ေသဒကသုတၱန္

(အရင္က ဒီသုတၱန္ကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ေဆာင္းပါးေရးဖို႔ စိတ္ကူးထားတာ။ ဒါေပမယ့္ အခုတေလာ စာေရးခ်ိန္မရေလာက္ေအာင္ အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အလြန္မွတ္သားစရာ ေကာင္းတဲ့ ဒီသုတၱန္ကို သူ႕အရွိအတိုင္းပဲ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ တုိက္ရိုက္ျမန္မာျပန္ထားျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ရႈဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။

ကိုယ္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ျခင္းဟာ သူတစ္ပါးတာ၀န္ကို ထမ္းရြက္ေပးျခင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီသုတ္က မီးေမာင္းထိုးျပေနပါတယ္။

ဒီသုတ္ကို ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ အျပင္ဘက္ကို ေငါထြက္ေနတတ္တဲ့ လက္ညိွဳးေတြ ကိုယ့္မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကို ျပန္လာလိမ့္မယ္။)

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သု မၻတိုင္း ေသဒကမည္ေသာ သုမၻတိုင္းသူတို႔၏ နိဂံုး၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏- ရဟန္းတို႔ ေရွး၌ျဖစ္ဖူးသည္ကား စ႑ာလ (မည္ေသာ) ဝါးတိုင္ကို တက္တတ္ေသာ ဆရာသည္ စ႑ာလဝါးကိုစိုက္ထူေစ၍ ေမဒကထာလိက မည္ေသာ တပည့္အား ''အေမာင္ေမဒကထာလိက လာေလာ့၊ သင္သည္ စ႑ာလဝါးတိုင္သို႔ တက္၍ ငါ၏ ပခံုးထက္၌ ရပ္ေလာ့''ဟု ေျပာ၏။

ရဟန္းတို႔ ''ဆရာေကာင္းပါၿပီ''ဟု တပည့္ေမဒက ထာလိကသည္ စ႑ာလဝါးတိုင္ တက္တတ္ေသာ ဆရာအားဝန္ခံေျပာၾကားၿပီးလွ်င္ စ႑ာလဝါးတိုင္ထက္သို႔ တက္၍ ဆရာ၏ ပခံုးထက္၌ ရပ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါစ႑ာလဝါးတိုင္ တက္တတ္ေသာ ဆရာသည္ တပည့္ေမဒကထာလိကအား ''အေမာင္ေမဒကထာလိက သင္သည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ သင့္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါအံ့၊ ဤသို႔ ငါတို႔အခ်င္းခ်င္း လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကကာ အတတ္ (ပညာ) တို႔ကိုလည္း ျပကုန္အံ့၊ လာဘ္ကိုလည္းရကုန္အံ့၊ စ႑ာလဝါးတိုင္မွလည္း ခ်မ္းသာစြာ ဆင္းႏိုင္ ၾကကုန္အံ့''ဟု ေျပာဆို၏။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ေျပာဆိုလတ္ေသာ္ ေမဒကထာလိကသည္ စ႑ာလဝါးတိုင္ တက္တတ္သည့္ ဆရာအား ''ဆရာဤစကားသည္ မသင့္ပါ၊ ဤသို႔ ျဖစ္ပါအံ့၊ ဆရာ သင္သည္လည္း မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္လည္း မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါအံ့၊ ဤသို႔ အကြၽႏု္ပ္တို႔ သည္ မိမိကိုယ္ကိုသာလံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကကာ အတတ္ပညာတို႔ကိုလည္း ျပပါကုန္အံ့၊ လာဘ္ကိုလည္း ရပါကုန္အံ့၊ စ႑ာလဝါးတိုင္မွလည္း ခ်မ္းသာစြာ ဆင္းႏိုင္ၾကရပါကုန္အံ့''ဟု ေျပာဆို၏။

''ထို (ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးတို႔၏) စကားတို႔တြင္ ထိုတပည့္၏ စကားသည္ သင့္ျမတ္ေသာအေၾကာင္းျဖစ္ေပ၏''ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ တပည့္ေမဒကထာလိကသည္ဆရာကို ေျပာသကဲ့သို႔ ''မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္အံ့''ဟု သတိပ႒ာန္ကို မွီဝဲအပ္၏၊ ''သူတစ္ပါးကိုေစာင့္ ေရွာက္အံ့''ဟု သတိပ႒ာန္ကို မွီဝဲအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္သူတစ္ပါး ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏၊ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္မိမိကိုယ္ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏။

ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္ရာေရာက္သနည္း။ အဖန္ဖန္ မွီဝဲျခင္း ပြါးမ်ားျခင္း ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ သူတစ္ပါးကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္သနည္း။ သည္းခံျခင္း မညႇဥ္းဆဲျခင္း ေမတၱာစိတ္ရွိျခင္း အစဥ္သနားျခင္းျဖင့္ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ မိမိကိုယ္ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္ေပ၏။

''ရဟန္းတို႔ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္အံ့''ဟု သတိပ႒ာန္ကို မွီဝဲအပ္၏၊ ''သူတစ္ပါးကို ေစာင့့္ေရွာက္အံ့''ဟု သတိပ႒ာန္ကို မွီဝဲအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ သူတစ္ပါးကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏၊ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ မိမိကိုယ္ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။