ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္အား ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း (ျမတ္ဗုဒၶ၏ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး)......အဆက္

(၁)

စာေပကို ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါသည္။ ခ်ဥ္းကပ္မႈအေပၚမူတည္၍ အေတြးအျမင္မ်ားလည္း ကဲြျပားစြာ ျဖစ္တည္လာရသည္။ ခ်ဥ္းကပ္မႈေၾကာင့္ အေတြးအျမင္၊ အယူအဆမ်ား ကြဲျပားသြားေသာ္လည္း မူရင္းအႏွစ္သာရကို ဆုတ္ကိုင္မိဖို႔လည္း အေရးၾကီးပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မူရင္းအႏွစ္သာရကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး သခၤန္းစာကိုကား မိမိရႈေထာင့္အလုိက္၊ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈအလိုက္၊ ကိုယ္ခံအားအလိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ယူၾကပါလိမ့္မည္။

အမွန္အားျဖင့္ ဤကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္ကို စာတမ္းတစ္ေစာင္၊ က်မ္းတစ္ေစာင္အေနအားျဖင့္ ရႈေထာင့္ေပါင္းစံုမွ အက်ယ္တ၀င့္ေလ့လာတင္ျပႏိုင္လွ်င္ ပို၍ ျပည့္စံုေကာင္းမြန္သြားႏိုင္စရာ ရွိပါသည္။ စာေပတစ္ခု သို႔မဟုတ္ အျခင္းအရာတစ္ခုကို ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္ Philosophical Approach, Sociological Approach, Political Approach စသည္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိႏုိင္ပါသည္။ ယခု စာေရးသူက ဤေဆာင္းပါးရွည္ကို အဘယ္ရႈေထာင့္မွ ခ်ဥ္းကပ္သည္ဟု သတ္မွတ္ပိုင္းျခားမထားေပ။ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ေဟာၾကားခ်က္ကို ဖတ္ရႈရင္း ရရွိလာေသာ ရိုက္ခတ္မႈကေလးမွ်ကို ခံစားတင္ျပထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူက ဒုတိယေခါင္းစဥ္အျဖစ္ `တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရး´ဟု အမည္ေပးထားေသာ္လည္း တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေရးသာမက ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးကိုလည္း ဤသုတ္ေတာ္က ကိုယ္စားျပဳေနပါသည္။ သို႔ရာတြင္ တိုင္းျပည္က ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ တိုးတက္မႈ မရွိလွ်င္၊ ရွိသင့္ရွိထိုက္ေသာ တရားမွ်တမွ်မ်ား ဆိတ္သုဥ္းေနလွ်င္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးသို႔ တက္လွမ္းရာတြင္ အခက္ၾကံဳတတ္ပံု၊ သို႔မဟုတ္ တိုင္းျပည္က အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားတို႔ သဟဇာတမျဖစ္လွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ စည္းလံုးညီညြတ္မႈမရွိလွ်င္ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ဖို႔ မလြယ္ကူပုံတို႔ကို မီးေမာင္းထုိးျပထားပါသည္။ ေလာကီအေရးႏွင့္ ေလာကုတၱရာအေရးတို႔မွာ ေၾကာင္ေလွာင္သံကြင္းဆက္ကဲ့သို႔ အခ်င္းခ်င္း အမွီသဟဲ ျဖစ္ေနပံုတို႔ကို ေဟာၾကားထားခဲ့သည္။

မူရင္းပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္တို႔ကို လူသာမန္တို႔အေနျဖင့္ (စာေပဟန္ေၾကာင့္) ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္ဖို႔ မလြယ္ကူေပ။ အဆိုပါ အခက္အခဲတစ္ခုကို ေျဖရွင္းေပးျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္လုိေသာေၾကာင့္ ဤစာကို ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အစစ အရာရာ ျပည့္စံုနားလည္ၿပီးေသာ ပညာရွင္မ်ားအတြက္ စာေရးသူတင္ျပမႈေၾကာင့္ မူရင္းအရသာပ်က္သည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း အၿပံဳးမပ်က္ နားလည္ေပးပါမည္။ စာေရးသူအတြက္မူကား မိမိကုသိုလ္ႏွင့္မိမိ ပီတိျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။

