မဟာဒုက္ခက္ခန္ဓသုတ်

 ၁၆၃။ အကျွန်ုပ်သည် ဤသို့ ကြားနာခဲ့ရပါသည် – အခါတပါး၌ မြတ်စွာဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည်အနာထပိဏ်သူဌေး၏ အရံဖြစ်သော ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူ၏။ ထိုအခါ များစွာသောရဟန်းတို့သည် နံနက်အချိန်၌ သင်္ကန်းကို ပြင်ဝတ်ကြ၍ သပိတ်သင်္ကန်းကို ယူလျက် သာဝတ္ထိပြည်သို့ဆွမ်းခံဝင်ကြကုန်၏။ ထိုအခါ ထိုရဟန်းတို့အား –

”သာဝတ္ထိပြည်၌ ဆွမ်းခံလှည့်ရန် စောလွန်းသေး၏၊ ငါတို့သည် အယူတစ်ပါးရှိကြသော ပရိဗိုဇ်တို့၏အရံသို့ ချဉ်းကပ်ကြရမူ ကောင်းလေစွ” ဟု အကြံဖြစ်ပေါ်၏။

ထိုအခါ ထိုရဟန်းတို့သည် အယူတစ်ပါးရှိကြသော ပရိဗိုဇ်တို့၏ အရံသို့ ချဉ်းကပ်ကြပြီးလျှင် ထိုပရိဗိုဇ်တို့နှင့်အတူ ဝမ်းမြောက်ဖွယ် အမှတ်ရဖွယ် စကားကို ပြောဆိုပြီးဆုံးစေ၍ တစ်ခုသော အရပ်၌ထိုင်နေကြကုန်၏။ တစ်ခုသော အရပ်၌ ထိုင်နေကြသော ထိုရဟန်းတို့အား အယူတစ်ပါးရှိကြသောပရိဗိုဇ်တို့က –

”ငါ့သျှင်တို့ ရဟန်းဂေါတမသည် ကာမတရားတို့ကို လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်၏၊ ငါတို့လည်းကာမတရားတို့ကို လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်ကြကုန်၏။ ငါ့သျှင်တို့ ရဟန်းဂေါတမသည် ရုပ်တရားတို့ကိုလွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်၏၊ ငါတို့လည်း ရုပ်တရားတို့ကို လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်ကြကုန်၏။ ငါ့သျှင်တို့ ရဟန်းဂေါတမသည် ဝေဒနာတို့ကို လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်၏၊ ငါတို့လည်း ဝေဒနာတို့ကို့လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်ကြကုန်၏၊ ငါ့သျှင်တို့ ဤသို့ ပညတ်ရာ၌ ရဟန်းဂေါတမနှင့် ငါတို့၏တရားဟောပုံချင်း ဆုံးမပုံချင်း ထူးခြားချက်ကား အဘယ်နည်း၊ သာလွန်ချက်ကား အဘယ်နည်း၊ ခြားနားချက်ကား အဘယ်နည်း” ဟု ပြောဆိုကြကုန်၏။

ထိုအခါ ထိုရဟန်းတို့သည် အယူတစ်ပါးရှိကြသော ပရိဗိုဇ်တို့၏ စကားကို နှစ်သက်လည်း မနှစ်သက်ကြကုန်၊ ပယ်လည်း မပယ်ခဲ့ကြကုန်။ မနှစ်သက်ခဲ့ မပယ်ခဲ့ကြကုန်ဘဲ ”မြတ်စွာဘုရား၏ အထံတော်၌ ဤစကား၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို သိကြရကုန်အံ့” ဟု နှလုံးသွင်းကာ နေရာမှ ထ၍ ဖဲခွါသွားကြကုန်၏။

၁၆၄။ ထိုအခါ ထိုရဟန်းတို့သည် သာဝတ္ထိပြည်၌ ဆွမ်းခံလှည့်လည်၍ ဆွမ်းခံရာမှ ဖဲခဲ့ကြလျက်ဆွမ်းစားပြီးနောက် မြတ်စွာဘုရားထံသို့ ချဉ်းကပ်ကြပြီးလျှင် မြတ်စွာဘုရားကို ရိုသေစွာ ရှိခိုး၍ တစ်ခုသော နေရာ၌ ထိုင်နေကြကာ မြတ်စွာဘုရားအား –

”မြတ်စွာဘုရား တပည့်တော်တို့သည် နံနက်အချိန်၌ သင်္ကန်းကို ပြင်ဝတ်ကြ၍ သပိတ်သင်္ကန်းကိုယူလျက် သာဝတ္ထိပြည်သို့ ဆွမ်းခံဝင်ခဲ့ကြပါကုန်၏၊ မြတ်စွာဘုရား ထိုတပည့်တော်တို့ အား –

သာဝတ္ထိပြည်၌ ဆွမ်းခံလှည့်ရန် စောလွန်းသေး၏၊ ငါတို့သည် အယူတစ်ပါးရှိကြသော ပရိဗိုဇ်တို့၏အရံသို့ ချဉ်းကပ်ကြရမူ ကောင်းလေစွ” ဟု အကြံဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပါသည်။

မြတ်စွာဘုရား ထိုအခါ တပည့်တော်တို့သည် အယူတစ်ပါးရှိကြသော ပရိဗိုဇ်တို့၏အရံသို့ချဉ်းကပ်ကြကာ ထိုပရိဗိုဇ်တို့နှင့် အတူတကွ ဝမ်းမြောက်ဖွယ် အမှတ်ရဖွယ်စကားကို ပြောဆိုပြီး ဆုံးစေ၍တစ်ခုသော အရပ်၌ ထိုင်နေကြပါကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရား တစ်ခုသော အရပ်၌ ထိုင်နေကြ သောတပည့်တော်တို့အား အယူတစ်ပါးရှိကြသော ပရိဗိုဇ်တို့က –

‘ငါ့သျှင်တို့ ရဟန်းဂေါတမသည် ကာမတရားတို့ကို လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်၏၊ ငါတို့လည်းကာမတရားတို့ကို လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်ကြကုန်၏။ ငါ့သျှင်တို့ ရဟန်းဂေါတမသည် ရုပ်တရားတို့ကိုလွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်၏၊ ငါတို့လည်း ရုပ်တရားတို့ကို လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်ကြကုန်၏။ ငါ့သျှင်တို့ ရဟန်းဂေါတမသည် ဝေဒနာတို့ကို လွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်၏၊ ငါတို့လည်း ဝေဒနာတို့ကိုလွန်မြောက်ခြင်းကို ပညတ်ကြကုန်၏။ ငါ့သျှင်တို့ ဤသို့ ပညတ်ရာ၌ ရဟန်းဂေါတမနှင့် ငါတို့၏တရားဟောပုံချင်း ဆုံးမပုံချင်း ထူးခြားချက်ကား အဘယ်နည်း၊ သာလွန်ချက်ကား အဘယ်နည်း၊ ခြားနားချက်ကား အဘယ်နည်း’ဟု ပြောဆိုကြပါကုန်သည်။

မြတ်စွာဘုရား ထိုအခါ တပည့်တော်တို့သည် အယူတစ်ပါးရှိကြသော ပရိဗိုဇ်တို့၏ စကားကိုနှစ်သက်လည်း မနှစ်သက်ကြပါ၊ ပယ်လည်း မပယ်ခဲ့ကြပါ။ မနှစ်သက်ခဲ့ မပယ်ခဲ့ကြကုန်ဘဲ ‘မြတ်စွာဘုရား၏ အထံတော်၌ ဤစကား၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို သိကြကုန်အံ့’ဟု နှလုံးသွင်းကာ နေရာမှထ၍ ဖဲခွါခဲ့ကြပါသည်” ဟု လျှောက်ကြကုန်၏။

၁၆၅။ ရဟန်းတို့ ဤသို့ ပြောဆိုကြသည့် အယူတစ်ပါးရှိကြသော ပရိဗိုဇ်တို့ကို ”ငါ့သျှင်တို့ကာမတရားတို့၏ သာယာဖွယ်သည် အဘယ်နည်း၊ အပြစ်သည် အဘယ်နည်း၊ ထွက်မြောက်ရာသည်အဘယ်နည်း၊ ရုပ်တရားတို့၏ သာယာဖွယ်သည် အဘယ်နည်း၊ အပြစ်သည် အဘယ်နည်း၊ ထွက်မြောက်ရာသည် အဘယ်နည်း၊ ဝေဒနာတို့၏ သာယာဖွယ်သည် အဘယ်နည်း၊ အပြစ်သည် အဘယ်နည်း၊ ထွက် မြောက်ရာသည် အဘယ်နည်း” ဟု မေးသင့်ကြကုန်၏။

ရဟန်းတို့ ဤသို့ မေးသော် အယူတစ်ပါးရှိသော ပရိဗိုဇ်တို့သည် ပြည့်ပြည့်စုံစုံ မဖြေဆိုနိုင်ကြကုန်လတ္တံ့၊ အလွန်ပင်ပန်း ဆင်းရဲခြင်းသို့လည်း ရောက်ကြကုန်လတ္တံ့၊ ထိုသို့ ဖြစ်ခြင်းသည် အဘယ့်ကြောင့်နည်း။ ရဟန်းတို့ အရာမဟုတ်ရာ၌ ပြဿနာကို မေးမြန်းသောကြောင့်တည်း။ ရဟန်းတို့ မြတ်စွာဘုရားကိုလည်းကောင်း၊ မြတ်စွာဘုရား၏ တပည့်သာဝကကိုလည်းကောင်း၊ ဤသာသနာတော်မှ ကြားနာရသူကိုလည်းကောင်း ချန်ထား၍ နတ် မာရ်နတ် ဗြဟ္မာနှင့် တကွသော (နတ်) လောကနှင့် သမဏဗြာဟ္မဏ့မင်းများ လူများနှင့် တကွသော လူ့လော က၌ ဤပြဿနာကို ဖြေကြားခြင်းဖြင့် စိတ်ကို နှစ်သိမ့်စေနိုင်မည့်သူကို ငါဘုရား တွေ့မြင်တော်မမူ။

၁၆၆။ ရဟန်းတို့ ကာမတရားတို့၏ သာယာဖွယ်သည် အဘယ်နည်း၊ ရဟန်းတို့ ကာမဂုဏ်တို့သည်ငါးပါးတို့တည်း။ အဘယ်ငါးပါးတို့နည်းဟူမူ လိုချင်ဖွယ် နှစ်သက်ဖွယ် မြတ်နိုးဖွယ် ချစ်ဖွယ် သဘောရှိ၍ကာမ ‘ရာဂ’ နှင့် စပ်သွယ်လျက် တပ်စွန်းဖွယ်ဖြစ်သော, စက္ခုဝိညာဏ်ဖြင့် သိရသော အဆင်း၊ သောတဝိညာဏ်ဖြင့် သိရသော အသံ။ပ။ ဃာနဝိညာဏ်ဖြင့် သိရသော အနံ့။ပ။ ဇိဝှါဝိညာဏ်ဖြင့်သိရသော အရသာ။ပ။ လိုချင်ဖွယ် နှစ်သက်ဖွယ် မြတ်နိုးဖွယ် ချစ်ဖွယ်သဘောရှိ၍ ကာမ ‘ရာဂ’ နှင့်စပ်သွယ်လျက် တပ်စွန်းဖွယ်ဖြစ်သော, ကာယ ဝိညာဏ်ဖြင့် သိရသော အတွေ့အထိတို့တည်း။ ရဟန်းတို့ကာမဂုဏ်တို့သည် ဤငါးပါးတို့ပင်တည်း။ ရဟန်းတို့ ဤကာမဂုဏ်ငါးပါးတို့ကို စွဲ၍ ဖြစ်ပေါ်လာသောချမ်းသာခြင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်းသည် ကာမတရားတို့၏ သာယာဖွယ်တည်း။

၁၆၇။ ရဟန်းတို့ ကာမတရားတို့၏ အပြစ်သည် အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့ ဤလောက၌ အမျိုးသားသည် လက်ဆစ်ချိုးရေတွက်ခြင်းအတတ်ဖြင့်ဖြစ်စေ၊ ဂဏန်းအတတ်ဖြင့်ဖြစ်စေ၊ သင်္ချာအတတ်ဖြင့်ဖြစ်စေ၊ လယ်လုပ်ခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ၊ ကုန်သွယ်ခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ၊ နွားကျောင်းခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ၊ လက်နက်ကိုင်အမှုထမ်းခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ၊ မင်းမှုထမ်းခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ၊ အခြားတစ်ပါးပါးသော အတတ်ဖြင့်ဖြစ်စေ၊ အတတ်တစ်မျိုးမျိုးဖြင့် အအေးကို ရင်ဆိုင်ရလျက် အပူကို ရင်ဆိုင်ရလျက် မှက် ခြင် လေ နေပူ မြွေ ကင်းသန်းတို့၏ အတွေ့အထိတို့ဖြင့် ထိခိုက်ခံရလျက် ငတ်မွတ်ခြင်း နှိပ်စက်၍ အသေခံရလျက် အသက်မွေးရ၏။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမလျှင် တည်ရာရှိသော ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်သည့် မျက်မှောက်ဆင်းရဲအစုဖြစ်သော ကာမတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ ထိုအမျိုးသားသည် ဤသို့ ထကြွစေ့ဆော် အားထုတ်ရပါလျက် စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့သည်မပြည့်စုံကုန်ငြားအံ့၊ ထိုအမျိုးသားသည် ”ငါ၏ ထကြွလုံ့လသည် အချည်းနှီးသာတကား၊ ငါ၏ ကြိုးပမ်းအား ထုတ်ခြင်းသည် အကျိုးမဲ့သာတကား” ဟု ပူဆွေး၏၊ ပင်ပန်း၏၊ ငိုကြွေး၏၊ ရင်ဘတ်စည်တီးမြည်းတမ်း၏၊ တွေဝေခြင်းသို့ ရောက်၏။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံကာမလျှင် တည်ရာရှိသော ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်သည့် မျက်မှောက်ဆင်းရဲအစုဖြစ်သောကာမတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ ထိုအမျိုးသားသည် ဤသို့ ထကြွစေ့ဆော် အားထုတ်သဖြင့် စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့သည်ပြည့်စုံကုန်ငြားအံ့၊ ထိုအမျိုးသားသည် ”အဘယ်သို့ စောင့်ထိန်းလျှင် ငါ၏ စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့ကို မင်းနှင့်ခိုးသူတို့ မယူနိုင်ဘဲ မီးမလောင် ရေမမျော မချစ်သောအမွေခံတို့ မယူနိုင်ဘဲ ရှိကုန်အံ့နည်း” ဟု စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့ကို စောင့်ထိန်းရခြင်းအကြောင်းကြောင့် ကိုယ်ဆင်းရဲမှု စိတ်ဆင်းရဲမှုကို ခံစားရ၏။ ထို အမျိုးသားသည် ဤသို့ စောင့်ရှောက်ထိန်းသိမ်းပါလျက် ထိုစည်းစိမ်ဥစ္စာတို့ကို မင်းတို့သော်လည်း ဆောင်ယူကြကုန်အံ့၊ ခိုးသူတို့သော်လည်း ခိုးယူကြကုန်အံ့၊ မီးသော်လည်း လောင်အံ့၊ ရေသော်လည်း မျောအံ့၊ မချစ်အပ်သော အမွေခံတို့သော်လည်း ဆောင်ယူကြကုန်အံ့။ ထိုအမျိုးသားသည် ”ငါ့အား ဖြစ်ပြီးသောစည်းစိမ်ဥစ္စာတို့လည်း မရှိတော့ပါတကား” ဟု ပူဆွေး၏၊ ပင်ပန်း၏၊ ငိုကြွေး၏၊ ရင်ဘတ်စည်တီးမြည်းတမ်း၏၊ တွေဝေခြင်းသို့ ရောက်၏။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံကာမလျှင် တည်ရာရှိသော ကာမကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်သည့် ဆင်းရဲအစုဖြစ်သော မျက်မှောက်ကာမတရားတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

