တစ္ေန႔က ေလအရမ္းတိုက္သည္။ မိုးၾကိဳးမ်ားပင္ ပစ္လိုက္ေသးသည္။ သစ္ပင္ေတြအားလံုး ဟိုယိမ္းသည္ယိမ္းျဖင့္ ေထာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ေလက ၁-နာရီေက်ာ္ေလာက္ ၾကာေအာင္တိုက္သည္။ အခန္းေရွ႕မွာ အမႈိက္သ႐ိုက္မ်ား ျပန္႔က်ဲ႐ႈပ္ေထြးလို႔ေနသည္။ ေလက တိုက္သည့္အထဲ မိုးကလဲ ဖြဲေနခဲ့သည္။ လမ္းေပၚကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ပါလာေသာထီးကို ဖြင့္ေနသည္။ ေလက အရမ္းတိုက္သျဖင့္ မႏိုင့္တႏုိင္ ထီးကို ျပန္႐ုပ္ေနသည္။ ခဏအၾကာမွာ အခန္းေရွ႕က သစ္ပင္ၾကီးမွ အကိုင္းအခက္အခ်ိဳ႕ က်ိဳးက်လာသည္။ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ သရက္ပင္တစ္ပင္က ၿပိဳလဲသြားသည္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျမစ္မ်ားပါ ျပဳတ္ထြက္ေနသည္။ ေလၿငိမ္သြားေတာ့ အခန္းေရွ႕ ျမတ္ခင္းျပင္ေလးမွာ စိမ္းစိုးလန္းဆန္းေနေတာ့သည္။
ထိုခဏအတြင္း ၀င္လာတဲ့အေတြးမ်ားထဲတြင္ အျမစ္ေလးေတြမွာ မ်က္စိထဲက မထြက္ႏုိင္ခဲ့ပါေလ။ ခိုင္ခိုင္မာမာ အျမစ္တြယ္ေနမိေသာ အပင္မ်ားမွာ ေလေၾကာင့္ေရေၾကာင့္မိုးေၾကာင့္ ပ်က္စီးဖို႔ ခက္ခဲေလသည္။ သစ္ပင္တို႔၏ ဘ၀တည္ၿမဲေရးအတြက္ အျမစ္သည္ အေရးၾကီးသည္။ တည္ၿငိမ္ေသာဘ၀တစ္ခု ျဖစ္ေနဖို႔အတြက္ အျမစ္ ေသေသခ်ာခ်ာတြယ္ေနဖို႔ အေရးၾကီးသည္။ ေတြးရင္းေတြးရင္း သစ္ပင္တို႔၏ ဘ၀ေလးမ်ားကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးေနမိသည္။ သစ္ပင္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာကတည္းက သူတို႔လည္း ၾကာရွည္တည္ၿမဲေရးကို အလိုရွိသည္။ ဘ၀တည္ၿမဲေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ရသည္။ ေရခံေျမခံ ေကာင္းေသာေနရာမ်ားတြင္ ေမြးဖြားရွင္သန္ခြင့္ရေသာ အပင္မ်ားအတြက္ အျမစ္တြယ္ဖို႔ရာ လြယ္ကူသည္။
ရရွိလာေသာ ေရခံေျမခံက ေကာင္းမြန္ေနေသာ္လည္း ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလို႔ ေက်ာက္ဖ်ာေပၚတြင္ ရွင္သန္ၾကရေသာ အပင္မ်ားလည္း ရွိသည္။ သူတို႔သည္ ပကတိေျမျပင္တြင္ ေမြးဖြားေသာအပင္မ်ားကဲ့သို႔ သက္ေတာင့္သက္သာ ႐ုန္းကန္ခြင့္မရ၊ ခက္ခက္ခဲခဲ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေရး လႈပ္ရွားရသည္။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ သစ္ပင္ဟု ေမြးဖြားခဲ့ရၿပီျဖစ္၍ သစ္ပင္အျဖစ္ကို မစြန္႔ပယ္ႏုိင္ေတာ့။ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ေက်ာက္ဖ်ာေပၚတြင္ ဘ၀ကို အေျခခ်ၿပီး ေက်ာက္ဖ်ာေဘးမွ ေျမဆီလႊာကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရယူရသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘ၀ကိုက အေျခမခိုင္ခဲ့သျဖင့္ မိုးဒဏ္ေလဒဏ္ကို ခံႏိုင္ဖို႔အတြက္ ခက္ခဲသည္။
