ေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖၾကားျခင္း (၁)

ေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖၾကားျခင္းလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္ရေပမယ့္ ေမးထားသမွ်အားလံုးကို တိုက္ရိုက္ေျဖၾကားထားျခင္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ဦးဇင္းေျပာထားပါရေစ။ တစ္ဖက္ကလဲ ေမးခြန္းဆိုေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက yes or no လုပ္လို႔ရတဲ့အရာေတြ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဦးဇင္းတင္ျပတာေတြ ၿပီးသြားလို႔ ရွိရင္ ငါတို႔ ေမးထားတာေတြ အကုန္ပါေအာင္ ေျဖထားပါလားဆိုတာကို သိလာရလိမ့္မယ္။ ဦးဇင္း စ,ခဲ့တာကလဲ “ဦးဇင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေတြး၊ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္အျမင္မ်ား”နဲ႔ စခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္အလ်ဥ္းသင့္လို႔ရွိရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေျဖသင့္တဲ့ေမးခြန္းေတြကို ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္၊ ဇာတက အ႒ကထာ…စတဲ့ ပိဋကတ္က်မ္းဂန္မ်ား နဲ႔အညီ ေျဖၾကားသြားဖို႔ ဆႏၵေတြ ျပင္းျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရိုးသားစြာ ၀န္ခံခ်င္တာက ပိဋကတ္က်မ္းဂန္ေတြကို ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ေျပာႏိုင္တဲ့ ဗဟုသုတ ဦးဇင္းမွာ မရွိပါဘူး။ တစ္ပိုင္းတစ္စေလးေတြနဲ႔ ကြက္ရွင္နာေတြကို မေျဖၾကားခ်င္ပါဘူး။ ခု…ဦးဇင္း အေတြးအျမင္နဲ႔စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ပဲ ေရးသြား၊ ေျပာသြားပါ့မယ္။ ဦးဇင္းအေတြ႕အၾကံဳနဲ႔တင္ျပထားၿပီး အားလံုးကို ေျဖၾကားထားသလို ဆက္စပ္သိရွိၾက လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။

ဒီစာကို ခု…ဖတ္ေနတဲ့သူေတြဟာ အဆိုပါ ေခတၱေမာ္စကိုနဲ႔ထိေပသွ်င့္တို႔ရဲ႕စာကို ဖတ္ၿပီးျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အဲဒီစာကိုဖတ္ၿပီး ဦးဇင္းထက္အသက္သိကၡာၾကီးတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြက အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး လုပ္မေနဖို႔ အၾကံေပးၾကပါတယ္။ တင္ျပခ်က္ေတြက ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ေနာက္ၿပီး သိခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ မဟုတ္ဘူး၊ ႏွိပ္ခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ဆိုတာ ထင္ရွားေနလို႔ပါ။ သာသနာသံုးေ၀ါဟာရနဲ႔ ေျပာရရင္ “ပသႏၷေစတနာ” ဆိုတဲ့ ၾကည္လင္တဲ့၊ ၾကည္ညိဳတဲ့ ေစတနာနဲ႔ေမးထားတာမဟုတ္ဘဲ “ဒု႒ေစတနာ” ဆိုတဲ့ ဖ်က္ဆီးလိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ေမးထားတာျဖစ္ေနပါတယ္။
ဦးဇင္း ေျပာတာလြန္တယ္လို႔ ဒကာေလးတို႔ထင္ရင္ “ျမန္မာႏိုင္ငံက ဆရာေတာ္ဦးရာဇတို႔၊ ဆရာေတာ္ ဦးညာဏိႆရတို႔ကို ဒကာေလးတို႔ေရးထားတာေလး ေရးပို႔ၾကည့္လိုက္ပါ။ (တကယ္ဦးဇင္းေျပာတာ မယံုရင္ ခု…ပို႔လိုက္ပါ)။ ဘယ္လို တုန္႔ျပန္မယ္ထင္လဲ။ ဆရာေတာ္ေတြေျဖၾကားထားတာကို ေအာ့ပို႔စစ္အိုင္းမွာ မတင္ရဲ ရင္ ဦးဇင္းတို႔ သီရိလကၤာကဘေလာ့မွာ တင္ေပးပါ့မယ္။ “ကရုဏာေဒါေသာနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္ ဒကာေလးမ်ား ရစရာရွိမွာကို မဟုတ္ဘူး”။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လိုရာအခ်က္အလက္ေလးေတြနဲ႔ေခါင္းထဲမွာ ရိုက္သြင္းထား ခံရၿပီး ဘာကိုမွ ျဖန္႔ထြက္ေတြးျခင္း မျပဳႏိုင္တဲ့သူေတြရဲ႕ ေ၀ဖန္မႈကို ဖတ္ရႈရတာဟာ စာဖတ္သူကို အကုသိုလ္ ေပးရာက်ပါတယ္။
ေခတၱေမာ္စကိုရဲ႕ကြန္မန္႔ထဲမွာ ေမးခြန္းအေနနဲ႔ပါတာကေတာ့ “အခုလိုမ်ိဳးေတြဟာ အာပါတ္သင့္ၿပီး အျပစ္ႀကီးေလးရင္ ပါရာဇိကက်ၿပီး ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြအတြက္ ရဟန္းဘ၀ ျပန္မေရာက္တဲ့အထိ ျဖစ္ႏို္င္ ပါသလားဘုရား”တဲ့။ နည္းနည္းေလး စဥ္းစားၿပီးမွ ဒကာေတာ္ေမးရင္ အေကာင္းသားလို႔ ဦးဇင္း ထင္လိုက္မိ တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ စာသင္သားရဟန္းသံဃာေတြအားလံုးနီးပါးက ေလးစားရတဲ့ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဦးရာဇ၊ ျပည္ပေရာက္ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဦးေကာ၀ိဒ၊ မေလးရွားပီနန္ ဆရာေတာ္ဦးပညာ၀ံသ၊ အင္းစိန္ရြာမစာသင္ တိုက္ဆရာေတာ္ဦးတိေလာက၊ အသက္အငယ္ဆံုး ပိဋကတ္သံုး ပံုေဆာင္ ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလာလကၤာရ၊ သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ အဓိပတိ ေဒါက္တာအရွင္ညာဏိ ႆရ၊ ေဒါက္တာေကာ၀ိဒ၊ ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ဦးေကာသလႅ၊ လူရည္ခၽြန္ဆရာေတာ္ဦးဇဋိလ…………..စတဲ့ ပိဋကတ္က်မ္းဂန္ႏွံ႕စပ္တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြဟာ အဲဒီလိုသာ ပါရာဇိကက်မယ္ဆိုရင္ ဒကာေလးေျပာသလို ေနာက္ဘ၀ထိ ရဟန္းဘ၀ ျပန္မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဆက္စပ္ပတ္သတ္ရာေတြကို ေဟာပါ့မလား။
ဦးဇင္းက ႏုိင္ငံသိဆရာေတာ္ေတြကိုပဲ ထုတ္ျပတာ။ တစ္ျခားႏိုင္ငံမေက်ာ္ေပမယ့္ ပိဋကတ္ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ႏုိင္ငံ့အေရး၊ ျပည္သူ႕အေရးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေဟာၾကားညႊန္ျပေနတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြအမ်ားၾကီး။ ျပည္သူအမ်ား ကေတာ့ ဒါနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္စရာမလုိေတာ့ေလာက္ေအာင္ နားလည္ေနၾကၿပီ။ ပါရာဇိကက်တဲ့အမႈ ကို က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မိုက္မဲပါ့မလား။ (ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဖက္ဖက္က စဥ္းစားရတယ္)။
အက်ယ္ေျပာေနရင္ၾကာတယ္။ လိုရင္းကို ေျပာျပမယ္။ ပါရာဇိက မက်ဘူး။ (ပါရာဇိကက်တယ္ဆိုတာ ဘုန္းၾကီးမဟုတ္ေတာ့တာ၊ သာသနာမွာ ရဟန္းျပန္၀တ္လို႔ မရေတာ့တာကို ဆိုလိုပါတယ္= မသိေသးသူမ်ား အတြက္ျဖစ္ပါတယ္) ။
ဒကာေလး ထိေပသွ်င့္ဆိုသူေရးတဲ့စာထဲက တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဦးဇင္းအေနနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕အပိုင္းေတြကို နားလည္ေပးလို႔ရပါတယ္။ ထိထိခိုက္ခိုက္လဲ ခံစားရပါတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းလဲ စာပါတယ္။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့၊ ဘာသာကို တကယ္ ခ်စ္တဲ့၊ ကိုယ္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ တကယ္ထမ္း ေဆာင္မယ့္ ႏိုင္ငံ့သားေကာင္း တစ္ေယာက္ပါလားလို႔ စိတ္ထဲမွာ ခ်ီးက်ဴး၊ ၀မ္းသာျဖစ္မိပါတယ္။
“အခုတေလာ တပည့္ေတာ္တို႕ကို တခ်ိဳ႕လူေတြက သာသနာဖ်က္ေတြ၊ ဘုန္းႀကီးသတ္တဲ့ လူေတြလို႕ စြပ္စြဲေနၾကပါေသးတယ္။ ေခ်ာင္းထဲက အေလာင္းကိုျပၿပီး ဒါ ဘုန္းႀကီးအေလာင္း၊ စစ္တပ္ကသတ္ၿပီး ေရထဲပစ္ခ်တာလို႕ ေျပာၾကပါေသးတယ္ဘုရား”လို႔ ဒကာေလးက ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒီလိုစကားေတြဟာ (အမွန္တကယ္ အမွားေတြျဖစ္ေနခဲ့ရင္) တကယ့္ကို စစ္သားေကာင္းပီသတဲ့၊ ႏိုင္ငံသားေကာင္းပီသတဲ့သူ ေတြကို စိတ္ထိခိုက္ေစမယ္ဆိုတာ ဦးဇင္း ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ ရပါတယ္။
ဒကာေလးေျပာသလိုပါပဲ။ တပ္မေတာ္ထဲမွာ တကယ့္ကို ဘာသာတရားျမတ္ႏိုးတဲ့၊ ကိုင္းရႈိင္းတဲ့ သူေတြ ရွိပါတယ္။ ဦးဇင္း ကိုယ္တိုင္လဲ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ရင္းႏွီးတဲ့အေနအထား ရွိခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ဦးဇင္း ၇-ႏွစ္၊ ၈-ႏွစ္ေလာက္ဆြမ္းခံခဲ့တယ္။ အဲဒီထဲမွာ ၅-ႏွစ္က တပ္ထဲမွာ ဆြမ္းခံခဲ့တာပါ။ အဲဒီထဲမွာ ဗိုလ္မွဴးၾကီး၊ ဗိုလ္ၾကီး၊ ဗိုလ္၊ ဒုအရာခံဗိုလ္၊ သာမန္ေအာက္ေျခ တပ္မေတာ္သားမ်ား…အမ်ားၾကီးပါပဲ။ သူတို႔တစ္ေတြဟာ ဦးဇင္းရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္……ဒါေပမယ့္ (ဒီ..ဒါေပမယ့္က အရမ္းအေရး ၾကီးတယ္) အဲဒီစစ္သားေတြနဲ႔ ဦးဇင္းက န.အ.ဖ လမ္းစဥ္ကို မၾကိဳက္တဲ့အေၾကာင္းေ၀ဖန္ရင္ “မရဘူးဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔လဲ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူး၊ သူတို႔ ဘယ္လိုအျပစ္ေတြပဲ လုပ္လုပ္ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္ မလုပ္မိေအာင္၊ ကိုယ့္အလုပ္ကို လိပ္ျပာသန္႔ေအာင္ လုပ္ေနရတာပဲ”အဲလိုပဲ ေျပာၾကတာမ်ားတယ္။
န.အ.ဖလမ္းစဥ္ကို မၾကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာတာဟာ “စစ္သားေတြ မေကာင္းဘူး”၊ “တပ္မေတာ္ဆိုတာ ဒို႔ ႏိုင္ငံမွာ မရွိသင့္ဘူး” “တပ္မေတာ္ကို ေျမာင္းထဲပို႔ပစ္ရမယ္”…..အဲဒီလို မဆိုလိုဘူးဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားသင့္တယ္။ ဦးဇင္းနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြဟာ အဲဒီလို နားလည္ၾကတယ္။
ဒီစနစ္ဆိုးၾကီးေအာက္က သူတို႔လဲ ရုန္းထြက္ခ်င္ေနၾကတာပဲ။
“သူတို႔လဲ န.အ.ဖလက္ေအာက္မွာ လုပ္ေနရေပမယ့္ သေဘာက်လွတယ္ မရွိပါဘူး။ ဒါက ဦးဇင္း ကိုယ္ေတြ႔ပါ။ ရွရွားက စစ္သည္ဒကာေလး(အခ်ိဳ႕)နဲ႔ကြာတာက အဲဒါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဗိုလ္ငယ္ေလးေလးေတြဟာ န.အ.ဖထိရင္ ဘယ္လိုမွ ခံစားလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ခံျပင္းေနတတ္ၾကတယ္။
ဒါေတြဟာ ဦးဇင္း လုပ္ၾကံေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လို႔သာ အမွန္ေတြေျပာလို႔ ဒုကၡေရာက္တဲ့ ေခတ္ၾကီး မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဦးဇင္းေနရာအတိအက်၊ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာအတိအက် ေျပာလိုက္ခ်င္ပါ တယ္။ ဦးဇင္းတို႔မွာ အမွန္တရားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပႏိုင္ခြင့္ရွိခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ဦးဇင္းအေတြ႕အၾကံဳေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံက အထင္ကရ စာေစာင္ေတြမွာ ထည့္မွာပါ။ ျမန္မာျပည္သူေတြ ခုိးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ဖတ္ေနရတဲ့ ဘေလာ့ေတြမွာ မတင္ပါဘူး။
ဒကာေလး ထိေပသွ်င့္ ေျပာသြားတဲ့အရာေတြထဲက ပထမပိုင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္ရင္ ေအာက္ပါ အတိုင္းျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ဦးဇင္း ျမင္ပါတယ္။
၁။ ျပည္သူလိုအပ္တာက သာသနာသံုးရပ္ထမ္းေဆာင္သူရဟန္း ၂။ ဘုရားစကားေတြပဲ နာခ်င္တယ္ ၃။ ပို စတာကိုင္၊ လမ္းေပၚမွာ ….ရဟန္းမ်ားကို မလိုခ်င္ပါ ၄။ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ေ၀ါဟာရေတြ ၊ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားေတြ မဟုတ္ပါ။
ဒါေတြက ေမးခြန္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ စတိတ္မန္႔ေတြပါ။ ဒီစတိတ္မန္႔ေတြကလဲ ေပါ့ေသးေသးမတြက္နဲ႔ ဦးဇင္းကို ေမးတယ္လို႔သာ ဆိုထားတာ အဲဒီထဲမွာ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ေျဖသြားတာေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါေတြကို ေမးခြန္းျပန္ေျပာင္းၾကည့္ရင္ ဒီလိုျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ “စက္တင္ဘာလို ရဟန္းေတာ္ေတြ လုပ္ေဆာင္တာ ဟာ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ယူဆပါသလား”။ ေနာက္တစ္ခ်က္က “ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ေ၀ါဟာရေတြနဲ႔ တရားေဟာတာ သင့္ေတာ္ပါသလား”။ (အဲဒီလို တိုက္ရိုက္ေမးလိုက္လဲ ရရဲ႕သားနဲ႔)။(ေမးသူ ဆိုလိုခ်င္တာက “မသင့္ေတာ္ဘူးမဟုတ္လား”လို႔ ဆုိခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္)။ အဲဒီလို ေမးခြန္း ေျပာင္းလို႔ ရပါတယ္။
“သင့္ေတာ္၏၊ မသင့္ေတာ္၏” အဲဒါေတြကို ဟိုအေထာက္အထားျပ၊ ဒီအေထာက္အထားျပ ရွင္းေနရင္ ပိုရႈပ္ကုန္လိမ့္မယ္လို႔ ဦးဇင္းယူဆတယ္။ (ပါဠိေတာ္အေထာက္အထားေတြမပါဘဲ ဦးဇင္းတစ္ပါးထဲ အျမင္နဲ႔ ေျဖမယ္။) ဓမၼဓိ႒ာန္ က်ခ်င္လဲ က်မယ္။ မက်ျဖစ္ခ်င္လဲ မက်ျဖစ္ေနမယ္။ ဓမၼဓိ႒ာန္ က်,မက်ကို စာဖတ္သူက ဆံုးျဖတ္လိမ့္မယ္။ (ပိုၿပီး ေသခ်ာခ်င္ရင္ေတာ့ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြထံ သြားေမး ပါ)။ ဦးဇင္းက ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔စာရင္ ဘာမွ မသိပါဘူး။
စက္တင္ဘာမွာ ဦးဇင္းတို႔ ေမတၱာပို႔ခဲ့တာဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္က ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ပဲ။ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္ဖို႔ပဲ။ ဘယ္ပါတီအတြက္မွ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ရည္ညႊန္းခ်က္လဲ မရွိဘူး။ ကိုယ္တိုင္လဲ ဘယ္သူမွ ဘယ္ပါတီမွာ ထိုင္ခံုတစ္လံုးရခ်င္လို႔ လုပ္ၾကတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ေကာင္းစားမႈအတြက္ တစ္ခုမွ မပါဘူး။
အထြန္႔တက္ခ်င္သူေတြ တက္ႏိုင္တာက “မတရား ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရေသာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးေရး”ဆိုတာကေကာ ဘုန္းၾကီးေတြ အေနနဲ႔သင့္ေတာ္ပါသလားလို႔ ဆိုခ်င္ေကာင္းဆိုခ်င္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဦးဇင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ မတရားဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ ေႏွာင္ခံထားရတယ္ဆိုကတည္းက ဓမၼဘက္ေတာ္သား ဦးဇင္းတို႔အေနနဲ႔ အဲဒီလို ေတာင္းဆိုတာဟာ မလြန္ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။

အပိုင္း (၂) ဆက္ရန္
ျပည္ခ်စ္ဘုန္းဘုန္း