၁၆၈။ ရဟန်းတို့ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမတည်ရာကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် မင်းအချင်းချင်းလည်း ငြင်းခုံကြကုန်၏၊ ရေမြေရှင်အချင်းချင်းလည်းငြင်းခုံကြကုန်၏၊ ပုဏ္ဏားအချင်းချင်းလည်း ငြင်းခုံကြကုန်၏၊ သူကြွယ်အချင်းချင်းလည်း့ငြင်းခုံကြကုန်၏၊ သားအမိ အချင်းချင်းလည်း ငြင်းခုံကြကုန်၏၊ သားအဖအချင်းချင်းလည်းငြင်းခုံကြကုန်၏၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမအချင်း ချင်းလည်း ငြင်းခုံကြကုန်၏၊ အပေါင်းအဖော်အချင်းချင်းလည်း ငြင်းခုံကြကုန်၏၊ ထိုသူတို့သည် ငြင်းခုံခြင်း ရန်ဖြစ်ခြင်းသဘောကွဲလွဲခြင်းသို့ ရောက်ကြကုန်လျက် အချင်းချင်း လက်တို့ဖြင့်လည်း ပုတ်ခတ်ကြ ကုန်၏၊ ခဲတို့ဖြင့်လည်းပေါက်ကြကုန်၏၊ တုတ်တိုတို့ဖြင့်လည်း ရိုက်ကြကုန်၏၊ ဓားလက်နက်တို့ဖြင့်လည်းထိုးခုတ်ကြကုန်၏၊ ထိုသူတို့သည် ထိုရန်ဖြစ်ရာအရပ်၌ သေခြင်းသို့လည်း ရောက်ကြကုန်၏၊ သေလောက်သော ဆင်းရဲဒုက္ခသို့လည်း ရောက်ကြကုန်၏။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမလျှင်တည်ရာရှိသော ကာမကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်သည့် မျက်မှောက်ဆင်းရဲအစုဖြစ်သောကာမတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမတည်ရာ ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် သန်လျက်နှင့် (သားရေ) ကာကို ကိုင်စွဲ၍ လေးနှင့်မြားတောင့်ကို လွယ်လျက် မြား လှံတို့ကို ပစ်လွှတ်နေကြစဉ်ပင် သန်လျက်တို့ကို တလက်လက် ဝှေ့ယမ်းနေကြစဉ်ပင် နှစ်ဖက်ရင်ဆိုင်တိုက်ရာစစ်မြေပြင်သို့ တိုးဝင်ကြကုန်၏။ ထိုသူတို့သည် ထိုစစ်မြေပြင်၌ မြားတို့ဖြင့်လည်း ပစ်ကြကုန်၏၊ လှံဖြင့်လည်း ထိုးကြကုန်၏၊ သန်လျက်ဖြင့်လည်း ဦးခေါင်းကို ဖြတ်ကြကုန်၏။ ထိုသူတို့သည် ထိုစစ်မြေပြင်၌သေခြင်းသို့လည်း ရောက်ကြကုန်၏၊ သေလောက်သော ဆင်းရဲဒုက္ခသို့လည်း ရောက်ကြကုန်၏။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမလျှင် တည်ရာရှိသော ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်သည့် မျက်မှောက်ဆင်းရဲအစုဖြစ်သော ကာမတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ ထို့ပြင်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမတည်ရာ ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင်သန်လျက်နှင့် (သားရေ) ကာကို ကိုင်စွဲ၍ လေးနှင့်မြားတောင့်ကို လွယ်လျက် မြား လှံတို့ကို ပစ်လွှတ်နေကြစဉ်ပင် သန်လျက်တို့ကို တလက်လက် ဝှေ့ယမ်းနေကြစဉ်ပင် ပူသောအစေးတို့ဖြင့် သွန်းလောင်းထားသော။ မို့တံတိုင်းခြေတို့သို့ တိုးဝင်ကြကုန်၏။ ထိုသူတို့ကို ထိုနေရာ၌ မြားတို့ဖြင့်လည်း ပစ်ကြကုန်၏၊ လှံဖြင့်လည်း ထိုးကြကုန်၏၊ နွားချေးမြင်းချေးရည်ပူဖြင့်လည်း သွန်းလောင်းကြကုန်၏၊ ယန္တယားမောင်းဖြင့်လည်း ဖိချကြကုန်၏၊ သန်လျက်ဖြင့်လည်း ဦးခေါင်းကို ဖြတ်ကြကုန်၏။ ထိုသူတို့သည် ထိုနေရာ၌ သေခြင်းသို့လည်း ရောက်ကြကုန်၏၊ သေလောက်သော ဆင်းရဲဒုက္ခသို့လည်းရောက်ကြ ကုန်၏။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမလျှင်တည်ရာရှိသော ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်သည့် မျက်မှောက်ဆင်းရဲအစုဖြစ်သော ကာမတို့၏အပြစ်ပေတည်း။

၁၆၉။ ရဟန်းတို့ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမလျှင်တည်ရာကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် အိမ်ကိုလည်း ဖေါက်ထွင်းကြကုန်၏၊ (ရွာလုံးကျွတ်ကိုလည်း) တိုက်ခိုက်လုယူကြ ကုန်၏၊ တစ်အိမ်တည်းကိုလည်း တိုက်ခိုက်လုယူကြကုန်၏၊ ခရီးလမ်း၌လည်း စောင့်၍လုယူကြကုန်၏၊ သူ့တစ်ပါး မယားကိုလည်း သွားလာကြကုန်၏၊ ထိုသူကို မင်းတို့သည် ဖမ်းယူ၍ညှဉ်းပမ်းမှု အမျိုးမျိုးတို့ကို ပြုကုန်၏၊ နှင်တံတို့ဖြင့်လည်း ရိုက်ကြကုန်၏၊ ကြိမ်လုံးတို့ဖြင့်လည်းရိုက်ကြကုန်၏၊ တုတ်တိုတို့ ဖြင့်လည်း ရိုက်ကြကုန်၏၊ လက်ကိုလည်း ဖြတ်ကြကုန်၏၊ ခြေကိုလည်းဖြတ်ကြကုန်၏၊ လက်ခြေတို့ကိုလည်း ဖြတ်ကြကုန်၏၊ နားကိုလည်း ဖြတ်ကြကုန်၏၊ နှာခေါင်းကိုလည်းဖြတ်ကြကုန်၏၊ နားနှာခေါင်းကိုလည်း ဖြတ်ကြကုန်၏၊ ဦးခေါင်းခွံကို ဖောက်၍ ဦးနှောက်ကိုပအုံးရည်ကဲ့သို့ ပူလောင်စေကုန်၏၊ ခရုသင်းပမာ ဦးခေါင်းရေကို ခွါကုန်၏၊ နေကို ငုံသည့်ရာဟုခံတွင်းအလား ပါးစပ်တွင်း၌ သွေးပြည့်အောင် ပြုကုန်၏၊ ကိုယ်ကို ဆီဆွတ်သည့် အဝတ်ဖြင့်ရစ်ပတ်၍ မီးပန်းပမာ ရှို့မြိုက်ကုန်၏၊ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆီဆွတ်သည့် အဝတ်ဖြင့် ရစ်ပတ်၍ မီးတိုင်ပမာ့ရှို့မြိုက်ကုန်၏၊ မြစ်ခြေပင်မ၌ အရိုးအရွက်တို့ ရစ်ပတ် နေသော ပိန်းပင်အလား ဖမျက်အထိတစ်ကိုယ်လုံးမှ အရေကို ခွါချကာ ပြေးလွှားစေကုန်၏၊ အောက်ပိုင်း တစ်ကိုယ်လုံးမှ အရေကိုလည်ပင်းအထိခွါ၍ လျှော်တေဝတ်ရုံသော ရသေ့အလား ပြေးလွှားစေကုန်၏၊ ခြေလက်လေးဖက်၌တံကျင်လျှိုထား၍ လေးဘက်တွားနေသည့် သားကောင်ကဲ့သို့ ပြုလုပ်ကုန်၏၊ အရေအသား အကြောတို့ကို ငါးမျှားချိတ်ပမာ ထက်စွာသော သံချိတ်တို့ဖြင့် ဆွဲချိတ်၍ ချကုန်၏၊ တစ်ကိုယ်လုံးမှ အသားစိုင်တို့ကို တစ်ကျပ်သား တစ်ကျပ်သားခန့် လှီးချွေချကုန်၏၊ တစ်ကိုယ်လုံး၌သံဆူးခက်တို့ဖြင့် ရိုက်နှက်ကာ ဆားဆပ်ပြာတို့ဖြင့် ပက်ဖြူးကြကုန်၏၊ တံခါးတိုင်၌ တံခါး ကျင်လျှို၍လှည့်သကဲ့သို့ ကိုယ်ကို သံတံကျင်လျှို၍ လှည့်စေကုန်၏၊ အရိုးအားလုံးကို မှုန့်မှုန့်ညက်ညက်ကြေမွစေလျက် ကောက် ရိုးကရွတ်ကဲ့သို့ ပြုလုပ်ကုန်၏၊ ဆီပူဖြင့်လည်း သွန်းလောင်းကုန်၏၊ ခွေးတို့ကိုလည်း ကိုက်စေကြကုန်၏၊ အရှင်လတ်လတ်လည်း သံတံကျင် လျှိုကြကုန်၏၊ သန်လျက်ဖြင့်လည်း ဦးခေါင်းကို ဖြတ်ကြကုန်၏၊ ထို သူတို့သည် ထိုနေရာ၌သေခြင်းသို့လည်းရောက်ကြကုန်၏၊ သေလောက်သော ဆင်းရဲဒုက္ခသို့လည်း ရောက်ကြကုန်၏။ ရဟန်းတို့ဤသည်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမလျှင်တည်ရာ ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင်ဖြစ်သည့်မျက်မှောက် ဆင်းရဲအစုဖြစ်သော ကာမတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံ ကာမတည်ရာ ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် မကောင်းသော အကျင့်ကို ကိုယ်နှုတ်စိတ်တို့ဖြင့် ပြုကျင့်ပြီးလျှင် ထိုသူတို့သည်ခန္ဓာကိုယ် ပျက်စီး၍ သေပြီးသည်မှ နောက်၌ ချမ်းသာကင်းသော မကောင်းသူတို့လားရာ ပျက်စီး၍ကျရောက်ရာ ငရဲသို့ ရောက်ကုန်၏။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ကာမအထောက်အပံ့ ကာမအရင်းခံကာမလျှင်တည်ရာ ကာမတို့ကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်သည့် တမလွန်ဆင်းရဲအစုဖြစ်သော ကာမတို့၏အပြစ်ပေတည်း။

၁၇ဝ။ ရဟန်းတို့ ကာမတရားတို့၏ ထွက်မြောက်ရာသည် အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့ ကာမတရားတို့၌လိုချင်တပ်မက်မှုကို ဖျောက်ခြင်း လိုချင်တပ်မက်မှုကို ပယ်ခြင်းသည် ကာမတရားတို့၏ ထွက်မြောက်ရာတည်း။

ရဟန်းတို့ အကြင်ရဟန်းဖြစ်စေ၊ ပုဏ္ဏားဖြစ်စေ မည်သူမဆို ဤသို့ ကာမတရားတို့၏ သာယာဖွယ်ကိုလည်း သာယာဖွယ်အားဖြင့်, အပြစ်ကိုလည်း အပြစ်အားဖြင့်, ထွက်မြောက်ရာကိုလည်းထွက်မြောက် ရာအားဖြင့်ဟုတ်တိုင်း မှန်စွာ ခွဲခြား၍ မသိကုန်။ ထိုသူတို့အား အမှန်စင်စစ်ကိုယ်တိုင်သော်လည်း ကာမတရားတို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိကြလိမ့်မည်၊ သူတစ်ပါးတို့ကိုသော်လည်းကာမတရားတို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိကြောင်းအကျင့်ကို ဆောက်တည်စေကြ လိမ့်မည်ဟူသောအကြောင်းသည် မရှိနိုင်ပေ။ ရဟန်းတို့ ရဟန်းဖြစ်စေ၊ ပုဏ္ဏားဖြစ်စေ မည်သူမဆို ဤသို့ ကာမတရားတို့၏ သာယာဖွယ်ကိုလည်း သာယာဖွယ် အားဖြင့်, အပြစ်ကိုလည်း အပြစ်အားဖြင့်,ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း ထွက်မြောက်ရာအားဖြင့်ဟုတ်တိုင်း မှန်စွာ ခွဲခြား၍ သိ၏။ ထိုသူတို့အားအမှန်စင်စစ် ကိုယ်တိုင်သော်လည်း ကာမတရားတို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိကြလိမ့်မည်၊ သူတစ်ပါးကိုသော်လည်းကာမတရားတို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိကြောင်း အကျင့်ကို ဆောက် တည်စေကြလိမ့်မည်ဟူသောအကြောင်းသည် ရှိသည်သာတည်း။

