ေလးမွာ ၿငိမ္းေစဘိ

သတိၿမဲေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ရေသာ ပထမအဆင့္၊ ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔ကို အတိုအရွည္အားျဖင့္ ႐ႈမွတ္ရျခင္း သို႔မဟုတ္ ရရွိၿပီးေသာအလင္းနိမိတ္ကို အနီးအေ၀းေျပးေစျပန္ေစရျခင္းဟူေသာ ဒုတိယအဆင့္၊ ေလာင္ကၽြမ္းထားေသာ အလင္းတံုး၊ ဖန္တံုးၾကီးမ်ားပမာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို အလင္းကလာပ္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ေစေအာင္ နိမိတ္စားရျခင္း သို႔မဟုတ္ သံုးခ်က္သိအားထုတ္ရျခင္းဟူေသာ တတိယအဆင့္တို႔ကား ၿပီးျပည့္စံုခဲ့ေလၿပီ။ ယခုအခါတြင္ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ ငါ၏ ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔ကို ၿငိမ္းေပ်ာက္သြားေစရန္ သို႔မဟုတ္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေအာင္ အားထုတ္ရျခင္း စတုတၳအဆင့္ကို ျပဆိုပါအံုးမည္။


ၿငိမ္းေစဘိ အဆင့္ကို အားထုတ္ေသာအားျဖင့္ ေရာက္ရွိလာပါက မိမိတို႔၏ ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔သည္ အလြန္႔အလြန္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာေၾကာင့္ ထြက္ေလ၊ ၀င္ေလတို႔ မရွိေတာ့ဟူ၍ပင္ ထင္လာရေပလိမ့္မည္။ ေရွ႕အခန္းမ်ားတြင္ ႐ႈမွတ္ခဲ့ရာတြင္ ရရွိခဲ့ေသာ အလင္းပဋိဘာဂကို ရင္ခ်ိဳင့္အလယ္တည့္တည့္တြင္ ထားရမည္။ ထိုသို႔ထားၿပီး လင္းသည္ထက္လင္းေအာင္ အားထုတ္ရမည္။ ထိုလင္းထိန္ေနေသာ အလင္းနိမိတ္ကို အဇၥ်တၱအတြင္းသက္သက္ျဖစ္ေစရန္ စိတ္ကို ေနာက္ေက်ာဘက္ကထားၿပီး ရႈမွတ္ရေလသည္။ နံပါတ္ ၄၆-ပံုအတိုင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

႐ုပ္ဥပစာ၊ နာမ္ဥပစာ

ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔ႏွင့္အတူတကြ မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးတစ္ခုလံုး ၿငိမ္းေအးျခင္းသေဘာကို ႐ုပ္တို႔၏ ၿငိမ္းျခင္း၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းသေဘာ (႐ူပပႆမၻယ)ဟု ဆိုသည္။ ယင္းသေဘာကို ႐ုပ္ဥပစာဟုလည္း ေခၚသည္။ မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးတစ္ခုလံုး ဖန္သားမွန္သားအသြင္ ၾကည္လင္ၿပီး ယင္းကိုမွီေနေသာ စိတ္တို႔၏ ၿငိမ္သက္ေအးျမေသာ သေဘာကို စိတ္၏ ၿငိမ္းေအးျခင္း (စိတၱပႆမၻယ)ဟု ဆိုသည္။ ယင္းသေဘာကို နာမ္ဥပစာဟုလည္း ေခၚသည္။

ဤေလးဆင့္ေျမာက္ ဘာ၀နာကို ပြားမ်ားအာထုတ္ရာတြင္ ဥပစာသမာပတ္ကို ၀င္စားေစႏိုင္ရန္အတြက္ ဘာ၀နာပ်က္ေၾကာင္းတရားရွစ္ပါး (ဘာ၀ႏုပကၠိေလသ)ႏွင့္ ပဘာ၀နာတရားေလးပါးကို သိသင့္ပါသည္။ အာနမန၊ ၀ိနမန၊ သႏၷမန၊ ပနမန ဟူေသာ ယိမ္းယိုင္ျခင္းေလးမ်ိဳး၊ ဣဥၥန၊ ဖႏၵန၊ စလန၊ ကမၸန ဟူေသာ လႈပ္ျခင္းေလးမ်ိဳးအားျဖင့္ ဘာ၀နာပ်က္ေၾကာင္းရွစ္ပါးမျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳၾကရမည္။ ထိုသို႔မျဖစ္ေစဘဲ ျပတ္သားစြာသိေသာစိတ္၊ ျပတ္သားစြာထြက္ေသာေလ၊ ျပတ္သားစြာမွတ္သိႏိုင္ေသာ သတိ၊ ခိုင္ၿမဲေသာ သမာဓိဟူေသာ ပဘာ၀နာတရားေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ အားထုတ္ရမည္။

ထိုသို႔ ၿငိမ္းေစရာတြင္လည္း ပဘာ၀နာတရားေလးပါး အားေကာင္းသေလာက္ လ်င္ျမန္စြာ ၿငိမ္သက္သြားျဖင္း သႏၲ၊ အလြန္ၿငိမ္သက္၍သြားျခင္း ၀ူပသႏၲ၊ ႏူးညံ့ျခင္း သုခုမ၊ အလြန္ႏူးညံ့ျခင္း သုခုမတရ၊ အလြန္႔အလြန္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ျခင္း သုခုမတမ စသည္အားျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ ႏူးညံ့ၿပီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရေလသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေၾကးဖလား၊ ေၾကးစည္၊ ေခါင္းေလာင္းတို႔ကို တီးခတ္လိုက္လွ်င္ အစပိုင္းတြင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း၊ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တျဖည္းျဖည္းႏူးညံ့သြားခါ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားရေလသည္။ ထိုဥပမာကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေစရမည္။

စတုတၳအဆင့္ကို အားထုတ္ရာတြင္ သိမ္ေမြ႕ေသာေလတို႔၏ အ႐ႈအ႐ႈိက္၊ သိမ္ေမြ႕သည္ထက္ ပို၍ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာေလတို႔၏ အ႐ႈအ႐ႈိက္၊ အလြန္႔အလြန္ လႈပ္ခါမတၱမွ်သာထင္ေသာ အ႐ႈအ႐ႈိုက္၊ ျငင္သာေပါ့ပါးေသာေလတို႔၏ အ႐ႈအ႐ႈိက္၊ “ငါ့အား ထြက္ေလ၀င္ေလ အ႐ႈအ႐ႈိက္ မရွိေတာ့ၿပီေလာ”ဟု ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားသည္အထိ အားထုတ္ရပါမည္။

စတုတၳအဆင့္ကို အားထုတ္ရာတြင္ သိမ္ေမြ႕ေသာေလတို႔၏ အ႐ႈအ႐ႈိက္၊ သိမ္ေမြ႕သည္ထက္ ပို၍ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာေလတို႔၏ အ႐ႈအ႐ႈိက္၊ အလြန္႔အလြန္ လႈပ္ခါမတၱမွ်သာထင္ေသာ အ႐ႈအ႐ႈိုက္၊ ျငင္သာေပါ့ပါးေသာေလတို႔၏ အ႐ႈအ႐ႈိက္၊ “ငါ့အား ထြက္ေလ၀င္ေလ အ႐ႈအ႐ႈိက္ မရွိေတာ့ၿပီေလာ”ဟု ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားသည္အထိ အားထုတ္ရပါမည္။

နံပါတ္ ၄၇-႐ုပ္ပံုသည္ ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔ ၿငိမ္းခါနီးသျဖင့္ ထင္ျမင္လာတတ္ပံုကို တစိတ္တေဒသအားျဖင့္ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခါနီးလွ်င္ မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္ၾကီး ၀ါးႏွစ္ျပန္သံုးျပန္ခန္႔ ရွည္သြားလိုက္၊ လက္တသစ္ခန္႔ေလာက္ ပုသြားလိုက္ျဖစ္ေနတတ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ေယာဂီမ်ားမွာ ပံုပါတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ၾကီး ပြ-ရြ-ၾကြေနၿပီး ရာ၀င္အိုးခန္႔စသည္ျဖင့္ ၾကီးလာလိုက္ လက္သန္းလက္ညိွုးခန္႔ ေသးငယ္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကကုန္သည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ခႏၶာကိုယ္ၾကီး လံုး၀ိုင္းသြားလိုက္ ျပားကပ္သြားလိုက္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါသည္။ အထက္ပါအတိုင္း ထင္ျမင္လာၿပီး မၾကာခင္ ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္....