သတိပ႒ာန္ အာနာပါနအခန္း

ယခုျပလတံ့ေသာအခန္းမွာ အာနာပါနသတိပ႒ာန္တရားႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခ်က္မ်ား၊ သိသင့္သိထိုက္သည္မ်ားကို ေဖာ္ျပမည့္အခန္း ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ က်င့္ရမည့္ က်င့္စဥ္နည္းစနစ္မ်ားကို ေနာက္လာမည့္ အခန္းတြင္ ႐ုပ္ပံုမ်ားႏွင့္တကြ စတင္ ေဖာ္ျပပါေတာ့မည္။ အာနာပါနက်င့္စဥ္မူရင္းေဟာၾကားခ်က္ႏွင့္ ထားရွိရမည့္သေဘာထားကို သိသာေစရန္ ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

“အို..ေယာဂီအေပါင္းတုိ႔ ငါဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္အတြင္း၌ ရွိၾကကုန္ေသာ အသင္ေယာဂီအေပါင္းတို႔သည္ ေတာအရပ္သို႔ကပ္၍လည္းေကာင္း၊ သစ္တစ္ပင္ရင္း ၀ါးတစ္ရံုေအာက္ကပ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္တစ္ခုခုသို႔ကပ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ထက္၀ယ္ဖဲြ႕ေခြ၍ ကိုယ္ကိုေျဖာင့္မတ္စြာထား၍ (အလိုက္သင့္ေအာင္ထား၍) ကမၼ႒ာန္းသို႔ေရွးရႈ သတိကိုျဖစ္ေစ၍ ထိုင္ေနရမည္” (ဤကား ကမၼ႒ာန္းထိုင္ပံု အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)

“အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ သတိကပ္၍သာလွ်င္ ထြက္သက္ကို ျဖစ္ေစ၏။ ထြက္သက္ကို ထုတ္၏။ သတိကပ္၍သာလွ်င္ ၀င္သက္ကို ျဖစ္ေစ၏။ ၀င္သက္ကို ႐ႈိက္႐ွဴ၏” (ဤကား သတိၿမဲရာ ပထမာ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)

“ထြက္သက္ေလကို ရွည္ရွည္ထုတ္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ရွည္ရွည္ထုတ္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏။ ၀င္သက္ေလကို ရွည္ရွည္႐ူေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ရွည္ရွည္႐ႈ႐ႈိက္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏”

“ထြက္သက္ေလကို တိုတိုထုတ္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တိုတိုထုတ္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏။ ၀င္သက္ေလကို တိုတို႐ႈ႐ႈိက္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တိုတို႐ႈ႐ႈိက္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏” (ဤကား ဒုမွာ တုိ ႐ွည္သိ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)

“အလံုးစံုေသာ ထြက္သက္၀င္သက္တုိ႔၏ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး သံုးပါးလံုးကို ထင္ရွားေစလွ်က္ (ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ထိန္လင္းေစလွ်က္) ထြက္သက္ေလကို ထုတ္၏။ ၀င္သက္ေလကို ႐ႈိက္႐ႈ၏” (ဤကား သံုးခ်က္သိမွာ တတိယာ သို႔မဟုတ္ လံုးစံုလင္းရာ တ-၌သာ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)

“အ႐ႈိက္အ႐ႈျပင္းေသာေၾကာင့္ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ ထြက္သက္၊ ၀င္သက္ေလတို႔ကို ၿငိမ္းေအးေစလွ်က္၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေစလွ်က္ ထြက္ေလကို ထုတ္မည္၊ ၀င္ေလကို ႐ႈ႐ႈိက္မည္ဟု က်င့္၏” (ဤကား စ-မွာ ၿငိမ္းေစဘိ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)

“ရံခါအတြင္း၌ ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။ ရံခါအျပင္၌ (အျပင္ကို ထုတ္၍) ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။ ရံခါအတြင္းအျပင္ ႏွစ္ဌာနလံုး၌ ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။” (ဤသည္မွာ အာနာပါနသမထေလးဆင့္လံုးကို ေပါင္း၍ေဟာထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)

“ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍ ေနရာ၏။ ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ပ်က္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍လည္း ေနရာ၏။ ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ျဖစ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍လည္း ေနရာ၏။” (ဤကား အာနာပါနသမထကို အဦးမူ၍ ၀ိပႆနာရႈမွတ္ပြားမ်ားရပံု ျဖစ္ပါသည္)

“ထိုကဲ့သို႔ အားထုတ္ေနေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အား သတိတရား ထင္ၿမဲလာေတာ့သည္။ ထိုသတိ၏ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ကို ရျခင္းငွါ၊ အဆင့္ဆင့္ ရင့္က်က္ျခင္းငွါ ျဖစ္လာလွ်င္ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တဏွာ၊ ဒိ႒ိႏွစ္ပါးကို အမွီသဟဲျပဳစရာမလိုဘဲ ေနႏိုင္စြမ္းရွိလာေတာ့သည္။ ထိုအခါ တစ္ေလာကလံုးတြင္ သို႔မဟုတ္ ခႏၶာငါးပါးဟူေသာ ေလာကတြင္ `ငါ့ကိုယ္´ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ `ငါ၏ဥစၥာ´ဟူ၍လည္းေကာင္း တစ္စံုတစ္ခုကိုမွ် စဲြလမ္းျခင္းမရွိ အတၱဒိ႒ိျပဳတ္ေလေတာ့သည္” (ဤကား အာနာပါနသမထကို အဦးမူ၍ ၀ိပႆနာရႈမွတ္ပြားမ်ား အားထုတ္ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အား မဂ္ဖိုလ္ရ၍ အရိယာျဖစ္ပံုကို ျပပါသည္။)

