အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးေသာ နံပါတ္ ၁၈-ပံုအတိုင္း အက်ယ္ခ်ဲ႕ထားၿပီးေသာ နိမိတ္အလင္းၾကီးကို ႐ႈိက္ေလႏွင့္ဆဲြ၍ခ်ရပံုကို ျပဆိုခဲ့ေပၿပီ။ ယခုတစ္ဖန္ ထုတ္ေလႏွင့္ သူ႕ေနရာအထက္သို႔ ျပန္ေရာက္ေအာင္ ဆဲြယူရေပဦးမည္။ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ နံပါတ္ ၂၂၊ ၂၃၊ ၂၄-ပံုမ်ားသည္ မိမိေအာက္သို႔ေရာက္ေနေသာ အလင္းတံုးၾကီးကို ထုတ္ေလျဖင့္ အထက္ျပန္ေရာက္ေအာင္ တင္ပို႔ရပံုကို ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာဂီ၏စိတ္က အလင္းတံုးၾကီး ထုတ္ေလႏွင့္တစ္ကိုက္တည္း ရိပ္ရိပ္ရိပ္ရိပ္ႏွင့္တက္လာသည္ကို သိရေပလိမ့္မည္။ ထုတ္ေလဆံုးလွ်င္ ၂၄-ပံုအတုိင္း နိမိတ္အလင္းၾကီး မိမိ၏ဦးေခါင္းထိပ္သို႔ ျပန္ေရာက္လာေတာ့သည္။ဤကဲ့သို႔ ထုတ္ေလႏွင့္အထက္တက္၊ ႐ႈေလႏွင့္ေအာက္ျပန္ဆင္းေအာင္ အားထုတ္ျခင္းအားျဖင့္ ျမန္ျမန္အာ႐ံုျပဳ၊ ျမန္ျမန္႐ႈ႐ႈိက္ကာ အားထုတ္ရမည္။ နိမိတ္အလင္းၾကီးသည္ မိမိ၏ကိုယ္ေပၚ၌ျဖတ္လွ်က္ တက္တံုသက္တံု (တက္လိုက္ဆင္းလိုက္)ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လာေပလိမ့္မည္။ ၾကာေသာအခါ အထက္ ၆-ေတာင္၊ ေအာက္ ၆-ေတာင္အားျဖင့္ နိမိတ္ဆက္မိကာ တစ္ဆက္တည္းဆက္ေနသည္ဟု ထင္ျမင္လာေပလိမ့္မည္။
ထိုအခါ မိမိ၏ခႏၶာကိုယ္သည္ အလင္းနိမိတ္ၾကီး၏ အလယ္တြင္ တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္လာရေလသည္။ မွန္တိုင္ၾကီး၏ အလယ္တြင္သြင္းထားေသာ ေရႊဆင္းတုေလးကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္ကို ေတြ႕ျမင္လာေပလိမ့္မည္။ မီးစတစ္စကို ကိုင္၍ အထက္ေအာက္ျမန္ျမန္ ရမ္းၾကည့္ေသာအခါ မီးတန္းၾကီးတစ္ဆက္တည္းျဖစ္ေနသကဲ့သို႔ မႈတ္ေလထြက္သက္ႏွင့္ အထက္ေရာက္၊ ႐ႈေလ၀င္သက္ႏွင့္ေအာက္ေရာက္အားျဖင့္ ေဖာ္ျပလတံေသာ နံပါတ္ ၂၅-ပံုအတိုင္း နိမိတ္ခ်င္းဆက္သြားသည္ကို သတိျပဳႏုိင္သည္။
အထူးအားျဖင့္ နံပါတ္ ၁၉၊ ၂၀၊ ၂၁၊ ၂၂၊ ၂၃၊ ၂၄-ပံုမ်ားမွာ ၆-မ်ိဳးခဲြျခားၿပီးျပသထားေသာ္လည္း အခိုက္အတန္႔ကေလးအရသာ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ႈေလတစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ ၁၉၊ ၂၀၊ ၂၁ ပံုမ်ား၊ ထုတ္ေလတစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ ၂၂၊ ၂၃၊ ၂၄-ပံုမ်ား ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။ အၾကိမ္ၾကိမ္သေဘာေပါက္ေအာင္ စဥ္းစားၿပီးမွ ႐ႈမွတ္လွ်င္ ပို၍လြယ္ကူေပလိမ့္မည္။ အက်ယ္ကို ႐ႈမွတ္လိုပါက အာနာပါနပါရဂူက်မ္းတြင္ ၾကည့္႐ႈႏိုင္ပါသည္။