၁၇၁။ ရဟန်းတို့ ရုပ်တရားတို့၏ သာယာဖွယ်သည် အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့ ဥပမာအားဖြင့်မမြင့်လွန်း မနိမ့်လွန်း မပိန်လွန်း မဝလွန်း မမည်းလွန်း မဖြူလွန်းသော တစ်ဆယ့်ငါးနှစ် တစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်အရွယ်ရှိ မင်းမျိုးသတို့သမီးဖြစ်စေ၊ ပုဏ္ဏားမျိုးသတို့သမီးဖြစ်စေ၊ သူကြွယ်မျိုးသတို့သမီးဖြစ်စေရှိရာ၏။ ရဟန်းတို့ ထိုအချိန် ထိုအရွယ်၌ ထိုအဆင်းသည် အလွန်တင့်တယ်သည် မဟုတ်လောဟု (မေး့တော်မူ၏)။ မှန်ပါသည် မြတ်စွာဘုရားဟု (လျှောက်ကြကုန်၏)။

ရဟန်းတို့ တင့်တယ်သော အဆင်းကို စွဲ၍ ဖြစ်ပေါ်လာသော ချမ်းသာခြင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်းသည်ရုပ်တရားတို့၏ သာယာဖွယ်တည်း။

ရဟန်းတို့ ရုပ်တရားတို့၏ အပြစ်သည် အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့ နောင်အခါ၌ ထိုသတို့သမီးကိုပင်ရက်ချုပ်အားဖြင့် အသက်ရှစ်ဆယ် ကိုးဆယ် တစ်ရာရှိ၍ အိုမင်း ကုန်းကွကာ တောင်ဝှေးသာ မှီခိုရာရှိလျက် အရွယ်လွန်သဖြင့် သွားကျိုး ဆံဖြူ ဆံပင်ကျွတ် ခေါင်းပြောင် အရေတွန့် ကိုယ်၌မှဲ့မည်းစွဲကာ နာကျင်စွာ တုန်တုန်ခိုက်ခိုက် သွားလာနေသည်ကို တွေ့မြင်ရာ၏။ ရဟန်းတို့ ထိုအရာကိုသင်တို့သည် အဘယ်သို့ မှတ်ထင် ကြကုန်သနည်း၊ ရှေးကရှိသော တင့်တယ်သော အဆင်းသည်ပျောက်ကွယ်ခဲ့ပြီ မဟုတ်လော၊ အပြစ်သည် ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်နေသည် မဟုတ်လောဟု (မေးတော်မူ၏)။ မှန်ပါသည် မြတ်စွာဘုရားဟု (လျှောက်ကြကုန်၏)။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ရုပ်တရားတို့၏အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ တစ်ဖန်ထို့ပြင်လည်း ထိုသတို့သမီးကိုပင် အခြားသူတို့က ထူပေး သိပ်ပေးရလောက်အောင်ပင် အနာရောဂါနှိပ်စက်၍ ဆင်းရဲရောက်ကာ အပြင်းအထန် မမာမကျန်းသဖြင့် မိမိ ကျင်ကြီးကျင်ငယ်၌ အလူးလူး အလဲလဲ အိပ်စက်နေရသည်ကို တွေ့မြင်ရာ၏။ ရဟန်းတို့ ထိုအရာကို သင်တို့သည်အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကြကုန်သနည်း၊ ရှေးကရှိသော တင့်တယ်သော အဆင်းသည် ပျောက်ကွယ်ခဲ့ပြီမဟုတ်လော၊ အပြစ်သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ် နေသည်မဟုတ်လောဟု (မေးတော်မူ၏)။ မှန်ပါသည် မြတ်စွာဘုရားဟု (လျှောက်ကြကုန်၏)။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ရုပ်တရားတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

၁၇၂။ ရဟန်းတို့ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ထိုသတို့သမီးကိုပင် သင်းချိုင်း၌ စွန့်ပစ်ထားသည့် သေ၍တစ်ရက်ရှိသော သူသေကောင်၊ သေ၍ နှစ်ရက်ရှိသော သူသေကောင်၊ သေ၍ သုံးရက်ရှိသောသူသေကောင်၊ သေပြီးသည်နောက် ဖူးယောင်ပုပ်ပွနေသော သူသေကောင်၊ ရုပ်ဆင်း ပျက်ပြားလျက်အညိုအမဲများသော သူသေကောင်၊ သွေးပြည်ယိုစီးသော သဘောရှိသော သူသေကောင် ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့မြင်ရာ၏။ ရဟန်းတို့ ထိုအရာကို သင်တို့သည် အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကြကုန်သနည်း၊ ရှေးကရှိသောတင့်တယ်သော အဆင်းသည် ပျောက်ကွယ်ခဲ့ပြီ မဟုတ်လော၊ အပြစ်သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်နေသည်မဟုတ်လောဟု (မေးတော်မူ၏)။ မှန်ပါသည် မြတ်စွာဘုရားဟု (လျှောက်ကြကုန်၏)။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ရုပ်တရားတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ တစ်ဖန်ထို့ပြင်လည်း ထိုသတို့သမီးကိုပင် သုသာန်၌ စွန့်ပစ်ထား၍ ကျီး စွန်ရဲ လင်းတဘုမ္မတီး ငှက် ခွေး ကျား (ကျား) သစ် မြေခွေးတို့နှင့် ပိုးမျိုး အမျိုးမျိုးတို့က ကိုက်ခဲ ထိုးဆိတ်ထားသော သူသေကောင် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရာ၏။ ရဟန်းတို့ ထိုအရာကို သင်တို့သည် အဘယ်သို့မှတ်ထင် ကြကုန်သနည်း၊ ရှေးက ရှိသော တင့်တယ်သော အဆင်းသည် ပျောက်ကွယ်ခဲ့ပြီ မဟုတ်လော၊ အပြစ်သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်နေသည် မဟုတ်လောဟု (မေးတော်မူ၏)။ မှန်ပါသည် မြတ်စွာဘုရားဟု (လျှောက်ကြ ကုန်၏)။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ရုပ်တရားတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ထိုသတို့သမီးကိုပင် သင်းချိုင်း၌ စွန့်ပစ်ထား၍ အသား အသွေးတို့နှင့်တကွ အကြောတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့ထား၍ အရိုးချင်းဆက်နေသေးသော သူသေကောင် ဖြစ်နေသည် ကိုပင်တွေ့မြင်ရာ၏။ အသားမရှိ သွေးတို့ဖြင့် လိမ်းကျံလျက် အကြောတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့ထားသော အရိုးချင်းဆက်နေသေးသော၊ အသားအသွေးကင်းလျက် အကြောတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့ထားသော အရိုးချင်းဆက်နေသေးသော၊ နှောင်ဖွဲ့ခြင်းကင်းကုန်လျက် လက်ရိုးတခြား ခြေရိုးတခြား ခြေဖမျက်ရိုးတခြား မြင်းခေါင်းရိုးတခြား ပေါင်းရိုးတခြား ခါးရိုးတခြား နံရိုးတခြား ကျောကုန်းရိုးတခြား ပခုံးရိုးတခြား လည်ပင်းရိုးတခြားမေးရိုးတခြား သွားရိုးတခြား ဦးခေါင်းခွံတခြား (အားဖြင့်) အရပ်မျက်နှာတို့၌ ပစ်ထားသော အရိုးစုဖြစ့်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရာ၏။ ရဟန်းတို့ ထိုအရာကို သင်တို့သည် အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကြကုန်သနည်း၊ ရှေးကရှိသော တင့်တယ်သော အဆင်းသည် ပျောက်ကွယ်ခဲ့ပြီ မဟုတ်လော၊ အပြစ်သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်နေသည် မဟုတ်လောဟု (မေးတော်မူ၏)။ မှန်ပါသည် မြတ်စွာဘုရားဟု (လျှောက်ကြကုန်၏)။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်း ရုပ်တရားတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ တစ်ဖန် ထို့ပြင်လည်း ထိုသတို့သမီးကိုပင် သင်းချိုင်း၌ စွန့်ပစ်ထား၍ ခရုသင်းအဆင်းနှင့်အတူ ဖြူဖွေးနေကုန်သော အရိုးတို့သာရှိသော သူသေကောင် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရာ၏။

စုပုံကုန်လျက် နှစ်ကျော်လွန်သော အရိုးတို့သာရှိသော၊ ဆွေးမြေ့ကုန်လျက် မှုန့်မှုန့်ညက်ညက်ကြေမွသော သဘောရှိကုန်သော အရိုးတို့သာရှိသော သူသေကောင် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရာ၏။ ရဟန်းတို့ ထိုအရာကို သင်တို့သည် အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကြကုန်သနည်း၊ ရှေးကရှိသော တင့်တယ်သောအဆင်းသည် ပျောက်ကွယ်ခဲ့ပြီ မဟုတ်လော၊ အပြစ်သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်နေသည် မဟုတ်လောဟု (မေး တော်မူ၏)။ မှန်ပါသည် မြတ်စွာဘုရားဟု (လျှောက်ကြကုန်၏)။ ရဟန်းတို့ ဤသည်လည်းရုပ်တရားတို့၏ အပြစ်ပေတည်း။

ရဟန်းတို့ ရုပ်တရားတို့၏ ထွက်မြောက်ရာသည် အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့ ရုပ်တရားတို့၌ လိုချင်တပ်မက်မှုကိုဖျောက်ခြင်း လိုချင်တပ်မက်မှုကိုပယ်ခြင်းသည် ရုပ်တရားတို့၏ ထွက်မြောက်ရာတည်း။

ရဟန်းတို့ ရဟန်းဖြစ်စေ၊ ပုဏ္ဏားဖြစ်စေ မည်သူမဆို ဤသို့ ရုပ်တရားတို့၏ သာယာဖွယ်ကိုလည်းသာယာဖွယ်အားဖြင့်, အပြစ်ကိုလည်း အပြစ်အားဖြင့်, ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း ထွက်မြောက်ရာ အားဖြင့်ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ ခွဲခြား၍ မသိကုန်။ ထိုသူတို့အား စင်စစ် ကိုယ်တိုင်သော်လည်း ရုပ်တရားတို့ကိုပိုင်းခြား၍ သိကြလိမ့်မည်၊ သူတစ်ပါးကိုသော်လည်း ရုပ်တရားတို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိကြောင်းအကျင့်ကိုဆောက်တည်စေကြလိမ့်မည် ဟူသော အကြာင်းသည် မရှိသည်သာတည်း။

ရဟန်းတို့ အကြင် ရဟန်းဖြစ်စေ၊ ပုဏ္ဏားဖြစ်စေ မည်သူမဆို ဤသို့ ရုပ်တရားတို့၏ သာယာဖွယ်ကိုလည်း သာယာဖွယ်အားဖြင့်, အပြစ်ကိုလည်း အပြစ်အားဖြင့်, ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း ထွက်မြောက်ရာအားဖြင့်ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ ခွဲခြား၍ သိကုန်၏။ ထိုသူတို့အား စင်စစ် ကိုယ်တိုင်သော်လည်း ရုပ်တရားတို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိကြလိမ့်မည်၊ သူတစ်ပါးကိုသော်လည်း ရုပ်တရားတို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိကြောင်း အကျင့်ကို ဆောက်တည်စေကြလိမ့်မည် ဟူသော အကြာင်းသည် ရှိသည်သာတည်း။

၁၇၃။ ရဟန်းတို့ ဝေဒနာတို့၏ သာယာဖွယ်သည် အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့ ဤသာသနာတော်၌ရဟန်းသည် ကာမဂုဏ်တို့မှ ကင်းဆိတ်၍သာလျှင် အကုသိုလ်တရားတို့မှ ကင်းဆိတ်၍သာလျှင်ကြံစည်ခြင်း ‘ဝိတက်’နှင့် တကွဖြစ်သော သုံးသပ်ခြင်း ‘ဝိစာရ’ နှင့်တကွဖြစ်သော (နီဝရဏ) ကင်းခြင်း ကြောင့်ဖြစ်သော နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော ပဌမစျာန်သို့ ရောက်၍ နေ၏။ ရဟန်းတို့ ရဟန်းသည် ကာမဂုဏ်တို့မှ ကင်းဆိတ်၍သာလျှင် အကုသိုလ်တရားတို့မှ ကင်းဆိတ်၍သာလျှင်ကြံစည်ခြင်း ‘ဝိတက်’ နှင့်တကွဖြစ်သော သုံးသပ်ခြင်း ‘ဝိစာရ’ နှင့်တကွဖြစ်သော (နီဝရဏ) ကင်းခြင်းကြောင့်ဖြစ်သောနှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော ပဌမစျာန်သို့ ရောက်၍ နေသောအခါ မိမိဆင်းရဲရန်လည်းမစေ့ဆော်၊ သူတပါးဆင်းရဲရန်လည်း မစေ့ဆော်၊ နှစ်ဦးလုံး ဆင်းရဲရန်လည်း မစေ့ဆော်၊ ထိုအခါ၌ဆင်းရဲမရှိသော ဝေဒနာကိုသာလျှင် ခံစား၏။ ရဟန်းတို့ ဝေဒနာတို့၏ သာယာဖွယ်ကား ဆင်းရဲခြင်း မရှိခြင်းမျှသာလျှင် ဖြစ်၏ဟု ငါဟော၏။

ရဟန်းတို့ ထို့ပြင်လည်း ရဟန်းသည်ကြံစည်ခြင်း ‘ဝိတက်’ သုံးသပ်ခြင်း ‘ဝိစာရ’တို့၏ ချုပ်ခြင်းကြောင့် မိမိကိုယ်၌ စိတ်ကို ကြည်လင်စေတတ်သော၊ စိတ်၏ တည်ကြည်ခြင်း ‘သမာဓိ’ ကိုဖြစ်ပွားစေတတ် သော၊ ကြံစည်ခြင်း ‘ဝိတက်’ မရှိသော၊ သုံးသပ်ခြင်း ‘ဝိစာရ’ မရှိသော၊ တည်ကြည်ခြင်း ‘သမာဓိ’ ကြောင့် ဖြစ်သော၊ နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ရှိသော ဒုတိယစျာန်သို့ ရောက်၍့နေသောအခါ။ပ။