အထက္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္မွာ သတိပ႒ာနသုတ္ေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အာနာပါနက်င့္စဥ္ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကမၼာသဓမၼနိဂုမ္းတြင္ အထက္ပါ သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ သတိပ႒ာနသုတ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးကို ခုႏွစ္ရက္အားထုတ္ရံုမွ်ျဖင့္ အရိယာျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားသည္။ ထိုစကားေတာ္ကို ယံုၾကည္ပါသေလာ။ ယံုၾကည္လွ်င္ “အာနာပါနဟာ သမထျဖစ္တယ္၊ သတိပ႒ာန္မဟုတ္ဘူး၊ မဂ္ဖိုလ္ရေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ အာနာပါနႏွင့္ နိဗၺာန္ရတယ္ဆုိတာ မဟုတ္ပါဘူး”ဟု ပညာရွင္အေခၚခံသူမ်ားကိုယ္တုိင္ ေျပာၾကားသံကို ၾကားရပါသည္။ တခ်ိဳ႕လူမ်ားက “အာနာပါနက သာသနာပမွာ လုပ္တာ၊ က်ဳပ္တို႔က သတိပ႒ာန္အလုပ္ကိုမွ ဘုရားအၾကိဳက္၊ မဂ္ဆုိက္၊ ဖိုလ္ဆိုက္ လုပ္ခ်င္တာ”ဟု ေျပာေနၾကသံမ်ားကိုလည္း ၾကားရသည္။

ထိုသူတုိ႔၏ အမွန္တကယ္ မသိမႈေတြေၾကာင့္ေလာ မေျပာတတ္။ “ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္တယ္၊ ဆေတာ္ေဟာမွ တရားမွန္တယ္”ဟူေသာ စကားအတုိင္း “ေပၚဦးလည္း လူတိုင္းထဲကပါပဲဘုရား”ဆိုသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္ ထင္ပါသည္။ အာနာပါနသည္ ကာယာႏုပႆနာ႐ႈနည္း (၁၄)မ်ိဳးအနက္ တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ပါသည္မွ နံပါတ္ (၁)အျဖစ္ ပါ၀င္သည္။ ျမတ္စြာဘုရွားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အားထုတ္ခဲ့ေသာ တရားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ဆံုးကထား၍ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ အာနာပါနက်င့္စဥ္ကို သတိပ႒ာန္မဟုတ္သေယာင္ ေျပာေနၾကျခင္းသည္ ဘုရားစကားေတာ္ကို ေတာ္လွန္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အာနာပါနသတိပ႒ာန္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းျခင္းအားျဖင့္ သတိပ႒ာန္ေလးပါးလံုးကို ျပည့္ေစႏိုင္ပါသည္။

၀ိသုဒၶိမဂ္တြင္လည္း “အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ပြားမ်ား၍ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းမွ ရအပ္ၿပီးေသာ စ်ာန္ေလးပါးလွ်င္ အရင္းခံရွိေသာ သမထယာနိက၀ိပႆနာျဖင့္ ပဋိသမၻိဒါႏွင့္တကြ ရဟႏၱာျဖစ္လိုေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားတုိ႔သည္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ႏွလံုးသြင္းအပ္၏”ဟု မိန္႔ဆိုထားပါသည္။

ေနာက္ျပလတံ့ေသာ အခန္းမ်ားတြင္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ပံုအစီအရင္ကို ျပဆုိပါေတာ့မည္။ အထက္ပါ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အ႒ကထာဆရာၾကီးမ်ား ေဟာၾကားထားသည့္အတိုင္း အာနာပါနကမၼ႒ာန္း၏ အေရးၾကီးပံုကို သေဘာေပါက္ၿပီး ၾကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကႏၷီေဖာင္ေဒးရွင္းတြင္လည္း ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။

ပီနန္ဆရာေတာ္ၾကီးက သီဟိုဠ္သံဃာေတြကို အားကိုးပါတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္

Custom Message မွာ “သီဟိုဠ္မွာ ငတ္ၾကီးက်ေတြက ပိုမ်ားတာပဲ……”ဟူ၍ ေရးလိုက္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းလြန္း၍ ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေလးစားရသူေတြက အဲသလိုၾကီးေတာ့ မေရးသင့္ဟု ဆံုးမၾကတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေနရာမွာ ေရးရျခင္းျဖစ္တယ္။