ျပဆိုၿပီးသည့္အတိုင္း အထက္ေအာင္ အလင္းနိမိတ္ခ်င္း သႏၲတိစပ္၍တစ္ေခ်ာင္းတည္း၊ တစ္ခုတည္းကဲ့သို႔ေနေသာအခါ ခႏၶာကိုယ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္ဟု ဆိုရာတြင္ နံပါတ္ ၂၅-ပံုကဲ့သို႔ အလင္းတုိင္ၾကီး၏အလယ္တြင္ မိမိကိုယ္ကေလးတျဖည္းျဖည္း ေသးငယ္သြားၿပီး ေနာက္ဆံုး၌ ရိပ္ခနဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတတ္ေပသည္။ ထိုသို႔ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီးေနာက္ နံပါတ္ ၂၆-ပံုအတုိင္း တဖ်က္ဖ်က္ျဖင့္ သက္တံုတက္တံုျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔တျဖည္းျဖည္း ေသးငယ္သြားၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ကို အာနာပါနပါရဂူက်မ္းတြင္ အက်ဥ္းေပ်ာက္ဟူ၍ ျပဆိုထားေပသည္။
အက်ဥ္းေပ်ာက္ဟုဆိုသျဖင့္ အက်ယ္ေပ်ာက္လည္း ရွိရေပမည္။ အက်ယ္ေပ်ာက္ဟူသည္မွာ - ပူေဖာင္းကို မႈတ္လိုက္ေသာအခါ ပူေဖာင္းသည္ တျဖည္းျဖည္းၾကီး၍ၾကီး၍ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေပါက္ကဲြေပ်ာက္ပ်က္သြားေပသည္။ ထိုဥပမာကဲ့သို႔ပင္ တျဖည္းျဖည္း ၾကီးလာၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရေပသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ၾကီးလာၿပီးေပ်ာက္ပ်က္သြားျခင္းကို အက်ယ္ေပ်ာက္ဟု ဆိုရေပသည္။
အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာနည္းမ်ားအတိုင္း အားထုတ္ရျခင္းမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားစြာ ရွိပါသည္။ မိမိအားထုတ္မႈအားၾကီးသည္ထက္ အားၾကီးလာေစႏိုင္သည္။ မိမိ၏စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္စြမ္းရွိမရွိကိုလည္း အကဲခတ္ႏိုင္ပါသည္။ ဤအဆင့္၌ပင္ နိမိတ္ကို အဇၥ်တၱကာယသို႔ သြတ္သြင္း႐ႈမွတ္ေသာအခါ တည္ၿငိမ္ေသာသမာဓိရွိမရွိကိုလည္း စမ္းသပ္ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ႐ုပ္နာမ္တို႔ကို ၀ိပႆနာဉာဏ္စိုက္၍ ႐ႈမွတ္လုိက္ေသာအခါ နာမ႐ူပပရိေစၧဒဉာဏ္မွစ၍ အႏုေလာမဉာဏ္တိုင္ေအာင္ ႐ႈႏိုင္စြမ္းရွိမရွိတို႔ကိုလည္း ခန္႔မွန္းသိႏုိင္ပါသည္။ ထိုအက်ိဳးမ်ားကို ရည္ရြယ္၍ နိမိတ္စားျခင္းျဖင့္ အားထုတ္ေစရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အထူးမွတ္ထားသင့္သည္မွာ အာနာပါနအလုပ္ကို က်က်နနျပသသူ ဆရာမရွိဘဲ၊ အားထုတ္နည္းျပ ဤကဲ့သို႔ေသာက်မ္းစာမ်ားကို မဖတ္ဖူးဘဲ စာေတြ႕စိတ္ထင္ႏွင့္ အားထုတ္လွ်င္ အခ်ိဳးက်က် အဇၥ်တၱ၊ ဗဟိဒၶ႐ႈမွတ္နည္းမ်ားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ အားမထုတ္ဖူးပါကလည္း ဤက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ႐ုပ္ပံုမ်ား၏ သေဘာသဘာ၀ကို သိျမင္နားလည္လိမ့္မည္ မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထိုသို႔ နားမလည္သည့္အျပင္ အကန္းကို အ႐ုပ္ေရးျပသကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ “အလကားဟာေတြပါ”ဟု မေျပာၾကလွ်င္ ေတာ္ေသး၏ဟု ဆိုရေပမည္။ ကိုယ္ေတြ႕ဒိ႒သိရွိၾကရေအာင္ ဆရာႏွင့္ အျမန္ဆံုး သြားေရာက္အားထုတ္ၾကည့္ေစလိုပါသည္။
No comments:
Post a Comment