳးစံုထဲက အနည္းဆံုး တစ္ခုခုကို က်င့္ၾကတယ္။ က်င့္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအက်င့္နဲ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဟုတ္လွၿပီဆိုၿပီး ေက်နပ္တင္းတိမ္ေနၾကတယ္ေလ။ အဲဒါဟာ ဒီ၀ါဒကို ညစ္ညဴးေစတာပဲ”

“အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲဒီအက်င့္ေတြကို က်င့္ၿပီး သူတစ္ပါးေတြကို ႐ႈတ္ခ်ေနၾကတယ္ေလ။ အဲဒါဟာလည္း ဒီ၀ါဒကို ညစ္ညဴးေစတာပဲ”

“အခ်ိဳ႕ကေတာ့ မာန္မာနေတြနဲ႔ ယဇ္မူးသြားေနၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ လာဘ္လာဘရဖို႔အတြက္ပဲ အားထုတ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီလာဘ္လာဘေတြနဲ႔ ေက်နပ္ေနၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရလာတဲ့ လာဘ္ေတြနဲ႔ မာန္ေမာက္ၿပီး သူတစ္ပါးေတြကို တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ့အစာကို ၾကိဳက္ေပမယ့္ စြန္႔ပစ္ၿပီး ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့အစာေတြကိုေတာ့ ဘာဆင္ျခင္မႈမွမပါဘဲ စားသံုးေနၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း “ငါ ဒီအက်င့္ကို က်င့္လိုက္ရင္ မင္း၊ မွဴးမတ္၊ သူေဌးေတြ ငါ့ကို ကိုးကြယ္ၾကလိမ့္မယ္”ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ က်င့္ေနၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း “ငါတို႔ကမွ ၿခိဳးျခံေခၽြတာၿပီး က်င့္ေနေသးတယ္။ ဟိုလူေတြကေတာ့ ရွိသမွ်အစာကို အကုန္စားၿပီးေနၾကတယ္”လို႔ ကဲ့ရဲ႕ေနၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း “ငါတို႔ ၿခိဳးၿခံၿပီး က်င့္ေနတာကိုေတာ့ လူေတြက ကိုးကြယ္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကဘူး။ အစားမ်ိဳးစံုစားၿပီး က်င့္ေနသူေတြကိုေတာ့ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနၾကတယ္”လို႔ ခံစားၿပီး မနာလို ၀န္တိုစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ …………………………”

“နိေျဂာဓ……..ေနာက္ၿပီးေတာ့ အခ်ိဳ႕က က်င့္ေတာ့ က်င့္ၾကပါရဲ႕။ က်င့္ၿပီးေတာ့ သူတစ္ပါးေတြရဲ႕ ဂုဏ္ေတြကို အပုတ္ခ် ေျပာေနၾကတယ္။ မနာလို ၀န္တိုစိတ္ေတြပဲ ပြားေနၾကတယ္။ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ေတြပဲ လုပ္ေနၾကတယ္။ ေရွ႕တစ္မ်ိဳး ကြယ္ရာတစ္မ်ိဳး လုပ္ၾကတယ္။ ဥပမာ လူမျမင္ရာအရပ္မွာေတာ့ တရားမက်င့္ၾကဘူး။ လူျမင္ရာမွာေတာ့ တရားက်င့္သလိုလို ဘာလိုလို လုပ္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီအက်င့္ေတြနဲ႔ လူေတြကို လိမ္ညာစားေသာက္တယ္။ လွည့္ျဖားတယ္။ ဒီအက်င့္ေတြနဲ႔ စိတ္ေတြက ခက္ထန္ေနၾကတယ္။ ဒီအက်င့္ေတြနဲ႔ပဲ အယူအဆေတြက မွားယြင္းကုန္ၾကျပန္တယ္။ …………………………………. နိေျဂာဓ….ဒါေတြဟာ သင္တို႔ တေပါဇိဂုေစၧ၀ါဒရဲ႕ ညစ္ညဴးေၾကာင္း တရားေတြပဲ”လို႔ ငါဆိုတယ္”

“ကဲ နိေျဂာဓ….. ငါ အထက္က ေျပာခဲ့တာေတြဟာ သင္တို႔၀ါဒရဲ႕ ညစ္ညဴးေၾကာင္းေတြ ဟုတ္သလား၊ မဟုတ္ဘူးလား၊၊ ေျပာပါအံုး”

“ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒါေတြကိုမွ ညစ္ညဴးေၾကာင္းလို႔ မဆိုရင္ ေလာကမွာ ဒီထက္ ညစ္ညဴးေစတဲ့ ဘာရွိအံုးမွာလဲ။ ဒါေတြကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ စင္ၾကယ္ေၾကာင္းေတြကေရာ ဘာေတြလဲ။ ဆိုပါအံုး”