ကိုယ့္မွာလဲ ကိုယ့္အေၾကာင္းႏွင့္ကိုယ္။
ဒီကိုေရာက္လာတဲ့ ဒီအုပ္စုဟာ

အမ်ိဳးကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ား ျဖစ္တယ္။
သာသနာကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ား ျဖစ္တယ္။
ဘာသာကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ား ျဖစ္တယ္။
အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ဘုရားကိုလဲ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ရဲသူမ်ားျဖစ္တယ္။
အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြကို သတ္တယ္။

ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ႏိုင္ငံကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ားလဲ ျဖစ္တယ္။
အခုအခ်ိန္အထိ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြ ေထာင္ထဲမွာ အက်ဥ္းက်ေနဆဲလဲ ျဖစ္တယ္။

တိုင္းျပည္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ဆိုသူေလးေတြကို ၾကည့္ပါ။
ငဲ့ညွာေစာင္းၾကည့္ပါ။

သူတို႔ေလးေတြဘ၀ ဘယ္လို ရုန္းကန္ေနရသလဲ။
ပညာေတြ တတ္ေျမာက္ၾကသလား။
လူလိုသူလို ေနခြင့္ရသလား။
စဥ္းစား။

ငါတို႔ဟာ သာသနာ့၀န္ထမ္းရဟန္းမ်ား ျဖစ္တယ္။
သူတို႔ဟာ ေလာေလာလတ္လတ္ သံဃာေတြကို သတ္ျဖတ္ထားသူမ်ား ျဖစ္တယ္။
ငါတုိ႔ဟာ သာသနာ့၀န္ထမ္းရဟန္းမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။

တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပဲ ငါတို႔ဟာ ျပည္သူမ်ားလဲ ျဖစ္ၾကတယ္။
တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ငါတို႔ဟာ အဖိႏွိပ္ခံ လူတန္းစားမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။

တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ျပည္သူေတြဟာ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္ေနၾကရတယ္။
တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ သူတို႔ဟာ ဂုတ္ေသြးစုတ္ေနၾကဆဲလဲ ျဖစ္တယ္။
ငါတို႔ဟာ သာသနာ့၀န္ထမ္းရဟန္းမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။

တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ အာဏာရွင္ေတြ စုတ္ယူ၀ါးၿမိဳလာတဲ့
ျပည္သူ႕ေသြးမ်ားကို သီဟိုဠ္သံဃာမ်ားက
အားရပါးရ စားေသာက္လိုက္ၾကတယ္။

တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ……………………………

မဂ္၊ ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္သို႔သြားေသာ ယာဥ္(၂)မ်ိဳး

မီးတစ္ဆယ့္တစ္ပါး ၀ဋ္ဆင္းရဲတရားတို႔မွ ထြက္ေျမာက္လိုေသာေၾကာင့္ သမထ၊ ၀ိႆနာတရားအားထုတ္ၾကရာ၌ နိဗၺာန္သြားေရာက္ႏုိင္ေသာ ယာဥ္(၂)မ်ိဳး ရွိေပသည္။ ထိုႏွစ္မ်ိဳးတို႔တြင္ တစ္ခုခုေသာယာဥ္ျဖင့္ သြားမွသာလွ်င္ ဧကန္မုခ် မဂ္တံခါး၊ ဖိုလ္တံခါးသို႔ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ေပသည္။ ထိုယာဥ္(၂)ဟူသည္မွာ

၁။ သမထယာနိက

၂။ သုဒၶ၀ိပႆနာယာနိက…တို႔ျဖစ္ပါသည္။ အဆူဆူေသာဘုရားရွင္မ်ား၊ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား၊ အဂၢသာ၀ကအရွင္ျမတ္မ်ား…..စေသာ သံသရာတစ္ဖက္ကမ္းသို႔ အေရာက္ကူးသြားၾကသူတိုင္း ဤယာဥ္ႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္သာ ကူးသြားခဲ့ၾကသည္။ ဤယာဥ္ႏွစ္မ်ိဳးမွတစ္ပါး အျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ၿပီ။ မိမိၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာတစ္ခုခုကို ေရြးခ်ယ္၍ သြားၾကရေလသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အေမရိကန္၊ ျပင္သစ္ႏို္င္ငံၾကီးမ်ားသို႔ ေရလမ္းက သေဘၤာျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ေလလမ္းက ေလယာဥ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ သြားႏိုင္သကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ထိုႏွစ္မ်ိဳးတုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးကို ေရြးခ်ယ္၍ သြားေရာက္ႏိုင္ေပသည္။ မည္သည့္နည္းျဖင့္သြားသြား နိဗၺာန္ေရာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဂ္ရသည္ျဖစ္ေစ အက်ိဳးကား အတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သမထယာနိကလမ္းသြားလိုပါက (၃၈)ပါးေသာ သမထတို႔တြင္ ဆရာရွာ၍ ဆရာျပသည့္အတိုင္း အားထုတ္ရမည္။ ဆရာညႊန္ျပသည့္အတုိင္း ပထမစ်ာန္၊ ဒုတိယစ်ာန္စသည့္ အပၸနာစ်ာန္မ်ားကို ပါဒက၊ သမသိတ၊ ပုဂၢလဇၥ်ာသယတို႔၏အစြမ္းအားျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္ကို သခၤါရတင္ၿပီး မဂ္၊ ဖိုလ္ဆိုက္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အပၸနာစ်ာန္မ်ားကို ရေအာင္အားမထုတ္ေတာ့ဘဲ ဥပစာရစ်ာန္မွထ၍ ႐ုပ္နာမ္တို႔ကို သခၤါရတင္ၿပီး မဂ္၊ ဖိုလ္ရေအာင္ အားထုတ္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ သမထယာနိကနည္းတြင္ပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အားထုတ္ၾကသည္မ်ား ရွိသည္။

