သာသနာႏွင့္ႏိုင္ငံေရး (၃)

သာသနာနဲ႔ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို စာေရးသူ တင္ျပခဲ့ ရာမွာ ပထမဆံုး စာေရးသူရဲ႕အျမင္နဲ႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယပိုင္းမွာေတာ့ ကိုလိုနီေခတ္ရဟန္း ေတာ္မ်ား ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ၀င္ေရာက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေတြကို တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ခု အပိုင္း သံုးမွာေတာ့ ဘုရားေဟာ က်မ္းဂန္အခ်ိဳ႕ကို ေထာက္ျပၿပီး ဗုဒၶအျမင္အရ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူသားထု တစ္ရပ္လံုးအေရး၊ ကမၻာသူကမၻာသား သတၱ၀ါအမ်ား ေကာင္းစားေရးသာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေလ့လာ တင္ျပသြားပါမယ္။ ၿပီးရင္ တိုက္တြန္းစကားေလး ေျပာမယ္။
ေလာကအက်ိဳး သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ျခင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံ့အေရး ေဆာင္ရြက္ျခင္းဆိုတာကို ခြဲျခားလို႔ မရ ပါဘူး။ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ တရားမွ်တမႈေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနရင္၊ အျခားေကာင္းရာမြန္ရာေတြကို ေဆာင္ ရြက္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြလဲ ဆိတ္သုဥ္းဖို႔ အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

ႏိုင္ငံတစ္ခုအတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ ညံ့ဖ်င္းေနရင္ ေကာင္းမြန္မႈမရွိရင္ တိုင္းျပည္ဟာ မၿငိမ္ သက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဆူပူမႈေတြ၊ ေသာင္းက်န္းမႈေတြ၊ ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို အေျခ အေနေတြကို ဗုဒၶဘာသာအျမင္အရ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ေနသြားသင့္သလား။ ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းသင့္သလဲ။
“တိုင္းျပည္တြင္း အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားေတြ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနေန ငါတို႔ ဗုဒၶ ဘာသာဟာ ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းကိုသာ လုပ္ရမယ္။ ဒီလို တိုင္းေရးျပည္ေရး (ေလာကီ ေရး)ကိစၥေတြကို ၀င္ေရာက္မစြတ္ဖက္သင့္ဘူး”။ အဲဒီလုိ ေျပာေနၾကတာဟာ ဗုဒၶအျမင္နဲ႔ ကိုက္ညီမႈ ရွိသလား၊ မရွိဘူးလားဆိုတာကို ဒီေဆာင္းပါး ဖတ္ရင္းနဲ႔ သေဘာေပါက္သြားၾကမယ္လို႔ ယူဆတယ္။
ဗုဒၶဘာသာအျမင္အရ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈဟာ စာရိတၱမ႑ိဳင္တည္ေဆာက္ ေရးနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ကို (လူထုအားကို) တာ၀န္ရွိရွိ အသံုးျပဳျခင္းပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ အၾကမ္းမဖက္ျခင္းဆိုတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ သူ႕ရဲ႕ အဓိကမက္ေဆ့အေနနဲ႔ ေဟာ ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ သတၱ၀ါေတြရဲ႕အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္ျခင္း ကို သေဘာမတူပါဘူး။