ရဟန်းတို့ ရဟန်းသည် နှစ်သိမ့်ခြင်း ‘ပီတိ’ကိုလည်း မစွဲမက်ခြင်းကြောင့် လျစ်လျူရှု၍သာလျှင် နေ၏၊ သတိနှင့် ပြည့်စုံသည်ဖြစ်၍ ဆင်ခြင်ဉာဏ်နှင့် ပြည့်စုံသည်ဖြစ်၍ ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ကိုလည်း ကိုယ်ဖြင့်ခံစား၏၊ အရိယာပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် အကြင် တတိယစျာန်ကြောင့် ထိုသူကို ”လျစ်လျူရှုသူ သတိရှိ သူချမ်းသာစွာနေလေ့ရှိသူ” ဟု ပြောကြားကုန်၏၊ ထိုတတိယစျာန်သို့ ရောက်၍ နေသောအခါ။ပ။

ရဟန်းတို့ ရဟန်းသည် ချမ်းသာခြင်း ‘သုခ’ ကိုလည်း ပယ်ခြင်းကြောင့် ဆင်းရဲခြင်း ‘ဒုက္ခ’ ကိုလည်းပယ်ခြင်းကြောင့် ရှေးဦးကပင်လျှင် ဝမ်းသာခြင်း ‘သောမနဿ’ နှလုံးမသာခြင်း ‘ဒေါမနဿ’တို့၏ ချုပ်နှင့်ခြင်းကြောင့် ဆင်းရဲလည်းမဟုတ် ချမ်းသာလည်းမဟုတ်သော လျစ်လျူရှုမှု ‘ဥပက္ခော’ ကြောင့်ဖြစ်သည့်သတိ၏ စင်ကြယ်ခြင်းရှိသော စတုတ္ထစျာန်သို့ ရောက်၍နေသောအခါ မိမိဆင်းရဲရန်လည်း မစေ့ဆော်၊ သူတစ်ပါး ဆင်းရဲရန်လည်း မစေ့ဆော်၊ နှစ်ဦးလုံးဆင်းရဲရန်လည်း မစေ့ဆော်၊ ထိုအခါ၌ ဆင်းရဲမရှိသောဝေဒနာကို သာလျှင် ခံစား၏။ ရဟန်းတို့ ဝေဒနာတို့၏ သာယာဖွယ်ကား ဆင်းရဲမရှိခြင်းမျှသာလျှင်ဖြစ်၏ဟု ငါ ဟော၏။

၁၇၄။ ရဟန်းတို့ ဝေဒနာတို့၏ အပြစ်သည် အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့ ဝေဒနာတို့၏ အမြဲမရှိခြင်းဆင်းရဲခြင်း ဖောက်ပြန်တတ်သော သဘောရှိခြင်းသည် ဝေဒနာတို့၏ အပြစ်တည်း။

ရဟန်းတို့ ဝေဒနာတို့၏ ထွက်မြောက်ရာသည် အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့ ဝေဒနာတို့၌ လိုချင်တပ်မက်မှုကို ဖျောက်ခြင်း လိုချင်တပ်မက်မှုကို ပယ်ခြင်းသည် ဝေဒနာတို့၏ ထွက်မြောက်ရာတည်း။

ရဟန်းတို့ ရဟန်းဖြစ်စေ ပုဏ္ဏားဖြစ်စေ မည်သူမဆို ဤသို့ ဝေဒနာတို့၏ သာယာဖွယ်ကိုလည်းသာယာဖွယ်အားဖြင့် အပြစ်ကိုလည်း အပြစ်အားဖြင့် ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း ထွက်မြောက်ရာအားဖြင့်ဟုတ်တိုင်း မှန်စွာ ခွဲခြား၍ မသိကြကုန်၊ ထိုသူတို့အား စင်စစ် ကိုယ်တိုင်သော်လည်း ဝေဒနာကိုပိုင်းခြား၍ သိကြလိမ့်မည်၊ သူတစ်ပါးကိုသော်လည်း ဝေဒနာတို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိကြောင်း အကျင့်ကိုဆောက်တည်စေကြလိမ့်မည်ဟူသော အကြောင်းသည် မရှိသည်သာတည်း။

ရဟန်းတို့ ရဟန်းဖြစ်စေ၊ ပုဏ္ဏားဖြစ်စေ မည်သူမဆို ဤသို့ ဝေဒနာတို့၏ သာယာဖွယ်ကိုလည်းသာယာဖွယ်အားဖြင့်, အပြစ်ကိုလည်း အပြစ်အားဖြင့်, ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း ထွက်မြောက်ရာအားဖြင့်ခွဲခြား၍ သိကုန်၏၊ ထိုသူတို့အား စင်စစ် ကိုယ်တိုင်သော်လည်း ဝေဒနာကို ပိုင်းခြား၍ သိကြလိမ့်မည်၊ သူတစ်ပါးကိုသော်လည်း ဝေဒနာကို ပိုင်းခြား၍ သိကြောင်း အကျင့်ကိုဆောက်တည်စေကြလိမ့်မည်ဟူသော အကြောင်းသည် ရှိသည်သာတည်းဟု (မိန့်တော်မူ၏)။

မြတ်စွာဘုရားသည် ဤတရားကို ဟောတော်မူ၏။ ထိုရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရား ဟောတော်မူသော တရားတော်ကို နှစ်လိုသည်ဖြစ်၍ ဝမ်းမြောက်စွာ ခံယူကုန်လေသတည်း။

သုံးခုမြောက် မဟာဒုက္ခက္ခန္ဓသုတ်ပြီး၏။

#မဟာဒုက္ခက္ခန္ဓသုတ်

ခြေဖော့ ၀င်လာတဲ့ မုန်တိုင်း

..... ခြေဖော့ ၀င်လာတဲ့ မုန်တိုင်း ....

မရည်ရွယ်ဘဲ ပစ်လိုက်တဲ့ မြားချက်တွေကမှ

ရင်ဘက်ကို တည့်တည့်ထိမှန်သတဲ့လား

ဖြူရော်နေတဲ့ ခြင်ထောင်စများ

ရှုပ်ထွေးတင်းကျပ်နေတဲ့ အသက်ရှူသံများ

ခြေသံများက နားမခံသာအောင်

တဖျပ်ဖျပ် ကြားနေရတယ် သေမင်း၊

မနက်ဖြန် သေတော့မယ်ဆိုရင်

လာငိုမယ်ပြောသူစာရင်းက

ဗလာဖြစ်နေတယ်၊

ဆက်လျှောက်ရမလား ...

နောက်ပြန်လှည့်လိုက်ရမလား ...

အဖော်မဲ့လမ်းကိုမှ ရွေးမိသူ၊

မွေးသူတွေ နေ့တိုင်းမွေးနေမှတော့

သေသူများလည်း နေ့တိုင်း ရှိနေရမှာပေါ့

ငါဟာ မွေးဖွားလာသူ တစ်ယောက်ပါ၊

သွားတော့မယ်ပြောနေတဲ့ လက်ဖဝါးကိုမှ

ဖွဖွလေး လှမ်းဆုပ်ချင်နေခဲ့တာ

ပါးနေတဲ့ ဖိနပ်ပေါ်က

အချိန်တွေရဲ့အသံက သွေးညှီနံ့ရတယ်၊

မရည်ရွယ်ဘဲ ပစ်မိတဲ့ မြားချက်အတွက်

ဆေးတစ်ခွက် ဖော်စပ်ခဲ့ပါတယ် ကမ္ဘာကြီး၊

ကြားလိုက်ရဲ့မလား

“ဂွတ်ဘိုင်”လို့ ငါပြောလိုက်တယ်

မင်းအတွက် ဟဒယရွှင်ဆေး ငါ တိုက်ကျွေးခဲ့ပါတယ်၊

ခရေတွေပဲ ဖူးဖူး၊ နှင်းဆီတွေပဲ ပွင့်ပွင့်၊ ပိတောက်တွေပဲ ကြွေကြွေ

ပြာလဲ့နေတဲ့ ကောင်းကင်အောက်

မင်းတောင်ပံတွေ လွင့်ဝဲလိုက်ပါတော့၊

နာနေတဲ့ အနာက 

ဆာနေတဲ့စိတ်လောက်တော့ အခံရမခက်ပါဘူး။

၀၉၊ ၀၃၊ ၂၀၁၂

စေတသိက်ပိုင်း၊ အဘိဓမ္မာသင်တန်း၊ တတိယအဖွဲ့ခွဲ

ရှင်ပြု, သီလရှင်ပြုပွဲ၊ ဂျာမနီနိုင်ငံ (၂၀၁၅)

2nd European Buddhist Youth Forum

ပထဝီဇယ ေမတၱာလမ္းစဥ္ အက်င့္စခန္းႏွင့္ ပထဝီဇယ မႏၱန္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း

 👉ပထဝီဇယ ေမတၱာလမ္းစဥ္ အက်င့္စခန္းႏွင့္ ပထဝီဇယ မႏၱန္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း👈

👉“မႏၱန္” ဟူေသာစကားမွာ သကၠတ “မၾႏ ၱ” ျဖစ္၍ ပါဠိျပန္ဆိုလ်င္ “မႏ ၱ” ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာအဓိပၸါယ္မွာ “အတတ္ပညာ” ဟုဆိုရေပမည္။



👉သို႕ေသာ္ ေလာကုတၱရာဆိုင္ရာ အတတ္ပညာမ်ားကိုမဆိုပဲ ေလာကီအတတ္ပညာ ေဗဒင္စသည့္ဆိုင္ရာမ်ားကို ဟုသာဆိုရမည္။

👉ေဗဒင္က်မ္းဟူသည္မွာလည္း ကမၻာ႔တန္ဆာရတနာက်မ္းစာမ်ားပင္ ျဖစ္၍ မည္သည့္ကမၻာ၌ျဖစ္ေစ ေပၚထြန္းျမဲ၊ တည္ရွိျမဲ က်မ္းမ်ားပင္ျဖစ္၏။

👉ဤကမၻာမွျပန္ေရေသာ္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္းကာလ သုေမဓာ ရွင္ရေသ့ ျဖစ္စဥ္ဘဝ ကပင္ သုေမဓာသည္ ယခုေခတ္ ေဗဒင္က်မ္းၾကီးမ်ားႏွင့္အလားတူ ေဗဒင္က်မ္းၾကီးမ်ားကို တတ္ခဲ႕ေၾကာင္း၊ “ အဇၥ်ာယေက မႏ ၱဓေရာ၊ တိဏၰံေဝဒါန ပါရဂူ “ စသည္ျဖင့္ (ခု ၊ ၄-၃၀၇) ဗုဒၶဝံသပါဠိေတာ္တြင္ ေဟာေတာ္မူထားခဲ႕ေလသည္။

👉ဗုဒၶဝင္ အဌကထာ (၈၈) တြင္လည္း--- “ ေသာ တိဏၰံ ေဝဒါနံ ပါရဂူအေဟာသိ သနိဃ႑ဳ ေကဋဳဘာနံ သာကၡရဗၺေသဒါနံ ဣတိဟာသပဥၥမာနံ ပဒေကာ ေဝယ်ာကရေဏာ အနဝေယာ ေလာကာ ယတ မဟာပုရိသ လကၡေဏသု” စသည္ျဖင့္ သုေမဓာ ပုဏၰားကေလး ေဗဒင္သံုးပံု တတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ႏွင့္ ယခုေခတ္တြင္ ထင္ရွားေသာ ေဗဒင္က်မ္းၾကီးမ်ားကဲ႕သို႕ေသာ က်မ္းမ်ားကိုပင္ အမည္ႏွင့္ေဖာ္ျပထားေလသည္။

👉ကမၻာသစ္တစ္ခု ေပၚဦးစ အခ်ိန္တြင္ ေရွးေရွး ကမၻာမ်ားက ျဗဟၼာဏ တစ္ျဖစ္လဲ ျဗဟၼာၾကီးမ်ားက ကမၻာေျမသလို႕ဆင္းလာျပီး မဟာပုရိသ လကၡဏာ အပါအဝင္ ေဗဒင္က်မ္းၾကီးမ်ားကို သင္ၾကားေပးၾကေၾကာင္း၊ ထို႕ောကာင့္ ေရွးကမၻာက ေဗဒင္က်မ္းမ်ားပင္ ေနာက္ေနာက္ကမၻာတို႕၌ ျပန္လည္ထင္ရွား ထြန္းကားလာရေၾကာင္း အ႒ကထာ မ်ားတြင္ ျပဆိုထားေလသည္။

👉မႏၱန္မွာ ထုိေဗဒင္က်မ္းၾကီးမ်ားလာ ဂါထာ မ်ားပင္ျဖစ္၍ ေလာကီအတတ္ပညာ တန္ဖိုးသိဒၶိမ်ား ကိုေပါက္ေရာက္ျပီးစီးႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္သတၱိရွိေၾကာင္းအထူးေဖာ္ျပရန္မလုိအပ္ေတာ့ပါ။

👉ယင္းဂါထာမႏၱန္မ်ား တန္ခိုး သိဒၶိရွိေၾကာင္းအေထာက္အထားမ်ားကိုလည္း ထိုထိုဇတ္ေတာ္ ၊ နိပါတ္ေတာ္မ်ား၌ အထင္အရွားျပဖိုထားသည္ကိုေတြ႕ရေပမည္။