အခ်ိဳ႕သစ္ပင္မ်ားမွာ သစ္ပင္ဟု ေမြးဖြားရွင္သန္ခ်ိန္က ေျမဆီလႊာမေကာင္းေသာ္လည္း ၀ီရိယစိုက္ထုတ္မႈနဲ႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေျမဆီလႊာဆီသို႔ ေရာက္ေအာင္ ဉာဏ္ကူႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ရွင္သန္တည္ၿမဲေသာဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ေရခံေျမခံက မေကာင္းသည့္အထဲ ေျမဆီလႊာဆီသို႔ေရာက္ေအာင္ အားလည္း မထုတ္၊ ပ်င္းရိေနေသာေၾကာင့္ ဘ၀ရပ္တည္မႈမွာ အဆင့္မျမင့္၊ ခဏတာ အသက္ရွင္ၿပီး ၿပိဳလဲၾကရေလသည္။ အခ်ိဳ႕သစ္ပင္မ်ားမွာ ေရခံေျမခံေကာင္းေကာင္းတြင္ ေမြးဖြားလာၾကရသျဖင့္ ဘ၀ကို သက္ေတာင့္သက္သာ ရပ္တည္ႏိုင္ၾကသည္။ ေရခံေျမခံေကာင္းတြင္ ေမြးဖြားရေသာ္လည္း ပ်င္းရိစြာျဖင့္ အျမစ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ တြယ္မိေအာင္ အားမထုတ္ႏုိင္ၾကသျဖင့္ ခဏတာ ေ၀ဆာစည္ပင္ခဲ့ေသာ္လည္း အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာ သစ္ပင္ဘ၀ကို မဆုတ္ကိုင္ႏုိင္ဘဲ ေသဆံုးလြင္႔ေမ်ာသြားခဲ့ၾကရသည္။
သစ္ပင္မ်ား၏ဘ၀သည္လည္း လူတို႔ဘ၀မ်ားကဲ့သို႔ ႐ႈပ္ေထြးဆန္းျပားလွသည္။ လူ႔ဘ၀အေထြေထြကို ေျပာ၍မကုန္ ေရး၍မခန္းဟု ဆိုၾကသလို သစ္ပင္တို႔ဘ၀အေထြေထြသည္လည္း လူ႔ဘ၀အေၾကာင္းအရာမ်ားအလား ေရး၍မကုန္ ေျပာမခန္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ လူတို႔သည္ ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနရသည္။ သစ္ပင္တို႔၏ဘ၀မ်ားသည္လည္း ထိုနည္း ႏွင္ႏွင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
လူတို႔တြင္ အခ်ိဳ႕က ခ်မ္းသာၾကြယ္၀စြာျဖင့္ လူျဖစ္လာခဲ့ၾကရသည္။ အခ်ိဳ႕ ဆင္းရဲမဲြေတစြာျဖင့္ လူ႕အျဖစ္ကို ရခဲ့ၾကသည္။
မူလျဖစ္လာရင္းအေျခအေနမ်ား ကြဲျပားသကဲ့သို႔ သူတို႔၏ ဘ၀အေျခအေနမ်ား၊ ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းေနရပံုမ်ား၊ ဘ၀တိုက္ပဲြ၏ အရွိန္ဒီဂရီ အနိမ့္အျမင့္မ်ား စေသာ ဘ၀ပံုရိပ္မ်ားမွာ ကဲြျပားေနရေပလိမ့္မည္။ ထိုကဲြျပားမႈမ်ားအလိုက္ အသက္႐ႈႏႈန္းမ်ားလည္း ကဲြျပားေလမည္။ ရင္ခုန္သံအနိမ့္အျမင့္မ်ားလည္း ကဲြျပားေပမည္။ မည္သို႔မည္ပံု ကဲြျပားေနေစကာမႈ ရည္ရြယ္သည္က တစ္ခုသာ ရွိသည္။ ယင္းမွာ မိမိယံုၾကည္ရာ အေနအထားတစ္ခုတြင္ အျမစ္တြယ္မိဖို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သစ္ပင္မ်ားအေၾကာင္း၊ သစ္ပင္တို႔ဘ၀ႏွင့္မျခား လူသားတို႔၏ ဘ၀သစ္ပင္မ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားရင္း အေတြးစိတ္က အျမစ္မ်ားဆီ ေရာက္သြားသည္။ အျမစ္မ်ား…….