သမထယာနိကဟူသည္မွာ သမထပဋိဘာဂနိမိတ္ကို အားထုတ္ၿပီးေနာက္ ၀ိပႆနာကို စီးျဖန္းအားထုတ္ရေသာနည္း ျဖစ္သည္။ ၀ိပႆနာယာနိကဟူသည္မွာ သမထပိုင္းကို လံုး၀အားထုတ္မႈမျပဳဘဲ ၀ိပႆနာသက္သက္ကိုသာ အားထုတ္ရေသာနည္းျဖစ္ေပသည္။ (၀ိသုဒၶိမဂ္၊ မဟာဋီကာ - ၂၊ ႏွာ - ၃၅၀။ ၃၅၁)

ပထမနည္း သမထယာနိကျဖင့္ အားထုတ္လိုလွ်င္ အာကာသကသိုဏ္းႏွင့္ အာေလာကကသိုဏ္းဟူေသာ သမထႏွစ္မ်ိဳးမွတစ္ပါး က်န္ (၃ဂ)ပါးေသာ ကမၼ႒ာန္းတို႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို မူတည္အားထုတ္ၿပီး ဥပစာရစ်ာန္ သို႔မဟုတ္ အပၸနာစ်ာန္ရေအာင္ အားထုတ္ရသည္။ ဤက်မ္းတြင္ အာနာပါန၏ ၿငိမ္းေစဘိဟူေသာ ဥပစာရဘာ၀နာမွ ၀ိပႆနာကူးပံုကို ျပသထားပါသည္။

ဤေနရာ၌ အခ်ိဳ႕ဆရာတို႔က `သမထဟာ နိဗၺာန္ကို မရႏုိင္၊ မဂ္မရႏိုင္´ဟု ေျပာလည္း ေျပာရဲ၏။ ေရးလည္း ေရးရဲၾက၏။ သမထကို သာသနာပတရားဟူ၍ေတာင္ စြပ္စဲြလိုက္ၾကေသး၏။ ဤအခ်က္၌ သတိထားပါ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရြာက စံၿဖိဳးၾကီးတြင္ ပိုက္ဆံတစ္ပဲတည္းသာ ရွိေလသည္။ တစ္ေန႔ ထိုပိုက္ဆံတစ္ပဲႏွင့္ မုန္႔ဆိုင္သို႔သြားၿပီး မုန္႔တစ္ခုကို ၀ယ္စားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူတစ္ပါးအား ေျပာျပသည္မွာ `ဒီမုန္႔ဆိုင္ၾကီး တစ္ဆိုင္လံုးမွာ ငါ၀ယ္စားတဲ့ မုန္႔တစ္ခုသာ အေကာင္းဆံုး၊ က်န္တဲ့မုန္႔ေတြဟာ ငါ၀ယ္စားတဲ့မုန္႔ေလာက္ အရသာမရွိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ၀ယ္စားတာ´ဟု ၾကြားလိုက္ေသး၏။ အမွန္မွာ ပိုက္ဆံမရွိ၍သာ ထိုကဲ့သို႔ ေျပာျခင္းျဖစ္ေပသည္။

တစ္အိုးတည္း တစ္ဦးတည္းက အတူတူေဖ်ာ္ၿပီး ေၾကာ္ထားပါလွ်က္ သူစားသည့္မုန္႔သာ အေကာင္းဆံုးဟု ဆိုျခင္းမွာ ယုတၱိမရွိလွေခ်။ ထိုကဲ့သို႔ေျပာျခင္းကို အျခားမည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ကမွ ယံုၾကည္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားရွင္တစ္ပါးတည္း ခံတြင္းေတာ္တစ္ခုတည္းမွ ေဟာၾကားထားအပ္ေသာ ဓမၼကၡႏၶာခ်င္းတူပါလွ်က္ `ဘယ္ဓမၼကၡႏၶာက မဂ္မရဘူး၊ ဘယ္ဓမၼကၡႏၶာကမွ မဂ္ရတယ္´ဟု ေျပာဆို၍ ယုတၱိရွိႏိုင္ပါမည္ေလာ။