👉မႏၱန္ကိုရြတ္ဆို၍ ပိုးရြက္တိရစ ၦာန္မ်ား၏ စကားကိုနားလည္းႏိုင္ေသာ “သဗၺရုတ “ မႏၱန္ အေၾကာင္း၊ လြန္ခဲ႕ျပီးေသာ ၁၂-ႏွစ္ သြားလာခဲ႕ေသာ ေျခရာကိုပင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေသာ “ပဒကုသလ” မႏၱန္အေၾကာင္း
အေသေကာင္မ်ားကို ျပန္လည္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေစေသာ “သဥၥီဝ “ မႏၱန္အေၾကာင္း၊ အခါမဲ႕ အသီးသီးေသာ “ ဖလပဝတၱ” မႏၱန္အေၾကာင္းႏွင့္ ေအာင္ျမင္မွဳ ဟူသမွ် ရရွိေစႏိုင္ေသာ “ပထဝီဇယ” မႏၱန္အေၾကာင္း စသည့္ ဂါထာမႏၱန္တို႕အစြမ္းထက္ပံုကို ေဖာ္ျပထားသည့္ ဇတ္ေတာ္၊ နိပါတ္ေတာ္မ်ားကို ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႕ သိရွိဖတ္ရွဳၾကျပီးပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

👉ထို႕ေၾကာင့္ ဂါထာမႏၱန္တို႕သည္ ကမၻာ႔တန္ဆာ ေဗဒင္က်မ္းၾကီးမ်ားႏွင့္အတူ ကမၻာတိုင္း ေခတ္္တိုင္းမွာပင္ ထင္ရွားခဲ႕သျဖင့္ မယံုၾကည္စရာအေၾကာင္း မရွိသင့္ပါေခ်။

👉သို႕ေသာ္ ယင္းဂါထာမႏၱန္တို႕မွာ ေလာကီေရး သက္သက္မွ်သာျဖစ္သည့္အျပင္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ျဖစ္ပြားေစႏိုင္သည္ႏွင့္အမွ် အျပစ္ေဘးလည္း ထိေရာက္ေစႏိုင္သည္ကို သတိျပဳဖို႕လိုေပသည္။

👉မီးသည္လူကိုအက်ိဳးျပဳေသာ ပစၥည္းျဖစ္ေသည္လည္း မရိုေသျခင္း၊ အသံုးမတတ္ျခင္းတို႕ေၾကာင့္ အျပစ္ေဘး ထိေရာက္သကဲ႕သို႕ ေလာကီဂါထာမႏၱန္မ်ားေၾကာင့္ ေသေက်ပ်က္စီးေဘးၾကီးမ်ားစြာ က်ေရာက္ရေသာ သာဓက တို႕လည္းမ်ားစြာရွိေနေပသည္။

👉‘သဗၺရုတ’ မႏၱန္ျဖင့္ တိရစၦာန္တို႕၏ စကားကို နားလည္ႏိုင္ေသာ္လည္း စည္းကမ္းကို မေစာင့္သိက မႏၱန္ရွင္ကိုယ္တိုင္ မီးပံုတြင္းသို႕ ခုန္ဆင္းေသေက်ရေၾကာင္း၊အေသေကာင္ကို ရွင္ျန္ထေျမာက္ႏိုင္ေသာ မႏၱန္ကိုရြတ္၍ က်ားေသကိုအသက္သြင္းေပးမိသူအား ရွင္လာေသာက်ားက ျပန္လည္ကုိက္သတ္လိုက္ေၾကာင္း၊ပထဝီဇယ မႏၱန္ေၾကာင့္ ဗာရဏသီျပည္ကိုပင္ စစ္ထိုးႏိုင္ေသာ ေျမေခြးမွာ မာနတံခြန္ထူမိ၍ ဆင္နင္းေသခဲ႕ရေၾကာင္း စသည္ စသည္ ဇတ္ဝတၳဳသာဓက မ်ားမွာ မီးမရိုေသသူ မီးေလာင္ခံရသကဲ႕သို႕ ကိုယ့္မႏၱန္က ကိုယ့္ကိုျပန္၍ သတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပေတာ့၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ေလာကီမႏၱန္တို႕ကို တတ္သိနားလည္သူတုိ႕သည္ ေျမြေပြးကို ခါးပိုက္ပိုက္ထားသူပမာ မ်ားစြာအႏၱရာယ္မ်ားလွေၾကာင္းသတိျပဳရန္ လိုေပသည္။

👉ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေရွးေရွးေလာကီက်မ္းလာ မႏၱန္ မႏၱရား ေဆးဝါးမ်ားစြာ တို႕သည္ ေနာက္ေနာက္ေခတ္တြင္ေပ်ာက္ကြယ္ ကုန္ၾကရသည္ဟု ယူဆလို႕ရေပမည္။👈

👉သဗၺရုတ မႏၱန္၊ ပဒကုသလမႏၱန္ ၊ သဥၥီဝ မႏၱန္၊ ဖလပဝတၱမႏၱန္၊ ကမၻာ့ရတနာက်မး္လာ ေဝဒဗၺမႏၱန္၊ ကမၻာ့ရတနာက်မ္းလာ ပထဝီဇယ မႏၱန္ တို႕မွာ ဇတ္ေတာ္မ်ားအရ အမည္မွ်သာ က်န္ေပေတာ့သည္။

👉မႏၱန္တို႕မွာကား ေပ်ာက္ကြယ္၍ကုန္ၾကေလျပီ။ ဝိပတၱိေခတ္တြင္ မေပ်ာက္ကြယ္လို႕လည္း မျဖစ္ေပ။ ဤ ေခတ္တြင္ ဤ မႏၱန္မ်ားရွိေနကလည္း အခ်င္းခ်င္းသတ္ပုတ္ညွဥ္းဆဲ ေန၍ အျမဲပင္မလိုလားအပ္ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚ၍ခ်ည္းေနရေပမည္။👈

👉ရခိုင္ရာဇဝင္တြင္ အလဇၨီသာမေဏ တစ္ဦး ဘီလူးမ်ားထံမွ ကို္ယ္ေပ်ာက္ေဆးရ၍ ရခိုင္နန္းတြင္းဝင္ကာ ေမႊေႏွာက္လြန္က်ဴး ထူးထူးျခားျခားဖ်က္ဆီးေနသျဖင့္ ပညာရွိေသာ ရခိုင္ဘုရင္က ဥပါယ္တံမ်ဥ္ ျဖင့္ရွင္းလင္းပစ္ခဲ႕ရေၾကာင္း ဖတ္ရွဴဘူးေပမည္။👈


👉ယခုေခတ္မွာကား (ဗုဒၶဳပၸါဒနဝမ) ေခတ္ၾကီး  ျဖစ္သည့္အတိုင္း ေလာကီမႏၱန္မ်ားအစား ေလာကုတၱရာ က်မ္းလာ မ်ားစြာေသာ ဂါထာေတာ္မ်ား ေပါမ်ားျပည့္စံု၍ေနေပျပီ။ ေလာကီမႏၱန္တို႕သည္ မီးကစားသူအား စီးပြားကိုလည္းျဖစ္ေစ၊ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ေဘးအေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္းေတြ႕ေစ တတ္ေသာ္လည္ ဤေခတ္ ေလာကုတၱရာ မႏၱန္ တို႕ကား စီးပြားခ်မ္းသာ မဂၤလာကိုသာ ေတြ႔ေစသျဖင့္ မ်ားစြာအားထားဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပသည္။

👉စီးပြားခ်မ္းသာ မဂၤလာတြင္လည္း ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ ႏွစ္တန္လံုးပင္ျဖစ္ေစ၍ မ်က္ေမွာက္ ဘဝတြင္ စီးပြားခ်မ္းသာ မဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စံုရံုသာမက ေနာက္တမလြန္ဘဝတြင္လည္း လူနတ္ခ်မ္းသာ မဂၤလာက်က္သေရ တိုးပြားရေစႏိုင္ေပသည္။

🔔🔔ဤ post တြင္ေရးသားေပးသြားမည့္ ပထဝီဇယမႏၱန္ေတာ္ သည္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီျဖစ္ေသာ ေလာကီက်မ္းလာ ပထဝီဇယမႏၱန္ တို႕ထက္ပိုမိုေကာင္းျမတ္ေသာ ေလာကုတၱရာဆိုင္ရာ က်မ္းျပဳဆရာပညာရွင္မ်ား၊ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ား၊ သီလဝႏၱအရွင္မ်ား ၊ စီရင္ခဲ႕ေသာ မႏၱန္ေတာ္သာျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေစျခင္းဌာ ဗဟုသုတအျဖစ္ ေရးသားခဲ႕ရပါသည္။🔔


ပထဝီဇယမႏၱန္ မူကဲြမ်ားစြာရွိသည့္အထဲကမွ ယခု က်င့္စဥ္ ပိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပလိုေသာ ပထဝီဇယမႏၱန္မွာ ---

>> ပထ၀ီဇယ မႏၱန္ဂါထာေတာ္ <<

၁။ (ပ)ထ၀ီဇယသဗၺံ၊ အေနရအႏၱရာယိကံ။
ဇယံ (ပ)ေစၥကဗုဒၶါ စ၊ ဇယံ (ပ)ရိ မေဟသေယာ။
၂။ ဇယံ ဟေရာ ဟရိေဒေ၀ါ၊ ဇယံ ျဗဟၼာဓတရေ႒ာ။
ဇယံ နာေဂါ စ ၀ိရူေဠာ၊ ၀ိရူ(ပ)ေကၡာ စ စႏၵိမာ။
၃။ ၀ိဣေႏၵာ ေ၀နေတေယ်ာ၊ ကုေ၀ေရာ ၀ရုေဏာ(ပိ) စ။
အဂၢိ ၀ါရေဏာ (ပ)ဇၨဳေႏၷာ၊ ကုမာေရာ စတုပါလေကာ။
၄။ အ႒ာရသ မဟာေဒ၀ါ၊ သုခိတာ စ (ပ)သိဒၶိေယာ။
အသီတိ မဟာသာ၀ကာ၊ သဗၺံ ဇယံ ဒဒႏၱဳ ေမ။
၅။ ဇေယာ ဓေမၼာ စ သံေဃာ စ၊ ဒသဗေလာ စ ေဇယ်ေကာ။
ဧေတန သစၥ၀ေဇၨန၊ ဇယာ သုခါ ဘ၀ႏၱဳ ေမ။
၆။ နရာ ေဒ၀ါ စ ျဗဟၼာေနာ၊ ယကၡာ နာဂါ စ ဂရုဠွာ။
ေတ(ပိ) ဒိသြာ ပိယာ မယွံ၊ (ပု)တၱံ မေမ၀ သိေနဟာ။
၇။ ဗုဒၶါ (ပ)ေစၥကဗုဒၶါ စ၊ အရဟာ အဂၢသာ၀ကာ။
သေဗၺ ကေရာႏၱဳ ေမ ေမတၱံ၊ သေဗၺ တိ႒ ႏၱဳ မတၳေက။
၈။ ေတသံ ေမတၱာႏုဘာေ၀န ၊ သေဗၺ ေရာဂါ သုသီတလာ။
သေဗၺ ဘယာ ၀ိနႆႏၱဳ၊ သေဗၺ နႆႏၱဳ(ပ)ဒၵ၀ါ။
၉။ ဣမသၼိ ံ စကၠ၀ါ(ေဠ) စ၊ ဗဟူ အနႏ(ၱပါ)ဏိေနာ။
အနႏၱစကၠ၀ါ(ေဠ) စ၊ ဗဟူအနႏၱ(ပါ)ဏိေနာ။
၁၀။ ဣေမ သတၱာ အေ၀ရာ စ၊ အညမညံ (ပိ)ယာ ေဟာႏၱဳ။
ဣေမ သတၱာ အေ၀ရာ စ၊ အညမညံ (သု)ခါ ေဟာႏၱဳ။
၁၁။ ေနရယိကာ တိရစ ၦာနာ၊ (ေပ)တာ အသုရကာ ယမာ။
ဣေမ သေဗၺ ယထာ သတၱာ၊ ဒုကၡာ မုစၥႏ ၱဳ တတၱကာ။
၁၂။ ဒသေကာဋိ ဒကဇာစ၊ ထလဇာ န၀ေကာဋိေကာ။
သံေသဒေဇာ(ပပါ)တိကာ၊ ဒီဃာယုကာ ဘ၀ႏ ၱဳ ေတ။
၁၃။ ဥဒၶံ ယာ၀ ဘ၀ဂၢါ စ၊ အေဓာ ယာ၀ အ၀ီစိေတာ။
သမႏ ၱာ စကၠ၀ါေဠသု၊ ေယ သတၱာ ပထ၀ီစရာ။
၁၄။ အဗ်ာ(ပ)ဇၨာ နိေ၀ရာ စ၊ နိဒၵဳကၡာ စ‘ႏုပဒၵ၀ါ။
သေဗၺ သတၱာ အေ၀ရာ စ၊ သဟ သေဗၺဟိ ဥာတိဘိ။

>> အနက္အဓိပၸါယ္ <<

၁။ အေနကအႏၱရာယိကံ တစ္ပါးမက မ်ားလွသြယ္သြယ္ အႏၱရာယ္ကို ျပဳတတ္ေသာ၊ ပထဝီဇယသဗၺံ ေျမအျပင္၌ေအာင္ျမင္ဖြယ္ ဟူသမွ်တစ္စမၾကြင္း ရန္ခပင္းကို၊ ေကာင္းက်ိဳးလွ်မ္းေတာက္ ခ်မ္းသာေရာက္ေအာင္ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ ေအာင္ျမင္ပါေစသတည္း။ ပေစၥက ဗုဒၶါစ ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္တို႕သည္လည္း၊ ေမအကၽြႏု္ပ္အား ၊ ေနာ အကၽြႏု္ပ္အား ဇယ ေအာင္ဆုကို၊ ဒဒႏၱဳ ေပးေတာ္မူၾကပါေစကုန္သတည္း။ မေဟသေယာစ ျမတ္ေသာသီလကၡႏၶ စသည္ကို ရွာေတာ္ မူကုန္ျပီးေသာ ပညာဓိက သဒၵါဓိက ဝီရိယာမိက ဘုရားသခင္၊ အရွင္အဂၢ သာဝက ပကတိသာဝက ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႕သည္လည္း၊ ပရိ ထက္ဝန္းက်င္အၾကြင္းမရွိေသာ အားျဖင့္၊ ေမ အကၽြႏု္ပ္အား ေနာ အကၽြႏ္ုပ္တို႕အား ဇယံေအာင္ဆုကို ၊ ဒဒႏၱဳ ေပးေတာ္မူၾကပါေစကုန္သတည္း။

