ေဖာ္ျပပါ ႐ုပ္ပံုနံပါတ္ ၁၇-ပံုတြင္ ျပဆိုထားသည့္အတိုင္း ဗဟိဒၶနည္းျဖင့္ နိမိတ္စားရပံုကို ျပဆိုပါမည္။ ဤနည္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ကို မိမိရရွိခဲ့ၿပီးေသာ အႆာသပႆာသပဋိဘာဂအလင္းနိမိတ္ျဖင့္ ေက်သံုးေပ်ာက္ပ်က္ျခင္းျဖစ္ေအာင္ စားရျခင္းသည္ ငါးဆင့္ေျမာက္၀ိပႆနာအားထုတ္ရာတြင္ အက်ိဳးေက်းဇူးအလြန္မ်ားသည္။ နိမိတ္စားျခင္းသည္ ၀ိပႆနာသို႔ဆိုက္ေအာင္ အားထုတ္မည့္ေယာဂီအတြက္ အလြန္ကို အေရးၾကီးပါသည္။ မိမိ၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး သုညတသေဘာဆိုက္ကာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားသည့္တုိင္ေအာင္ နိမိတ္ႏွင့္တိုက္ဖ်က္ပစ္ျခင္းကို နိမိတ္စားသည္ဟု ဆိုရပါသည္။ ထိုနိမိတ္စားျခင္းမွာလည္း ေဒါင္လိုက္စားနည္း၊ အလ်ားလိုက္ကန္႔လန္႔စားနည္းဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။
နံပါတ္ ၁၇-႐ုပ္ပံုသည္ ေဒါင္လိုက္စားနည္းအစကို ျပသထားျခင္းျဖစ္သည္။ အားထုတ္ရမည့္အစီအစဥ္မွာ နိမိတ္ကို လက္ညွိဳးခန္႔အတုတ္ကိုျဖစ္ေစၿပီး မိမိ၏ ငယ္ထိပ္တည့္တည့္မွ အရွည္ ၆-ေတာင္ခန္႔ မႈတ္ေလႏွင့္မႈတ္၍ ထုတ္လိုက္ရမည္။ ထြက္ေလမဆံုးမီ မိမိ၏ငယ္ထိပ္တည့္တည့္မွ ဖန္မီးေခ်ာင္းၾကီး ေဒါင္လိုက္စိုက္ထားသကဲ့သို႔ တလက္လက္တထိန္ထိန္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနေပလိမ့္မည္။ အစြမ္းကုန္ လင္းၿပီး အေရာင္မ်ားေတာက္ပေနပါေစ။ ေစ ၈-ခ်က္ပိုင္လွ်င္ အလြန္လြယ္ကူပါသည္။
နံပါတ္ ၁၈-ပံုအတိုင္း ခ်ဲ႕ၿပီးေသာအလင္းနိမိတ္ၾကီးသည္ မိမိ၏ဦးေခါင္းေပၚတြင္ အလြန္လင္းေသာျပာသာဒ္ၾကီးကို ရြက္ထားသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မီးၾကည္တိုင္ၾကီးကို ရြက္ေနရသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဦးေခါင္းေပၚတြင္ မီးတိုင္မီးေတာင္ၾကီး ရွိေနသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ထင္ျမင္ေပလိမ့္မည္။
နံပါတ္ ၁၇၊ ၁၈-ပံုမ်ားအတိုင္း နိမိတ္ထုတ္ရျခင္း၊ အက်ယ္ခ်ဲ႕ေပးရျခင္းတို႔မွာ ထုတ္ေလတစ္မ်ိဳးတည္းႏွင့္သာ ထုတ္ရခ်ဲ႕ရေပသည္။ ထိုသို႔ထုတ္၍ထားေသာနိမိတ္ကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ရာ၌လည္း ရာ၀င္အိုးခန္႔ထုတ္ေသာ နိမိတ္ၾကီးတစ္ခုလံုးကို အေရာင္အလင္းညီမွ်ေအာင္ သတိျပဳအားထုတ္ရမည္။ မလင္းေသးလွ်င္လည္း လင္းလာေအာင္ စိတ္ကျပဳျပင္ဖန္တီး၍ အားထုတ္ႏုိင္သည္။ မွိန္မွိန္ေမွးေမွးသာျဖစ္ေနေသးေသာ အာ႐ံုနိမိတ္မ်ားႏွင့္ မ႐ႈမွတ္ရ။ လင္းေအာင္အားထုတ္ၿပီးမွသာ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း အားထုတ္ရမည္။ လိုအပ္ေသာအတိုင္းအတာရွိမွသာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ နံပါတ္ ၁၉၊ ၂၀၊ ၂၁-ပံုမ်ားအတိုင္း အားထုတ္ရမည္။