“အထက္မွာ ဆိုခဲ့တဲ့အက်င့္ေတြကို မေကာင္းတဲ့စိတ္ထားေတြ မပါ၀င္ေစဘဲ၊ သူတစ္ပါးကို မပုတ္ခတ္ဘဲ၊ လူၾကြားခ်င္ရံုသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ၊ ရိုးရိုးသားသား က်င့္ေနၿပီဆိုရင္ ဒါေကာင္းတာပဲ၊ ဒါေတြဟာ စင္ၾကယ္ေၾကာင္းေတြပဲေပါ့ နိေျဂာဓ”

“ဒါဆို ကၽြႏ္ုပ္တို႔အက်င့္ေတြကို စင္ၾကယ္တယ္၊ ျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ သင္ ဆိုတယ္ေပါ့။ သင္လက္ခံတယ္ေပါ့”

“လက္ခံတာေပါ့ နိေျဂာဓ၊ သင္တို႔ အဲဒီလိုသာ စိတ္ထားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား က်င့္တယ္ဆိုရင္ ျဖဴစင္တဲ့အက်င့္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္…..”

“ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲ” စိတ္မရွည္ခ်င္သျဖင့္ စကားျဖတ္ေမးလိုက္သည္။

“ဒါေပမယ့္ ဒီ သင္တို႔အက်င့္ေတြက အထြတ္အထိပ္အဆင့္ကို မေရာက္ေသးဘူး၊ တကယ့္အႏွစ္သာရလည္း မဟုတ္ေသးဘူး၊ အခံြအေပြးအဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္ နိေျဂာဓ”

(မွတ္ခ်က္….ဤေနရာတြင္ ျမတ္စြာဘုရားက က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း အေသးစိတ္ရွင္းျပသည္။ က်ယ္၀န္းလွမည္စိုး၍ အနည္းငယ္မွ်သာ နားလည္႐ံု ျပဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

ထိုကဲ့သို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သူတို႔အက်င့္ကို ျဖဴစင္သည္ဟု ဆိုလိုက္ေသာအခါ နိေျဂာဓႏွင့္ပရိဗိုဇ္မ်ားမွာ ၀မ္းသာသြားခဲ့ၾကသည္။
“ကဲ ဒါဆိုရင္လည္း အႏွစ္သာရအဆင့္ေရာက္ေအာင္ ဆိုပါအံုး”

“နိေျဂာဓ သင္က အဆင့္ကို ေက်ာ္သြားၿပီကိုး၊ ဘယ္လို ဆက္က်င့္ရမလဲဆိုတာ ငါ ဆက္ေျပာမယ္”

“ဟုတ္ပါၿပီ၊ အေခါက္အဆင့္ကို ဘယ္လို ေရာက္ေအာင္ လုပ္ရမလဲ”

“ပထမ အေပြးအဆင့္တုန္းက အက်င့္ေတြကို ေစာင့္စည္းျခင္း ေလးမ်ိဳးနဲ႔ က်င့္ရမယ္။ သတၱ၀ါေတြအသက္ကို မသတ္ဘဲ၊ မသတ္ခိုင္းဘဲ၊ သတ္တာကိုလည္း မၾကိဳက္ဘဲ (၁)၊ သူတစ္ပါးမေပးတဲ့ပစၥည္းဥစၥာကို မယူဘဲ၊ မယူခိုင္းဘဲ၊ အဲဒီလို ယူတာကိုလည္း မၾကိဳက္ဘဲ (၂)၊ မဟုတ္မမွန္ လိမ္ညာစကား မေျပာဘဲ၊ မေျပာေစဘဲ၊ ေျပာတာကိုလည္း မၾကိဳက္ဘဲ (၃)၊ ကာမဂုဏ္မလုိက္စားဘဲ၊ မလိုက္စားေစဘဲ၊ လိုက္စားေနတာကိုလည္း မၾကိဳက္ဘဲ (၄) က်င့္ၾကံအားထုတ္ရမယ္”

“အဲဒီလို အားထုတ္ၿပီးတဲ့အခါ သူ႕မွာ လကၡဏာေတြ ျပလာလိမ့္မယ္”

“ဘယ္လို လကၡဏာေတြမ်ားလဲ”

“ျပတတ္တဲ့လကၡဏာေတြကေတာ့ သီလေတြ ေစာင့္ထိန္းရတာ ေပ်ာ္လာတယ္၊ လူ႕ဘ၀ကို ျပန္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး (လူမထြက္ခ်င္ေတာ့ဘူး)၊ တစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆးေနရတာ ၾကည္ႏူးလာတယ္၊ အၿမဲတမ္း ေတာအရပ္၊ ေတာင္အရပ္မွာပဲ ေနလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေတြက ျပတတ္တဲ့လကၡဏာေတြပါပဲ”

“ဒါေတြက အေခါက္အဆင့္ေရာက္ေနၿပီေပါ့”