၂။ ဟေရာ ဟရမည္ေသာ နတ္သည္လည္းေကာင္း၊ ဟရိေဒေဝါ ဟရိမည္ေသာနတ္သည္လည္းေကာင္း၊ ေမ အကၽြႏ္ုပ္အား ေနာ အကၽြႏ္ုပ္တို႕အား ဇယံ ေအာင္ဆုကို ဒဒႏၱဳေပးၾကပါေစကုန္သတည္း။ နာေဂါစ မဟာနာဂနတ္မင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဝိရူေဠာစ ဝိရူဠက နတ္မင္းသည္လည္းေကာင္း ၊ စႏၵိမာပိ လနတ္သားသည္လည္းေကာင္း

၃။ ဝိကၠုေႏၵာစ အထူးထူးေသာ နတ္တို႕ကို အစိုးရေသာ သိၾကားမင္းသည္ လည္းေကာင္း ၊ေဝနေတေယ်ာစ ဝိနတာအမည္ရွိေသာ နတ္သမီး၏ သားျဖစ္ေသာနတ္မင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ကုေဝေရာစ ကုေဝရ နတ္မင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဝရုေဏာပိစ ဝရုဏာ နတ္မင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အဂၢိစ မီးနတ္သားသည္လည္းေကာင္း၊ ဝါရေဏာစ ေလနတ္သားသည္လည္းေကာင္း၊ ပဇၨဳေႏၷာစ မိုးနတ္သားသည္လည္းေကာင္း၊ ကုမာရစ ကုမာရနတ္သည္လည္းေကာင္း ၊ စတုပါလေကာစ ေလာကပါလနတ္သားေလးေယာက္သည္လည္းေကာင္း၊ ေမ အကၽြႏု္ပ္အား ေနာ အကၽြႏ္ုပ္တို႕အား ဇယံ ေအာင္ဆုကို ဒဒႏၱဳ ေပးၾကပါေစကုန္သတည္း။

၄။ သုခိတာခ်မ္းသာ ေအာင္ေဆာင္ႏိုင္ကုန္ေသာ အ႒ာရသ မဟာေဒဝါစ တစ္ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ကုန္ေသာနတ္မင္းၾကီးတို႕သည္ လည္းေကာင္း၊ မသိဒၶိေယာ အထူးထူးအျပားျပား စီးပြားခ်မ္းသာ ကိုျပီးေစ တတ္ကုန္ေသာ၊ အသီတိ မဟာသာဝကစ ရွစ္က်ိပ္ေသာ မဟာသာဝက ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႕သည္ လည္းေကာင္း ၊ ေမ အကၽြႏ္ုပ္တို႕အား ေနာ အကၽြန္ုပ္တို႕အား သဗၺံဇယံ ေအာင္ဆုဟူသမွ်ကို ဒဒႏၱဳ ေပးေတာ္မူၾကပါေစကုန္သတည္း။

၅။ ဓေမၼာစ ဆယ္ပါးေသာ တရားေတာ္သည္ လည္းေကာင္း၊ သံေဃာစ သမၼဳတိ၊ ပရမတ္ ႏွစ္ရပ္ေသာ သံဃာေတာ္သည္လည္းေကာင္း၊ ဇေယာ ရန္ဟူသမွ်ကို အထူးေအာင္ျမင္ေတာ္ မူေပ၏။ ဒသဗေလာစ ကာယဥာဏ္ေတာ္အားဆယ္ေဖာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္လည္း

ေဇယ်ေကာ ရန္မ်ိဳးဥႆံု အလံုးစံုကို ခ်က္ကံုမၾကြင္း ခုတ္စဥ္ဖ်က္ေခၽြ အထူးေအာင္ျမင္ေတာ္မူေပ၏။ ဧေတန သစၥဝေဇၨန ဤသို႕ဆိုျငး မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ ဇယာ ရန္အေပါင္းကို အထူးေအာင္ျမင္ျခင္းတို႕သည္လည္းေကာင္း သုခါ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာျခင္းတို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေမ အကၽြႏ္ုပ္အား ေနာ အကၽြႏု္ပ္တို႕အား ဘဝႏၱဳ ျဖစ္ပါေစကုန္သတည္း။

၆။ နရာစ လူတို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေဒေဝါစ နတ္တို႕သည္လည္းေကာင္းဈ ျဗဟၼာေနာစ ျဗဟၼာတို႕သည္လည္းေကာင္း ယကၡာစ ဘီလူးတို႕သည္လည္းေကာင္း၊ နာဂါစ နဂါးတို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ဂရုဠာစ ဂဠဳန္တို႕သလည္လည္းေကာင္း၊ ေတပိ ထိုလူ နတ္ ျဗဟၼာ ဘီလူး နဂါး ဂဠဳန္ဆိုကသည္လည္း မံ အကၽြႏ္ုပ္ကို ေနာ အကၽြႏု္ပ္တို႕ကို ဒိသြာ ျမင္သည္ရွိေသာ္ မယွံ အကၽြႏု္ပ္အား ေနာ အကၽြႏု္ပ္တို႕အား ပိယာ ျမတ္ႏို္းခ်စ္ခင္ ၾကကုန္သည္ ေဟာႏၱဳ ျဖစ္ပါေစကုန္သတည္း။ ပုတၱံ မိမိတို႕၏သားကို ၊ သိေနဟာ ကၠ ုဝ ခ်စ္ခင္ၾကကုန္သကဲ႕သို႕ မမ အကၽြန္္ုပ္အား ေနာ အကၽြန္ုပ္တို႕အား ပိယာျမတ္ႏိုးခ်စ္ခင္ၾကကုန္သည္ ေဟာႏၱဳျဖစ္ပါေစကုန္သတည္း။

၇။ ဗုဒၶါစ ျမတ္စြာဘုရားတို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ပေစၥကဗုဒၶါစ ပေစၥကဗုဒၶါ တို႕သည္လည္းေကာင္း၊ အရဟာစ ရဟႏၱာတို႕သည္လည္းေကာင္း၊ အဂၢသာဝကာစ အဂၢသာဝက တို႕သည္လည္းေကာင္း သေဗၺ အလံုးစံုကုန္ေသာ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ ၊ ရဟႏၱာ ၊ အဂၢသာဝက တုိ႕သည္၊ ေမ အကၽြႏ္ုပ္အား ေနာ အကၽြန္ုပ္တုိ႕အား ေမတၱံ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကေရာႏၱဳ ျပဳေတာ္မူပါေစကုန္သတည္း။ သေဗၺ အလံုးစံုကုန္ေသာ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ ၊ ရဟႏၱာ၊ အဂၢသာဝက တို႕သည္ ေမ အကၽြႏ္ုပ္အား ေနာ အကၽြန္ုပ္တုိ႕အား ေမတၱံ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကေရာႏၱဳ ျပဳေတာ္မူပါေစကုန္သတည္း။

သေဗၺ အလံုးစံုကုန္ေသာ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ ၊ ရဟႏၱာ၊ အဂၢသာဝက တို႕သည္ ေမ အကၽြႏ္ုပ္အား ေနာ အကၽြန္ုပ္တုိ႕၏ မတၱေက ဦးေခါင္းထက္၌ ၊ တိ႒ႏ ၱဳ ရပ္တည္ေတာ္မူပါေစကုန္သတည္း။

၈။ ေတသံ ထိုဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ ရဟႏၱာ၊ အဂၢသာဝက တို႕၏ ေမတၱာအာႏုဘာေဝန ေမတၱာ၏အာႏုေဘာ္ ေတာ္ေၾကာင့္၊ သေဗၺ အလံုးစံုကုန္ေသာ ၊ ေရာဂါ ကိုးဆယ့္ေျခာက္ျဖာ အနာေရာဂါတို႕သည္ ေဟာႏၱဳ ျဖစ္ပါေစကုန္သတည္း။ သေဗၺ အလံုးစံုကုန္ေသာ ဘယာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေဘးမ်ိဳးတို႕သည္ ဝိနႆႏၱဳ ေပ်ာက္ကြယ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ သေဗၺ အလံုးစံုကုန္ေသာ ဥပဒၵဝါ ကပ္၍ ႏွိပ္စက္တတ္ကုန္ေသာ ဥပဒၵေဝါ တို႕သည္ နႆႏၱဳ ပ်က္စီးၾကပါေစကုန္သတည္း။

၉။ ကၠုမသၼိ ံ စကၠဝါေဠ ဤစၾကာဝဠာ၌ မဟူ မ်ားစြာကုန္ေသာ အနႏၱပါဏိေနာစ အဆံုးအပိုင္းအျခား မရွိကုန္ေသာ စၾကာဝဠာ တိုက္အေပါင္း၌ မဟူမ်ားစြာ ကုန္ေသာ အနႏၱပဏိေနာစ အဆံုးအပိုင္းအျခားမရွိကုန္ေသာ သတၱဝါ အေပါင္းတို႕သည္လည္းေကာင္း

၁၀။ ကၠုေမသတၱာ ဤ ဆိုအပ္ကုန္ျပီးေသာ သတၱဝါ အေပါင္းတို႕သည္ အညမညံ အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္သည္တစ္ေယာက္အား အေဝရာ ရန္မရွိၾကကုန္သည္ ျဖစ္၍ ပိယာစ ျမတ္ႏိုးခ်စ္ခင္ၾကကုန္သည္ လည္း ေဟာႏၱဳ ျဖစ္ပါေစကုန္သတည္း၊ ဣေမသတၱာ ဤသို႕ဆိုအပ္ကုန္ျပီးေသာ သတၱဝါအေပါင္းတို႕သည္ အညမညံ အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္အား အေဝရာ ရန္မရွိၾက ကုန္သည္ျဖစ္၍ သုခါစ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၾကသည္လည္း ေဟာႏၱဳ ျဖစ္ပါေစကုန္သတည္း။

၁၁။ ေနရယိကာစ ငရဲသားတို႕သည္ လည္းေကာင္း၊ တိရစၦာန္တို႕သည္းလည္းေကာင္း၊ ေပတာစ ျပိတၱာတို႕သည္ လည္းေကာင္း၊ အသုရကာစ အသုရကာယ္တို႕သည္လည္း ယမာစ ငရဲသနင္း ယမမင္း တို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ယထာ အၾကင္သို႕ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ဇာတာ ျဖစ္ကုန္ေသာ သေဗၺ အလံုးစံုကုန္ေသာ ဣေမသတၱာ ဤသို႕ဆိုအပ္ကုန္ျပးေသာ သတၱဝါအေပါင္းတို႕သည္ သႏၱိ ရွိၾကကုန္၏။ တတၱကာ ထိုမွ်ေလာက္ေသာ သတၱဝါ အေပါင္းတို႕သည္၊ ဒုကၡာ ဆင္းရဲအေပါင္းတို႕မွ မုစၥႏၱဳ ကင္းလြတ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

၁၂။ ဒသေကာဋိ ဒကဇာစ ေရေန ဆယ္ကုေဋ ေသာ သတၱဝါအေပါင္းတို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ထလဇာ နဝေကာဋိေယာစ ကုန္းေနကိုး ကုေဋေသာ သတၱဝါ အေပါင္းတို႕သည္ လည္းေကာင္း၊ သံေသဒဇာပ ပါတိကာစ အညွိ၌ျဖစ္ေသာ သတၱဝါ ၊ ကို္ယ္ထင္ရွားျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါအေပါင္းတို႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဒီဃာယုကာ အသက္ရွည္ၾကကုန္သည္၊ ဘဝႏၱဳ ျဖစ္ပါေစကုန္သတည္း။

၁၃။ သမႏၱာ ထက္ဝန္းက်င္အရပ္မွ စကၠဝါေဠသု အဆံုးအပိုင္းအျခားမရွိကုန္ေသာ စၾကာဝဠာတိုက္ တို႕၌၊ ဥဒၵံ အထက္၌၊ ယာဝဘဝဂၢါစ ေနဝသညာနာသညာယတနဘဝဂ္ ဘုံတိုင္ေအာင္ အေဓာ ေအာက္၌ ယာဝ အဝီစိေတာစ အဝီစိ ငရဲဘံုတိုင္ေအာင္ လည္းေကာင္း၊ ေယသတၱ အၾကင္ သတၱဝါအေပါင္းတို႕သည္ ပထဝီစာ ေျမေရႏွစ္ျပင္ ထက္ေကာင္းကင္၌ က်င္လည္ လွည့္သြား က်က္စားၾကကုန္၏။

၁၄။ သေဗၺ အလံုးစံုကုန္သေသာ ေကသတၱာ ထိုသတၱဝါ အေပါင္းတို႕သည္ သေဗၺဟိ အလံုးစံုကုန္ေသာ ၪာတိဘိ အေဆြအမ်ိဳးတို႕ႏွင့္ သဟ တကြ၊ အဗ်ာပဇၨာစ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက မရွိၾကကုန္သည္ လည္းေကာင္း၊ နိေဝရာစ အပရန္မရွိၾကကုန္သည္လည္းေကာင္း၊ နိဒုကၡာစ ဆင္းရဲ႕ ဒုကၡမရွိၾကကုန္သည္လည္းေကာင္း၊ အႏုပဒၵဝါစ ဥပဒၵေဝါ မရွိၾကကုန္သည္ လည္းေကာင္း၊ အေဝရာစ အတြင္းရန္ မရွိၾကကုန္သည္လည္းေကာင္း၊ ေဟာႏၱဳ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

👉ေရွးယခင္ သူေတာ္စင္မ်ား က်င့္ၾကံ ရြတ္ဖတ္ အားထုတ္ခဲ႕ ၾကေသာ ဤ ပထဝီဇယမႏၱန္၏ အနက္အဓိပၸါယ္္ကို ေလ့လာၾကည့္ပါက ပထဝီဇယမႏၱန္ေတာ္သည္ ေမတၱာခံယူ ျခင္း ေမတၱာပို႕ျခင္း အမွဳကို ျပဳလုပ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရမည္။ ပထမ (၇) ပို္ဒ္မွာ ေရွးဘုရားအဆူဆူ၊ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား၊ ရဟႏၱာၾကီးမ်ား ၊ နတ္မင္းၾကီးမ်ားထံမွ ေမတၱာခံယူျခင္းျဖစ္ျပီး ဒုတိယ (၇) ပိုဒ္မွာ ယင္းကဲ႕သို႕ခံယူထားေသာ ေမတၱာဓါတ္မ်ားကို (၃၁) ဘံုအတြင္းရွိ သတၱဝါအားလံုးတို႕ထံ ေပးပို႕သည္ကိုေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ တကယ္ထူးျခားသည္ မွာ ပထဝီဇယမႏၱန္တြင္ ေမတၱာခံယူ၊ ေမတၱာပို႕မွတစ္ပါး အျခားအခ်က္မ်ားပါဝင္ျခင္းအလ်ဥ္းမရွိပဲ ေမတၱာအေၾကာင္းအျခင္းအရာ သပ္သပ္ျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ဒါ့ေၾကာင့္ ပထဝီဇယမႏၱန္ကို ေမတၱာမႏၱန္ဟုသာေခၚသင့္ပါေပတယ္။