(အထူးမွာခ်င္သည္မွာ အခ်ိဳ႕အခ်က္မ်ားကို စာေရးသူက ျဖည့္စြက္တင္ျပထားမႈမရွိေသာ္လည္း (အခ်က္တိုင္းကို)ေလးေလးနက္နက္ ေတြးဆၿပီး ဖတ္ရႈေစလိုပါသည္။ ေတြးေတြးဆဆ ဖတ္ရႈေလေလ မိမိ၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ားကို ဆန္းစစ္မိၿပီး အစဥ္အလာမွားယြင္းမႈမ်ားကို သိျမင္လာေလေလ ျဖစ္မွာေသခ်ာပါသည္။ `ဗုဒၶ၀ါဒအစစ္အမွန္ဟာ ဘာလဲ´ဟူသည့္အေမးကိုလည္း မိမိကိုယ္တိုင္ ေျဖတတ္သြားလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ သိျမင္နားလည္သည့္အေလ်ာက္ ဗုဒၶျမတ္စြာအား ေလးစားၾကည္ညိဳမႈမ်ား တိုးပြားေလမည္။ ၾကည္ညိဳမႈမ်ား တိုးပြားသည့္အေလ်ာက္ ကုသိုလ္စိတ္မ်ား တိုးပြားလာေပလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဂရုတစိုက္ မွတ္သားဖတ္ရႈေစလိုေၾကာင္း တိုက္တြန္းမွာၾကားလိုပါသည္။)

(၂)

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈကို ေလာကတြင္း ရွင္သန္လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ မကြာမလြတ္ေစရ။ ေလာကတြင္းမွာ ေနရင္းျဖင့္ ေသာကကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္မႈကို ရႏိုင္ဖို႔ ညႊန္ျပ၏။ ကူဋဒႏၲသုတ္သည္ အမွန္အားျဖင့္ ေလာကၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွသည္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈသို႔ ေကာက္ေၾကာင္းေပးထားေသာ သုတ္ျဖစ္၏။ ဘ၀ေနထိုင္ေရးလမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္၏။ ရုပ္၀တၳဳၾကြယ္၀ေရးတရားျဖစ္သကဲ့သို႔ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ ရေစႏိုင္ေသာတရားလည္း ျဖစ္၏။ ႏုိင္ငံတုိင္း ႏိုင္ငံတိုင္း ဗုဒၶညႊန္ျပထားေသာ ဤလမ္းညႊန္ခ်က္နဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈႏွင့္ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ပူးတဲြပိုင္ဆိုင္ႏိုင္လာမည္မွာ ေသခ်ာ၏။

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းငါးရာႏွင့္ ခါဏုမတအမည္ရွိေသာ ပုဏၰားရြာသုိ႔ ၾကြေရာက္လာခဲ့၏။ ထုိစဥ္အခါ၌ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ဗိမၺိသာရမင္းက ဆုလာဘ္အျဖစ္ျဖင့္ အပုိင္စားေပးထားေသာ `ခါဏုမတ´ရြာကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေန၏။ ထုိစဥ္အခါ၌ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီး(အလွဴၾကီး)ကုိ စီရင္လ်က္ ရွိ၏၊ (ထုိသုိ႔စီရင္ရာ၌) ယဇ္ပူေဇာ္ရန္အတြက္ ႏြားလား ခုနစ္ရာ၊ ႏြားထီးငယ္ ခုနစ္ရာ၊ ႏြားမငယ္ ခုနစ္ရာ၊ ဆိတ္ ခုနစ္ရာ၊ သုိး ခုနစ္ရာတို႔ကို ယဇ္တုိင္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ထားကုန္၏။

သူ႕ေခတ္ သူ႕အခါအရ လႊမ္းမိုးထားေသာ ဘာသာေရးအသိဉာဏ္မ်ားအရ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၏ စံႏႈန္းကား ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ယေန႔ေခတ္အခါမွာ စီးပြားေရးမေကာင္းလွ်င္၊ က်န္းမာေရးမေကာင္းလွ်င္…မိမိတို႔ ကိုးကြယ္မႈအေလ်ာက္ ဘာသာေရးထုံးတမ္းမ်ားကို စီရင္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိ၏။ မည္သူမွ် မသိမျမင္ႏုိင္ေသာ နတ္ဘုရားမ်ားကို သတၱ၀ါမ်ားသတ္ျဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းသည္ ထိုေခတ္အခါက လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ျဖစ္၏။