ဤနိမိတ္စားရျခင္းႏွင့္ သံုးခ်က္႐ႈရျခင္းတို႔သည္ သေတာဒုကၠရကာရီအဆင့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သတိကို ၿမဲၿမဲၿမံၿမံ ခိုင္ခိုင္မတ္မတ္ထားၿပီး ၿငိဳျငင္စြာ အားထုတ္ရပါသည္။ အနီးကပ္ညႊန္ျပသူ ဆရာရွိမွသာ အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းလြယ္ကူၿပီး အားထုတ္မွ ပို၍အဆင္ေျပႏိုင္ပါသည္။ ဤက်မ္းတြင္ ျပဆိုၿပီး၊ ျပဆိုဆဲ၊ ျပဆိုလတံ့ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ပံုမ်ားအရ လိုက္နာအားထုတ္ေနျခင္းသည္ ဘာ၀နာပြားေနျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အၾကိမ္ၾကိမ္အထပ္ထပ္ အားထုတ္ႏုိင္ေလေလ ဘာ၀နာကုသိုလ္ရေလေလ ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အဓိစိတၱမဂၢင္၊ အဓိစိတၱသိကၡာအလုပ္ကို က်င့္ေဆာင္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ သမၼာ၀ါစာ၊ သမၼာကမၼႏၲ၊ သမၼာအာဇီ၀၊ သမၼာ၀ါယာမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိဟူေသာ မဂၢင္ ၆-ပါးကို ထူေထာင္ေနျခင္းဟုဆိုလည္း မမွားႏိုင္ေခ်။ ထိုအက်င့္ျဖင့္ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္တို႔၏သႏၲာန္၌ ကုသိုလ္စိတ္တို႔သည္ လြန္ၾကဴးကုန္၏။ ထိုကဲ့သို႔ လြန္ကဲေသာ ဘာ၀နာကုသိုလ္ရွင္၊ သမာဓိရွင္ျဖစ္ေနေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ စိတ္တန္ခိုးၾကီးမားလွရကား မည္ကဲ့သို႔ပြားမ်ားပြားမ်ား ခဲခဲယဥ္းယဥ္း မရွိႏုိင္ေတာ့။ လြယ္လြယ္ႏွင့္သာ ၿပီးေျမာက္ႏုိင္ေပေတာ့သည္။
သို႔ျဖစ္၍ ေဖာ္ျပပါ ၁၉၊ ၂၀၊ ၂၁-႐ုပ္ပံုမ်ားအတိုင္း ႐ႈိက္ေလႏွင့္နိမိတ္ပါလာပံု၊ အာ႐ံုညႊတ္၍ရလာပံုမ်ားမွာ ၁၇၊ ၁၈-ပံုတို႔တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း အၾကီးခ်ဲ႕ၿပီးေနာက္တစ္ဆက္တည္း ႐ႈိက္ေလႏွင့္ မိမိေအာက္သို႔အေရာက္ ဆြဲၿပီး သိမ္းလိုက္ရပံုမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဆြဲစ၊ ဆြဲလယ္၊ ဆဲြဆံုး၏ေနာက္တြင္ နံပါတ္ ၂၁-ပါပံုအတုိင္း အလင္းနိမိတ္က ေအာက္ကျဖစ္၍ ေနပါလိမ့္မည္။
ထိုပံုမ်ားအတိုင္း ဆဲြခ်လိုက္ၿပီးေသာအခါ မီးလံုးၾကီး မိမိ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ က်လာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ သက္တံ့ၾကီးက်လာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း။ ေရတံခြန္ၾကီး ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ က်လာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ထင္ျမင္လာတတ္ပါသည္။ နံပါတ္ ၂၁-ပံုပါအတုိင္း ဖန္ၾကည္မွန္ၾကည္တိုင္ၾကီး၏အေပၚတြင္ ထိုင္ေနရသကဲ့သို႔ နိမိတ္၏အေပၚတြင္ ထိုင္ေနရပံုကို ထင္ျမင္လာေပလိမ့္မည္။
နံပါတ္ ၁၈-ပံုအတိုင္း ခ်ဲ႕ၿပီးေသာနိမိတ္ကို ႐ႈိက္ေလႏွင့္တစ္ခ်က္တည္း နံပါတ္ ၂၁-ပံုအတိုင္းၿပီးသြားေအာင္ ဆဲြခ်လိုက္ရပါမည္။ အစတြင္ ေယာင္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သေဘာပိုင္ေသာအခါ မုဆိုးစိုင္သင္ဆိုသကဲ့သို႔ အၾကိမ္မ်ားစြာအားထုတ္ဖန္မ်ားၿပီး ကမၼ႒ာန္းပါး၀လာလွ်င္ အစဥ္ေခ်ာကာ အားထုတ္၍ အဆင္ေျပလာပါလိမ့္မည္။
No comments:
Post a Comment