မဟာသမုဒၵရာသို႔ ဆင္းလိုလွ်င္ ဆင္းရာဌာန ဆိပ္ကမ္းကို ရွာစရာမလုိဘဲ ေရာက္ရာဌာနမွ ဆင္းလိုတိုင္း ဆင္းႏုိင္ေပသည္။ ထို႔အတူပင္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳလိုေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အား တရားေရြးခ်ယ္ရန္မလို၊ မည္သည့္ကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္အားထုတ္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္သည္ခ်ည္းျဖစ္ပါသည္။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္မျပဳႏိုင္ေသာ ကမၼ႒ာန္းဟူ၍ မရွိပါ။ (သီလကၡႏၶ၀ဂၢ အ႒ကထာ - ၁၊ ႏွာ ၃၂၅။ မူလပဏၰာသ အ႒ကထာ - ၂၊ ၃၂၀)

မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ေတာ္ၾကီးတြင္လည္း `ဧကာယေနာယံ ဘိကၡေ၀ မေဂၢါ သတၱာနံ ၀ိသုဒၶိယာ = ရဟန္းတို႔ (ေယာဂီအေပါင္းတို႔) သတၱ၀ါတို႔၏ ဉာဏ္အျမင္စင္ၾကယ္ဖို႔ရန္အတြက္ လမ္းသည္ တစ္ေၾကာင္းတည္းသာရွိ၏´ဟု ေဟာၾကားထားသည္။ အာနာပါနပဗၺ-ကစၿပီး သစၥပဗၺတိုင္ေအာင္ သတိပ႒ာန္အားျဖင့္ ေလးပါး၊ တရားကြက္အားျဖင့္ (၂၁)ပါးတို႔သည္ ခရီးတူ၊ စခန္းတူ၊ လမ္းအတူ၊ အက်ိဳးတူ ဧကာယန မဂၢဟု ေဟာၾကားထားသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ပါလွ်က္ အာနာပါနက သမထအလုပ္၊ မဂ္မရႏုိင္ဘူး၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းလည္း မဟုတ္ဘူး…စသည္ျဖင့္ မေျပာၾကားသင့္ေပ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ `အာနာပါနက်င့္စဥ္ကို သတိလက္လြတ္၊ အဆင္အျခင္နည္းသူတို႔အား ငါမေဟာ´ဟု မိန္႔ေတာ္မူထားသည္။ မဂ္ရေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး၊ သာသနာပတရားၾကီးဟု မေဟာခဲ့ေပ။ ပါရမီထူးျခားသူတို႔ကို ေဟာေသာတရားျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။

`အာနာပါနကမၼ႒ာန္းသည္ ၀န္ေလး၏၊ ခဲယဥ္း၏၊ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း အားထုတ္မွသာလွ်င္ ျဖစ္ႏုိင္၏၊ ေလးေလးစားစား ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မွသာ ျဖစ္ႏိုင္၏၊ ဗုဒၶ၊ ပေစၥကဗုဒၶႏွင့္ အာဇာနည္ပါရမီရွင္မ်ားသာ ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ေသာ ကမၼ႒ာန္းျဖစ္၏´ဟု အ႒ကထာဆရာၾကီး အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသကလည္း မိန္႔ေတာ္မူထားသည္။ (ပဋိသမၻိဒါမဂၢ အ႒ကထာ - ၂၊ ႏွာ ၉၈။ ပါရာဇိကက႑ အ႒ကထာ - ၂၊ ၂၈။ ၀ိသုဒၶိမဂၢ အ႒ကထာ - ၁၊ ၂၇၅)

ယခုကာလေပၚေပါက္ေနေသာ ကိုစံၿဖိဳးၾကီးတို႔ကဲ့သို႔ ေျပာထားသည္မ်ား ရွိပါသေလာ။ ထုိကဲ့သို႔ ေဟာၾကားထားခ်က္မ်ားကို ပဋိသမၻိဒါမဂ္စေသာ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာတို႔၌ မ်ားစြာရွိပါေသးသည္။ ကိုးကားျပ၍ေသာ္မွ ကုန္ႏုိင္စရာ မရွိပါေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ `အာနာပါနကမၼ႒ာန္းသည္ မဂ္ကိုလည္း ရေစႏိုင္တယ္၊ ဖိုလ္ကိုလည္း ရေစႏုိင္တယ္၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသို႔လည္း သြားႏိုင္ေသာ ဆိပ္ကမ္းၾကီးသဖြယ္ျဖစ္တယ္´ဟု ဧကန္မွတ္ယူႏိုင္ၾကေပသည္။ (အက်ယ္သိလိုပါမူ ပါရဂူက်မ္းမ်ားတြင္ ဖတ္႐ႈႏိုင္ၾကပါသည္။)