။ ကိုယ္တြယ္ေႏွာင္မိေသာအျမစ္မ်ားကိုလည္း ျမင္ႏိုင္သေရြ႕ လွမ္းႏႈိက္ၾကည့္ေနမိသည္။ “ေအာ္…ငါ့ဘ၀သစ္ပင္မွာလည္း အျမစ္ေတြ မ်ားစြာ ရွိေနပါလား”ဟု သိလိုက္ရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕အျမစ္မ်ားက ဘ၀တိုးတက္ဖို႔၊ ဘ၀ျမင့္ျမတ္ဖို႔၊ ဘ၀အထက္တန္းက်ဖို႔ တြယ္ေႏွာင္ရစ္ပတ္ေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕အျမစ္မ်ားက ဘ၀ကို တူးၿဖိဳ႕ဖို႔၊ ဘ၀အဆင့္အနိမ့္က်ဖို႔အတြက္ ရစ္ပတ္တိုး၀င္ေနၾကသည္။ ဘ၀သစ္ပင္တြင္ ကပ္ပါးေညာင္ပင္ပမာ တြယ္ေနေသာ အျမစ္မ်ားက ရွိေသးသည္။ ထိုအျမစ္မ်ားကလည္း ဘ၀သစ္ပင္၏ ပံုရိပ္ကို ေ၀၀ါးသြားေစဖို႔ အားၾကိဳးမာန္တက္ ရစ္ပတ္တုပ္ေႏွာင္ေနသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕အျမစ္မ်ားဆိုလွ်င္ ဘ၀သစ္ပင္၏ မူလေရေသာက္ျမစ္ထက္ကို ပိုမိုအားေကာင္းစြာ တုိး၀င္ရစ္ပတ္ေနၾကသည္။
သစ္ပင္သည္ တစ္ပင္တည္း ရွင္သန္၍ မရသျဖင့္ အျခားသစ္ပင္တို႔၏ အျမစ္မ်ား တိုး၀င္ပူးကပ္ရွင္သန္ေနၾကမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည္က ဘ၀ကို တည္ၿငိမ္မႈ၊ ရွင္သန္မႈ ေပးစြမ္းႏိုင္ေသာ အျမစ္မ်ား ျဖစ္သနည္း….ထိုအရာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ စဥ္းစားတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါသည္။
စာစကားအရ ေျပာရလွ်င္ ေလာဘမူလ(တြယ္တာမႈအျမစ္)၊ ေဒါသမူလ (ခက္ထန္မႈအျမစ္)၊ ေမာဟမူလ(မဆံုးျဖတ္ႏိုင္မႈအျမစ္)၊ အေလာဘမူလ(အေႏွာင္အဖဲြ႕ကင္းမႈအျမစ္)၊ အေဒါသမူလ(ေမတၱာအျမစ္)ႏွင့္ အေမာဟမူလ(ပညာအျမစ္)ဟူေသာ အျမစ္မ်ားတြင္ မည္သည့္အျမစ္ကို ရွင္သန္ေစၿပီး မည္သည့္အျမစ္ကို ျဖတ္ေတာက္ၾကမည္နည္း…ထိုအရာကို မွန္ကန္စြာ သံုးသပ္ေလ့က်င့္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါသည္။
႐ႈပ္ေထြးေပြလီေနေသာ အခန္းေရွ႕က ေညာင္ပင္ၾကီး၏ အျမစ္မ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားရင္း ထို႔ထက္မက ႐ႈပ္ေထြးေပြလီစြာ ၀န္းရံရစ္ပတ္တုပ္ေႏွာင္ထားေသာ ကိုယ့္ဘ၀သစ္ပင္၏ အျမစ္မ်ားကို ခပ္ေမာေမာျဖင့္ ေငးေမာေနမိေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment