ရိုးသားမႈျဖင့္ သမိုင္းတြင္ျခင္း

We must shape our own destiny ဟူေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ့္ၾကမၼာကို ကိုယ္ကိုတိုင္ ဖန္တီးပံုေဖာ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ေကာင္းတာပဲပံုေဖာ္ေဖာ္၊ ဆိုးတာပဲပံုေဖာ္ေဖာ္ ရလဒ္ကား ေသခ်ာေနၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုရလဒ္သည္ပင္ ကိုယ့္သမိုင္း ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ လူ႕ဘ၀ဟူသည္ ေရပြက္ပမာတစ္ခဏသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခဏသာ အခ်ိန္ေလးသည္ပင္ မိမိႏွင့္ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး အတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လံုေလာက္ေသာအခ်ိန္ျဖစ္ ေနပါတယ္။ တိုေတာင္းတဲ့အခ်ိန္ေလးနဲ႔ ဘ၀သမိုင္းကို အႀကီးအက်ယ္ ေရးထိုးခဲ့သူေတြ ကမၻာမွာ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ အသက္ ၃၃-ႏွစ္သာ ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့ေပမယ့္ သူေရးခဲ့ေသာသမိုင္းကား ယေန႔ထိ ရွင္သန္ေနဆဲ၊ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းဆဲပင္ ရွိေနပါေသးတယ္။ ေနာင္အနာဂတ္မ်ားစြာထိ သူ႕ေရးခဲ့ေသာ သမိုင္းကား ငွါးငွါးစြင့္စြင့္ ပြင္းလန္းေနဦးမည္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ႕ဘ၀ျဖစ္ျဖစ္၊ တိရစၦာန္ဘ၀ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အျခားသက္မဲ့သစ္ပင္စသည္တို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အရာမဆို ေမြးဖြား ျခင္း၊ ျဖစ္ေပၚျခင္းႏွင့္ ေသဆံုးျခင္း၊ ပ်က္စီးျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ပိုင္းျခားကန္႔သတ္ခံထားၾကရတယ္။ ဒီကန္႔သတ္ထား တဲ့ေဘာင္ႏွစ္ခုၾကားမွ ဘယ္အရာမွာ ေရွာင္ေနလို႔ မရပါဘူး။

လာျခင္းေကာင္းဖို႔ လိုအပ္သလို၊ ျပန္ျခင္းေကာင္းဖို႔လဲ ေကာင္းဖို႔လဲ လိုအပ္ပါတယ္။ “သင္လာေသာအခါ လူအမ်ား ၿပံဳးေပ်ာ္ၾက၍ သင္ျပန္ေသာအခါ လူအမ်ား ၀မ္းနည္းၾကရတဲ့သူမ်ိဳး ျဖစ္ဖို႔လိုေၾကာင္း” ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြတို႔၊ အကၽြႏ္ုပ္တို႔ ကိုယ့္အေနအထားကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္ ၾကေစလိုပါတယ္။

ေနရာတိုင္းမွာ သစ္ရြက္ေလးေတြ၊ ပန္းပြင့္လႊာေလးေတြ ေၾကြက်ေျခာက္ႏြမ္းေနတာကို ေတြ႕ဖူးၾကပါလိမ့္ မယ္။ ထိုသစ္ရြက္ေလး၊ ပန္းပြင့္ေလးေတြဟာ ပင္စည္ႀကီးမွ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အလွစိုက္ပ်ိဳးထားေသာ အပင္က အပြင့္ေလးမ်ားကို သတိျပဳမိခ်င္ ျပဳမိႏိုင္ေသာ္လည္း ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲမွ ပန္းပြင့္၊ သစ္ရြက္ေလးမ်ားဆိုလွ်င္ ဘယ္သူမွ သတိျပဳမိႏိုင္လိမ့္မွာ မဟုတ္ေပဘူး။ ထိုသစ္ရြက္ပန္းပြင့္ေလး မ်ားလို လူမသိသူမသိျဖင့္ ရွင္သန္လာခဲ့ရၿပီး သူမသိသူမသိဘ၀ျဖင့္ပင္ ေသဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသူမ်ား ေလာကတည္းဟူေသာ ေတာႀကီးထဲမွာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သူတို႔ ေမြးဖြားလာ၍ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္မလာသလို ေသဆံုးသြား၍လည္း မည္သူမွ် ဂရုစိုက္ေနစရာအေၾကာင္းမရွိေခ်။

မိတ္ေဆြတို႔၊ အကၽြႏ္ုပ္တို႔ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ လူ႔ေလာကႀကီးထဲမွာ အသက္ရွင္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း ဘယ္လိုသက္ေသေတြ ထားရစ္ခဲ့ၾကမလဲ။ သင္တို႔၊ အကၽြႏ္ုပ္တို႔ ထားခဲ့တဲ့သက္ေသေတြက သင္တို႔၊ အကၽြႏု္တို႔ရဲ႕ သမိုင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ အကၽြႏ္ုပ္တို႔ ထားခဲ့တဲ့ သက္ေသေတြကို ၾကည့္ၿပီး အကၽြႏ္ုပ္တို႔သမိုင္းကို အကဲျဖတ္ရစ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ဘယ္လိုသက္ေသေတြ ထားရစ္ခဲ့သင့္လဲ။