“မဟုတ္ေသးဘူး နိေျဂာဓ၊ အေခါက္အဆင့္က မၿပီးေသးဘူး၊ အဲဒီလို တရားက်င့္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ ေတာေတာင္အရပ္ကို သြား၊ ၿပီးေတာ့ မက္မက္ေမာေမာ တြယ္တာျခင္း(၁)၊ မလိုမုန္းထားျခင္း (၂)၊ ေတြေတြေ၀ေ၀ ထိုင္းထိုင္းမႈိင္းမႈိင္း ျဖစ္ေနျခင္း သို႔မဟုတ္ မတက္မၾကြ ျဖစ္ေနျခင္း (၃)၊ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း (၄)၊ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္ျခင္း (၅)၊ သံသယမ်ားျခင္း (၆)ဆိုတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို ပယ္ႏုိင္တဲ့အဆင့္အထိ က်င့္ၾကံပြားမ်ားရမယ္”

“ဒါေတြကို ပယ္ၿပီးရင္ မိမိရဲ႕ စိတ္ခႏၶာကို ေမတၱာတရား၊ က႐ုဏာတရား၊ မုဒိတာတရား၊ ဥေပကၡာတရားေတြနဲ႔ ထံုလႊမ္းေနေအာင္ က်င့္ရမယ္”

“ဒါဆိုရင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ၀ါဒဟာ တကယ့္ကို ျဖဴစင္သြားၿပီ၊ စင္ၾကယ္သြားၿပီ၊ အႏွစ္သာရကို ေရာက္သြားၿပီေပါ့”

“လိုေသးတယ္၊ လိုေသးတယ္ နိေျဂာဓ၊ ဒီလို က်င့္လိုက္တာေတာင္ အႏွစ္သာရကို မေရာက္ေသးဘူး၊ အေခါက္အဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္”

“ဒါဆိုရင္ ဘာေတြကို ဘယ္လို ဆက္က်င့္ရအံုးမွာလဲ”

“အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလို က်င့္ၿပီးေတာ့ ေရွ႕က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ တစ္ဘ၀၊ ႏွစ္ဘ၀မွ ဘ၀ေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာထိ မွတ္မိႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ အားထုတ္ရမယ္ နိေျဂာဓ”

“ဒါဆိုရင္ အထြတ္အထိပ္၊ အႏွစ္သာရ ေရာက္ၿပီေပါ့”

“မေရာက္ေသးဘူး နိေျဂာဓ၊ ဒီအဆင့္က အကာအဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္”

“ဟုတ္ပါၿပီ ေဂါတမ၊ ဒါဆိုရင္ အႏွစ္သာရေရာက္ေအာင္ ဆက္ေျပာပါအံုး”

“အဲဒီလို အဆင့္ဆင့္ အားထုတ္ရင္း ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္ (ေရွ႕ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကို အမွတ္ရႏိုင္ေသာဉာဏ္)ကို ရရွိၿပီးေနာက္ နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ ထြင္းေဖာက္သိျမင္ႏိုင္ေသာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္၊ သတၱ၀ါတို႔၏ ဣေၿႏၵ အႏုအရင့္၊ အက်င့္စရိုက္ေတြကို သိျမင္ႏိုင္ေသာ ဣၿႏၵိယပေရာပရိယတၱိဉာဏ္၊ သူတစ္ပါးတို႔၏ စိတ္အၾကံကို သိႏိုင္ေသာ ေစေတာပရိယဉာဏ္စေသာ ထူးျမတ္ေသာဉာဏ္အဆင့္ဆင့္ကို ရရွိေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္လွ်င္ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊ အႏွစ္သာရသို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊ ထိုအဆင့္ကို ေရာက္ပါမွ သင္တို႔၏ ၀ါဒ၊ အက်င့္သည္ အမွန္တကယ္ စင္ၾကယ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္”

“နိေျဂာဓ…….. ဒါဆိုရင္ သင္တို႔ရဲ႕ တေပါဇိဂုေစၧ၀ါဒဟာ စင္ၾကယ္သလား၊ မစင္ၾကယ္ဘူးလား”

“ေဂါတမ….အဲဒီလို ျဖစ္ရင္ေတာ့ အလြန္ကို စင္ၾကယ္ပါတယ္၊ အႏွစ္သာရသို႔လည္း ေရာက္ပါတယ္”

“နိေျဂာဓ…. ငါဟာ ဒီနည္းလမ္း။ ဒီအက်င့္အားျဖင့္သာလွ်င္ ငါ့တပည့္ေတြကို တရားထူးရေအာင္ လုပ္တာ။ ငါ့တပည့္ေတြကလည္း ဒီလိုနည္းနဲ႔ တရားထူးရၿပီး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကတာ။ ဒါကို သင္သိခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား”

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ စကားဆံုးေသာအခါ “ငါတို႔ဆရာအပါအ၀င္ ငါတို႔အားလံုးဟာ အႏွစ္သာရျပည့္၀ေသာ တရားကို လက္လႊတ္ဆံုး႐ႈံုးခဲ့ၾကၿပီ”ဟု ၀မ္းပန္းတနည္းျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုခဲ့ၾကေလသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္ .............