က်မ္းျပဳရျခင္းအေၾကာင္းရင္း

ဤသမထယာနိက ၀ိပႆနာျဖတ္လမ္း အာနာပါနသ႐ုပ္ျပဋီကာ လက္စဲြက်မ္းကို ခမ္းခမ္းနားနား ႐ုပ္ပံုအေျမာက္အျမားႏွင့္ ေရးသားရျခင္းအေၾကာင္းမွာ ေက်းဇူးရွင္၊ ကႏၷီၿမိဳ႕၊ ေရႊသိမ္ေတာ္ေတာရဆရာေတာ္ဘုရား ေရးသားေတာ္မူအပ္ေသာ ေယာဂိပါရဂူက်မ္း၊ သစၥပါရဂူက်မ္း၊ ၀ဋၬပါရဂူက်မ္း၊ အာနာပါနပါရဂူက်မ္း၊ ေရႊဘိုၿမိဳ႕၊ ပုသိမ္ေတာေက်ာင္းဆရာေတာ္ အရွင္ဗုဒၶ၀ံသေထရ္ေရးသားေသာ ေယာဂိပါရဂူက်င့္စဥ္က်မ္းတို႔တြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္မ်ားကို ေယာဂီအေပါင္းတို႔ ခဲရာခဲဆစ္ အဖုအထစ္မရွိဘဲ ေကာင္းစြာလိုက္နာက်င့္ၾကံႏိုင္ၾကေစရန္ ေရးသားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ခဲရာခဲဆစ္ အဖုအထစ္ဟူသည္မွာ သံသရာ၀ဋ္မွာ ကၽြတ္လြတ္လိုၾကသျဖင့္ အာနာပါနစေသာ သမထ၊ ၀ိပႆနာတရားမ်ားကို က်င့္ၾကံၾကရာတြင္ အားထုတ္သူေယာဂီတို႔က တရားကိုယ္တရားကြက္ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ လိုေနေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ခရီးမေပါက္ျဖစ္တတ္ၾကရေပသည္။ ထိုသို႔မျဖစ္ဘဲ အာ႐ံုသေဘာမွန္ကန္မွသာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၶာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရေပမည္။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ၾကီးခါမွ ရဟန္းျပဳရေသာ ေတာထြက္အရွင္တစ္ပါးကို ျမတ္စြာဘုရားက ဥဒယဗၺယ-ျဖစ္ပ်က္တရားကို ေပးသနားေတာ္မူလတ္ေသာ္ ထိုရဟန္းသည္ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွ ေအးခ်မ္းေသာေက်ာက္ျဖာထက္တြင္ ေရျပင္ကိုၾကည့္ရင္း ငါးလာရွာေသာ ဗ်ိဳင္းအေပၚတြင္ စိတ္ေရာက္လွ်က္ ဥဒယဗၺယ(ျဖစ္-ပ်က္)မွ ဥဒကဗက (ေရ-ဗ်ိဳင္း)ဟု အာ႐ံုေရာက္သြားေတာ့သည္။ ထိုသို႔ အာ႐ံုလဲြသြားေသာေၾကာင့္ တရားမရျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ မမွားမယြင္း ေျဖာင့္စင္းေတာ္မူၾကပါေစ။
အမွန္တကယ္လိုခ်င္လွသျဖင့္ ဤနည္းမ်ားအတိုင္း အားထုတ္ၾကပါေသာ္လည္း တရားမေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါလွ်င္ ဆရာ၏အထံသို႔ အျမန္ဆံုး လာေရာက္၍ စံုစမ္းေမးျမန္းေတာ္မူၾကပါ။ ၉-ရက္ႏွင့္အၿပီး အားထုတ္နည္းကို ေပးအပ္ပါမည္။ ဤေနရာ၌ အထူးမွာလိုသည္မွာ စာကိုဖတ္၍ အားထုတ္ရျခင္းထက္ ဆရာႏွင့္အားထုတ္ျခင္းက ပိုေကာင္းပါသည္။

ထိုအေၾကာင္းႏွင့္စပ္၍ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ဇာတ္ေၾကာင္းတစ္ခုကို တင္ျပလုိပါသည္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက သံဃာ့ဂိုဏ္းၾကီးမ်ားကို ပရိယတ္စာေပမ်ားကို ပို႔ခ်ေနေသာ မဟာသီ၀မေထရ္ၾကီးသည္ မိမိပို႔ခ်လိုက္ေသာ တရားမ်ားျဖင့္ ရဟႏၱာျဖစ္သြားၾကသူမ်ားရွိေသာ္လည္း မိမိကိုယ္တိုင္မူကား တရားမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ `မိမိသည္ စာတတ္ေပတတ္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အားထုတ္လိုက္လွ်င္ ခဏခ်င္း တရားထူးရလိမ့္မည္´ဟု အထင္ၾကီးေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ တပည့္ရဟႏၱာမ်ားခ်ည္း သံုးေသာင္းေက်ာ္ရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။

ေနာင္ေသာအခါ မိမိကိုယ္တိုင္ အားထုတ္ၾကည့္ေသာအခါ တစ္ေန႔ရလိမ့္ႏိုးႏိုး၊ တစ္ညရလိမ့္ႏိုးႏိုး အားထုတ္ပါေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္မရ၊ ႏွစ္ႏွစ္မရ၊ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀-တုိင္တိုင္ အားထုတ္ၿပီး သံုးခါငိုၿပီးေနာက္မွ တရားရခဲ့သကဲ့သို႔ ျဖစ္တတ္ပါသည္။ သတိျပဳသင့္ပါသည္။

အာနာပါနသ႐ုပ္ျပဋီကာ

ကႏၷီနည္းျဖင့္ သမထအားထုတ္ပံုအေၾကာင္းကို စိတ္၀င္စားသူ အေတာ္မ်ားေနေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုသူတို႔အတြက္ ယခု တင္ျပလတံ့ေသာ အာနာပါနသ႐ုပ္ျပဋီကာ စာအုပ္သည္ အျပည့္အ၀တာ၀န္ယူ ျဖည့္ဆည္းေပးလိမ့္မည္။ မိမိဘက္က အားထုတ္ဖို႔ရန္သာ ရွိပါသည္။ အာနာပါနသ႐ုပ္ျပဋီကာစာအုပ္သည္ ေရွးအသံုးအႏႈန္းေရးဟန္တို႔ျဖင့္ ေရးသားထားသည္ျဖစ္ရာ ယေန႔ေခတ္ လူတို႔အတြက္ ဖတ္ရႈရန္ အခက္အခဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဤစာအုပ္ကို တင္ျပရာတြင္ မူရင္းသတ္ပံုအတိုင္း မဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္၍ ေရးသားတင္ျပေပးသြားမည္။

အမွားအယြင္းမ်ားရွိပါက မူလစာအုပ္ေရးသားသူ၏ အျပစ္မဟုတ္ဘဲ ျပင္ဆင္ေရးသားသူ မိမိ၏ အမွားသာျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါသည္။ ဤစာအုပ္ပါ က်င့္နည္းမ်ားကို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေလ့လာအားထုတ္လွ်င္ သမထအဆင့္တြင္ အေတာ္ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ဤစာအုပ္ကို တစ္ပါတ္လွ်င္ တစ္ခန္း သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ခန္း တင္ျပသြားႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါမည္။ တစ္ၾကိမ္တည္းဆက္တိုက္တင္လိုက္လွ်င္ အၿမဲလိုက္ဖတ္ဖို႔ အားထုတ္ဖို႔ မလြယ္မည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။


နိဒါန္း
(အထူးေဖာ္ျပခ်က္မ်ား)
ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေက်းဇူးရွင္ ကႏၷီၿမိဳ႕၊ ေရႊသိမ္ေတာ္ေတာရဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ အာနာပါနသမထယာနိက၀ိပႆနာ ရႈနည္းမ်ားသည္ မၾကံဳစဖူး အလြန္ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာ ေကာင္းလွေပသည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ အားထုတ္ဖူးမွသာ သိရွိႏိုင္ၾကေပလိမ့္မည္။ ဤအခ်က္မ်ားကို ေရးထုတ္မျပသင့္ေသာ္လည္း ဓမၼမိတ္ေဆြၾကီးမ်ား အမွန္တကယ္ အက်ိဳးမ်ားေစလိုေသာ စိတ္ထားႏွင့္ မလဲႊသာ မေရွာင္သာ မ်က္စိမွတ္ကာ ေရးသားတင္ျပရေပေတာ့မည္။ သင္သည္ ကမၼ႒ာန္းတရားအားထုတ္သူ သူေတာ္ေကာင္းၾကီး ျဖစ္ေနႏုိင္၏။ သို႔ေသာ္ အပါယ္ေလးပါး က်ေရာက္ႏုိင္ေသာ အထုတ္ၾကီးမ်ားကို သိမ္းပိုက္ထားမိလွ်က္သာ ျဖစ္ေနတတ္ျပန္သည္။ ပါရမီမရင့္သန္ေသး၍ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္မရေသးလွ်င္ အပါယ္ေလးပါး အေမြမျပတ္ႏုိင္ေသးေခ်။ ေသခါနီးကာလတြင္ မဂ္၊ ဖိုလ္ကို အာ႐ံုမျပဳႏိုင္ပါက ကံ၊ ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္မ်ား၊ အတိတ္၊ အနာဂတ္၊ ပစၥဳပၸန္ကာလသံုးပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးကို အာ႐ံုျပဳမိလွ်က္သားျဖစ္၍ ေနပါလိမ့္မည္။ ထိုအာ႐ံုေကာင္းလွ်င္ ေတာ္လွေပသည္။ ထိုအာ႐ံုမွားလွ်င္ ဒုဂၢတိဘ၀သို႔ ေရာက္ရေပလိမ့္မည္။ (ဧဠကပတၱနဂါးမင္းကို ႐ႈ)။

ဤသမထယာနိကလမ္းစဥ္ျဖင့္ ဥပစာရသမာဓိ၏ ၀ိကၡမၻနသတၱိထူးေၾကာင့္ မျမင္မထင္ဖူးေသးေသာ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးေသာ ၂၈-ဆူေသာဘုရားမ်ား၊ မိမိအာ႐ံုစိုက္မိရာ စူဠာမဏိ၊ ဒုႆေစတီစေသာ တန္ခိုးၾကီးဘုရားမ်ား၊ အရွင္သာရိပုၾတရာစေသာ သာ၀ကအဆူဆူတို႔ကို ၀ိကၡမၻနအေနျဖင့္ အာ႐ံုစဲြၿမဲယူ၍ ထားႏိုင္ေလေသာေၾကာင့္ ေသခါနီးဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား၏ အားကိုးစရာအခ်က္ၾကီး အမွန္ျဖစ္လိမ့္မည္ကို သံသယမရွိသင့္။ ညႊန္ျပေသာနည္းစနစ္အတိုင္း က်င့္ၾကံအားထုတ္လွ်င္ အာ႐ံုေျဖာင့္ၾကမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။