ေကာင္းတာေတြ မြန္ျမတ္တာေတြ သန္႔စင္တာေတြ ထားရစ္ခဲ့မလား၊ ဆိုးတာေတြ ေအာ့ေၾကာလန္စရာေတြ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာေတြ ထားရစ္ခဲ့မလား။ ဒါကေတာ့ ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ေကာင္းတာျဖင့္ သက္ေသျပလွ်င္ သင့္အား လူအမ်ားက ခ်ီးမြမ္းေထာမနာျပဳၾကလိမ့္မယ္။ မေတြ႕ဖူးသူမ်ား က တသသနဲ႔ ေတြ႕လိုစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနပါလိမ့္မယ္။ အကယ္၍ ဤကမၻာေလာကကို သင္ေက်ာခိုင္း သြားခဲ့ရလွ်င္ေတာင္မွ သင့္အား ၀မ္းနည္းတသ ျဖစ္ေနၾကလိမ့္မယ္။ သင့္အား နမူနာအျဖစ္ထားရင္း သင့္နာမည္ကို မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာထိ သယ္ေဆာင္သြားၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘယ္သူကမွလဲ တားျမစ္လို႔ ရလိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သင့္နာမည္ တိမ္ေကာေအာင္ ဘယ္သူမွ ဖံုး၀ွက္လို႔ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သင္ေသသြားေသာ္ သင့္က်ဆံုးမႈအတြက္ အားလံုးက ၀မ္းနည္းတသျဖစ္ေနၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

မေကာင္းတာ၊ မရိုးသားတာျဖင့္ သင္ သက္ေသျပခဲ့လွ်င္ေကာ? ဒါလဲ သင့္သမိုင္းဟာ က်န္ခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လူအမ်ားဟာ သင့္အား ေအာ့ႏွလံုးနာၾကလိမ့္မယ္။ သင္ေသသြား၍ သင့္နာမည္ က်န္ခဲ့ႏိုင္ ေသာ္လည္း သင့္ကဲ့သို႔မျဖစ္ေအာင္ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္မ်ားကို သတိေပးတားျမစ္ဆံုးမေနၾကပါလိမ့္မယ္။ သင္ေသသြားေသာ္ သင့္က်ဆံုးမႈအတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာမျဖစ္ရင္ေတာင္မွ ၀မ္းနည္းမႈမျဖစ္မွာက ေသခ်ာပါတယ္။

အဲဒီပုဂၢိဳလ္ႏွစ္မ်ိဳးကို ဥပမာေလး ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေဆာင္မွာ လီေဆာင္းဦးဆိုတဲ့ ေခြးမေလး တစ္ေကာင္ရွိပါတယ္။ ေခြးေလးကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ၀ိုင္းၿပီးေကၽြးၾက၊ စၾကနဲ႔ အားလံုးက ခ်စ္ၾကပါတယ္။ ၃-လေလာက္ ၾကာသြားေတာ့ ေခြးေလးဟာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါ တယ္။ အေဆာင္အားလံုးဟာ ေခြးမေလးအတြက္ ၀မ္းနည္းတသျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေခြးမေလးဟာ အဟိတ္တိရစၦာန္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရေပမယ့္ လူတိုင္းရဲ႕ေမတၱာကို ရသြားခဲ့ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူဟာ သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔သူ သမိုင္းက်န္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သူလာတုန္းက ၀မ္းသာ၊ သူရွိေနတုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္၊ သူထြက္ခြါသြားေတာ့ ၀မ္းနည္းၾကရပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူလာတုန္းကလဲ ေအာ့ေၾကာလန္၊ သူရွိေနတုန္းမွာလည္း စိတ္ဆင္းရဲ၊ သူထြက္ခြါသြားေတာ့ ေစာေစာက လီေဆာင္းဦးေလး ဆံုးသြားသေလာက္ေတာင္ လူေတြ ၀မ္းမနည္းၾကပါ ဘူး။ အားလံုး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အဲဒိပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆိုသူ လူယုတ္မာ စိုး၀င္း ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေသသြားတဲ့သတင္းကို ၾကားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဆာင္ မွာ သတိထားၾကည့္ေတာ့ လီေဆာင္းဦးေသတုန္းကေလာက္ ၀မ္းမနည္းၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ဒါက ဘာကို ျပေနသလဲဆိုေတာ့ သမိုင္းတြင္ေအာင္ လုပ္ၾကတဲ့ေနရာမွာ ရိုးသားမႈရွိဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ရိုးသားမႈမရွိတဲ့ သမိုင္းဟာ ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ သမိုင္းေလာက္ေတာင္ မခန္႔ျငားဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာပါပဲ။ ေခြးမေလး လီေဆာင္းဦးေလာက္ သမိုင္းမွာ မလွပခဲ့ၾကတဲ့ စိုး၀င္းလို လူမ်ိဳး သင္ျဖစ္ခ်င္ပါသလား။