အခ်ိဳ႕ဘာသာၾကီးမ်ား၏ က်မ္းစာမ်ားတြင္လည္း တိရစၧာန္မ်ား ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ သတ္ျဖတ္၍ ယဇ္ပူေဇာ္မႈကို ယေန႔တိုင္ေအာင္ ယံုၾကည္အားကိုးၿမဲ အားကိုလွ်က္ရွိ၏။ သိုးအေကာင္ေရ ၅၀၀၀၊ ႏြားအေကာင္ေရ ၁၀၀၀၀…စသည္တို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ သူတို႔ကိုးကြယ္အားထားေသာ ဘုရားသခင္ကို သတ္ျဖတ္ပူေဇာ္ၾက၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ယဇ္ၾကီးမ်ားကို (ျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္း၍) ယေန႔ကာလမ်ားတြင္ မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း ယင္းယဇ္ပူေဇာ္မႈမ်ား ေရးမွတ္ထားေသာက်မ္းစာကိုကား အျမတ္တႏိုး ထားၿမဲထားလွ်က္ရွိ၏။

ကူဋဒႏၲသည္လည္း တိုင္းျပည္တြင္း ဆူပူေသာင္းက်န္းသူမ်ား ေပါမ်ားၿပီး တိုင္းျပည္စီးပြားေရး က်ဆင္းေနသျဖင့္ အထက္ပါ ယဇ္ၾကီးကို ျပဳလုပ္လိုျခင္း ျဖစ္၏။ သတၱ၀ါ ၇၅၀၀-သည္ တုိင္းျပည္စီးပြားေရး မေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေသြးေခ်ာင္းစီးရေတာ့မည့္သေဘာ ၾကံဳေတြ႕ေနရ၏။

ထိုအခ်ိန္အခါတြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ၾကြေရာက္လာ၏။ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ၾကြလာေၾကာင္းကို ၾကားသိရ၍ ဘုရားရွင္တည္းခိုရာ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ဆီသုိ႔ သြားၾက၏။ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျပာသာဒ္ထက္၌ ေန႔အခ်ိန္ ေလ်ာင္းစက္ေနစဥ္ ဗုဒၶျမတ္စြာထံသို႔ သြားကုန္ေသာ ပုဏၰားႏွင့္အမ်ဳိးသားတုိ႔ကုိျမင္ေသာအခါ ''ရဟန္း ေဂါတမဟာ စိတ္ထားသံုးမ်ိဳး၊ အရံအတား (၁၆)ပါးႏွင့္ျပည့္စံုတဲ့ ယဇ္ကုိ သိတယ္လို႔ ငါ ၾကားဖူးတယ္။ ငါကေတာ့ မသိဘူး၊ ယဇ္ၾကီးလဲ ငါ ပူေဇာ္ခ်င္တယ္၊ ရဟန္းေဂါတမထံသြားၿပီး ေမးရရင္ ေကာင္းမယ္''ဟု အၾကံျဖစ္၏။

ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ပုဏၰားတုိ႔သည္ ''အရွင္ ရဟန္းေဂါတမထံသို႔ မသြားသင့္ပါ။ ရဟန္းေဂါတမထံသြားလွ်င္ အရွင္၏ ဂုဏ္သိကၡာက်လိမ့္မည္၊ ရဟန္းေဂါတမ၏ ဂုဏ္သတင္းသည္ တိုးပြါးပါလိမ့္မည္၊ ရဟန္းေဂါတမကသာ အရွင့္ကို ဖူေးျမာ္လာသင့္ပါ၏။ အရွင္သည္ ဇာတ္အားျဖင့္လည္း ရဟန္းေဂါတမထက္ ျမင့္ျမတ္၏။ ရဟန္းေဂါတမထက္လည္း စည္းစိမ္ၾကြယ္၀၏။ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတို႔၌ အၾကြင္းမဲ႔ တတ္ေျမာက္၏။ အရွင္သည္ အဆင္းလွ၏၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ၫိုဖြယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိ၏။ အရွင္သည္ သီလလည္း ရွိ၏၊ အေျပာလည္း ေကာင္း၏။ လူမ်ားစြာတို႔၏ ဆရာျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာလည္း ျဖစ္၏၊ လုလင္သံုးရာတို႔အား ေဝဒက်မ္းတို႔ကို ပို႔ခ်၏၊ အရွင္သည္ အိုမင္း၏၊ (အသက္) ႀကီး၏၊ (အရြယ္) ရင့္၏၊ ေရွးမီ၏၊ ေနာက္ဆံုးအရြယ္သို႔ေရာက္လ်က္ ရွိ၏၊

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္...