ျမတ္ဗုဒၶအလိုအရ “တရားမွ်တတဲ့စစ္ပြဲဆိုတာ မရွိပါဘူး”။ “ေအာင္ပြဲရသူဟာ အမုန္းတရားကို ေမြးထုတ္ေပးတယ္။ ရႈံးနိမ့္သူေတြဟာ ဒုကၡသုကၡေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကရတယ္”။ ျမတ္ဗုဒၶ အျမင္အရ ရႈံးနိမ့္မႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈ ႏွစ္ဘက္လံုးကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့သူသာ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းသူ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶဟာ အၾကမ္းမဖက္မႈနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဟာၾကားရံုတင္မကပါဘူး။ ျဖစ္လုဆဲဆဲ ေသြးေခ်ာင္းစီးတိုက္ပြဲတစ္ခုကို ကာကြယ္ဖို႔ စစ္ေျမျပင္ကို ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ခဲ့တဲ့ ပထမဆံုးနဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သက်နဲ႔ေကာလိယႏွစ္ ျပည္ေထာင္ရဲ႕ ေရာဟိနီျမစ္ေရလုပြဲမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ႏွစ္ျပည္ေထာင္စစ္သည္ေတြရဲ႕ လက္ နက္ေတြကိုခ်ေစၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး အဇာတသတ္မင္းရဲ႕ ၀ဇၹီတိုင္းကို တိုက္ခိုက္မယ့္ အစီအစဥ္ကိုလဲ အေကာင္အထည္ မေပၚေအာင္ တားဆီးေပးခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶဟာ အစိုးရေကာင္းတစ္ခုရဲ႕ ကနဦးလိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ အေရးပါမႈမ်ားကိုလဲ ေဆြးေႏြးေလ့ရွိပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရထိပ္သီးပိုင္းမွာ ယိုယြင္းျခစားေနရင္၊ တရားမွ်တမႈေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနရင္ တိုင္းျပည္ဟာ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္း၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားျခင္းေတြ တိုးပြားလာပါ လိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ ျဖစ္ၾကရေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပပါတယ္။ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း အၿမဲေဟာၾကားေလ့ရွိပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားတဲ့ လူက်င့္၀တ္စည္းကမ္းေတြအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သင့္ေၾကာင္းကိုလဲ မိန္႔ၾကားထားခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ျမတ္ဗုဒၶက “တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူက တရားမွ်တရင္၊ ေကာင္းမြန္ရင္ မွဴးၾကီး မတ္ရာ(၀န္ၾကီး)ေတြ တရားမွ်တလာလိမ့္မယ္၊ မွဴးၾကီးမတ္ရာ(၀န္ၾကီး)ေတြ တရားမွ်တရင္၊ ေကာင္း မြန္ရင္ အထက္တန္းရာထူးရွိသူေတြ တရားမွ်တလာလိမ့္မယ္၊ အထက္တန္းရာထူးရွိသူေတြ တရားမွ် တရင္၊ ေကာင္းမြန္ရင္ သာမန္၀န္ထမ္းေတြ တရားမွ်တလာလိမ့္မယ္၊ ၀န္ထမ္းေတြ တရားမွ်တရင္၊ ေကာင္းမြန္ရင္ တိုင္းသူျပည္သားေတြ တရားမွ်တလာလိမ့္မယ္”လို႔ မိန္႔ၾကားထားပါတယ္။
အထက္ပါ ေဟာၾကားခ်က္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာဟာ တိုင္းျပည္အေရးနဲ႔ ျပဒါး တစ္လမ္းသံတစ္လမ္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင့္အေရး သို႔မဟုတ္ တိုင္းေရး ျပည္ေရး တည္ၿငိမ္မႈကို တရားမွ်တမႈနဲ႔ တိုင္းတာလို႔ ရပါတယ္။
တရားမွ်တမႈ+တည္ၿငိမ္မႈ။
တရာမမွ်တမႈ+မတည္ၿငိမ္မႈ။
ဒီႏွစ္ခုဟာ ဘယ္လိုမွ ခြဲျခားေတြးေတာလို႔ မရပါဘူး။ ဒီဘက္ႏွစ္ဘက္ကို ေျပာင္းျပန္လဲ တြဲစပ္လို႔ မရပါ ဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္သူဟာ တရားမွ်တမႈေတာ့ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ တည္ၿငိမ္မႈကိုေတာ့ လိုခ်င္တယ္။ ဒါဆိုရင္ အဆိုပါ အုပ္ခ်ဳပ္သူဟာ သဘာ၀ကို ဆန္႔က်င္ေနတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ေဘးကေန အကဲခတ္သူေတြ ဟာလဲ ဒီ စံႏွစ္ခုနဲ႔ အစိုးရစနစ္တစ္ခု ေကာင္း၊ မေကာင္းကို အကဲျဖတ္လို႔ ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ဟာ တည္ၿငိမ္မႈ မရွိဘူး။ လူထုက အၿမဲလိုလို ဆႏၵေတြ ျပေနၾကတယ္။ ဒါဆိုရင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ တရားမွ်တမႈမရွိဘူး သို႔မဟုတ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြရွိေနတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ဆြဲလို႔ ရပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ဖန္ စကၠ၀တၱိသီဟနာဒသုတ္မွာလဲ “တိုင္းျပည္မွာ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္မႈေတြ၊ အၾကမ္း ဖက္မႈေတြ၊ အမုန္းအာဃာတတရားေတြ၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြ စတဲ့ စာရိတၱမ႑ိဳင္ၿပိဳလဲမႈ ေၾကာင့္ ျဖစ္လာရတဲ့ ရာဇ၀တ္မႈေတြအားလံုးဟာ ဆင္းရဲျခင္းကေန ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္တယ္၊ တိုင္းျပည္အတြင္းမွာ အဲဒီလို ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘုရင္ (သို႔မဟုတ္) အစိုးရဟာ ထိုက္သင့္တဲ့အျပစ္ဒဏ္ ေပးၿပီး ဖိႏွိပ္ရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဆိုပါ မႈခင္းေတြကို အၾကမ္းဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ သုတ္သင္ဖယ္ရွား ၿပီဆိုုရင္ေတာ့ ဒါဟာ အက်ိဳးမဲ့ ေျဖရွင္းနည္းပါပဲ၊ ဆင္းရဲလို႔ ျဖစ္လာရတဲ့ ျပႆနာကို ဆင္းရဲကို ေဖ်ာက္ေပးတဲ့နည္း (သို႔မဟုတ္) ဆင္းရဲမႈပေပ်ာက္ေစမယ့္နည္းကို အသံုးျပဳမွသာလွ်င္ မွန္ကန္တဲ့ ေျဖ ရွင္းနည္း မည္ပါတယ္”လို႔ မိန္႔ၾကားထားပါတယ္။
ကူဋဒႏၱသုတ္မွာလဲပဲ တိုင္းျပည္အတြင္း ဆူပူမႈေတြ (ဆႏၵျပမႈေတြ)၊ အမႈအခင္းေတြ ေလ်ာ့ နည္းၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းမႈေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အစိုးရဟာ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းမယ့္နည္းအစား ျပည္သူ ေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးကို တိုးတက္ေအာင္ ျပဳေပးျခင္းအားျဖင့္ ေျဖရွင္းဖို႔ မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။
အစိုးရဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕သယံဇာတေတြကို တိုင္းျပည္စီးပြားေရး တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း အတြက္သာ အသံုးျပဳသင့္ေၾကာင္း၊ အလုပ္အကိုင္မ်ား ရွာေဖြေပးၿပီး လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဂုဏ္ သိကၡာရွိတဲ့ဲ့ သက္ေတာင့္သက္သာဘ၀တစ္ခု ျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ သင့္ေတာ္မွ်တတဲ့ လစာမ်ားေပးဖို႔လဲ အၾကံေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီစာကို ေရးေနရင္းနဲ႔ စာေရးသူ ေတြးျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶအေပၚမွာလဲ ၾကည္ညိဳၿပီးရင္း ၾကည္ညိဳ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလို တိုင္းျပည္ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေရးတရားေတြဟာ ဒီကေန႔ေခတ္အထိ အသံုးတည့္ေနဆဲပဲ။ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းညႊန္မႈေတြ ေပးေနဆဲပဲဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ေတြးရင္း ေတြးရင္းနဲ႔ ၀မ္းနည္းစိတ္နဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ စို႔ရျပန္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီတရားေတာ္ေတြ ထြန္းကားတယ္ဆိုတဲ့ စာေရးသူတို႔ႏိုင္ငံဟာ ခုခ်ိန္ထိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အထက္ပါ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားနဲ႔အညီ က်င့္သံုးတဲ့ အစိုးရ မေပၚေပါက္ေသးလို႔ပါပဲ။
ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္ေက်ာ္လို႔ ငါးဆယ္နီးေနၿပီ။ ဗုဒၶဘာသာအစိုးရဟာ ဗုဒၶကို ဥေပကၡာခဲ့ တယ္။ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ကို တိမ္ေကာေအာင္ လုပ္ေနခဲ့တယ္။ ဗုဒၶအေတြးအေခၚေတြကို ေသြဖည္ေနခဲ့ တယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာက “တိုင္းျပည္မွာ ဆူပူမႈေတြ ျဖစ္ေနရင္ အၾကမ္းမဖက္ပါနဲ႔၊ ဆူပူရျခင္းအေၾကာင္းကို ရွာၿပီး ေအးခ်မ္းေအာင္ ေျဖရွင္းပါ”လို႔ မိန္႔ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာေရးသူတို႔ ႏုိင္ငံမွာ ……………….။
အစိုးရဟာ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ေကာင္းေအာင္မေနဘူး။ ေကာင္းေအာင္မလုပ္ဘူး။ တရားမွ် တမႈနဲ႔ လူအခြင့္အေရးေတြကို ဂရုမစိုက္ဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြကိုေတာ့ “ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး”တဲ့။ ေသနတ္နဲ႔ပစ္။ ေထာင္ခ်။ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္။
စာေရးသူကို တိုက္တြန္းခြင့္ျပဳပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားအေပါင္းတို႔…..ျပည္ပကို ေရာက္ေန သူမ်ားျဖစ္ေစ၊ ျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္သူမ်ားျဖစ္ေစ၊ ဒီအာဏာရွင္ေတြကို ဆန္႔က်င္ၾကပါ။ မင္းေလာင္း ေမွ်ာ္မေနၾကပါနဲ႔။ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ ႏိုင္ငံေရးကို လူတုိင္း လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။
သူရဲေကာင္းေတြလဲ ေထာင္ ထဲမွာ ေရာက္ေနၾကရၿပီ။ ႏွိပ္စက္ခံေနၾကရၿပီ။ “အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ=လူဆိုးလူမိုက္ေတြကို မမွီ၀ဲ မဆည္းကပ္ျခင္းဟာ မဂၤလာရွိတယ္”ဆိုတဲ့ မဂၤလာတရားေတာ္ နဲ႔အညီ က်င့္သံုးေနထိုင္ၾကပါ။ ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံၿပီး “ေသ၀နာ စ ဗာလာနံ” လူဆိုးလူမိုက္ေတြကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ေနရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာရတာ ဘာအက်ိဳးရွိလိမ့္မလဲ။
မတရားမႈေတြ က်ဆံုးဖို႔ အခ်ိန္ဟာ နီးကပ္လာခဲ့ၿပီ။ အေၾကာက္တရားေတြ စြန္႔လိုက္ေတာ့။ သမၼာက်မ္းစာစကားေလးနဲ႔ ေျပာပါရေစ။ “ေနာင္တရၾကေလာ့၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံ တည္လုၿပီ”။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံအေရးေဆာင္ရြက္ေနသူေတြလဲ ေနာင္တရၾကပါေတာ့။ သင္တို႔ရဲ႕ ျပန္႔ကားသြားခဲ့တဲ့ လက္ေတြ ျပန္စုစည္းလိုက္ၾကပါ။ ညီညႊတ္ၾကပါ။ အမိျမန္မာႏိုင္ငံဟာ သင္တို႔ရဲ႕ ညီညႊတ္မႈကို ေစာင့္လို႔ေနခဲ့ၿပီ။
သင္ဟာ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ တရားမွ်တမႈထြန္းကားဖို႔ လုပ္ေဆာင္သူေတြ ေထာင္ နန္းစံေနရတာကို ၾကည့္ရတာ အရသာေတြ႕ေနသလား။ အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူေတြ ဒုကၡေရာက္ေနၾကရတာကို လက္ခုပ္တီးေနသလား။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထိ ထင္ရာစိုင္း ရမ္းကားမႈ ေတြကို ဒီလိုပဲ ဆက္လက္ စီးဆင္းေစမွာလား။ အေျဖက သင့္ရင္ဘက္ထဲမွာ…….။
ျပည္ခ်စ္ဘုန္းဘုန္း
Ref: Buddhism and Politics
by K Sri. Dhammananda
10, 07, 2008