👉က်င္႔စဥ္ ပိုင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပပါေတာ့မယ္ (က်င့္ၾကံပြားမ်ားသူမ်ား အက်ိဳးမ်ားေစရန္ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာ ျခင္းအနည္းငယ္ကိုပါထည့္သြင္းေရးသားထားပါတယ္)

👉ပထဝီဇယမႏၱန္ကို မႏၱန္အျဖစ္ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျဖးညင္းစြာ မွန္မွန္ေလးရြတ္ဆိုျခင္းျဖင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပါဝင္ေသာ စာသားအနက္အဓိပၸါယ္မ်ားအရ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ ၊ ရဟႏၱာတို႕ထံမွ ေမတၱာမ်ားကိုခံယူျပီၚ ျပန္လည္ေပးပို႕ေသာ ဘာဝနာက်င့္စဥ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ၂ မ်ိဳးလံုး တစ္ျပိဳင္နက္ေသာ္လည္းေကာင္းက်င့္ၾကံႏိုင္ၾကပါတယ္။ 

👉အဲ႕ဒီလိုက်င့္ၾကံေနစဥ္ကာတစ္ေလွ်ာက္မွာ အႏၱရယ္ကင္းျခင္း ၊ စိတ္ထဲမွ ရည္ရြယ္ခ်က္ရည္မွန္းခ်က္မ်ားတစ္ခုျပီးတစ္ခု ေအာင္ျမင္လာျခင္းတို႕ကို လက္ေတြ႕အက်ိဳးတရားအေနနဲ႕ ခံစားရမွာမလဲြဧကန္ ျဖစ္ပါတယ္။ 

👉၅၅၀ ဇတ္နိပါေတာ္လာ သဗၺပါဠိ ဇတ္မွာ ဘုရားေလာင္းရြတ္ဆိုေသာ ပထဝီဇယမႏၱန္ကို ၾကားသြားတဲ႕ေျမေခြးက ဘုရင္ျဖစ္သြားေသာ ဇတ္လမ္းရွိခဲ႕ပါတယ္။ အဲ႕ဒီအေၾကာင္းကို ေထာက္ခ်င့္၍ ရရွိမည့္အက်ိဳးတရားကိုမွန္းဆႏိုင္ပါတယ္။ ေျမေခြးဇတ္လမ္းကေတာ့ post ရွည္သြားမွာျဖစ္တဲ႕အတြက္ေရးမျပေတာ့ပါ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာလည္းသိျပီးသား ျဖစ္ပါလိ္မ့္မယ္။

👉ထို႕ျပင္ပထဝီဇယမႏၱန္တြင္ေရးသားထားေသာ ေရွးဘုရားအဆူဆူႏွင့္တစ္ကြ၊ နတ္ေဒဝတာတို႕၏အမည္နာမမ်ားမွာလည္းပိဋကတ္က်မ္းမ်ားတြင္ တစ္ေနရာမဟုတ္တစ္ေနရာပါဝငေသာ အမည္နာမမ်ားသာျဖစ္သည္။

👉ပထဝီဇယမႏၱန္ဆိုသည္မွာ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္တြင္မပါဝင္သလို ပိဋကတ္ ၃ ပံုတြင္လည္းပါဝင္ျခင္းလည္းမရွိပါ။ သို႕ရာတြင္ သံမၺဳေဒၶဂါထာ၊ ပရိမိတၳဇာလ သုတ္ေတာ္တို႕ကဲ႕သို႕ေရွးပညာရွင္ သူေတာ္စင္ၾကီးမ်ားက ေရးသားဖဲြ႕သီပူေဇာ္ခဲ႕သည္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ သံသယျဖစ္ရန္မလိုပါ။

👉ပထဝီဇယမႏၱန္ အက်င့္စခန္းသည္ ဤ ကမၻာေျမၾကီးကို လႊမ္းျခံဳထားေသာ ေမတၱာဓါတ္ လိွဳင္းမွ ေမတၱာမ်ားကို ဘာဝနာနည္းျဖင့္ ခံယူေသာအခါ အရူပဘံုတြင္တည္ရွိေနေသာ ေမတၱာဓါတ္လိွဳင္းသည္ ဘာဝနာပြားသူ၏ ခ်ကၠရ မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းသို႕ဝင္မည္။ ေမတၱာပို႕ေသာအခါတြင္လညး္ ဘာဝနာ ပြားမ်ားသူ၏ စိတ္လိွဳင္း၊ သမာဓိလိိွဳင္းျဖင့္ ျပန္လည္ေပးပို႕ရမည္ျဖစ္သည္။

👉ဤ သို႕ ေမတၱာစြမ္းအင္ကို စိတ္လိွဳင္းျဖင့္ပို႕ရန္အတြက္ စိတ္စြမ္းအင္ သမာဓိစြမ္းအင္ အင္အားမ်ားအားေကာင္းရန္လိုပါသည္။ လူစိတ္ နတ္စိတ္ျဖင့္ေတာင္မလံုေလာက္ပဲ ျဗဟၼာစိတ္ျဖင့္ခံယူျပီး တစ္ဖန္ေပးပို႕မွာသာ တကယ္ထိေရာက္မည္ျဖစ္သည္။

👉ဤသို႕ ခ်ကၠရအင္အားမ်ားအားေကာင္းစြာ ႏိုးၾကားလာေသာအခါမွသာ စ်ာန္ အဂါၤမ်ားႏွင့္တစ္ကြ အဘိညာဥ္အဆင့္ထိပါရရွိႏိုင္ျပီး အေတြ႕ထူး ၊ အသိထူး ၊ အျမင္ထူးမ်ားကိုရရွိေပမည္။ ဒါအႏွစ္ခ်ဳပ္ အက်င့္လမ္းကို ေဖာ္ျပျခင္းပါ။ လူသာမာန္တို႕အေနနဲ႕ ယခုလို အဆင့္အတန္းမ်ိဳးထိအားမထုတ္ႏိုင္ေတာင္ 👉ယခုဆက္လက္ေဖၚျပမည့္ ပံုစံအတိုင္းအားထုတ္ႏုိင္ျပီဆိုလ်င္ပင္ ....

🔔မိမိဘဝမွာ မည္သို႕ေသာ အသြင္သ႑န္အမ်ိဳးမ်ိဳး… အေျခအေနအရပ္ရပ္… တို႕ျဖင့္ ပံုေလာင္းသြင္းခံရေသာ မည္သို႕ေသာ ဘဝအေျခအေနမ်ိဳး၌ပင္ျဖစ္ေစ… အကုသို္လ္အညစ္အေၾကးမ်ား အထိုက္အေလ်ာက္စင္ၾကယ္လာျပီး ေအာင္ျမင္လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္သည္အထိ ေလာကီခ်မ္းသာမ်ား တစ္စ တစ္စ ျပည့္စံုလာမည္ဆိုသည္မွာ လက္ေတြ႕အက်ိဳးထူးမ်ားပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ 🔔

👉ဒီေတာ့ လူသာမာန္တို႕က်င့္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ အက်င့္စခန္းကို ဆက္ရလ်င္..

👉ဆိတ္ျငိမ္ေသာေနရာကိုေရြးခ်ယ္ပါ။ မိမိခႏၶာႏွင့္အဆင္ေျပမည့္ပံုစံထုိင္ႏိုင္ပါသည္။ တင္ပ်င္ေခြျပီး တရားထိုင္သည့္အေနအထားအတိုင္း ဘယ္ေျခေပၚ ညာေျခတင္ ဣရိယာပုတ္ ျဖင့္ ထိုင္ႏိုင္လ်င္ပိုေကာင္းပါသည္။ အဓိက အေရးၾကီးဆံုးမွာ စိတ္သမာဓိ ျငိမ္ျငိမ္ထားႏိုင္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ ေညာင္းညာကိုက္ခဲ နာေနေသာေၾကာင့္ နာေနေသာေဝဒနာကို စိတ္ေရာက္ေနလ်င္ သမာဓိ လြယ္လြယ္မရႏိုင္ပါ။ သမာဓိမရလ်င္ ေမတၱာဓါတ္လိွဳင္းမ်ားကို ခံယူႏိုင္ေတာ့ မည္မဟုတ္၍ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ကို ေရာက္ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း သတိျပဳပါ။

👉ထို႕ေၾကာင့္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေသာ အေနအထား၊ ေတာင့္တင္းနာက်င္မွဳ ေဝဒနာ အေနည္းဆံုးျဖစ္သည့္အေနအထားျဖင့္ စတင္ ဘာဝနာပြားမ်ားရပါမည္။

👉ဘာဝနာမပြားမီ ထံုးစံအတိုင္း ဘုရားရွိခိုး၊ ဘုရားပင့္ ၊ သီလခံယူ၊ နတ္ပင့္၊ ခင္ပြန္ၾကီး ၁၀ ပါးကန္ေတာ့ ၊ မိမိၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ပရိတ္ စသည္တို႕ကို ရြတ္ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျပီးလ်င္ ပထဝီဇယမႏၱန္ကို ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ခပ္တိုးတိုး အသံထြက္ျပီး အာရံုကို ႏွစ္ထားျပီး (၁၇)ေခါက္ရြတ္ဆိုပါ။ (၁၀၈) ေခါက္ထိအနက္အဓိပၸါယ္ကိုပါဆင္ျခင္ျပီး ရြတ္ဆို ပြားမ်ားႏိုင္ပါတယ္။ ေကာင္းတာကေတာ့ အထက္ေဖၚျပပါ ပထဝီဇယမႏၱန္ႏွင့္ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ပါ အစကတည္းက အရက်က္ထား အာဂံုေဆာင္ထားပါ။ 

👉ပထဝီဇယမႏၱန္ကို ဤ ကဲ႕သို႕ရြတ္ဆိုရေသာေၾကာင့္ ရရွိမည့္ အက်ိဳးတရား ၂ ခ်က္ရွိပါတယ္။ 

👉ပထမအက်ိဳးတရားကေတာ့ မိမိပြားမ်ားအားထုတ္မည့္ ေမတၱာဘာဝနာႏွင့္ ေမတၱာကို သီကံုးေရးသားထားေသာ ပထဝီဇယ၏ အနက္အဓိပၸါယ္ႏွင့္တစ္ကြ စပ္ဟပ္လိုက္ေလ်ာမွဳအရ မိမိပြားမ်ားမည့္ဘဝနာအေပၚ ယံုၾကည္ကိုးစားမွကိုအေလးအနက္ျဖစ္ေပၚေစျပီး ဘာဝနာပြားဖို႕စိတ္အားထက္သန္လာေစပါတယ္။ 

👉ေနာက္ျပီး ဒုတိယအက်ိဳးတရားကေတာ့ မႏၱန္၏အက်ိဳးျပဳျခင္းလို႕ေျပာရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ မႏၱန္၏သေဘာမွာ စာလံုးမ်ား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ဆိုလိုရင္းအျပင္ ယင္းမႏၱန္တြင္ပါဝင္ေနေသာ စာလံုးမ်ား၏ အသံကို အသံုးျပဳျပီး ဖဲြ႕သီထားျခင္းမွေန၍ အက်ိဳးေပးလာျခင္းျဖစ္သည္။ 

👉ထပ္မံရွင္းျပရလ်င္ မႏၱန္တိုင္းတြင္ ဗီဇမႏၱာန္ေခၚ တန္ခိုးထက္ေသာ မူလအသံကို အေျချပဳ၍ဝါစာလကၤာရျဖစ္ေအာင္ ဂါထာသေဘာဝင္ေအာင္ဖဲြ႕သီရျခင္းျဖစ္သည္။ အထက္ပါ ပထဝီဇယမႏၱန္တြင္ (ပ) ေနရာမ်ားကိုဝိုင္းျပထားတာေတြ႕ရလိ္မ့္မည္။ ပ ဟူေသာ အသံ၏ စြမ္းအင္၊ မႏၱရစြမ္းအင္ကိုရေအာင္ ပထဝီဇယ ဟူေသာ သမာသ္ပုဒ္ျဖင့္ဂါထာဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္သည္။ 

👉မႏၱန္အဂုၤတၳဳရ္က်မ္း၌လည္း အဆိုပါသေဘာမ်ားကို ရွင္းျပထားတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ပထဝီဇယမႏၱန္မွာေတာ့ ဗီဇအသံ ‘ပ’ ကိုအေထာက္အကူျပဳေသာ ရွက္တိလို႕ေခၚတဲ႕ ေဝါဟာရအတဲြမ်ားကို လည္းထည့္သြင္းသီကံုးထားသည္ကိုေတြ႕ရပါမယ္။ ဥပမာ ဧေတန ၊ သုခံ၊ စေသာ ဝါစက ရွက္တိမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ 

👉ဒါေၾကာင့္လည္း ပါဠိ ႏွင့္ သကၠရ စာလံုးတို္င္းမွာ အဖိုဓါတ္ အမဓါတ္ဟူေသာ သူ႕စြမ္းအင္ႏွင့္သူ ရွိၾကျပီး မရိုမေသ မလုပ္သင့္ေၾကာင့္ သတိရွိသင့္ပါတယ္။ စာတစ္လံုး ဘုရားတစ္ဆူ ဆိုတာ အဆိုပါအဓိပၸါယ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ဗဟုသုတအေနႏွင့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရး သားေပးခဲ႕ျခင္းပါ။