အလုပ္ရဲ႕အတိုင္းအတာ ပမာဏမွ် သင့္သမိုင္း တင္က်န္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ့္။ အခ်ိဳ႕က မိသားစုအတိုင္းအတာ ပမာဏမွ်၊ အခ်ိဳ႕က တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးအတိုင္းအတာ၊ အခ်ိဳ႕က ကမၻာ့အတိုင္းအတာ…….နာမည္မ်ား ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မိသားစုအတိုင္းအတာပမာဏမွ် လုပ္ေဆာင္ခဲ့လွ်င္ သင့္မိသားစုက သင့္အား မ်ိဳးဆက္တစ္ခု၊ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ခုစသည္တိုင္ေအာင္ အမွတ္တရရွိေနလိမ့္မယ္။ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးအတြက္ သင္လုပ္ေဆာင္လွ်င္ကား တစ္တိုင္းျပည္လံုးက သင့္အား အမွတ္ရေနလိမ့္မယ္။ ကမၻာ့အတိုင္းအတာထိ က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့လွ်င္ကား ကမၻာ့သမိုင္းမွာ သင့္အမည္ ထည့္သြင္းခံထားရလိမ့္မယ္။ သင့္နာမည္သည္ သင္ထားခဲ့ေသာ အေျခအေနမ်ားအတိုင္း ေကာင္းရင္ေကာင္းသလို၊ ဆိုးရင္ဆိုးသလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိေနလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ သမိုင္းရဲ႕ နိယာမတရားတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးေန၀င္း၊ ဦးေစာေမာင္၊ ဦးသန္းေရႊ၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ သိန္းေဖျမင့္၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုး၊ ……..ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့နာမည္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ နာမည္ေတြ က်န္ခဲ့ပံုခ်င္းကေတာ့ အမ်ားႀကီး ကြာျခားလွပါတယ္။ အခ်ိဳ႕နာမည္မ်ားသည္ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာမ်ား၊ နာက်ည္းစရာမ်ား၊ အရွက္ရစရာအျဖစ္မ်ားရဲ႕ သေကၤတျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႕နာမည္မ်ားကေတာ့ ဂုဏ္ယူစရာ၊ ၀င့္ၾကြားစရာ၊ အားက်စရာမ်ားရဲ႕ သေကၤတျဖစ္ေနပါတယ္။

ဦးေန၀င္းလိုပဲ ေနာင္အနာဂတ္သမိုင္းမွာ ထင္က်န္ရစ္မယ့္သူေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားကို လွန္ၾကည့္မိလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း အရွက္ရစရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ရိုးသားစြာ အလုပ္မလုပ္ၾကလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္း ျပည္ကို လိမ္တယ္။ ညာတယ္။ ၿဖီးတယ္။ ေကြ႕တယ္။ ေကာက္တယ္။ ညစ္ပတ္တယ္။ ယုတ္မာတယ္။ ေနာင္အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္ဟာ ေန၀င္းနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရတာထက္ ေခြးေသေကာင္ ပုပ္ကို ၾကည့္ရတာဟာ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ေရးခဲ့တဲ့၊ သူတို႔ေရးေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕သမိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသံၾကားလွ်င္ ၾကက္သီးေမြးညွင္းထရတယ္။ အားက်မိတယ္။ လြမ္းဆြတ္မိတယ္။ တမ္းတမိတယ္။ မ်က္ရည္၀ဲမိတယ္။ ၾကည္ညိဳမိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုရိပ္ေတြၾကည့္ရတာ ကုသိုလ္ေတြ တိုးပြားရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုတာ ရိုးသားမႈရဲ႕ပံုရိပ္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ရိုးသားမႈနဲ႔သမိုင္းကို ေရးခဲ့ၾက သူတိုင္းဟာ ဒီလုိပါပဲ သူတို႔သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားဟာ လွပက်က္သေရရွိေနပါလိမ့္မယ္။

မိတ္ေဆြတုိ႔ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ? ဘယ္လို သမိုင္းမ်ား ေရးခဲ့ၾကမလဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေလာက္ ႀကီးက်ယ္ေအာင္ မေရးႏိုင္လွ်င္ေတာင္မွ ေန၀င္းတို႔လို သမိုင္းမ်ိဳး မေရးျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးသည္ဟု ယူဆပါတယ္။

ရည္ညႊန္းခ်က္…..ယခင္က တင္ဆက္ဖူးေသာေဆာင္းပါးအေဟာင္းကို လြတ္လပ္ေရးေန႔အမွတ္တရအျဖစ္ ျပန္လည္တင္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရိုးသားမႈျဖင့္ သမိုင္းတြင္ရစ္ခဲ့ၾကေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္မ်ားအား ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။