“တပည့္ေတာ္ ႏႈိင္းယွဥ္မိတာက အဲဒီတုန္းက ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႕ အခုေခတ္အေျခအေနေတြ ကြာျခားေနတာ ပါဘဲဘုရား” ။ ဒကာေလး ေတာ္ေတာ္ ေတာ္ပါလားလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတယ္။ ဦးဇင္းေျပာခ်င္တာက အဲဒီေခတ္ အေျခအေနနဲ႔ အခုေခတ္အေျခအေနကေတာ့ ကြာျခားေနတယ္။ ဒကာေလးေျပာခ်င္တာက အဲဒီေခတ္က ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ အရမ္းၾကည္ညိဳစရာေကာင္းၿပီး ဒီေခတ္ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ အဲလို မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုရာေရာက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒကာေလးကို သိေစခ်င္တာက ဦးဇင္းတို႔ စက္တာဘာမွာ ျပည္သူ႕အေရးေဆာင္ရြက္ခဲ့တာရယ္၊ ခုလို စာေတြေရးၿပီးေနတာရယ္ဟာ ဘယ္သိကၡာပုဒ္နဲ႔မွ မၿငိစြန္းသလို မိခင္တိုင္းျပည္ရဲ႕ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အေျခအေနေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ၊ ျဖစ္သင့္တာေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ေရးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုသိုလ္ေတာင္ရပါတယ္။
ခ်စ္သူေလးဆိုသူ ေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေလးေတြကို ဦးဇင္း ဒီေနရာမွာ ေျဖၾကားသြားပါ့မယ္။ ပါရာဇိကက်ႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း (၄)ခ်က္ရွိပါတယ္။ ၁။ ေမထုန္မွီ၀ဲမႈ၊ ၂။ သူတစ္ပါးဥစၥာခိုးမႈ၊ ၃။ လူ႕အသက္သက္မႈ (သတ္ခိုင္းမႈ)၊ ၄။ စ်ာန္အဘိညာဏ္..စသည္မရဘဲ ရတယ္ဟု လိမ္ညာေျပာဆိုမႈ…တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရတို႔ဟာ ပါရာဇိက မက်ပါ။ ၾကခတ္၀ိုင္းကိုေတာ့ ပါရာဇိကက်သည္ဟု ဆရာေတာ္မ်ား ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒကာမေလးေျပာတဲ့ ေငြေၾကးမည္မွ်ရွိသည္ဟု ေျပာျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ “မီးၾကြင္း မီးက်န္ မထားနဲ႔၊ အကုန္ ရွင္းပစ္ရမယ္”ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေရႊက်င္ဆရာေတာ္နဲ႔ပတ္သတ္တာေလးကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ “ဆရာေတာ္မွာရွိတဲ့ စိတ္ေစတနာကပဲ ဆရာ ေတာ့္ကံကို ေျပာျပႏိုင္ပါလိမ့္”လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဆရာေတာ္ အေၾကာင္းေတြကို ေထာက္ဆေသာအားျဖင့္ “ဘုန္းၾကီးအတုေတြ ဘာျဖစ္ပါေစ..ညာျဖစ္ပါေစ”လို႔ စိတ္မရည္ ညႊန္းဘဲ သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ စိတ္ျပ႒ာန္းၿပီးေျပာတာ ျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။
ခ်စ္သူေလး ေျပာတဲ့အထဲမွာ ေထာင္ထဲမွာ လူ၀တ္လဲခဲ့ရတဲ့ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘာကို သိခ်င္တယ္ဆိုတာ မပါလို႔ ဦးဇင္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဦးေကာ၀ိဒက အက်ဥ္းခ်ခံရေပမယ့္ ပီနန္ဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ ျပည္ပမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာင္အခ်မခံရပါဘူး။
ေခတၱေမာ္စကို ေျပာသလို ဦး၀ိစိတၱသာရလဲ မဟုတ္ပါ။ ဦး၀ိစာရပါ။ (ေခတၱေမာ္စကိုအေနနဲ႔ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ ေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရကို မသိတာကေတာ့ ဦးဇင္း အေတာ္၀မ္းနည္း မိပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ “ဦး၀ိစာရလမ္း”ဆိုတာရွိတယ္ မဟုတ္လား)။
ရဟူးသံုးတာ၊ ဂ်ီေမးလ္သံုးတာ၊ ဘေလာ့ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးေရးတာေတြဟာ သာသနာေရးမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရး လို႔ ေမာ္စကိုက ဆုိထားပါတယ္။ “ႏိုင္ငံေရး”ဆိုတာကို ဘယ္လို နားလည္ထားသလဲ။ လမ္းမွားၾကီးေပၚ ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို လမ္းမွန္ေပၚေရာက္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ ေရးသမွ်ဟာ “မသင့္ေတာ္တာ မရွိ”လို႔ ဆိုပါရေစ။ ေစတနာက အဓိကပဲ မဟုတ္ပါလား။ ရဟူး၊ ဂ်ီေမးလ္သံုးတာဟာ ဖုန္းလိုပဲ ကြန္ျမဴနီေကး ရွင္းပဲလို႔ဆိုရင္ ဖုန္းေျပာတာကိုေရာ ဘယ္လိုေျပာရေတာ့မလဲ။ ႏွစ္လံုးထီထိုး၊ ေဘာလံုးပြဲေလာင္းတာဟာ သာသနာေရးမဟုတ္တာကေတာ့ ဘယ္သူမွ မျငင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ (အဲဒီအလုပ္ေတြကို အားေပးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္) အျမင္ရွင္းေအာင္ ေျပာခ်င္တာက အဲဒီအလုပ္ေတြ လုပ္ရံုနဲ႔ ဘုန္းၾကီးအတု ျဖစ္မသြားဘူး ဆိုတာပါပဲ။
ထိေပသွ်င့္ေျပာတဲ့ထဲက “ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ေ၀ါဟာရေတြ”ဆိုတာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး “ဒီမိုကေရစီ”ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို ရွင္းေအာင္ေလ့လာပါလို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ညႊန္းဆိုခ်င္တာက ေအာ့ပို႔စစ္အိုင္းမွာပဲ ရွိပါတယ္။ အထိုက္အေလ်ာက္ နားလည္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ န.အ.ဖ ေျပာသလို မဟုတ္ဘဲ လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈ….စတာေတြရဲ႕ အမည္ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခု ထပ္ေျပာခ်င္တာက “တရားမွ်တမႈ၊ လူ႕အခြင့္အေရးျပည့္၀မႈ၊ သူရသတၱိ”တို႔အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ရင္ ဥပမာတစ္ခု ေျပာျပမယ္။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊ ေၾကးမႈံသတင္းစာမွာ “ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ”ဆိုတဲ့ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးမ်ိဳးေရးသလို အတိုက္အခံေတြကိုလဲ စာေစာင္တစ္ခုထုတ္ေ၀ခြင့္ျပဳၿပီး “သန္းေရႊ ဘာလဲ၊ သန္းေရႊဘယ္လဲ”လို႔ ေရးသားခြင့္ျပဳရဲပါသလား။ “မင္းကိုႏိုင္ သို႔မဟုတ္ ၾကိဳးမဲ့ေလတံခြန္”ေရးသလို “ေမာင္ေအး သို႔မဟုတ္ ညစ္ပတ္ေလတံခြန္”လို႔ ေရးခြင့္ျပဳရဲပါသလား။ (ဒါေတြကို ဒို႔ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ မဆိုေလနဲ႔။ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေမတၱာပို႔ လမ္းေလွ်ာက္တာဟာ တရားမွ်တမႈ အတြက္ဆိုတာကို ေျပာျပခ်င္လို႔)။
ပခုကၠဴအျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ဒကာေလးေျပာတာဟာ န.အ.ဖ ေျပာထားတဲ့ဇာတ္လမ္းပါ။ အဲဒီေလာက္ပဲ ဆိုပါရေစ။ သမိုင္းေၾကာင္းဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္ အမွန္အတိုင္းေပၚလာတာပါပဲ။
“ေရႊတိဂံုဘုရားေျခရင္းမွာ မီးခိုးတလူလူ ၊ ေအာ္ဟစ္ ေျပးလႊား၊ ျပႆနာ ျဖစ္ေနတာ အျမင္မေတာ္ပါဘုရား”တဲ့။ ဟုတ္တာေပါ့။ ဘယ္အျမင္ေတာ္ပါ့မလဲ။ သံဃာေတြ ဒီလို ေမတၱာပို႔ေနတာ တစ္ပတ္ခန္႔ရွိေနၿပီ ဘာျပႆနာမွ မရွိပါဘူး။ (ျပည္သူေတြ တုန္႔ျပန္ပံုကို အထက္မွာ ေျပာခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္)။ အဲဒီ ၂၆-ရက္ေန႔က်မွ အဲဒီမီးခိုးတလူလူ ေတြ၊ အဲဒီ ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားတာေတြ၊ အဲဒီ ရက္စက္မႈေတြ၊ အဲဒီရိုင္းစိုင္းမႈေတြ၊ အဲဒီ ယုတ္မာမႈေတြ၊ အဲဒီ ပက္စက္မႈေတြ၊ အဲဒီ သတ္ျဖတ္မႈေတြ၊ အဲဒီ အက်ည္းတန္မႈေတြ၊ အဲဒီ လူမဆန္တာေတြ၊ အဲဒီ ေကာက္က်စ္မႈေတြ၊ အဲဒီ အျမင္မေတာ္တာေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ရတာ။
သံဃာေတာ္ေတြက ေစာင္းတန္းထဲမွာ။ အလယ္ပစၥယံကေရာ၊ ေၾကးသြန္းဘုရားလမ္းဆံုကေရာ၊ အျခားေဘး ေတြမွာေရာ၊ စစ္သားေတြ ရဲေတြ ပိတ္ဆို႔ထားတယ္။ သံဃာေတြက ေန႔လည္ ၁၂-ခြဲ၊ ၁-နာရီခန္႔ေရာက္ေတာ့ ေန႔စဥ္လုပ္ေနက်အတိုင္း ေစာင္းတန္းထဲကေန စတင္ထြက္ခြါခဲ့ၾကတယ္။ ေၾကးသြန္းဘုရားၾကီးလမ္းဆံုမွာ နံပါတ္တုတ္ေတြ၊ ေသနတ္ေတြကိုင္ထားတဲ့ လံုထိန္းေတြတန္းစီၿပီး ရပ္ေနၾကတယ္။
သံဃာတန္းဘက္ကို ဒိုင္နာကားေတြ ဖင္ထိုးထားတယ္။ သံဃာေတြလဲ အနားေရာက္လာေရာ “ဆက္မထြက္ဖို႔ ေျပာတယ္”။ သံဃာေတြကလဲ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ေစရဘူး။ ဦးဇင္းတို႔ဟာ ျပည္သူေတြလြတ္လပ္ေရးအတြက္ န.အ.ဖထံမွာ ေမတၱာပို႔ ေတာင္းဆိုေနတာ။ အရင္ေန႔ေတြကလဲ ဘာျပႆနာမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ဆက္ထြက္ပါရေစ… ဆိုေတာ့..။ “ဦးဇင္းတို႔ ကားေပၚတက္ၾကပါ”တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သံဃာေတြအနားကို ဘယ္သူမွ ကပ္လို႔မရဘူး။ လံုထိန္းေတြက တားဆီးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ထူးဆန္းတာတစ္ခုက “ဒိုင္နာကားၾကီးတစ္စင္း အလယ္ပစၥယံမွာ လာရပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီထဲက လူေတြဆင္းလာၿပီး သံဃာေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ၀င္ၿပီး ေနရာယူၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားေတြခ်ည္းပဲ။ အေယာက္သံုးဆယ္ေလာက္ရွိတယ္။ (သူတို႔ကို ဘယ္လံုထိန္းကမွ မတားၾကဘူး)။ ဒီလူေတြဟာ န.အ.ဖရဲ႕ လူေတြပါလို႔ ဦးဇင္းေျပာရင္ လြန္မလား။ (စဥ္းစား)
လံုထိန္းေတြက နံပါတ္တုတ္ေတြတရမ္းရမ္းနဲ႔ တကယ္ပဲ ဖမ္းေတာ့မယ္ပံုစံလုပ္ေတာ့ အခ်ိဳ႕သံဃာငယ္ေတြက လန္႔ၿပီး တစ္ဖက္က အုန္တံတိုင္းနံရံကို ေက်ာ္ၿပီး ေျပးၾကေတာ့တယ္။ ေျပးေနတဲ့သံဃာေတြကို ေနာက္ကေနၿပီး နံပါတ္တုတ္ေတြနဲ႔ လိုက္ရိုက္ပါေတာ့တယ္။ (သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္ မွတ္တမ္းတင္ထားတာ ၾကည့္ၿပီးျဖစ္ လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆတယ္)။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဘးကၾကည့္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ငိုသံေတြ၊ ေအာ္ဟစ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းတဲ့အသံေတြ ဦးဇင္းနားထဲက ခုထိ ထုတ္လို႔မရဘူး။ “ဘုရား…ဘုရား… သံဃာေတာ္ေတြကို ရိုက္ကုန္ၿပီ..ဘုရာ့”ဆိုၿပီး အရူးတစ္ပိုင္းနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုေနတဲ့ျပည္သူေတြ။ ခု…စာေရးေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ဦးဇင္းမွာ မ်က္ရည္ကို ထိန္းလို႔မရပါဘူး။ န.အ.ဖဟာ သူတို႔ ဆင္းမေပးရေသးသေရြ႕ေတာ့ “သူတို႔မွန္တယ္”ေျပာေနမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဦးဇင္း ေျပာရဲတာတစ္ခုရွိတယ္။ “ဦးဇင္းတို႔ မမွားခဲ့ဘူးဆိုတာ သမိုင္းက သက္ေသျပပါလိမ့္မယ္”။
“ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာ သံဃာေတာ္ေတြ ၀င္ပါလို႕ ျဖစ္လာရတာလို႕လဲ ယူဆမိပါတယ္ဘုရား”တဲ့။ ဒကာေလးေျပာတာ ဘယ္ေလာက္တရားလြန္ေနၿပီလဲဆိုတာ ဦးဇင္းေျပာျပတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေျပာျပတဲ့ အလင္းနဲ႔ ဒကာေလးဘ၀အျမင္ေတြ အနည္းငယ္အလင္းရသြားေလာက္ၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္။
ဒကာေလးက ေျပာတယ္။ “ႏိုင္ငံေရးအျမင္ေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူဘူး”တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ အမွားနဲ႔အမွန္ဆိုတာလဲ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္တူျပဳလို႔ မရပါဘူး။
အၿမဲတမ္းမွန္ကန္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆဆိုတာ မရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရခ်င္ရမယ္ “အၿမဲတမ္းမွားေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအယူအဆၾကီးကိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သက္ဆိုးရွည္ေနတာ မေတြ႕ခ်င္ဘူး”။ “ဒီအေတြးဟာ ေလာကတၳစရိယအေတြးျဖစ္သလို၊ ညာတတၳစရိယအေတြးလဲ ျဖစ္ပါတယ္”။
“သံဃာေတာ္မ်ားဟာ ဘယ္ေလာကီ အယူ၀ါဒ ၊ မည္သည့္ ႏိုင္ငံေရး အယူအဆကိုမဆို အေျခခံ၍ မည္သည့္ အဖြဲ႕အစည္းဘက္ကမဆို လိုက္လံေဆာင္ရြက္ေပးေတာ္မူျခင္းဟာ မသင့္ေတာ္ မမွန္ကန္ဘူးလို႕ ထင္ျမင္ယူဆ ပါတယ္ဘုရား”တဲ့။ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းအတြက္မွ လိုက္လံေဆာင္ရြက္ေပးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ “ျပည္သူေတြ ေကာင္းစားေရးအတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ လူ႕ေလာင္သစ္တစ္ခု၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ပဲ”။ အဲဒါက ဦးဇင္းတို႔ အထူးေျပာေနစရာမလိုဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရွည္သြားပါၿပီ။ ဦးဇင္း ေျဖခ်င္တာေတြက ဒီထက္အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဘုရားေဟာဇာတ္ နိပါတ္ေတြထည့္ၿပီး ေဆြးေႏြးရင္ ဒီထက္ေကာင္းမြန္မွာျဖစ္ေပမယ့္ စာရွည္လြန္းသြားမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီ ေလာက္နဲ႔ပဲ နားပါရေစ။
ေမးထားသမွ်ေတြကို အကုန္ပါ၀င္ေအာင္ ေျဖၾကားထားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေတြက တိုက္ရိုက္ေျဖထားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဆက္စပ္စဥ္းစားလို႔ ဦးဇင္း ဘာေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆပါ တယ္။ ေအာက္က ဘုရားေဟာေလးက မွတ္သားစရာ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ။
“အၾကင္သူသည္ သမုဒၵရာကို အဆိပ္အိုးျဖင့္ ဖ်က္ဆီးႏိုင္မည္ဟု မွတ္ထင္ရာ၏။ ထိုသူသည္ ထိုအဆိပ္အိုးျဖင့္ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ရာ။ အေၾကာင္းမူကား သမုဒၵရာသည္ ၾကီးက်ယ္၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ ေၾကာင့္တည္း”
“ဥပါလိ ရဟန္းသည္ ႏႈတ္အက်င့္ မစင္ၾကယ္မႈ၊ စင္ၾကယ္ေသာ မေပါက္ေသာ မသံုးသပ္အပ္ေသာ ႏႈတ္အက်င့္ႏွင့္ မျပည့္စံုမူ ထိုရဟန္းအား “တိုက္တြန္းပါ၏။ အသွ်င္သည္ ေရွးဦးစြာ ႏႈတ္အက်င့္ကို က်င့္ပါဦး”ဟု ေျပာဆိုတတ္သူတို႔ ရွိတတ္ကုန္၏”
“ဥပါလိ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကား သူတစ္ပါးကို ေစာဒနာလိုေသာ ေစာဒကရဟန္းသည္ “ငါ့အား ေမတၱာစိတ္ သည္ ေရွးရႈတည္ပါ၏ေလာ၊ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ အမ်က္ကင္းပါ၏ေလာ၊ ငါ့အား ဤတရားသည္ ရွိသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မရွိသေလာ”ဟု ဆင္ျခင္ရမည္”
ေမတၱာျဖင့္
ျပည္ခ်စ္ဘုန္းဘုန္း
No comments:
Post a Comment