တရားအားထုတ္မႈ ရင့္က်က္ၾကသူတိုင္း သမထနည္းျဖင့္ အာ႐ံုျပဳလိုက္လွ်င္ ဘုရားဆြမ္းစားၾကြျခင္း၊ လူနတ္မ်ားကို တရားေဟာေနျခင္း စသည္တုိ႔ကို ထင္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ထိုမွ်မက ဘုရားရွင္၏ အသံေတာ္ကိုပါ ၾကားရသည္ဟု ဆိုသည္။ ဦးဘုိကေလးဆိုသူသည္ ငရဲသို႔ အာ႐ုံလႊတ္ခိုက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲလွေသာ ငရဲသားကို သူ၏အျဖစ္ကို ေမးေသာအခါ ျပန္ေျဖသည္ဟုပင္ အစစ္ခံဖူးပါသည္။ ဤစကားမ်ားကို အထူးတုိက္တြန္းလိုေသာေၾကာင့္ တင္ျပလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဤက်မ္းတြင္ တရားသာဓကအေနျဖင့္ ႐ုပ္ပံုေပါင္း (၅၀)ေက်ာ္တို႔ႏွင့္ အခ်ိဳးတက်ျပသထားပါသည္။ ေက်းဇူးရွင္ကႏၷီၿမိဳ႕၊ ေရႊသိမ္ေတာ္ေတာရဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ အာနာပါနသမထယာနိက ၀ိပႆနာျဖတ္လမ္းကမၼ႒ာန္းထိုင္နည္းသည္ မည္မွ်ခရီးေရာက္ႏိုင္သည္တို႔ကို အကဲျဖတ္ ခန္႔မွန္းႏုိင္ၾကေပလိမ့္မည္။ စိတ္ပါလက္ပါ ကမၼ႒ာန္း၀ါသနာထံုသြားၾကေစဖို႔ ရည္ရြယ္ပါသည္။

စာသေဘာ စာေတြ႕ ပရိယတ္နည္းခ်ည္းသာ အားကိုးၿပီး ေရးသားထားရျခင္း မဟုတ္ပါ။ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ ႏွစ္ဌာနေပါင္းကာ မိမိကိုယ္ေတြ႕အားထုတ္ခဲ့သည္မ်ား၊ မိမိ၏ ခုႏွစ္ႏွစ္တုိင္တိုင္ တရားျပသခဲ့ရာမွ ရရွိခဲ့ေသာ ေယာဂီအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ အေတြ႕အၾကံဳ၊ ထင္ျမင္သမွ်တို႔ကို စုေပါင္းၿပီး ႐ုပ္ပံုေပါင္း (၅၀)ေက်ာ္မွ်ျဖင့္ တင္ျပထားသည္။

ဤက်မ္းပါ နည္းမ်ားသည္ အထက္ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္ ေရႊဘို၊ စစ္ကိုင္း၊ ပခုကၠဴ၊ မေကြး၊ ေက်ာက္ဆည္၊ ရမည္းသင္း၊ မိတၳိလာ၊ ျမင္းၿခံနယ္မ်ားတြင္ လြန္စြာသေဘာက်အားထုတ္သူမ်ား မ်ားျပားလွေပသည္။ ေပ်ာ္ဘြယ္၊ ေတာင္သာ၊ ႏြားထုိးၾကီးၿမိဳ႕မ်ားတြင္လည္း အားထုတ္သူ အလြန္မ်ားသည္။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကား ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ေသာအေနျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးႏွင့္တကြ ေအာက္ျမန္မာျပည္အတြက္ နည္းလမ္းပြင့္သြားၿပီး တရားကိုယ္စီ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ တစ္မဂ္၊ တစ္ဖိုလ္တည္လြယ္ၾကေစျခင္းအက်ိဳးငွါ ဤစာအုပ္ကိုထုတ္ေ၀၍ ကႏၷီပဋိပတၱိသာသနာကို အစျပဳလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ဤစာအုပ္ငယ္ကို ၀ယ္ယူဖတ္႐ႈေတာ္မူၾကကုန္ေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသား၊ ေယာက်္ားသူေတာ္စြာ ပညာရွင္ဓမၼမိတ္ေဆြၾကီးတို႔သည္ ဤနည္းလမ္းအတုိင္း အားထုတ္လိုၾကပါက အလြယ္ဆံုးနည္းအားျဖင့္ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ရာေနရာလည္း ရွိ၊ အားထုတ္သူ ၅-ေယာက္ထက္မနည္းရွိမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အခါမဆို ျပသေပးပါမည္။ သာသနာျပဳရန္ ၀န္မေလးပါ။ အေၾကာင္းၾကားေစလိုပါသည္။ ေငြေပးရန္ မလိုလားပါ။

ေအာင္ၾကီး

ကႏၷီပဋိပတၱိသာသနာျပဳ

ကႏၷီေဖာင္ေဒးရွင္း ၀က္ဘဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။