👉ဤကဲ႕သို႕ေသာ အလြန္အစြမ္းထက္သည့္ ဗီဇမႏၱန္ ဗီဇ အသံမ်ား ပထဝီဇယ တြင္ ထူးျခားစြာပါရွိေနျခင္းကလည္း ယင္းဗီဇမႏၱန္၏ စြမ္းအင္က ဘာဝနာပြားသူကို သမာဓိတက္ေအာင္ သမာဓိကခိုင္ျမဲေအာင္ ေမတၱာဓါတ္လိွဳင္းေတြခံယူႏိုင္ေအာင္ ကူညီေထာက္ပံ့ေပးေသာေၾကာင့္ မႏၱန္၏အက်ိဳးတရားႏွင့္ ဘာဝနာ၏ အေထာက္အပံ့ကိုပါ ျဖစ္ေစေၾကာင္း သိသာေစရန္ျဖစ္ပါတယ္။

👉ကိုယ္ျငိမ္၊ စိတ္ျငိမ္၊ သဒၵါတရားတည္ျငိမ္ေအာင္ သမာဓိ ေမြးျပီးေနာက္ ေရွးဘုရားအဆူဆူ၊ ပေစၥကဗုဒၶါ ၊ ရဟႏၱာတို႕၏ ေမတၱာဓါတ္လိွဳင္းကို စိတ္ျဖင့္ေတာင္းယူပါ။ ရည္မွန္းျပီးေတာင္ယူပါ၊ ၾကိဳက္သလုိ လြတ္လပ္စြာေတာင္းယူပါ။ ထိုအခါ မႏၱန္ပါ အနက္အဓိပၸါယ္အတိုင္း ဘုရား၊ ရဟႏၱာတို႕၏ ဓါတ္လိွဳင္းသည္ အထက္အာကာသမွေနၠ မိမိ၏ ဦးေခါင္းေပၚသို႕ ေမတၱာဓါတ္လိွဳင္းေတြပို႕ေပးေနျပီ။ သြန္ေလာင္းေနျပီးဟူေသာ နိမိတ္ပံုကို အေလးအနက္တည္ၾကည္ေသာ တရားအျပည့္ျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း ျမင္ေယာင္ အာရံုျပဳပါ။

👉ထို႕ေနာက္ ဆက္လက္အာရံုျပဳရမည္မွာ ႏွာေရာင္ ေနရာျဖစ္သည္။ ဦးေခါင္းမွ ေမတၱာဓါတ္လိွဳင္းမ်ားသည္ ႏွာေရာင္ဆီသို႕တစ္ေျဖးေျဖးဆင္းသက္လာပံုကို အာရံုျပဳပါ။ ခုနက ပထမအဆင့္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္အထပ္ထပ္ နိမိတ္ထင္ေအာင္ပြားမ်ားျပီးမွ ယခု ႏွာေရာင္ေနရာသို႕ပြားမ်ားျခငး္ကို လုပ္ေဆာင္ပါ။ 

👉ဦးေခါင္းထိပ္မွ ေမတၱာဓါတ္လွိဳင္းမ်ားစီးဆင္းျခင္းကို ပြားမ်ားျခင္းမွာ အနည္းဆံုး ၇ ရက္မွ အမ်ားဆံုး ရက္၂၀ ဆိုလ်င္ နိမိတ္အေနနဲ႕ အထင္အရွားျဖစ္လာတာကိုေတြ႕ရမွာပါ။ ျပီးမွ ေနာက္တစ္ဆင့္ ႏွာေရာင္ေနရာသို႕ ဦးေခါင္းမွေန၍ ေရတံခြန္သဖြယ္ ေရမ်ားစီးဆင္းသကဲ႕သို႕လည္းေကာင္း၊ ေငြေရာင္ ႏွင္းမွဳန္ႏွင္းေငြ႕မ်ား မိမိဦးေခါင္းေပၚကက်လာသည့္ပံုစံျဖင့္ေသာလည္းေကာင္း ႏွလံုးသြင္းနိမိတ္ယူကာ ဆက္လက္ပြားမ်ားပါက ထူးျခားစြာပင္ မိမိအာရံုညြတ္ထားသကဲ႕သို႕ လွပစြာ ျငိမ္းေညာင္းစြာ စီးဆင္းလာသည္ကို ဥဂၢဟ နိမိတ္အျဖစ္ ထင္ထင္ရွားရွားၾကီး ေတြ႔ျမင္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ 

👉သဒၵါတရားလည္းထက္သန္ျပီး သမာဓိလည္းၾကည္လင္လာေသာ လူပုဂၢိဳလ္တို႕အေနျဖင့္ျမင္ရံုသာမကပဲ ႏွင့္ေမတၱာဓါတ္၏ ေအးျမမွဳကို ေက်ာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ဆိမ့္ေနေအာင္စီးဆင္းေနသကဲ႕သို႕ခံစားရသူမ်ားရွိပါသည္။

👉အခ်ိဳ႕ ပါရမီထူးသူမ်ားမွာ ႏွင္းမွဳန္ႏွင္းဖတ္ေမတၱာဓါတ္လိွဳင္းမ်ားသည္ သူ၏ ေမြးညင္း မ်ားျဖင့္ထိေတြ႕ရသကဲ႕သို႕(မိမိအထံုးေပၚမူတည္၍ ၃၂ ေကာဌာသတြင္ ထိေတြ႕မွဳ ကဲြျပားမည္) ခံစားရေၾကာင္းလည္း လက္ေတြ႕အားထုတ္ဘူးသူမ်ား၏ ျပန္ေျပာင္း ေျပဆိုမွဳမ်ားမွတဆင့္ သိရွိရပါတယ္။

👉ျပီးေနာက္ မိမိခံယူထားေသာ ေမတၱာကို ပထဝီဇယမႏၱန္ ၏ ေမတၱာပို႕လႊတ္ေသာ အပိုဒ္မ်ားတြင္ ပါဝင္သည့္အတိုင္း (၃၁)ဘံု သားတို႕အား အာရံဳညြတ္ျခင္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိစိတ္ၾကိဳက္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးထံသို႕ေသာ္လည္းေကာင္း ျပန္လည္၍ပို႕လႊတ္ေနပံုကို လည္း ႏွလံုးသြင္းျမင္ေယာင္ၾကည့္ျပီး ဥဂၢဟ နိမိတ္ထိရေအာင္တစ္ေျဖးေျဖးအားထုတ္ပါ။ 

👉မိမိဆီကေမတၱာဓါတ္ေတြကို မိမိပို႕လႊတ္လုိက္ေသာ သူတစ္ထူး(၃၁ ဘံုျဖစ္ျဖစ္၊ ရန္သူျဖစ္ျဖစ္၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ျဖစ္) က ရရွိျပီဆုိလ်င္ ရရွိေၾကာင္းကို သိသာေစေသာအမွတ္အသားလကၡဏာမွာ ႏွလံုးသားေနရာတြင္သိမ့္ကနဲ႕ ျငိမ့္ကနဲျဖစ္သြားျပီး မိမိထံမွ မ်က္ရည္ၾကည္ထြက္လာသည္ကို ထူးျခားစြာေတြ႕ရမည္ျဖစ္ပါတယ္။ 

🔔အဲ႕ဒီမ်က္ရည္ၾကည္ရရွတဲ႕ ထိ အားထုတ္ႏိုင္ဖို႕ ၁ ႏွစ္မွ ၂ ႏွစ္ခန္႕ထိအခ်ိန္ယူရပါတယ္။ 🔔

👉ရရွိျပီဆိုလ်င္လည္း မိမိထံသို႕ ဘဝပ႒ာန္းဆက္ပါရွိခဲ႕ၾကေသာ သမၼာေဒဝ နတ္ျမတ္နတ္ေကာင္းေတြနဲ႕ အတူ အထက္ပုဂၢိဳလ္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႕က လက္မလည္ေအာင္ဝိုင္းဝန္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကိုခံရမည္ဆိုတာ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလဲြျဖစ္ပါတယ္။ (ပဲြေပးစရာမလို၊ အထူးတလည္ပူေဇာ္စရာမလုိပဲ သမၼာေဒဝနတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ မ်ားႏွင့္တစ္ကြ၊ အထက္ပုဂၢိဳလ္ ဝိဇၨာဓိုရ္ သူေတာင္စင္အေပါင္းတို႕ လာေရာက္ေစာင့္ေရွာက္အကူအညီေပးတာကိုခံရမွာျဖစ္ပါတယ္)

👉ဤ ပထဝီဇယမႏၱန္ကိုရြတ္ဖတ္ျပီး ပထဝီဇယေမတၱာဘာဝနာကို ပြားမ်ားျခင္းကို ၁ ႏွစ္တိတိ ဆက္တိုက္အားထုတ္ျပီးခဲ႕ျပီဆိုပါက ေမတၱာဓါတ္လိွဳင္းမ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကီး ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ရံုမွ်မက သီလလည္းအလိုလိုျမဲလာျပီး မဟုတ္တာမမွန္တာ မမွန္တာေတြးခ်င္စိတ္၊ လုပ္ခ်င္စိတ္လည္းမရွိေတာ့ပဲ ၊ ကမၼစ ၦႏၵနီဝဏ ေတြလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ကြာၾကလာကာ ၊ အကုသလို္ကိုလည္း အထူးေရွာင္ၾကည္လာမည္ျဖစ္ပါသည္။ 

👉လူတုိင္းတြင္ကိန္းေအာင္းေနေသာကိုယ္က်ိဳးၾကည့္တတ္ေသာ အက်င့္မွ သူ႕အက်ိဳးကိုယ့္အက်ိဳး (၂) မ်ိဳး ညီမွ်စြာၾကည့္တတ္လာမည္။ သူတစ္ပါး၏ အက်ိဳးစီးပြားကို အစဥ္သျဖင့္ လိုလားလာေပမည္။ သူတစ္ပါးအေပၚစာနာတတ္လာမည္။ ကရုဏာရွိလာမည္။ ေမတၱာဓါတ္ျဖင့္ ခြင့္လႊတ္တတ္လာမည္။ အတြင္းစိတ္ေစတနာမွာ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကိန္းလာပါမည္။ ဥပဓိရုပ္ၾကည္လင္ေတာက္ပလာမည္။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးျမင့္မားလာမည္။ ခ်စ္သူခင္သူေပါမ်ားလာမည္။ မိမိအားေစာင့္ေရွာက္ေသာ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ား သူေတာ္စင္မ်ားရွိေနေသာေၾကာင့္ ေငြေၾကးလဘ္လာဘအရာတြင္လည္း မည္သို႕မွ်ပူပန္စရာမရွိပါ။ သြားေလရာေနရာ လုပ္သမွ်အလုပ္တိုင္း ကူညီမည့္သူ စာနာမည့္သူ ခြင့္လႊတ္သည္းခံေပးေသာ သူတို႕အဆင္သင့္ရွိေနတတ္သည္။မိမိႏွင့္အဆင္ေျပေသာမိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းမ်ားျဖင့္သာေပါင္းသင္းရမည္း။ ပဋိပကၡျဖစ္မွဳ အတိုက္အခံ ျဖစ္မွဳတို႕လည္း မရွိသေလာက္နည္းပါးသြားမည္။ 

🔔တစ္ေျဖးေျဖး စ်ာန္သမာဓိမ်ားအားေကာင္းလာျပီး အပူအပင္မ်ားျငိမ္းသထက္ျငိမ္းလာပါက မိမိ၏ ဘဝပ႒ာန္းဆက္မ်ားခဲ႕ေသာ ဘဝအဆက္ဆက္ေတာ္စပ္ခဲ႕ဘူးေသာဥပဇၨ်ယ္ဆရာသခင္မ်ား၊ အထက္ဆရာသခင္မ်ား မိမိ နားသို႕ေရာက္ရွိကာ မိမိလိုခ်င္ေသာ ေလာကီပညာစခန္းကိုေသ္ာလည္းေကာင္း၊ သမထ စခန္း ဝိပႆ  နာစခန္းမ်ားအတြက္ ကိုပါ အနီးကပ္လမ္းညႊန္မွဳမ်ား၊ ေစာင့္ေလွ်ာက္သင္ၾကားေပးမွဳမ်ားကို ဆက္လက္ရရွိမည္ျဖစ္သည္။🔔

🙏🙏🙏ဘုရားသာသနာေတာ္ျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္စိုက္မက္မက္ဆက္လက္က်င့္ၾကံရင္း ဝိပႆ  နာဘာဝနာဘက္သို႕ အလ်င္အျမန္ကူးေျပာင္းႏိုင္ျပီး တစ္မဂ္တစ္ဖိုဟ္သို႕တိုင္ေအာင္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေပးေစႏိုင္ေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပရင္ နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။🙏🙏🙏

🙏🙏🙏ဤ ပထဝီဇယ ေမတၱာအက်င့္စခန္းႏွင့္ ပထဝီဇယမႏၱန္အေၾကာင္း post ေလးကို ေရးသားျပီး ရတနာ(၃)ပါး ၊ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါး၊ ခင္ပြန္းၾကီး ၁၀ ပါးႏွင့္တစ္ကြ အကၽြႏု္ပ္ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ဖတ္မွတ္ေလ့လာခဲ႕ေသာ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားအားလည္းေကာင္း၊ က်မး္ျပဳ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလည္းေကာင္း၊ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာမ်ား၊ အေရးၾကံဳေသာ္ လမ္းျပေပးခဲ႕သည့္ ကူညီေပးခဲ႕သည့္ အထက္ပုဂၢိဳလ္သူေတာ္ေကာင္းမ်ားအားလံုးကို ရိုေသျမတ္ႏို္း လက္အုပ္မိုး၍ ရွိခိုးကန္ေတာ့လိုက္ရပါတယ္🙏

🔔လူတို႕၏ ဘဝအပူမ်ား အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအတြက္ ေလာကီတံခါးေပါက္ေလးတစ္ခုကို မွတ္သေလာက္သိသေလာက္အနည္းငယ္မွ်ဖြင့္လွစ္ေပးျခင္းမွ်သာ🔔

ဘဝအပူႏွင့္ေသာကမ်ားမွ ကင္းေဝးၾကပါေစ

ေမတၱာပို႕သလ်က္

ေရးသူအမည္ မေတြ႕ရပါ။

သိသူမ်ား ျပန္လည္ေျပာျပေစလိုပါသည္။